Leesdossier

LEESDOSSIER 1. Leesautobiografie Toen ik nog klein was werd me niet vaak uit boeken gelezen omdat mijn ouders zelf niet konden lezen. Mijn zussen vertelden me wel verhaaltjes. Meestal sprookjes zoals Assepoester, Roodkapje, … Ik luisterde graag naar deze verhaaltjes nu trouwens nog. Ik ben dol op sprookjes, ze zijn heel mooi. Als klein kind op school werd me wel voorgelezen. De leerkracht las voor uit boeken en wij moesten luisteren en daarachter een dutje doen. Ze las veel uit boeken van Jip en Janneke. Het waren leuke boeken, ik luisterde er graag naar. Ze leerde ons ook liedjes en versjes die wij samen zongen in de klas. Op een jonge leeftijd keek ik niet zo graag naar tv maar als ik keek waren het de tekenfilms die mij het meest aanspraken. Ik ben nooit echt naar de bioscoop geweest op mijn eentje maar wel met school. Ik vond het wel plezant, dat was eens wat anders dan op een kleine scherm. In het lager onderwijs moesten we boeken lezen. Ik las niet graag maar het moest dus koos ik grappige en griezelige boeken. Liever speelde ik buiten met mijn vriendjes en vriendinnen. Nu lees ik af en toe boeken, het is te zien of ik in de stemming ben of niet. Als ik nu boeken lees kies ik boeken die in de realiteit verwezenlijkt kunnen worden. Drama en romantiek verkoos ik boven alle andere genres. Ik kijk steeds nog altijd niet graag naar tv, als ik kijk is het naar het nieuws en af en toe eens naar een tv-serie. De tv-series die mij het meest aanspreken zijn komedies. Films spreken me het meest aan. Ik hou van alles soorten films, maar er moet wel een verhaal in zitten. Ik ga vaak naar de bioscoop en anders huur ik een video en bekijk ik hem thuis. Naar een theater ben ik ook al geweest met school, t’ was plezant en ik doe dat ook graag. Op mijn eentje ben ik nog nooit gegaan. En dat spreekt me ook niet direct aan. Ik vind het idee van een leesdossier opmaken een zeer goed idee, zo leer je uw eigen beter kennen en denk je na over de verschillende genres van boeken en films die je verkiest, … 2. Bibliografie a) Eerste boek

Auteur: Evert hartman
Titel: Het onzichtbare licht
Datum: 21 November 2002
b) Tweede boek
Auteur: Evert Hartman
Titel: Morgen ben ik beter
Datum: 10 Maart 2003
c) Derde boek
Auteur: Dirk Bracke
Titel: Blauw is bitter
Datum: 22 April 2003
d) Vierde boek
Auteur: Anke De Vries
Titel: Blauwe plekken
Datum: 19 Mei 2003
Evert Hartman werd op 12 juli 1937 geboren in Dedemsvaart. Hij kwam uit een gereformeerd gezin. Na zijn eindexamen middelbaar onderwijs, moest Evert Hartman in militaire dienst. Daarna ging hij in Utrecht sociale geografie studeren. Al tijdens zijn studie werd hij leraar aardrijkskunde in Hoogeveen. Lange tijd bleef hij schrijven en les geven combineren, maar sinds1992 wijdde hij zich volledig aan het schrijven. Hij is in 1965 getrouwd en had 2 zonen. Zijn hobby's waren: piano spelen, tekenen, lezen, tennissen, fotograferen en filmen. Hij is op 56-jarige leeftijd overleden. Biografie: Dirk Bracke volgde een opleiding handel. In 1987 deed hij mee aan de John Flanderswedstrijd. Hij won niet, maar werd wel gevraagd om Vlaamse Filmpjes te schrijven. In deze reeks debuteerde hij in 1988. Nadat hij er een aantal had geschreven, waagde hij zich aan een boek. Zijn eerste werd in 1993 gepubliceerd en sindsdien is er elk jaar wel een boek van hem verschenen. Hij schrijft meestal 's ochtends, 's middags werkt hij als postbediende. Hij woont met zijn vrouw en twee zonen in Stekene. Zijn hobby's zijn volleybal en (rock)muziek. Profiel: De boeken van Dirk Bracke zijn hard en realistisch. Ze beschrijven het leven van hedendaagse jongeren en de problemen die ze hebben. Soms wonen