Blijdorp

In diergaarde Blijdorp hebben ze alleen Aziatische olifanten. De Aziatische olifanten leven in Blijdorp in Taman Indah, het overdekte tropisch bos. Als de zon schijnt staan de dieren buiten. Je hebt twee soorten olifanten de Aziatische en de Afrikaanse, er zit een verschil tussen de Afrikaanse hebben grotere oren dan de Aziatische. In Blijdorp hebben wij maar vijf olifanten gezien en het zijn er zeven vier volwassen vrouwtjes vier jongen en een mannetje. Ze stonden allemaal in het buitenverblijf en meestal stonden ze dicht bij elkaar. Het vrouwtje is kleiner dan het mannetje en het mannetje heeft grotere slagtanden. Het mannetje staan altijd apart ze hebben een apart binnen en buitenverblijf. Alleen wanneer de vrouwtjes in hun vruchtbare periode zijn mogen ze bezoek brengen aan de bul(het mannetje.) De draagtijd van een vrouwtje is ongeveer tweeëntwintig maanden. De geboorte van een jonge bij de olifanten gebeurt jammer genoeg niet dagelijks in 1984 hebben ze het eerste geboren vrouwtje Bernhardine bij hun moeder vandaan zien lopen. Sindsdien zijn er al een tiental olifantjes geboren. Bij de olifanten geldt een regel de moeder moet haar jong in de gaten houden en voor hem/haar zorgen als zij dat niet doet word het weggehaald en bij een ander vrouwtje gezet dat voor haar zorgt; zij adopteert haar. Deze bijzondere dieren hebben ook een manier van spelen; ze spelen voornamelijk met hun slurven maar ook met rubberen autobanden en andere dingen in het verblijf. De olifant wast zich op een speciale manier ze doet water in haar slurf en spuit het over zich heen. Het verblijf bestaat uit een en al zand. Vaak zie je in zo’n verblijf spullen staan zoals bomen, struiken, rotsen en kleine riviertjes die zijn er alleen maar zodat ze zich op hun gemak gaan voelen en ze moeten denken dat het hun gebied is het is ook zo gebouwd voor de bezoekers dan weten ze ongeveer hoe het er in de gebieden waar de olifant leeft eruit ziet. De neushoorn leeft ook in Blijdorp voornamelijk buiten want het binnenverblijf is tamelijk klein en daarom zetten ze de neushoorn buiten als het niet regent. In Blijdorp lopen er twee soorten neushoorns de Indische en de pantserneushoorn. Hun favoriete ding om te doen vinden hun een modderbad nemen lekker zacht en lekker druiperig. Het komt zelden voor dat mensen te zien krijgen hoe hun lekker te liggen baden. De pansterneushoorn komt nu nog maar zelden voor bijna alleen nog maar aan de voet van de Himalaya. De neushoorn wordt al jaren lang vervolgd voor hun hoorn, daar word namelijk medicijnen van gemaakt. In de dierentuin wordt de hoorn eraf gehaald zodat ze geen verzorgers kunnen aanvallen of bezeren. In de dierentuin zagen we maar drie neushoorns in het buitenverblijf en nul in het binnenverblijf. Een mannetje een vrouwtje en een jonge; het jong is pas geleden nog geboren. Het mannetje staat net als de bul(mannetje van de olifanten) apart omdat het mannetje niet met het jong om kan gaan. Het binnenverblijf en het buitenverblijf zijn net als bij alle andere dieren zo gebouwd dat het lijkt op hun eigen wereldje, zo leren ze toch voor zichzelf zorgen. Er staan allerlei soorten spullen in het buitenverblijf namelijk: rotsen, bomen en struiken er wordt ook van alles eetbaar neergelegd zoals hooi, stro en gras. De giraf eet voornamelijk blaadjes en stro hij eet ook wel andere dingen maar dit zijn twee van zijn favorieten zijn echt en enige favoriet zijn de blaadjes van de acaciaboom, vandaar dat de giraf zo’n lange nek heeft. De giraf graast gras en drinkt water uit een beekje door zijn voorpoten wijd te doen en zijn lange nek ver naar beneden te plaatsen. Er leven veel planteneters in de buurt van een giraf omdat de giraf lang is en kan ze beschermen met zijn lange nek en laat de lekkerste blaadjes wel eens uit de boom vallen. De giraffen lopen vaak achter elkaar aan en zo leggen ze het contact met elkaar op. De dieren kijken vaak naar het publiek want zo laten ze merken dat ze toch weten dat ze publiek hebben. Als de giraf naar voren buigt is hij in de meest kwetsbare positie en zo wordt hij vaak sneller aangevallen in het wild. In de dierentuin zijn er een paar maanden geleden drie jonge geboren en zijn nu al aardig groot. De giraf bestaat al een aantal jaren in de dierentuin en staat sinds het begin al op het beeldmerk van Blijdorp. De giraffen in Blijdorp behoren tot de netgiraffen uit Kenia. Kenia is een land waar de netgiraf vaak voorkomt. In de riviérahal zie je