NSDAP

Ontstaan van de NSDAP Op 5 januari 1919 werd in München, door Anton Drexler, de Deutsche Arbeiterpartei (DAP). Op 12 september 1919 bezocht Hitler in zijn functie als verbindingsman van het Duitse leger een bijeenkomst van deze partij. Hij moest een onderzoek doen naar het functioneren van extreem rechtse organisaties. Maar nog diezelfde maand werd Adolf Hitler als lid ingeschreven. De eerste poging tot het organiseren van een massabijeenkomst werd gedaan op 24 februari 1920. Een groot succes was deze nog niet, 2000 mensen hoorden Hitler aan in een rumoerige zaal. Hij wist de mensen toch te boeien en een voorstel aangenomen te krijgen om de naam te wijzigen in Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP). Waar ze voor staan Propaganda werd binnen de NSDAP omgevormd tot een ware kunst waarmee men velen wist aan te spreken. Rond 1921 was Hitler al opgeklommen tot politiek, intellectueel en ideologisch leider van deze partij. Al vanaf de begintijd richtte de NSDAP zich met name op de volgende punten: - Vernietiging van de Weimardemocratie, - Herziening van het Verdrag van Versailles, - Revanchisme (revanche op de oude vijanden) - Anti Bolsjewisme - Militarisme - Antisemitisme. Waarom noemden ze zichzelf de nationale socialisten

Het verschil met fascistische partijen in andere landen ( bijv Italië) was, dat Hitlers partij ook nog racistisch was. Hierdoor ontstond de variant, het nationaal-socialisme. Hitler beloofde de duitsers een gouden toekomst. Redenen waarom ze populaire waren
Hij kwam niet helemaal op democratische manier aan de macht; · De Rijksdag werd op 27 februari 1933 in Berlijn in brand gestoken door de Nederlander Marinus van der Lubbe, die zei dat hij hiermee een signaal wilde geven voor actie tegen het nazigevaar. Dit kwam de nationaal-socialisten erg goed uit, want het ging wat slechter met hen. Maar door die brand nam de NSDAP de zetels van de communisten. Er wordt gedacht dat het in brandsteken in scene is gezet door de leiders van de NSDAP. · Omdat de communisten hun zetels niet mochten innemen, kon Hitler een wetsvoorstel indienen waarbij de regering onbeperkte macht kreeg voor een periode van vier jaar. De communisten mochten hun plaats niet innemen, omdat ze waren gearresteerd na de aanslag van van der Lubbe. Het lukte Hitler dit voostel in de voeren, doordat de andere partijen doodsbang waren. De socialisten hadden niet genoeg zetels om de wet tegen te kunnen houden. · Een van de eerste dingen die Hitler hierna deed, was alle andere partijen verbieden. Er was heel veel werkloosheid in Duitsland. De NSDAP had beloofd hier een einde aan te maken en deed dit ook. Er werden grote investeringen gedaan in openbare werken en vooral in bewapening. · Ook werd er een groot leger gemaakt, met een oorlogsindustrie. Hitler wilde Duitsland autarkisch maken. Dit kostte allemaal veel geld. De oplossing hiervoor was oorlog. Hitler wilde om ideologische redenen graag oorlog, maar om economische moést hij wel. · Hitler was er van overtuigd dat het Duitse volk nooit gezond en sterk zou worden zolang er Joden zouden zijn. Er zijn verschillende redenen waarom de Duitsers zo'n hekel hadden aan Joden. 1. Veel Joden waren verhuurder van een huis, waarbij ze geld moesten innen en toen er in de jaren '20 en '30 veel armoede en werkloosheid was, werden de mensen het huis uitgezet door hen. Hierdoor ontstond een afkeer tegen Joden. 2. Er waren relatief ook meer rijken onder Joden dan onder Duitsers; er ontstond jaloezie. Het is onlogisch van de Duitsers om de Joden proberen uit te roeien. Want zij waren functioneel wel goed en deden het niet slecht. Het uitroeien zou dus kunnen leiden tot een daling van de economische ontwikkeling van Duitsland. Gevolgen samenleving door de NSDAP Mensen kregen antisemitisme (jodenhaat). Langzamerhand werden de Joden steeds meer geïsoleerd. 1. Zo moesten zij in aparte wijken gaan wonen (ghetto’s). 2. Verder mochten zij alleen maar op bepaalde tijden op straat komen en boodschappen doen. 3. Ook moesten zij naar Joodse scholen en openbare gebouwen waren verboden voor Joden. Op deze manier hadden veel mensen later niet door dat de Joden zo weinig mochten en dat er Joden die naar concentratiekampen gingen. 4. Joden, die in de overheidsdienst of het onderwijs zaten, werden ontslagen. 5. Ook moesten de Joden een ster dragen waarop stond dat ze een Jood waren. Na 20 januari 1942 kwam er een systematische aanpak van de Joden: Zij werden massaal in kampen gestopt. Er waren twee soorten kampen: vernietigingskampen en werkkampen. Het was allebei verschrikkelijk: In de werkkampen moesten ze heel zwaar en veel veel werk doen en de omstandigheden, zoals ziekten, voedsel, nachtrust waren slecht. In de vernietigingskampen moesten de mensen wachten om te worden vergast. Miljoenen joden stierven hierdoor. Maar het waren niet alleen Joden, ook gehandicapten, zigeuners en homo’s werden als minderwaardig beschouwd en in een kamp gestopt.