zijn hoofdpersonen in andere werelddelen (kindprostituees op de Filippijnen, straatkinderen in Brazilië), soms ook dicht bij huis (seropositieve jongeren in Vlaanderen). Ook schreef hij twee boeken over gehandicapte jongeren (over een autistisch meisje en over een hardhorend meisje), een boek dat zich afspeelt in de prehistorie en een absurd ridderverhaal. Samen met leerlingen van een basisschool schreef hij een sciencefictionverhaal. Zijn boeken lezen vlot en zijn goed gedocumenteerd. De beschrijvingen van seks en geweld zijn onverbloemd. Ondanks de hardheid is het einde van zijn boeken altijd positief. Boeken: 1993 Steen (Davidsfonds / Infodok) 1994 Blauw is bitter (Davidsfonds / Infodok / 2e druk 1998) 1995 Een vlieg op de muur (Davidsfonds / Infodok) 1996 Het uur nul (Davidsfonds / Infodok) 1997 Groene mist (Abimo) 1997 Een lege brug (Davidsfonds / Infodok) 1998 De sjoekel (Abimo) 1999 Stille lippen (Davidsfonds / Infodok) 2001 Straks doet het geen pijn meer (Davidsfonds / Infodok / 2e druk 2001) 2002 Als de olifanten vechten (Davidsfonds / Infodok) Bekroningen: 1996 Prijs van de Kinder- en Jeugdjury voor het boek in Vlaanderen 14 t/m 16 jaar voor Een vlieg op de muur
1996 Prijs van de Kinder- en Jeugdjury Limburg 14 t/m 16 jaar voor Een vlieg op de muur

1998 Prijs van de Kinder- en Jeugdjury voor het boek in Vlaanderen 14 t/m 16 jaar voor Het uur nul
2003 Prijs van de Kinder- en Jeugdjury Limburg 14 t/m 16 jaar voor Straks doet het geen pijn meer Anke de Vries werd op 5 december 1936 geboren in het plaatsje Sellingen in Groningen. Maar ze groeide op in Gelderland, op de Veluwe. Na de lagere school ging Anke naar de Mulo, de voorloper van de MAVO, want dat vond haar vader voor een meisje wel voldoende. Na haar schooltijd begon ze samen met haar broers een drogisterij in het dorp waar ze woonde. In 1957 trouwde ze met de fransman Laurent Felix- Faure. Toen ze eenmaal met schrijven begon, liet ze veel van haar verhalen in de franse omgeving spelen. De typische franse sfeer brengt bovendien gaar fantasie op gang. In 1994 had ze de volgende boeken voor tien jaar en ouder geschreven: 1975 Het geheim van Mories Besjoer
1976 Belledonne kamer 16
1982 Weg uit het verleden
1984 Medeplichtig
Opstand! 1990 Kladwerk. 1992 Blauwe plekken. 3. Leesverslag - Samenvatting: Het onzichtbare licht (Evert Hartman) Het boek gaat over een helderziend meisje. Ze ziet dingend die andere niet kunnen zien en dat is voor haar moeilijk te begrijpen maar ook voor haar leefomgeving. Ze merkt het voor het eerste als ze langs een meertje loopt met haar fiets. Ze zag toen een hand met een mes boven het water zweven. Ze weet iet of ze het wel of niet thuis moet vertellen. Daarna gebeuren er steeds weer andere vreemde gebeurtenissen die ze niet kan begrijpen. Ze hoort stemmen, droomt raar en sommige dromen komen uit, ze kan dingen ‘zien’ als ze een voorwerp in haar handen heeft en daar redt ze zelfs iemand mee. Zoals een verdwijning van een man en zij wist precies hem te vinden met haar beelden. Het nieuws gaat als een lopend vuurtje rond en Lenny’ s ouders vinden het niet prettig dat er van die ‘rare’ verhalen over hun dochter verteld worden. Ze komt verder nog bij een man, ook een helderziende, die haar helpt om uit te leggen hoe ze met de beelden om moet gaan en dat ze niet moet proberen alles te begrijpen. Als ze bij die man weer weg is dan hoort ze ‘s avonds ineens een stem in haar hoofd. Het is een ‘geest’, Stella genaamd, die haar komt ‘helpen’ er mee om te gaan en als ze vragen heeft kan ze die aan haar stellen. Het boek eindigt ten slotte zo, dat ze nog net zo ver is als in het begin alleen is ze nu helderziend en moet ze ermee leren gaan dat zij dingen ziet die anderen niet zien en ook dat ze niet alles moet proberen te begrijpen. - Ervaringsverslag
