Hassan's Angels (cabaret)

Verslag cabaret Waar heeft de cabaretier het over, welk soort onderwerpen komen aan de orde? De onderwerpen die de cabaratieres gebruiken gaan over recente onderwerpen die nu in de maatschappij een rol spelen. Zoals integratie en bijvoorbeeld de aanslag in Madrid. Ook gaat het over hoe Nederland omgaat met de vele buitenlanders die hier ook zijn komen wonen. Dit zetten ze dan erg humoristisch neer, en niet vernederend of zoiets dergelijks. Loopt er een rode draad door de voorstelling heen? Ja er loopt een rode draad door de voorstelling heen. Het moet namelijk voorstellen dat er drie vrouwen zijn die Hassan’s Angels zijn, een soort Charlie’s Angels maar dan anders. Want elke keer belt Hassan de Angels op en vraagt hun om een onderwerp aan te snijden en dat bij het publiek voor te spelen, hierbij geven de Angels dan een soort toneelstukje aan het publiek en soms ook een dans of een lied dta gezongen werd. De rode draad is dus dat ze de hele voorstelling de Angels zijn van Hassan en hij geeft hun opdrachten.
Welke theatrale middelen worden gebruikt voor de voorstelling? De hulpstukken die ze gebruikten bij het stuk was simpel, maar zeker niet saai. Ze hadden zeg maar drie sofa’s, voor iedere Angel één. Die waren hol en kon je met een klep aan de bovenkant openen. Daarin zat de kleding van de Angels, die ze soms moesten gebruiken als ze weer een stukje na gingen spelen. Kun je vertellen op welke manier de artiest zijn boodschap overbracht, de soort humor , de afwisseling van plezier en ontroering enzovoort? Alledrie de Angels vertellen soms over hun eigen leven, daarin kwamen soms best serieuze stukjes in voor. Hoe het er bij hun vroeger aan toe ging, ook zat er dan veel emotie in die ook vreugde kon betekenen. Daarbij deden ze dan bijvoorbeeld een dans, liedje of muziek. Dit waren dan af en toe van die stukjes maar die werden veel afgewisseld met humoristische stukjes waar je je dan weer om dubbel lag. Op welke manier richtten de cabaratiers zich op het publiek? Eigenlijk waren de Angels niet echt gericht op het publiek, want het cabaret stuk had ook wel iets weg van een toneelstuk. Eén keertje reageerde één van de Angels wel op het publiek, dat was toen er een telefoon afging terwijl zij bezig was een verhaal te vertellen. Ze zei: ‘En toen… ehhm dat vertel ik wel na het telefoontje van die mevrouw..’ Dat was dus het enige en voor de rest ging het meer om het verhaal van de Angels dan de reacties van het publiek. Worden er rollen gespeeld, wordt er gezongen, wordt er direct gereageerd op het publiek? Hoofdzakelijk worden er rollen gespeeld. Dan heb je dus de rollen van de drie Angels en de kleine rolletjes die ze gebruiken bij het opvoeren van de kleine toneelstukjes, zoals Sjaan en Nol in het Amsterdamse stukje dat ze opvoeren i.v.m het onderwerp integratie. Hoe zijn licht, decor, attributen en kostuums gebruikt? Het licht was een soort roze schijnwerper die soms wat kleiner werd, bij de emotionele stukjes, en soms wat groter werd, bij de dans of zang stukjes. Het decor was simpel ook, het was in de Blauwe zaal van Utrechtse schouwburg. De zaal was niet groot en had een ronde vorm. De attributen waren alleen dus de sofa’s van de Angels en een sta tafeltje waar ook een stukje wordt gespeeld. Ook zijn er muziekinstrumenten die soms tevoorschijn worden gehaald. De kostuums voor de kleine toneelstukjes zaten in de sofa’s van de Angels en die haalden ze er dan uit als ze dat aan moesten doen. De kledingstukken waren niet bijzonder maar typeerde precies goed de rolletjes die ze moesten spelen. Was het vooral de tekst, de persoonlijkheid van de cabaratiers, de muziek of de vormgeving die je boeide? Bij mij was het een mix die mij zeer boeide. Er zat namelijk een stukje persoonlijkheid van de cabaratiers in het stuk. Het ging namelijk ook vaak om buitenlanders en twee Angels waren zelf ook Turks, dat bracht het voor mij dus realistischer over. De muziek was ook erg boeiend omdat het erg grappig en mooi was gezongen. Ze zongen mooi en zelfs een keer in het Turks, toen zongen ze ‘Ademnood’ van Linda, Roos en Jessica maar dan een andere tekst. En de vormgeving was ook apart, het was een mix van toneel, muziek, dans en dan hoofdzakelijk cabaret.De tekst boeide mij dus ook omdat daar veel humor inzat, al deze factoren tellen dus mij voor mij mee.
Mijn recensie van Hassan’s Angels Ik vond het stuk echt een geweldig iets. Ik had dat niet verwacht, ik wist namelijk niet precies wat ik ervan moest verwachten. Het was erg grappig, de humor sprak mij erg aan. Ook waren sommige stukjes best herkenbaar omdat ze onderwerpen gebruikte die nu een belangrijke rol spelen in de maatschappij. Die onderwerpen brengen ze subtiel maar toch lachwekkend neer. Ik heb geen recensies kunnen vinden van deze voorstelling. Mara ik denk dat het te maken heeft met de hoeveelheid dat het wordt gespeeld. Hassan’s Angels is namelijk maar twee keer te zien. Als er recencies zouden zijn zouden ze denk ik vol met positieve dingen staan omdat het een verfrissend en leuk cabaretstuk was. Ik zou het zeker andere mensen aanraden, ook leeftijdsgenoten van mij. Dit doe ik omdat vele zichzelf erin zullen herkennen en de humor voor jong en oud bestemd is. DE toch wel belangrijke onderwerpen worden zo grappig neergezet dat er niks vernederends bij kan worden geassocieerd. Dus mijn advies is: ‘Als Hassan’s Angels nog eens wordt gespeeld, ga er dan zeker naartoe als je wilt lachen en vermaakt worden!’