Martin Luther King

Martin Luther King Jr. in het kort Martin Luther king, werd op 15 januari 1929 te Atlanta in de staat Georgia geboren als eerste zoon van Martin Luther King sr. en Albetra Williams, een jaar na zijn zuster Unistine, en voor zijn Broer Alfred Daniël. King sr. had de eerste zestien jaar van zijn leven op een plantage doorgebracht, maar trok toen naar Atlanta waar hij erin slaagde de middelbare school te doorlopen en zich na zijn universitaire studie aan het Morhouse College als predikant te vestigen. Nog uit de van de abolitionisten, de voorstanders van de afschaffing van de slavernij, waren de negerdominees van nature de leiders van de negeremancipatiebeweging. Dit gold ook voor King sr., die met zijn schoonvader, Adam Daniëls Williams, de strijd voor rassengelijkheid in Atlanta leidde. De invloed van de dominees op de grote massa van de negers was evenwel gering, en zo kon het gebeuren dat er binnen de zwarte bevolkingslaag in de Verenigde Staten standen ontstonden: er kwam een groep van “beter gesitueerden”, die zich door hard werken een positie hadden verworven en die zich enigszins met die van de gemiddelde blanke liet vergelijken. Het was uit een dergelijk milieu dat Martin Luther King jr. voortkwam. In 1953 ging hij voor het eerst naar school en belandde hij tenslotte op de Booker T. Washington High School, waar hij zich een uitstekende leerling betoonde en zich speciaal toelegde op welsprekendheid. Hier was het dat hij aanvankelijk besloot in geen geval dominee te worden, als reactie op de communicatiekloof die er tussen de groep “beter gesitueerden” en de massa bestond. Hij dacht er over arts te worden, maar een bezoek aan de noordelijke staten, waar de discriminatie veel minder leek, bracht hem in 1944 op de gedachte de advocatuur tot zijn beroep te maken. Datzelfde jaar voltooide hij zijn studies aan de High School (hij had tweemaal een klas overgeslagen) en liet hij zich inschrijven aan het Morehouse College. Er waren aan deze universiteit enige dominees als docenten verboden die King hogelijk ging bewonderen. Zijn opvattingen over de predikant werden ingrijpend gewijzigd: in combinatie met zijn interesse voor de welsprekendheid meende hij nu dat juist een predikant in staat zou kunnen zijn de massa’s te bereiken en te mobiliseren, en hij besloot dominee te worden. In 1947 werd hij gewijd en tot hulppredikant bij zijn vader aangesteld. Nog was de studietijd van King jr. niet voltooid. Nadat hij in 1948 het Morehouse College had afgemaakt, bezocht hij het Grozer Theologisch Seminarie. Zijn weinige vrije uren vulde hij met het lopen van een cursus filosofie aan de universiteit van Pennsylvania. Ook op Crozer was hij een voortreffelijk student: hij kreeg een beurs die hem in staat stelde verder te studeren aan de universiteit van Boston, in de wijsbegeerte en theologie. In 1953 verliet hij ook deze universiteit en hetzelfde jaar bracht zijn huwelijk met Coretta Scott, een negerin die in 1954 haar studies aan het New Engeland Muziek conservatorium voltooide. Na het beëindigen van zijn studies ging King naar een baan omzien en zo belande hij in 1954 in Dexter Avenue Baptisten Kerk te Montgomery, Alabama. De Amerikaanse dominee en activist Martin Luther King Jr. (1929-1968) heeft een zeer belangrijke rol gespeeld in de strijd voor gelijkberechtiging van de negers in de Verenigde Staten van Amerika. Vanaf het midden van de jaren vijftig tot zijn dood, maakte hij actief deel uit van de Burgerrechten Beweging. In december 1955 weigerde een zwarte vrouw haar zitplaats in een bus beschikbaar te stellen aan een blanke passagier. Deze vrouw, Rosa Parks, werd gearresteerd omdat ze de segregatiewet had overtreden. De zwarte politieke groeperingen riepen de burgers op om het openbaar vervoer uit protest te boycotten. Martin Luther King was de belangrijkste leider van deze protestacties. Hij groeide uit tot een nationaal bekende figuur. In februari 1959 ontmoette King de minister-president van India. Het resultaat hiervan was dat Martin Luther King meer dan voorheen doordrongen was van de noodzaak van een geweldloze aanpak in zijn strijd tegen de blanke overheersing. In 1960 verhuisde King naar Atlanta