Het boek is een spannend en leerzaam boek. Spannend zijn de akelige dromen van Leny, waarvan best veel uitkomt, maar waar ze in het begin met niemand over kan praten omdat ze niet wordt geloofd. Leerzaam is dat je ervaart dat helderziend zijn niet alleen een voordeel is maar net erg veel nadelen heeft. Sommige voorvallen wat Leny meemaakt vind ik ook erg onbegrijpelijk doordat helderziendheid bij mij geheel onbekend is. Wat ik heel goed vind van het boek is dat je tijdens het lezen alles als werkelijk ervaart. Het is boeiend geschreven. Je denkt niet steeds; wat een onzin! Daar begin je pas later over na te denken. Ik geloof niet alles war erin beschreven staan, maar doordat er verschillende dingen uitkomen zal er toch wel een waarheid in zitten. Als ik een vriendin had die helderziend zou zijn zou ik er meer moeite doen om haar te begrijpen en haar daardoor helpen. Het boek is raadselachtig, doordat je niet weet wat helderziendheid inhoudt. Daar krijg je wel een beter beeld van als Lenny naar een ervaren helderziende gaat. Ik heb er veel van geleerd. Verder vind ik het boek gemakkelijk te lezen en het houd je geconcentreerd doordat het spannend en verrassend is. Het is voor mijn leeftijd geschreven. Mijn punt zou een 8.5 zijn. -Notities uit achtergrondinformatie

Boeken die hij geschreven heeft: - 1973 Signalen in de nacht - 1975 Machinist op dood spoor - 1977 De laatste stuw - 1979 Oorlog zonder vrienden- Europese jeugdboekenprijs voor actuele literatuur - 1980 Vechten voor overmorgen - 1982 Het onzichtbare licht - 1984 Gegijzeld - 1986 Buitenspel - 1987 Morgen ben ik beter- De prijs van de Nederlandse kinderjury - 1988 Het bedreigde land- Getipt door de Nederlandse kinderjury - 1991 Niemand houd mij tegen- De prijs van de Nederlandse kinderjury, Getipt door de griffeljury, 3e plaats in de top-10 van 13-jarigen. - 1993 de voorspelling - 1994 De vloek van Polyfemos -Samenvatting: Morgen ben ik beter (Evert Hartman) Christa en Marielle zijn twee meisjes van ongeveer 16 jaar. Ze zijn hele goede vriendinnen van elkaar. Op een dag wordt Marielle ziek op school. Als Marielle na een paar dagen nog zieker is geworden komt de dokter. Hij geeft Marielle medicijnen en onderzoekt haar. Maar hij kan niets vinden. Dan besluit hij dat ze maar naar het ziekenhuis moet om onderzocht te worden. Christa (haar beste vriendin) heeft thuis ook veel problemen
Marielle wordt naar het ziekenhuis gebracht. Ze ligt op een kamer met drie andere vrouwen, Toos, Hetty en Nora. Ze zijn allemaal erg aardig. Na een paar dagen wordt Marielle voor het eerst onderzocht. De dagen daarop volgen er meer onderzoeken die niets uit halen. Marielle wordt er dan ook op de duur gek van en zegt tegen haar ouders dat ze naar huis wil. De ouders van Marielle geven Christa hier de schuld van en verbieden haar om Marielle nog op te zoeken. Marielle weet hier niets van af en denkt dat Christa haar niet meer wilt zien. Christa is de laatste tijd erg ongerust over Marielle, want ze weet immers niet hoe het met haar gaat. Daarom besluit ze om stiekem buiten de bezoekuren naar Marielle te gaan. Ze vertelt haar dat ze niet naar haar toe mocht gaan. Marielle vertelt ook dat ze zelf niet weet wat er met haar is. Daarom gaat Christa kijken in het dossier van Marielle. Er staan rare dingen in. Christa vertelt het aan Marielle die het meteen aan een verpleegster vraagt. Zij vertelt haar dat ze het allemaal nog niet zeker weten, en dat ze daarom nog een keer naar het Academisch Ziekenhuis moet. Marielle kan er dan niet meer tegen