Joods Arabisch conflict

I. Algemeen

In de Arabische wereld had de westers mens geen eigen Staat. Toch is de westerse wereld afhankelijk van de olie en andere grondstoffen in die landen. Vroeger kregen ze daar toestemming voor omdat die landen daar geen kennis van hadden. Toen de jonge Israëlische staat met westerse ideeën werd opgericht ging het fout, dit was gedaan zonder de toestemming van de omringende landen. Er brak een oorlog uit en de palestijnen raakten hun land en zelfbestuur kwijt. Ondanks de geïsoleerde ligging van Israël won Israël de oorlog en groeide uit tot een rijk land. Een gevolg van veel doorzettingsvermogen, intelligentie en idealisme.


II. De Geschiedenis van de Joden


Uit het joodse geloof is het Christendom ontstaan. Jezus was een jood, daardoor is de Christelijke wereld verbonden met de joden. De tijd na het oude testament bestaat uit de geschiedenis van de joden die meer dan 2000 jaar lang geen eigen staat hadden. Dat is de geschiedenis van de Diaspora. Dat is een lang periode toen het joodse volk moest leven onder andere volken in landen die niet van hun zelf waren.
Er ontstond een beweging: zionisme. Dit komt van terug naar Zion
( Israël) De joden wilden terug naar hun oorspronkelijke woonplaats. Ver van Israël werd een leidende rol gespeeld in het jonge Zionisme door Chaim Weizmann. Hij slaagde er in Britse steun te krijgen. Uiteindelijk ontstond er een Israëlische staat in 1948. Toen brak er een oorlog uit. Een vredesverdrag werd door de palestijnen aanvaard, maar toen er eindelijk een wapenstilstand tot stand was gekomen in april 1949 na een vergadering van de Verenigde Naties en Het plan van de VN om Palestina in twee verschillende onafhankelijke landen te verdelen hadden de Israëlische strijdkrachten een veel groter gebied veroverd voor hun nieuwe staat dan er in het plan van de VN was voorgesteld. De strijd gaat nu nog steeds door. Enkele malen weer echt oorlog zoals in 1967. Soms een wapenstilstand.
Toch blijft er altijd onrust, verzet, bomaanslagen en andere vergeldingen.



III. De Geschiedenis van de Palestijnen

Net als de joden wonen de Palestijnen al lange tijd in Palestina. In 1918 woonde er in Palestina ongeveer 700.000 mensen, 90% van hen waren Arabieren, de meeste waren moslim. Ongeveer 61.000 van hen waren Christenen en er woonden toen 65.000 joden.
Joden en arabieren hadden altijd vreedzaam naast elkaar geleefd totdat het Britse bestuur in Palestina begon. De palestijnen wilden zelf onafhankelijk worden. Ze wilde niet dat er grote groepen joden toe werden gelaten in Palestina. Ze waren tegen het Zionisme. Toen pas begonnen de gevechten tussen de joden en de palestijnen. De palestijnen kwamen in opstand tegen het Britse bewind, maar de joden ook omdat de Engelsen besloten het immigratie beleid te beperken. Daarom vertrokken in 1945 de Britten en de VN mocht beslissen wat er met Palestina zou gebeuren.

Ze wilden Palestina verdelen. De joden vonden dit goed maar aan de palestijnen werd niks gevraagd. Zij kwamen in opstand tegen de plannen van de VN. De VN luisterde niet naar de protesten en op 29 november 1947 werd Palestina verdeeld, de volgende dag al brak er oorlog uit. Toen de joden op 15 mei 1948 hun staat Israël uitriepen vielen ook de Arabische buurlanden de joden aan. De oorlog duurde tot 1949. 600.000 palestijnen vluchtten uit Israël en 150.000 bleven achter. Ze waren gevlucht uit angst voor het geweld en dachten weer terug te kunnen keren. Dat was echter niet meer mogelijk. Er kwam ook geen Palestijnse staat. Jordanië en Egypte bezetten de gebieden die nog van Palestina over waren.

IV. Oorzaken van het conflict


A. De tegenstellingen tussen de joden en palestijnen zijn een gevolg
van cultuurverschillen, geloof en economische mogelijkheden. De palestijnen hebben het Islamitische geloof, ze hebben als boek de koran en ze geloven in Allah. Dit heeft gevolgen voor hun gewoonten. Vijf keer per dag gaan ze bidden. Een vrouw moet kleding met lange mouwen dragen en gesluierd zijn. Een maand per jaar houden ze ramadan en ze beschouwen Jeruzalem als hun heilige stad.

Meer dan anderhalf miljoen palestijnen kunnen niet in leven blijven zonder hulp van buitenaf. Ze leven in grote armoede en hebben niets. Een derde deel van hen is dakloos. Ze wonen in vluchtelingenkampen waar duizenden hutten en krotten staan. Deze kampen liggen in Syrië, Jordanië, bij de westelijke jordaanoever en de gazastrook. De palestijnen streven naar de vestiging van een eigen staat. De PLO ( Palestijnse organisatie) probeerde dat vreedzaam, maar andere verzetsorganisaties proberen dat met geweld te bereiken. Als dit steeds doorgaat zal het Joods- Palestijns conflict blijven oplaaien.
Voor de Palestijnse mensen die het het slechts hebben is door de VN een hulporganisatie opgericht die zorgen voor voedsel, kleding, medische hulp en scholing, wat zo’n 200 miljoen gulden per jaar kost.