waar hij samen met zijn vader voorganger werd in de "Ebenezer" baptistische kerk, maar hij besteedde meer tijd aan zijn werk voor de burgerrechtenbeweging. In oktober 1960 werd hij in een broodjeszaak gearresteerd maar niet vervolgd. In plaats daarvan werd hij opgesloten vanwege een onbeduidende verkeersovertreding. Deze zaak kreeg nationale aandacht en presidentskandidaat John F. Kennedy slaagde er uiteindelijk in om King vrij te krijgen. In 1963 behoorde Martin Luther King tot de organisatoren van de grote mars naar Washington. Op 28 augustus 1963 waren meer dan 200.000 mensen bijeen om te protesteren tegen het grote onrecht van de rechtsongelijkheid. Zijn speech "Ik heb een droom …" maakte hem tot een internationale held. In 1964 werd de Nobelprijs voor vrede aan hem toegekend. Op 4 april 1968 maakte een schutter een einde aan het leven van Martin Luther King. King stierf op de balustrade van een motel in Memphis. De moordaanslag schokte de wereld. Martin Luther King werd slechts 39 jaar. In 1986 werd de derde maandag in januari door het Amerikaanse congres als nationale feestdag ter herinnering aan deze grote man ingesteld. Achtergronden en invloeden Martin Luther King groeide op in een milieu van negerverzet in Atlanta. Zowel het vrijheidsideaal als ook de opdracht om zijn volk aan te sporen tot eigenwaarde, trots en zelfkritiek heeft hij vanuit huis meegekregen. Hoewel de neger als medemens niet in tel was, achtten de slavenhouders hem wel ontvankelijk voor het evangelie. De negerpredikant werd de eerste intellectueel onder de slaven. Bij hun voorganger vonden de negers berusting en medeleven in de gruwelijke ellende waarin zij verkeerden. Door psalmen en spirituals poogden zij het mensonwaardig onrecht, de smart van de slavenmarkten en de wanhoop over het verstrooid raken van vrouwen en kinderen, te vergeten. Onder de vernedering en de onderdrukking groeide in de negerkerk een nieuw geloof en een nieuwe cultuur. Uit deze emotionele en hoopvolle mensengemeenschap, was de domineesdynastie King ontstaan. Hoe waren nu de achtergronden die dat milieu bepaalden en daardoor grote invloed hadden op de ideeën van King. Aanvankelijk hadden de negerleiders zich helemaal moeten inzetten voor het bereiken van de afschaffer van de slavernij. De persoon die hiervoor het meeste heeft gedaan is Frederick Douglass (1817-1895). Een weggelopen slaaf, die de doctrine van principiële strijd voor de volledige integratie van de negers ontwikkelde. Na zijn dood in 1895 werd een geheel andere figuur met een verzoeningsprogramma, Booker T. Washington, om zijn uitgerst gematigde karakter door de regering als negerleider naar voren geschoven, hoewel zijn werkelijke invloed onder de negers vaak niet groot was. Zijn programma, wilde de aandacht van de negers afbuigen van de politiek en richten op het verwerven van materiële welvaart. Belangrijker was een hoogleraar aan de universiteit van Atlanta, William E. B. Du Bois, die de werkelijke opvolger van Douglass als negerleider werd. Hij was de oprichter van de NAACP (Nationale Associatie voor de Vooruitgang van Kleurlingen), waarvan hij aanvankelijk de enige zwarte leider was tussen de blanke liberalen. De ideologische invloed van de laatste is altijd groot gebleven in de organisatie die het “waardig protest” voorstond, en de NAACP heeft King later ook aangevallen op zijn demonstratiebeleid en zijn stellingname op het gebied van bv.Vietnam. Naast deze stromingen waren er ook radicalere groepen, zoals de volgelingen van Marcus Garvey, die een zwarte suprematie predikten en de terugkeer naar Afrika voorstonden. Garvey heeft geruime tijd enorme aanhang gehad, maar nadat hij veroordeeld werd op beschuldiging van belastingfraude en later naar Londen verbannen, viel zijn beweging uiteen. Algemeen kon men zeggen dat de beweging voor negerrechten steeds verder geradicaliseerd was, met name ook na de tweede wereldoorlog toen de tegenstellingen tussen het blanke westen en de gekleurde ontwikkelingslanden steeds scherper zichtbaar werd. De openlijke discriminatie in de zuidelijke staten begon steeds zwaarder te drukken en er ontstond een langzaam maar zeker een voedingsbodem voor massaal verzet.