en besluit om naar huis te gaan. Hetty en Nora en haar moeder zijn het er niet mee eens. Toch geeft ze niet op en ligt ze de volgende dag in haar eigen bed. En tot ieder zijn verbazing heeft ze geen hoofdpijn meer en is niet meer duizelig en kan ze terug naar school. Conclusie: Mariëlle word ziek gemaakt door haar moeder. Ze moet naar het ziekenhuis daar wordt ze alleen nog maar zieker gemaakt. Haar vriendin Christa probeert er alles aan te doen om haar mee naar huis te krijgen omdat ze ziet dat Mariëlle steeds zieker wordt. Naar een tijdje is Mariëlle het helemaal zat en gaat ze naar huis toe waar ze de volgende dag gewoon weer naar school gaat. - Ervaringsverslag
Ik vind het een heel apart boek. Dat komt omdat ik nog nooit echt een boek heb gelezen waar een schrijver helemaal zijn mening over iets geeft. Dat komt bij dit boek wel erg naar voren, maar op de één of andere manier kan ik het wel met hem eens zijn over zijn standpunt van de medische wereld Veder denk ik dat ik wel meer boeken van hem ga lezen want zijn schrijfstijl spreekt mij wel aan. Ook vond ik het leuk dat ik het eind niet kon inschatten. Want de schrijver geeft er de hele tijd een andere wending aan. Zo dacht ik dat ze heel erg ziek werd en misschien wel over dood ging. Maar dat blijkt dus helemaal niet zo, want ze gaat van de een op de ander dag naar huis omdat ze het zat is. A) Hoofdpersonen · Mariëlle is ongeveer 14 en is erg verlegen ze word ook erg betutteld door haar moeder omdat ze enigst kind is. Er wordt niet veel in het gezin gepraat over bepaalde dingen · Christa: is erg brutaal en komt altijd voor haar vriendin op. Ze komt uit een gezellig gezin waar over alles word gepraat. Ze heeft een broertje die in de eerste klas zit. En ze heeft een broer op een school zitten voor medicijnen. B) Bijpersonen · de ouders van Mariëlle · de mensen die bij Mariëlle op zaal liggen · Michel de vriend van Christa’s broer
C) Tijd: A: het verhaal is 10 jaar geleden geschreven maar het zou zich nu ook wel kunnen afspelen. Alleen zijn ze nu al weer veel verder in de medische wereld als toen maar verder denk ik dat het heel goed kan
B: het is in een chronologische volgorde geschreven. Er zijn ook geen grote sprongen in het verhaal
D)Vertelwijze: A: het is eigenlijk een soort van een verteller die de hele tijd het verhaal vertelt. Het is een verhaal over 2 personen. In het ene hoofdstuk gaat het over Christa en het andere hoofdstuk over
Mariëlle
E) Ruimte: A: het verhaal speelt zich af in het ziekenhuis. Maar ook op school en thuis bij Mariëlle en Christa
F) Onderwerp: A: het gaat over Mariëlle die in het ziekenhuis ligt en waar ze niet van weten wat ze heeft. Ook gaat het over Christa die haar vriendin het ziekenhuis uit wil krijgen. G) Taal: A: ik vond het taal gebruik niet altijd even makkelijk. Ik vind wel dat deze schrijver op een fijne manier schrijft. Ook vind ik het verder goed geschreven, want de gedachten van Christa worden steeds afgewisseld met die van Mariëlle en er zijn ook heel veel dialogen tussen de twee vriendinnen, waarbij je kunt zien wat ze denken over het gesprek, maar het niet hardop zeggen. -Samenvatting: Blauw is bitter (Dirk Bracke) Titelverklaring: De bar waar Lina moet werken is helemaal blauw geverfd. Dat vind ze mooi, haar lievelings kleur. Vervolgens wordt ze gedwongen tot prostitutie en wordt het blauw voor haar veel anders. Vandaar: blauw is bitter. Samenvatting: Lina woont met haar ouders en haar zusje Teresa in een van de zovele krottenwijken in de Filippijnen. Waar haar vader voor de pacht moet werken. Ze wonen erg eenvoudig en hebben ook vaak bijna niks te eten. Ze werken allemaal nog op de velden om extra