Sportverslag

Bij welke sport ben je gaan kijken en waarom? Ik ben naar 2 volleybalwedstrijden gaan kijken omdat het een sport is wat ik op zich een best leuke sport vind om te kijken. Ook onder de gymles hebben we aandacht aan deze sport geschonken. Het leek leuk om te kijken wat nou echt het verschil is tussen volleybal dat we in de les spelen en het volleybal dat op recreatief niveau wordt gespeeld. Het verschil tussen deze twee en het professionele niveau leek me duidelijk. Zit er ook qua overtredingen veel verschil tussen de verschillende niveau’s? Ook dat leek me leuk om te onderzoeken. Op welk niveau wordt er gesport? De eerste wedstrijd die ik heb gezien werd gespeeld op een laag niveau, door jonge kinderen van ongeveer twaalf jaar. Ik heb deze wedstrijd gezien in Barneveld. De tweede wedstrijd die ik heb gekeken werd gekeken op een hoog niveau door volwassenen. Ook deze wedstrijd werd in de Veluwehal in Barneveld gespeeld.
Wat viel je op in het gedrag van de spelers/sporters? Het grootste verschil tussen het recreatieve niveau en het professionele niveau is volgens mij de mate waarin de spelers zich inzetten en in de mate waarin de spelers beslissingen van de scheidsrechter accepteren. Bij het professionele niveau was er een volledige inzet. De spelers gingen voor elke bal, en daarom was er soms wat irritatie onderling als het niet goed ging. Op het moment dat de scheidsrechter een onterechte beslissing maakt in het voordeel van de tegenpartij, zal de partij in het nadeel van die beslissing niet zo snel tegen zo’n beslissing ingaan. Ze lijken er vrede mee te hebben. Het kan natuurlijk ook zijn dat ze zichzelf niet uit de concentratie willen halen met protesteren. Het enige protest dat ik heb gezien was een bal die uit was gegeven die volgens mij en het team niet uit was. Op dat moment ging de aanvoerder van Barneveld heel rustig naar de scheidsrechter toe en zei kalm dat hij het er niet mee eens was. De scheidsrechter ging op zijn beurt overleggen met een medescheidsrechter, die het eventueel beter gezien zou hebben. Uiteindelijk kreeg de aanvoerder niet gelijk, maar het punt mocht overgespeeld worden. Volgens mij bereik je veel meer als je rustig blijft dan wanneer je meteen uit je vel springt, en begint te schelden op de scheidsrechter. Op recreatief niveau viel het mij op dat de kinderen niet zoveel inzet toonden. Ze wilden best wel winnen van elkaar, maar op een of andere manier leken ze het spel niet erg leuk te vinden. Misschien kwam dat omdat ze verloren. Als dat het geval was halen ze zichzelf enorm uit hun concentratie en verloren ze natuurlijk helemaal. Op het moment dat de scheidsrechter een naar hun mening foute beslissing maakte begonnen de kinderen niet te schelden op de scheidsrechter, maar je zag overduidelijk dat ze het niet leuk vonden. Ze scholden in zichzelf. Ik denk persoonlijk dat dat de concentratie ook niet bevorderde. Daar zit denk ik het grote verschil tussen professioneel volleyballen en recreatief volleyballen: het verschil in concentratie, en daarmee meteen het presteren. Zou je zelf die sport willen doen? Ja, de sport lijkt me best leuk om te doen, ik denk alleen dat ik niet geschikt ben om het te spelen. Ik ben namelijk vrij klein. Dat schiet dus niet op. Maar op het moment dat we volleyballen tijdens gym, vind ik het erg leuk. Het lijkt me op professioneel niveau wel ontzettend moeilijk, met al die smashes. Ik ben zelf geen fan van teamsporten omdat ik mezelf altijd ga ergeren als mensen een fout maken. Niet dat ik het zelf altijd beter kan, maar ik maak liever zelf de fout, dan