Waarom ging Martin Luther King naar Memphis? In de lente van 1968 reist King naar Memphis in de staat Tennessee. Zwarte vuilnismannen en straatvegers hebben er het werk neergelegd. King wil hen steunen. In maart leidt hij 6.000 betogers door het centrum van Memphis. Er breken rellen uit. Een jongen van 16 jaar wordt gedood. Vijftig mensen raken gewond. King begrijpt het niet. In al zijn toespraken zegt hij het telkens opnieuw: we mogen geen geweld gebruiken. Daarvoor kreeg hij in 1964 toch de Nobelprijs voor de Vrede! Waarom liep het dan nu weer mis? Wie zit er achter het geweld? Wil iemand hem tegenwerken? Op 3 april keert King terug naar Memphis. Hij wil een nieuwe mars leiden. Maar dit keer zonder geweld. Een andere schrijver voegt daar nog aan toe: De gedachte van de geweldloosheid was ten dienste gesteld aan de bezitlozen, aan de sociaal zwakkeren. Dat bracht King naar Memphis waar de straatvegers en de vuilnismannen een kleine loonsverhoging eisten en administratieve aftrek van de vakbondsbijdrage van hun salaris., de eerste schermutseling in de geweldloze actie voor lotsverbetering van onderbetaalde negers liep uit de hand. Maar King putte uit zijn wenkend perspectief een nieuw optimisme. De strijd trok hem weer aan. Er werd een nieuwe aanval op het geweten van Amerika van hem verwacht. Het verhaal van James Earl James Earl Ray is nooit schuldig bevonden voor de dood van Martin Luther King. Hij heeft nooit een eerlijk proces gehad, waarin hij zich heeft kunnen verdedigen, daarom zijn een heleboel dingen over zijn gevangenisstraf nog onduidelijk. Sommige vragen zijn nooit opgelost. Er is bijvoorbeeld nooit een ballistisch onderzoek geweest. Er zijn mensen die zeker weten dat hij het niet gedaan heeft. Maar ondanks deze mensen die in zijn onschuld geloven heeft hij toch een gevangenisstraf van 99 jaar opgelegd gekregen. Dingen die zijn schuld tegenspreken is dat de enige ooggetuige, die de dader heeft weg zien rennen, James Earl Ray nooit herkent heeft als dader. Ze stelde zelfs dat ze zeker wist dat hij het niet geweest kan zijn. Na zijn veroordeling is de vrouw door de politie naar een gesticht gestuurd omdat ze volgens de politie hij het volgend de politie wel geweest moest zijn. Er is ook een heleboel informatie ‘verdwenen’ en de FBI heeft ook bewijs vernietigd. Volgens sommige mensen zijn Hoover en de FBI verantwoordelijk voor de dood van Martin Luther King. James Earl Ray is geboren op10 maart 1928 in Alton, Illinois. Hij was 1 van de 7 kinderen, 3 daarvan stierven jong. Verder heeft hij een normale jeugd gehad. Op zijn 16e ging hij in het leger. Hij kwam steeds in aanraking met de politie. Hij ging de gevangenis in en uit. Om aan geld te komen gokte hij. Hiervoor werd hij een aantal keer opgesloten en vaak in zijn proeftijd weer opgepakt. Een keer raakte hij in zijn proeftijd betrokken bij een geweldsmisdrijf, en door een samenloop van omstandigheden kreeg hij 27 jaar gevangenisstraf. Na 7 maanden was zijn 1e ontsnappingspoging, die mislukte. In 1965 deed hij een nieuwe poging. Ook bij deze ontsnappingspoging werd hij gepakt. Zijn laatste en succesvolste ontsnappingspoging volgde 2 jaar later. Over deze ontsnappingspoging wordt het volgende geschreven: At about 8 a.m. on April 23, 1967, I entered the kitchen. As a member of the kitchen crew, I normally ate breakfast there rather than in the dining room. Not knowing when I’d see my next meal, I ate about a dozen eggs and waited for my accomplice’s signal to enter the bread storage room. He appeared and gave me the sign. Everything was ready. I climbed into the breadbox; set the false bottom into place, and my man stacked 60 or so loaves on top of me. It was a tight squeeze, and