geld te verdienen. Tot op een dag een man genaamd Max, de eigenaar van ‘de Blauwe Lotus Lina op 12-jarige leeftijd van haar vader koopt. Ze gaat met Max, naar Manilla om in de keuken van zijn bar te werken. Als ze daar aan komt zijn er al drie andere meisjes (Edith, Leila, Estelita) ze zitten aan een tafeltjes. Lina mag niet met ze praten en wordt doorgestuurd naar de keuken. Ze moet in de keuken werken en kamers schoonmaken. Dat verandert al snel als ze op een dag naar kamer vijf moet. In deze kamer komt na een tijdje een man. Lina wordt gedwongen om met deze man te vrijen. Ze wordt gedwongen tot prostitutie. Op een dag ziet ze een jongen lopen, hij lijkt op haar broer. Hij is het niet. Deze jongen wordt verliefd op Lina, maar heeft niet door, wat voor werk ze doet. Na een tijdje komt er een leuke Amerikaan(Jim) voor Lina. Hij wil haar niet gebruiken, maar gaat met haar wandelen en winkelen. Lina is dolblij, maar later blijkt dat Jim ook geen aardige bedoelingen met haar had………………………………………..Dan krijgt Lina te horen dat nu ook haar zusje in de wereld van de prostitutie is terechtgekomen. Ze koopt Teresa vrij met het geld waarmee ze eigenlijk zichzelf wou vrijkopen. Maar dan gebeurd het…… Sergio komt erachter dat Lina ook een prostituee is, doordat de baas van Teresa het hem uit wraak vertelde. Sergio is boos op Lina en verlaat haar. Lina is kwaad op zichzelf. Had ze het hem dan niet eerder moeten vertellen? Zodra ze weer bij kamer vijf is, staat er alweer een man klaar. Lina wordt naar boven gestuurd om zich schoon en klaar te maken. Ze neemt een glas water mee. Op kamer vijf krijgt ze een idee. Ze zit hier omdat ze mooi is en omdat ze een goed figuur heeft. Ze had hier dus niet gezeten als ze lelijk was. Lina pakt een schaar en knipt haar haren af. Dit is echter niet genoeg. Ze pakt het glas en breekt het. Er ligt nu een mooie scherf op de grond. Ze pakt deze en verminkt haar gezicht ermee. De man die beneden stond te wachten is nu boven. Maar zodra hij Lina ziet wil hij niet meer. Lina vertrekt nu voorgoed uit ‘de Blauwe Lotus’, ze geeft het geld dat ze nog heeft aan Max en loopt weg. Ze loopt naar haar broer, waar nu ook Teresa woont. Daar mag ze blijven wonen, ook als ze werk heeft. Maar werk zoeken blijkt geen makkelijke opgave. Niemand wil haar in dienst. Als ze op een dag alleen thuis is, wordt er op de deur geklopt. Allerlei verschrikkelijke dingen schieten door haar heen. Ongeluk met Teresa? Ongeluk met haar broer? Zijn ze dood? Maar gelukkig, ze doet open en ziet Sergio staan. Hij wil het goed maken. Z’n vader had al die tijd al door dat Lina een prostituee was. Hij heeft ervoor gezorgd dat Sergio weer met Lina verder wil. Sergio vraagt of Lina bij hen thuis wil komen wonen en werken. En dat doet ze. Ze weet niet of ze haar verleden wel kan vergeten, maar ze gaat het zeker proberen. - Ervaringsverslag
Ik vind het een prachtig en aangrijpend boek. Het neemt geen loopje met de realiteit, maar toch zit er een duidelijk en mooi verhaal in. Het is meer dan alleen maar ‘een boek’; het toont de lezer hoe het er in dat harde wereldje van kinderprostitutie aan toe gaat. Het boek zal de Westerse jeugd bewust maken van het lot van hun leeftijdsgenoten aan de andere kant van de aardbol. Het is alleen jammer dat de auteur er absoluut een happy end aan wou breien. De realiteit is wellicht minder rooskleurig. A) Hoofdpersonen