verschillende soorten reptielen. We hebben bij de fiji-leguaan gekeken die rare gebaren maakt om aandacht te krijgen. De fiji-leguaan probeert indruk te maken door bewegingen met zijn kop te maken. Hij schudt zijn kop heftig heen en weer; kopwippen noemen we dat. De dierentuin is de fiji-leguaan aan het fokken uit bescherming van de leguaan. Deze leguaan sterft erg snel uit en plant zich minder snel voor dan dat hij uitsterft. Een van het grootste reptiel ter wereld is de komodoveraan. De komodoveraan kan wel drie meter lang worden en wel honderdveertig kilogram. Aan de kop en de tong kan je zien dat deze dieren tot de reptielen horen, de tong is gespleten en de kop is groot. Op dit moment is het verblijf van de leguanen leeg en zijn ze verhuisd naar een verblijf naast de krokodillen. De penseelzwijn is een dier dat niet vaak voorkomt. De penseelzwijnen hebben hun naam gekregen door de harige pluimpjes aan hun oren. Ze wroeten de hele dag door naar eten in hun modderig verblijf. Penseelzwijnen zijn echte alleseters ze eten van alles; wortels, noten, insecten, larven maar ook aas. Jonge penseelzwijnen hebben meestal een gestreepte vacht
De penseelzwijn heeft een erg opvallende kleur een prachtig rood/bruin vacht en een sierlijke witte haarpluimen aan de kleine oortjes. In het wild leven de penseelzwijnen voornamelijk in een groot deel van Afrika aan de zuidkant van de Sahara. Ze zijn ook vaak te vinden aan de rand van de rivieroevers en aan de bosrand langs het Afrikaanse continent. De penseelzwijnen worden vooral opgejaagd door roofvogels en door mensen ze worden neergeschoten en hun huid word dan weer gebruikt. Daarom zijn ze nog niet zeldzaam genoeg om ze te gaan fokken. De stokstaartjes zijn klein en bruin van kleur. Ze komen aan hun naam doordat ze altijd rechtop staan en evenwicht houden met hun staart. Er is altijd wel een stokstaartje die rechtop zit en de wacht houd. De staart doet dan dienst als steunpunt aldus als evenwicht houder. De stokstaartjes leven in een groot zanderig verblijf. Met een grote rots (zie vorige bladzijde) in het verblijf kunnen de diertjes beter de wacht houden. Ze maken zelf holletjes doordat er overal zand ligt. Hier is geen scheiding tussen de mannetjes en de vrouwtjes en kunnen zich zelf voortplanten. Het verblijf is ingedeeld hetzelfde als in het wild ze wonen dus in kolonies en/of rotsspleten. Stokstaartjes zijn echte gravers, hun voorpoten hebben scherpe en stevige nagels waardoor ze gemakkelijk door het harde zand heen komen. Ze zien er misschien heel lief en schattig uit maar onder hun uiterlijk duld een echte monster, een echte roofmonster. Ze zijn snel gevaarlijk en hebben scherpe tanden en klauwen. De kleine panda heeft een klein binnenverblijf en een kleine buitenverblijf. In hun verblijf staan allemaal bomen en takken en struiken waar ze lekker in kunnen schuilen en op de takken kunt liggen de blaadjes kunnen ze eten. In Blijdorp zijn meerder nesthokken gemaakt zodat ze kunnen gaan liggen waar hij wil liggen. De dwerggoeïsties hebben ook voldoende schuilmogelijkheden namelijk hun binnenverblijf en rosten in hun verblijf. Deze dieren letten absoluut niet op de bezoekers die af en toe eens komen kijken. Deze dieren hebben bijna altijd schuilmogelijkheden nodig omdat ze veel bedreigde dieren zijn. De lynx is een vreemd soort katachtige. Hij ijsbeert vaak en ligt nogal vaak. Zijn verblijf ziet er niet echt uit als het verblijf in het wild. Er staan hier dan wel een aantal dingen die wel uit het wild komen maar de lynx voelt zich hier niet thuis. Er staan rotsen in grotten takken en veel zand voor zijn poten. De zwartvoetpinguïns komen veel in Afrika voor. Ze wonen vooral in de warme kuststroken van Zuid-Afrika. In de dierentuin gaat de pinguïn vaak in zijn rust of ook wel genoemde broedplaats liggen om even lekker uit te rusten van het bad dat ze net genomen hadden. Als er publiek om de pinguïns heen staan reageren ze daar niet op soms wel want ze komen er dan naartoe gelopen om een kijken te nemen. De mensen proberen ze te aaien als ze dichtbij komen maar de pinguïns willen allen maar kijken wat het is en bijten dan in de mouw van die persoon. Als er een jonge geboren is zie je dat erg duidelijk. Er is dan een groot verschil tussen de oudere en de jongere pinguïns. Je ziet namelijk ook dat het jong meer veren en donzige veertjes heeft dan de grote pinguïns en heeft ook alleen maar een grijze kleur terwijl de grote een zwart-witte kleur hebben.