I was uneasy until y could feel the box moving onto the cart, then down in the elevator, and onto the lading dock. Someone shoved the breadbox onto the back of the truck, which immediately started down the tunnel toward the checkpoint. Na deze ontsnapping is hij met de trein naar Canada gegaan. Daar ontmoette hij ‘Raoul’. Raoul zou hem aan een Canadees paspoort helpen, als hij hem zou helpen drugs over de grens naar de US te smokkelen. Ray stemde hiermee in. Maar wanneer Ray de spullen veilig over de grens heeft gesmokkeld begint ‘Raoul’ moeilijk te doen: ‘Something’s come up’, he said. ‘I’m having more trouble than I expected getting that passport.’ I complained that I’d been counting on getting that passport. He said he just couldn’t get it, then abruptly switched to the topic of money. ‘Here’s some cash to tide you over,’ he said, handing me a stack of bills. ‘ Get down to Birmingham. As soon as you’re in town, go tot the general delivery window at the main post office. There’ll some mail waiting for you.’ I counted the was of bills he’d given me. There was about $1,500 American. ‘I’ll have the passport by then, and we’ll buy a better car.’ Raoul said as he was getting out at the bus terminal. ‘Here’s a number where you can reach me. It’s in New Orleans.’ In Birmingham aangekomen, spreekt hij af met Raoul. Raoul verteld hem dat ze een goede auto nodig hebben, en vraagt of hij daar voor kan zorgen. Ray tikt een 1966 witte, Ford Mustang op de kop. Raoul vraag ook nog aan hem of hij kan zorgen voor een super-8 camera en telefoto lens. In een ander boek wordt het kopen van de camera als ‘bewijs’ tegen hem gebruikt: Ballistics tests on the bullet that killed Martin Luther King cannot prove conclusively that it came from the rifle found near the scene; but neither can they rule it out. What can be established is that Ray bought the rifle and telescopic sight under another alias in Birmingham and, that after a stay in King’s hometown of Atlanta, he drove a white Mustang to Memphis and checked into a rooming house where he chose a room with a view of the Lorraine and spent a noticeable amount of time in the bathroom, which offered a food view of King’s room. Ray zorgt hiervoor en moet in contact blijven met Raoul die voor zaken weer naar New Orleans is. Tijdens een van deze telefoontjes krijgt Ray te horen dat Raoul al naar Mexico is, en dat hij erachteraan moet. In Mexico ontmoeten ze elkaar weer, en Ray helpt Raoul weer om dingen over de grens te smokkelen. Nog steeds is het paspoort niet in orde, maar het komt goed als Ray Raoul nog een keer wil helpen met een klus in Mexico. Ray stemt hiermee in, omdat dit de enige manier is om aan dat paspoort te komen. Ze besluiten contact te houden en Ray reist verder naar Los Angeles. Na een paar maanden niks van Raoul gehoord te hebben, besluit hij het nummer te bellen dat hij van Raoul heeft gekregen. Ze besluiten af te spreken. Raoul doet hem nog een smokkel voorstel: vuurwapens naar Mexico. Hierna zou hij dan eindelijk zijn paspoort krijgen. Ze spreken af elkaar in april weer te ontmoeten (paar maanden later). Tot die tijd moest Ray zich zo onopvallend mogelijk gedragen. Omdat hij gezocht werd, besloot hij naar een plastisch chirurg te gaan: I’d read that the most distinguishing features in a photograph are the node and ears. Also the most easily altered elements of the face. I sounded out several plastic surgeons, and in February showed op for an appointment with Dr. Russel C. Hadley at his offices on Hollywood Boulevard. We set a date for the operation, March 5, and he gave me a price for my new look: $ 200. The procedure wasn’t complicated. Dr. Hadly used a local anesthetic, rearranged by