Lina is een slim meisje, ondanks haar ongelukkige jeugd in de krottenwijken. Ze is erg wantrouwig tegenover vreemden, maar tegenover mensen die ze vertrouwd is ze erg open. Ze is vastberaden; ze wil altijd haar doel bereiken, hoe moeilijk het ook is. De harde wereld waarin ze terechtgekomen is, heeft haar verbitterd, maar toch blijft ze gemotiveerd om haar familie te helpen. Ondanks haar twaalfjarige leeftijd is ze erg zelfstandig en is ze een volwassen type. Wat haar verder goed maakt is dat ze zich er rustig kan houden in onverwachte situaties. Lina is ook heel intelligent, al heeft ze nooit kunnen studeren. In het begin heeft ze oude kapotte kleren aan. Waar overal gaten in zitten. Meestal zijn ze van jute zakken. Als ze bij Max werkt en woont draagt ze dure kleren, voor haar dan, ze komt van een krottenwijk dus is alles opeens duur. Meestal rokjes, truitjes en jurkjes. Allemaal erg kort. Meestal met een bloemen print erop. B) Bijpersonen
Het thema is kinderprostitutie. Het thema komt duidelijk uit de verf. Het boek is een aangrijpend verhaal dat de realiteit niet schuwt en toch niet op de sensatietoer gaat. De achtergrond van het verhaal klopt perfect. Ook de dreiging van drugs, aids en geslachtsziekten is keiharde realiteit. De belevenissen van het twaalfjarig meisje zijn half fictie, half realiteit. De kans is groot dat het boek door het delicate onderwerp bepaalde kritieken losweekt. Er kunnen door de lezer slechts twee standpunten ingenomen worden. De lezer kan het goedkeuren of afkeuren. Een tussenoplossing is er niet. Het hangt er gewoon van af hoe men tegen de problematiek aankijkt. Bepaalde lezers zullen het boek wellicht ongepast vinden voor de jeugdige lezers. - Notities uit achtergrondinformatie “Met ‘Blauw is bitter’ wil ik mijn steentje bijdragen tot de bekendmaking van het fenomeen kinderprostitutie. Het zal wel geen reacties losweken zolas het ophefmakende boek ‘Ze zijn zo lief, meneer’ van Chris De Stoop. Ik ben al tevreden als ik een aantal jongeren en eventueel volwassenen bewust kan maken van de afschuwelijke dingen die er met kinderen gebeuren”, besluit Dirk Bracke. “Maar heel wat gruwelijke zaken die de kinderen daar meemaken liet ik bewust achterwege. Een 14-jarige is niet gediend met de beschrijving van folteringen en bestraffingen met mes, zweep of brandende sigaret. Let op, ik ben ruimdenkend een ga bewust de passages met seksuele handelingen niet uit de weg”, voegt de auteur er nog aan toe. - Samenvatting: Blauwe plekken (Anke De Vries) Titelverklaring
De titel 'Blauwe plekken' is heel makkelijk te verklaren omdat Judith, de hoofdspeler, geslagen wordt door haar moeder. Soms is dat zo erg en heeft ze zoveel blauwe plekken dat ze thuis moet blijven omdat anders iemand het zou zien. Samenvatting
Judith is een meisje dat vaak door haar moeder geslagen wordt, terwijl ze genoeg voor haar moeder doet. Als ze zelf op school zit doet ze nooit mee met gym, want ze is bang dat haar klasgenoten haar blauwe plekken zien. Ook moet ze vaak om deze reden van haar moeder thuis blijven, want soms is het zo erg dat ze helemaal niet kan lopen. Op een dag komt de tante van Judith die vertelt waarom haar moeder zo agressief doet. Het blijkt dat Judith op een broertje lijkt die haar moeder heeft gehad. Hij is vroeger door een wak van het ijs gezakt, maar haar moeder heeft hem niet kunnen redden. Hierdoor is ze erg boos op zich zelf want ze had op haar broertje moeten letten. Toen Judith op een dag weer niet op school was ging Michiel naar haar toe. Eenmaal bij haar straat aangekomen hoorde hij van een buurvrouw dat Judith en haar moeder verhuisd waren naar Leiden, omdat haar moeder een baan had gekregen. Michiel zoekt Judith op en geeft haar en teddybeer. Judiths moeder denkt dat ze die heeft gekocht van haar boodschappengeld. Haar moeder pakt een mes en steekt de beer kapot. Toen kwam ze op Judith af, maar plotseling laat ze haar hand vallen en slaat haar handen voor haar ogen en daar stond ze haar broertje met ogen groot van angst. Toen ging Judith twijfelen of ze wel of niet weg zal gaan van haar moeder. Michiel had haar ook al eerder gevraagd of ze bij hen kwam wonen maar toen had ze getwijfeld. Wie moest er dan voor Dennis zorgen? Ze besloot toch om weg te gaan. Ze pakte de teddybeer uit de prullenbak en liep zo richting het station. - Ervaringsverslag