dat iemand anders dat doet. Afgezien van dit feit vind ik dit nog een best leuke sport om te doen met een team. Ik denk niet dat ik zelf ooit zou gaan volleyballen. Ik vind het leuk om af en toe te doen, maar ik hoef het niet dagelijks te doen. Welke sport doe je zelf? Ik zit niet zozeer op een sport, maar ik fitness fanatiek. Twee keer per week, ongeveer 2 uur per keer. Het is echt een bezig voor jezelf. Geen last van anderen, je kan gaan wanneer je wil, dus geen vaste trainingsdagen. Je gaat je niet ergeren aan anderen, omdat je volledig met je eigen lichaam bezig bent. Voor mij is dat ideaal. Soms ga ik met meerderen fitnessen. Dat vind ik ook erg leuk, dan ben je toch nog een beetje sociaal bezig. Ieder loopt dan zijn eigen schema af, en je praat een beetje met elkaar. Ik moest het aantal kilo wat ik kan hebben wel opbouwen, daar ben ik een klein jaartje mee bezig geweest, en nu zit ik ongeveer op een naar mijn mening prima gewicht. Ik kan het goed hebben, en ik voel toch dat ik m’n spieren gebruik. In het begin wilde ik wel eens teveel ineens nemen. Dat heb ik ook gemerkt, en een kennis van mijn familie heeft zelf een fitness-centrum, en heeft mij dat ten strengste afgeraden. Dat komt je lichaam absoluut niet ten goede. Ook warm-fietsen is erg belangrijk. Dan komen bijna al je spieren alvast een beetje in beweging, en forceer je niet zo snel wat. Wat spreekt jou meer aan, prestatiesport of recreatiesport? Absoluut recreatiesport, omdat het dan leuk blijft. Als je niks anders meer doet dan prestatiesport, en dat eist al je vrije tijd, gaat je leven naar mijn mening eraan kapot. Je hele leven wordt er door beheerst, je bent veel blessuregevoeliger en je hebt maar een relatief korte carrière. Je verdient dan wel veel geld, maar je bent op je 35ste uiterlijk toch wel aardig afgeschreven. Dan hou je het lichamelijk niet meer bij, en gaan je prestaties minderen. En dan kunnen veel sporters niks meer doen, omdat veel van hun geen goeie opleiding hebben. Ook vind ik het heel belangrijk, dat je sport voor je plezier houdt, bij prestatiesport is het lang niet altijd leuk meer voor een sporter. Het woord zegt het al: je moet presteren. Als je dat niet doet, heb je geen lange carrière. Mijn keuze is duidelijk: recreatiesport is gewoon leuker en beter voor de mens. Beschrijf het gedrag van de scheidsrechter en geef je mening erover. Ik vond dat er relatief goed gefloten werd. Ik denk dat dat ook kwam omdat er meerdere scheidsrechters zijn. Aan allebei de kanten van het net zat een scheidsrechter op een stoel. Die hebben met z’n tweeën veel zicht denk ik. Twee mensen zien meer dan ik. Ik vond het erg grappig om te zien hoe de twee scheidsrechters met elkaar communiceerden. Met allerlei gebaren maakten ze elkaar dingen duidelijk. Grappig genoeg begrepen ze elkaar ook nog. Praten gaat natuurlijk niet zo makkelijk midden in een wedstrijd, omdat er erg veel lawaai is onder de wedstrijd. Er waren ook lijnrechters die om het veld stonden. Ook hoefde de scheidsrechter de tijd niet bij te houden omdat de tijd aangegeven stond op een elektrisch bord. Ook de score werd bijgehouden door verschillende mensen, dit werd op bordjes weergegeven. Het wordt de scheidsrechter bij zo’n wedstrijd dus relatief makkelijk gemaakt, door alle elektronische en menselijke hulp. Al met al heeft de scheidsrechter goed gefloten naar mijn mening. Hij was duidelijk met elke bal. Voor zover ik zijn gebaren kon begrijpen, wat ook begrijpelijk is, want ik dit niet in dat wereldje, leek het mij erg professioneel. Zowel bij de recreatieve als de professionele wedstrijd.