nose and applied tape to hold the reconstruction in place until it healed. Door deze operatie is het profiel van zijn gezicht verandert. Dit kan hij later gebruiken als bewijs tegen een onjuiste identificatie: Before the surgery, my nose was pointed, but Dr. Hadley’s hand had modified it. FBI agents showed Stephens photos of me from 1955, 1960 and 1966. Stephens said he didn’t recognize the man in the photos from ’55 and ’60. however, he said the 1966 photograph, a profile in an FBO ‘Wanted’ flyer published tow weeks after the assassination, resembled me. But that picture had been taken a year before my plastic surgery. Stephen had based his identification on a profile that no longer existed. Paar weken daarna krijgt hij bericht van Raoul dat het plan verplaatst is naar maart. Hij gaat opweg naar New Orleans waar hij Raoul zou ontmoeten. Aangekomen in New Orleans zoekt hij een hotel. Hij spreekt af met Raoul en ze bespreken de plannen. Raoul zou voor 2 dagen weggaan, als hij terug zou komen zou Ray hem naar Miami rijden. Raoul komt na 5 dagen weer te voorschijn en zegt de Miami trip af. Hij wil het nog wel steeds over de wapens hebben. Ray moet een geweer kopen met een grote diameter. Ray zorgt voor een Remington model 760, 243. Raoul vertelt hem dat de mensen die geïnterneerd zijn in de wapens in Memphis verblijven. Daarheen gaan ze dus heen. Aangekomen in Memphis zegt Raoul dat ze een plek nodig hebben om te onderhandelen met hun kopers. Hij geeft Ray het adres van ‘Jim’s Grill’.Dat is volgens hem een goede plaats, omdat je daarboven kunt overnachten, als het eventueel een paar dagen langer zou duren. Na het kaartje gegeven te hebben, gaat Raoul er vandoor. Hij neemt het pistool mee, en maakt een opmerking dat hij deze aan de kopers gaat laten zien. De volgende morgen gaat hij opzoek naar de afgesproken plaats. Ray merkt dat hij gevolgd wordt door een auto en schudt hen af. Hij verbaast zich nog over het feit dat de auto hetzelfde is als die van hem. Aangekomen in ‘Jim’s Grill’ wacht Raoul al op hem. Hij legt uit dat het inderdaad langer duurde als hij had gedacht, en dat Ray het beste een kamer boven het restaurant kan huren. Raoul zegt hier het volgende over: ‘We might be in Memphis several days,’ Raoul said when I got there. He urged me to remove whatever personal property I had in the Mustang and bring it to the room. Thinking of the poor security upstairs, I said no, but I did bring in my overnight case. We went upstairs; I put my suitcase on the bed. Raoul said our customers were interested in infrared binoculars for night use. He told me how to get to the York Arms Co., where I could buy a set. Het kopen van deze verrekijker maakt hem later verdacht. In een ander boek wordt dit over de situatie gezegd: Shortly after arriving, Ray also purchased a pair of binoculars of the same magnification as his telescopic sight. His prints were found on the rifle, the sight, the binoculars, a newspaper, a bottle of aftershave, and a beer can all found together in a bundled blanket outside a closed store on South Main. Nadat hij deze verrekijker had gekocht, keerde hij weer terug naar het hotel. Raoul was nog steeds in de kamer. Hij had zijn eigen advies niet opgevold. Alleen zijn jas had hij in de kamer liggen. Hij zei dat hij bezoekers verwachtte die de geweren wilden kopen. Hij wilde deze mensen liever ontmoeten zonder het gezelschap van Ray. Om zijn tijd toch nuttig te besteden besloot Ray de lekke reserve band in de auto te vervangen. Hij wilde niet dat Raoul straks zonder stond als hij weer een lekke band zou krijgen. Na dit gedaan te hebben ging hij weer terug naar Jim’s Grill. Totdat hij niet meer verder kon… What in the hell could