Ik vond Blauwe plekken een heel mooi boek om te lezen. Je wordt geconfronteerd met iets waar je niet elke dag aan denkt. Het verhaal is werkelijk, het zou bij iedereen kunnen gebeuren. Ik denk dat veel boeken over het onderwerp mishandeling gaat, alleen dan meer dat het met pesterijen te maken heeft. Dit boek ging over mishandeling door Judith haar eigen moeder. Ik vond het boek heel zielig. Je merkt dat Judith onwijs met zichzelf bezig is en er met niemand over durft te praten. Ze heeft toch wel personen die ze in vertrouwen kan nemen; haar beste vriend Michiel en haar meester hebben al door dat er iets mis met haar is. Op sommige momenten in het boek was het wel spannend. Judith was telkens ontzettend bang en zenuwachtig als haar moeder er was. Als haar moeder haar vroeg om af te wassen liet ze gelijk van de zenuwen alles vallen, of de blik waarop Judith keek maakte haar moeder al zo boos dat ze Judith in elkaar sloeg. Het verhaal had een verrassend einde. Er werd verteld dat haar moeder zo deed omdat Judith onwijs op haar moeders broertje leek. Toen haar moeder klein was ging ze met haar broertje schaatsen. Haar broertje kwam in een wak terecht en verdronk. Judith haar moeder heeft daar altijd de schuld van gekregen terwijl ze hem geprobeerd heeft te redden. Omdat Judith zo op haar moeders broertje leek werd haar moeder er telkens aan herinnerd. Later in het boek pakte Judith haar spullen en verdween. A) hoofdrolspelers: · Judith van Gelder een meisje van 12 jaar oud. Judith wordt door haar moeder geslagen. Hierdoor is ze veel stil in de klas en verlagen en legt ze weinig contacten. Ze doet van alles voor haar moeder om te voorkomen dat ze geslagen wordt. Ze heeft lang blond haar en draagt altijd een coltrui om haar blauwe plekken te verbergen. Judith is een sympathiek meisje. · Michiel is een klasgenoot van Judith, is een aardige en hulpvaardige jongen die goed zijn woordje kan doen. Hij is nog maar pas op school. Hij is dertien jaar iets ouder als de anderen uit de klas. Michiel is wel een sympathiek jongen. B) Bijpersonen: · David en Frank, de tweeling broertjes van Michiel. · Dennis het broertje van Judith · Michiels vader · Ineke van de Crèche · Judiths tante Lies · Michiels tante Elly · De onderwijzer Rien van de Heuvel · De bovenburen van Judith · De familie van Klaveren · Nico de vriend van Judiths moeder · Steffie, het oud buurmeisje van Michiel in Washington die zoveel op Judith leek. - Notities uit achtergrondinformatie
Schrijfdoel
Anke de Vries vind het heel belangrijke dat de lezer zich in haar verhaal kan plaatsen: die moet zich kunnen inleven. Om dat te bereiken geeft ze haar verhaalpersonen opvallende eigenschappen en laat ze hen dingen denken en doen die voorspelbaar en geloofwaardig zijn. Wat haar interesseert is hoe bepaalde mensen hun problemen oplossen. Bij het schrijven vraagt ze zich steeds af hoe iemand zich in een bepaalde situatie zal gedragen. Anke de Vries wil geen boodschap in haar boeken verwerken, want boeken waaruit je iets zou moeten leren vindt ze vreselijk. Toch denk ik dat je uit het boek leert dat je je problemen niet moet verstoppen. Ze wil de lezer laten meeleven met de problemen van de hoofdpersonen en hoopt dat die kennismaking iets toevoegt aan zijn of haar ervaring.