Papillon door Henri Charriere

Henri Charriere

met

papillon

De Franse man Henri Charriere heeft veel meegemaakt in zijn leven. Op een dag in juli 1967 ging hij naar een bibliotheek en koopt het boek l’Astragale. In de omslag van het boek stond geschreven: het 123ste duizendtal. Hij leest het boek en zegt eenvoudig: als dat grietje met haar gebroken kootje al hollend van de ene naar de andere schuilplaats reeds 123.000 boeken heeft verkocht, zal ik met mijn 30 jaar avontuur drie keer zoveel boeken kunnen verkopen. Dus begon hij met schrijven over wat hij allemaal had meegemaakt. Hij kreeg gelijk; de mensen kochten 300.000 exemplaren, het was een succes. Het boek kreeg als titel “Papillon” omdat hij namelijk een tatoeage van een vlinder op zijn borst had en iedereen hem zo noemde. Alles wat er in het boek geschreven staat heeft hij echt meegemaakt.

Ik heb dit boek gekozen omdat mijn oom die dit boek ook gelezen had er over vertelde, dat sprak mij erg aan. Ik ging het boek huren bij de bibliotheek en las het bijna aan een stuk door het was trouwens best moeilijk er werden namelijk erg veel moeilijke woorden in gebruikt.

Op de voorkant van het boek staat niet echt iets speciaals, je ziet vaag een oude gevangenis.
Het plaatje van de gevangenis heeft te maken met het feit dat hij veel in de gevangenis heeft gezeten.

De titel heeft hij gekozen omdat hij over zichzelf schrijft, hij werd in die tijd namelijk Papillon genoemd.

Het is een autobiografisch en een boek over misdaad.Omdat het veel over hem zelf gaat en over misdaden van mensen.

Het onderwerp is letterlijk ontsnappen omdat hij onschuldig is en omdat het leven daar verschrikkelijk was.
De bedoeling van Henri Charriere was om de mensen te laten zien hoe erg het daar was.

Ik vind het een zeer interessant onderwerp over iemand die koste wat kost probeert te ontsnappen.De straffen en het leven waren namelijk erg zwaar
vooral als je werd gepakt.Wat ook vaak gebeurde.

De hoofd persoon was dus Papillon en ook een beetje Louis Dega(hij werd
Dega genoemd)
Papillon was niet groot maar ook niet klein,wel stevig gebouwd.
Hij was slim en gaf nooit op.

Hij was zeer slim en rijk en kon zich zo met zijn geld redden.
Dega ziet er een beetje sullig uit met een brilletje en van die jampot glazen.

Ik zal nu vertellen waar het boek over gaat:
Papillon word ten onrechte veroordeeld voor een moord die hij niet gepleegd heeft. Hij wordt verbannen naar de gevangenis van Frans Guyana. En had zich vast voor genomen om te ontsnappen. Met een boot wordt hij met een heleboel andere gevangenen naar Frans Guyana verscheept. Op het schip leert hij Dega kennen. Eenmaal aangekomen in de gevangenis is het er erg warm en vies. Er worden zware straffen uitgedeeld als je probeert te ontsnappen de eerste keer: 2 jaar eenzame opsluiting, de 2e keer: 5 jaar eenzame opsluiting en bij de 3e keer moet je onder de guillotine. Ondanks de straffen waagt Papillon het erop om te ontsnappen maar het mislukt, hij krijgt de 2 jaar eenzame opsluiting waarbij hij een half jaar in het donker en op gehalveerd voedsel moet leven omdst hij zin vriend Dega niet wilde verraden.Hij had er voor gezord dat hij als extra voedsel
Stukjes kokos kreeg van de bewaker. Als hij de 2 jaar eenzame opsluiting heeft uitgezeten gaat hij weer terug naar de oude gevangenis. En opnieuw probeert hij het maar nu met Dega en nog iemand anders, het eerste stuk gaat net goed maar Dega breekt zijn enkel. Het gaat goed maar dan worden ze ontdekt bij het aan land gaan op een eiland en moeten ze Dega achter laten, alleen Papillon red het. Dan ontmoet hij een andere vluchtende gevangene en gaan ze samen verder. Uiteindelijk sterft zijn nieuwe kameraad en is hij weer alleen.Na een klopjacht door het leger en inlanders,wordt hij liefdevol opgenomen door indianenstam. Als alles goed lijkt te gaan wordt hij verraden door nonnen nadat hij nood gedwongen van hun was vertrokken.. Hij moet dan weer terug naar de gevangenis en krijgt nu 5 jaar lang eenzame opsluiting. Toen hij die straf voltooid had werd hij overgeplaatst naar de doodskop eilanden en dat betekende dat je zo lang je leeft je daar blijft wonen.Je mag daar gewoon je eigen leventje leiden maar je mag er niet af. Papillon ziet daar weer zijn oude vriend Dega terug.Ondanks dat je niet van het eiland kon ontsnappen (er waren namelijk zoveel hoge golfen dat als je daar in het water zou springen je kapot word geslagen tegen de rotsen en mocht je dat hebben overleeft werd je waarschijnlijk opgegeten door de haaien) probeert Papillon een plan te bedenken. Hij heeft succes hij heeft helemaal berekend hoe en wat hij moet doen.Door het maken van een zak met gedroogde kokosnoten en die bij de dertiende golfslag bij een
bepaalde inham bij de rotesen ,in het water te gooien en zo met de stroming
weg te drijven van het eiland. En het lukt hij komt aan bij het vaste land en is dan eindelijk een vrij man. In totaal is hij dertien keer gevlucht voordat hij succes had.

Ik vind het een heel mooi boek, het laat zien dat als je iets heel graag wilt dat je het ook lukt ook al moet je er heel erg veel voor doen.

H = Henri Charriere B = mijzelf Brian dus
B: wat was het meest verschrikkelijke wat je daar hebt meegemaakt?
H: toen ik in het donker eenzaam moest zitten met gehalveerd eten, ik werd er helemaal gek van.

B: waarom was je zo vast besloten om te ontsnappen?
H: omdat ik daar ten onrechte zat en het er verschrikkelijk was, niet uit te houden!

B: wat was er dan zo verschrikkelijk?
H: het was erg warm,slecht eten ,mishandelingen, je mocht niks en het was erg smerig.

B: waarom nam je het risico om op kokosnoten weg te varen van het eiland, je had kunnen verdrinken!
H: ik dacht ik heb niks te verliezen ik zit hier anders toch mijn hele leven vast.