have brought on a roadblock, I wondered. Had the law latched onto Raoul? I switched on the radio and continued driving, intending to stop at the south end of town and phone Raoul’s man in New Orleans to see if he could tell me anything. As I neared the state line, however, U heard a bulletin that Rev. Martin Luther King had been shot. Soon after the announcer said the police were looking for a suspect: a white man in a white Mustang. My car and u were too close to that description for comfort. I couldn’t do anything about my skin color, but I could lose the car. I dropped the idea of calling Raoul’s contact in New Orleans. Instead, I headed for Atlanta, remembering that I’d left the .38 and my television set there and thinking that if I got caught up in a dragnet I’d better have disposed of them. Een andere schrijver vat dit verhaal anders op: Within moments of the shooting. Ray was in the Mustang and headed back to Atlanta, where he dumped the car and began his flight out of the country. When police searched his rented Atlanta rooms, they found a map with King’s home, church, and the CLSC’s offices circled in pencil. While the circumstantial evidence scarcely suggests Ray’s innocence, it does not readily convince that he acted alone. In the decades after his conviction, Ray himself insisted that he acted as a drug and gun smuggler under the instructions of a mysterious man known to him as Raoul. While some have seen ‘Raoul’ as the lynch-pin in a high level governmental conspiracy that used Ray to take the blame, a less grand grouping of racists may also have exploited him. De dag van het schot Zoals altijd neemt hij een kamer in het hotel 'Lorraine'. Als hij de sleutel van zijn kamer krijgt, kijkt hij even op. "Dit is niet mijn gewone kamer", zegt King tot de baas. "Eén van je vrienden heeft deze voor jou gevraagd", zegt die. King weet er niets van. Maar het zal dan wel zo zijn. "Deze kamer heeft een groot raam. Is dat wel veilig?" vraagt King nog. "Natuurlijk", zegt de baas. "Er zijn alleen maar wat struiken aan de achterkant." Een andere schrijver gaat hierop verder: Over 25 minuten zou de duisternis invallen. Het werd al killer. Aan de andere zijde van Mulberry Street stond John Willard op van het morsige bed, waarop hij met een verrekijker had zitten staren naar kamer 306. Voor de tweede keer ging hij de dertien stappen naar de badkamer. Ditmaal had hij een lang voorwerp bij zich, in krantenpapier gewikkeld. Twee mannen kwamen naar Memphis. Zij stonden op 62 meter van elkaar, oog in oog. Toen klonk het schot als een voetzoeker. Down in the courtyard, the white Cadillac that King was allowed to borrow from a Memphis funeral director whenever he was in town was waiting, as were Young, Bevel, Jackson, Willeams, and others. Leaving Abernathy to splash on his cologne, King and Kyles emerged onto the balcony and called to their friends below. The driver Solomon Jones suggested that King bring his coat along as it was turning chilly. ‘Solomon, you really know how to take good care of me,’ King replied, turning to Abernathy to bring is coat. Kyles had moved to go downstairs, when the sound of what some initially took to be either a firecracker of a car backfiring rang out across the courtyard. But when Kyles turned he could see that King was lying on the balcony floor, and Abernathy could see his fallen friend through the doorway. They both knew that the sound had been a gunshot. Iemand anders gaat over hetzelfde situatie op deze wijze verder: Even voelt King een scherpe pijn in zijn hals. Dan wordt alles zwart. Dominee Abernathy heeft de knal gehoord. Hij stormt het balkon op. King ligt op de grond. Aan de overzijde ziet hij enkele struiken bewegen. Abernathy trekt King naar binnen. Hij voelt nog een zwakke polsslag. Dat geeft hem nog enige hoop. "Volhouden, vriend", zegt Abernathy met tranen in de ogen. "We hebben jou hier nog nodig." In het ziekenhuis vecht de zwarte dominee voor zijn leven. Maar hij verliest de strijd. Enkele uren na het schot sterft Martin Luther King. Hij is 39 jaar geworden. Het schot trof King recht in de hals, nam hem op en sloeg hem achterover op het beton van de warande voor kamer 306. Daar lag de Nobelprijswinnaar badend in zijn bloed, 39 jaar oud, de invloedrijkste negerleider van Amerika. De geweldenaar van de geweldloosheid was door het geweld geveld. Martin Luther King stierf om 1 minuut over 6. In kamer vier van het gore logement aan de Main street schrok de kamerbewoner van het shot dat vlak bij hem werd afgevuurd. Transportarbeider Willie Anchutz vloog de gang op. Daar zag hij hoe de deur van de badkamer openging. Een man met een arm voor zijn gezicht kwam uit de badkamer. In zijn handen hield hij een langwerpig ding, opgerold in kranten. Toen rende de onbekende met twee treden tegelijk de trap van het logement af. Van dat moment af was hij de meest gezochte man van Amerika. Zijn lichtgekleurde Mustang bracht hem in enkele minuten op het grote verkeersklaverblad bij de brug over de Mississipi. Conclusie Martin Luther King in het kort
Martin Luther King kwam uit een gezin dat zich veel met de negeremancipatie bezig hield. Hij behoorde tot een groep die zich door hard werken een positie hard verworven en die zich enigszins met de gemiddelde blanke liet vergelijken. Hij wilde iets doen voor de donkere bevolking en meende dat dit het beste kon door dominee te worden. Volgens hem kon hij op deze manier het beste de massa bereiken en mobiliseren. Martin Luther King heeft een zeer belangrijke rol gespeeld in de strijd van de gelijkberechtiging van de negers in de Verenigde Staten van Amerika. Hij maakte actief deel uit van de Burgerrechten Beweging. Op 4 april 1968 maakte een schutter een einde aan het leven van de 39 jarige Martin Luhter King. Achtergronden en invloeden
Martin Luther King groeide op in een milieu van negerverzet in Atlanta. Zowel het vrijheidsideaal als ook de opdracht om zijn volk aan te sporen tot eigenwaarde, trots en zelfkritiek heeft hij vanuit huis meegekregen. Er waren een aantal negerleiders die King voor waren gegaan. Frederick Douglass, Booker T. Washington, William E.B. Du Bois zijn hier enkele van. Algemeen kon men zeggen dat de bewegingen voor negerrechten steeds verder geradicaliseerd was, met name ook na de tweede wereldoorlog toen de tegenstellingen tussen het blanke westen en de gekleurde ontwikkelingslanden steeds scherper zichtbaar werd. Waarom ging Martin Luhter King naar Memphis? In de lente van 1968 bezocht Martin Luther King Memphis al eerder. Hij wilde zwarte vuilnismannen en straatvegers steunen bij hun eis om een kleine loonsverhoging. Er braken rellen uit en een jongen van 16 werd gedood. King wil deze gebeurtenis rechtzetten. Hij wil een nieuwe mars leiden, maar nu zonder geweld. Verhaal van James Earl Ray

James Earl Ray is nooit schuldig bevonden voor de dood van Martin Luther King. Hij heeft nooit een eerlijk proces gehad, waarin hij zich heeft kunnen verdedigen, daarom zijn er ook nog een heleboel dingen over zijn gevangenisstraf onduidelijk. Er zijn mensen die zeker weten dat hij het niet gedaan heeft. Maar ondanks dat, heeft hij toch een gevangenisstraf van 99 jaar opgelegd gekregen. In deze verdere deelvraag vertelt hij zijn kant van het verhaal. Hij geeft verklaringen voor dingen die hij heeft gedaan, en uitleg waarom hij op een bepaalde tijd, op een bepaalde plaats was. Boven alles houdt hij vol dat hij onschuldig is. De dag van het schot
In deze deelvraag heb ik antwoord gegeven op wat er die dag precies gebeurde. Vanaf het moment dat Martin Luther King zijn hotelkamer in komt, tot het moment waarop de dader in zijn witte Mustang weg rijdt. Ik heb hierbij verschillende boeken gebruikt, en deze stukjes aan elkaar gekoppeld. Nadat ik dit onderzoek heb gedaan, ben ik tot de volgende conclusie gekomen: James Earl Ray speelde een rol bij de moord op Martin Luther King, maar ik denk niet dat hij de moordenaar is. Hij zal hier wel het een en ander mee te maken hebben gehad, maar ik denk dat het een samenzwering is tussen verschillende mensen/instanties die het niet eens waren met de ideeën van Martin Luther King. Het is in ieder geval zo, dat James Earl Ray onterecht als enige gestraft is voor de dood van deze man. Er zijn teveel dingen onduidelijk. Iets wat ik bijvoorbeeld heel raar vindt is dat een ooggetuige James Earl Ray nooit heeft aangewezen als de dader. Dit wordt gezegd in het volgende stukje: Grace Stephens, Charles Stephens ‘common-law wife, was an eyewitness on the scene at the flophouse on the day that Dr. King was murdered. Mrs. Stephens described the shooter to the Memphis Police and stated that Ray was not the man. On July 8, 1969 she was taken to John Gaston Hospital for treatment of an ankle injury. There a psychiatrist appeared and instantly diagnosed her problems mental, not physical. Declaring her a suicide risk, the doctor committed Mrs. Stephens to the psychiatric ward. She was kept there more than three weeks, then committed to Western State Hospital in Bolivar, Tennessee, and held there until 1978, when she was freed at the demand of attorney Mark Lane. MRs. Stephens had no history of mental illness and claims she was confined because of her being a witness in the King case
Er zijn nog meer reden die het aanneembaar maken dat er een samenzwering aan te pas is gekomen. Ik vind het ook erg vreemd dat 2 rechters, die zich over de zaak van James Earl Ray hebben gebogen, alletwee op vreemde wijze om het leven zijn gekomen. On April 12, after the vote in chambers on the oral arguments, but before publication of the decision, Judge Miller suddenly died, in circumstances closely resembling those in which Judge Preston Battel had succumbed. Just like Judge Battle, Judge Miller died of cardiac arrest in his chambers, while studying papers on the King murder case. Er zijn nog veel meer dingen onduidelijk, zoals: The FBI’s performance after the King shooting is also mysterious. There has been no explanation for the 30-minute delay in getting the bureau into the King case, which might have closed exits form Memphis to the killer of killers. En het gaat nog even verder: There has also been no explanation of Hoover’s crack crime solving organization taking 14 days to get my name from the evidence collected at Bessie’s flophouse. I left behind belongings including my radio from prison days. The radio was labeled with my ID number and should have tipped the bureau to my escape status immediately, but the first wave of ‘Wanted’ posters identified me as ‘Eric Starvo Gault,’ the name that Raoul knew me by. Dit zijn maar een paar voorbeelden van de vele onduidelijkheden die nooit zijn opgelost. Er zijn nog een heleboel vragen waar nooit antwoord op is gekomen. Als deze moord door 1 persoon gepleegd zou zijn, waarom zouden er dan zoveel dingen onbeantwoord gebleven? It seems reasonable to conclude, as a Memphis jury did in 1999, that Martin Luther King was the victim of an, as-yet-unexposed, conspiracy, but one that probably did not directly involve governmental officials. Others, besides Ray, are stained by King’s blood.