De joden geloven in de god van het oude testament. Er zijn rechtsfundamentalistische joden en moderne joden. Vooral de rechtse joden hebben moeite met de acceptatie van de palestijnen en hun geloof. De joden hebben door de Westerse schuldgevoelens ( in verbant met de oorlog en de concentratiekampen) en door dezelfde basis ( de Bijbel) veel hulp gekregen van het westen en Amerika. Ook omdat deze landen graag veel invloed wilden houden in het Midden-Oosten in verbant met de daar aanwezige olie. De mensen uit Israël zijn joden uit de hele wereld. Immigratie uit eerst vooral de westerse landen, veelal joden die ook gestudeerd hadden en later ook grote groepen arme joden uit Rusland en Noord – Afrika.

Opvallend is dat de immigranten snel de westerse levensstijl aannemen ( waar ze ook van daan komen) In Israël hebben mannen en vrouwen gelijke rechten. Alleen bij de fundamentalistische joden zijn kledingsvoorschriften. De joodse methoden in de landbouw en industrie zijn modern en wetenschappelijk, een voorbeeld hier van is de kibboets: een nieuwe samenlevingsvorm. Dat is een nederzetting, waar de grond gebouwen en machines gezamenlijk bezit zijn. Ze liggen vaak op militair belangrijke punten en spelen bij de verdediging een belangrijke rol. Bij joden wordt veel tijd besteed aan de opleiding van de jeugd en het overnemen van kennis uit het westen.

B. De invloed van de westerse en Arabische landen.
Uit de hiervoor beschreven levensstandaard van de joden en de palestijnen blijken de verschillen, het is eigenlijk ook een strijd tussen de westerse en islamitische wereld. Vandaar ook dat Europa, de VS en de USSR en de omliggende Arabische landen er zich mee bemoeien. De USSR en de VS willen invloed in de Arabische landen, in verband met de olie en de doorvoerroutes. Israël is ook ontstaan door toedoen van de engelse regering en de Verenigde naties, vrijwel zonder hier de palestijnen en de omliggende Arabische landen te betrekken. Dit geeft natuurlijk problemen. In Nederland zijn de meeste mensen het met de Israëliërs eens omdat de joden hier vervolgd zijn en er schuldgevoelens zijn. Ook verbindt het geloof ons. Wij weten ook vanuit de bijbel dat de joden duizenden jaren geleden in Palestina woonden. Maar steeds meer mensen begrijpen ook dat de palestijnen tekort word gedaan en dat veel van hun nu ook dakloos zijn.

V. Oplossing of Dilemma?


Hoe de toekomst er voor de palestijnen en de joden uit zal zien is niet te voorspellen. Terugkeer van alle Palestijnse vluchtelingen wil Israël niet toestaan. Een Palestijnse staat op het gebied dat vroeger Palestina heette betekent het einde voor de Israëliërs daar. Israël is wel berijd om de palestijnen in de gazastrook en de westelijke jordaanoever eigen vrijheid van bestaan te geven, maar wel onder gezag van Israël. Dit is geen soevereiniteit. Het doel voor de palestijnen lijkt dus onbereikbaar.
Rabin ging goed op weg wat betreft de vredesbesprekingen met de palestijnen. Ook hadden de omringende Arabische landen meer vertrouwen in hem. De fundamentalistische joden waren tegen hem. Zij willen niet toegeven aan de Palestijnse wensen. Na de dood van Rabin was de dood weer verder weg.
Natanjahu is veel rechtser en behoudender. De oplossing zal van andere landen ( De VN) moeten komen. En beide partijen zullen dan niet tevreden zijn want eigenlijk moeten er twee landen komen, voor elk een en de VN moet toezicht houden. Ook moeten zij financiële steun krijgen, begrip en respect voor elkaars geloof e.d. Het zal veel tijd kosten. Voor de oprichting van Israël was dit eigenlijk ook het plan van de VN.


VI. Slotwoord

Dit werkstukje geeft mij een goed kijk op hoe het conflict in elkaar zit en dat je eigenlijk geen van beide de schuld kan geven. Geweld helpt ook niks. De enige manier is onderhandelen, maar dat zal veel tijd kosten. Toch denk ik dat er nog wel een tijdje bomaanslagen, verzet en conflicten zullen blijven. Het is alleen goed als landen zich er mee bemoeien als ze neutraal blijven.


VII. Bronvermelding

Als Nederlander in de wereld deel 2 - malmberg, Den Bosch

Tweede wereldoorlog de Joden – Lekturama, Rotterdam

Israël – Jermy miller Nederlandse uitgeverij, Antwerpen

Aarde en mens deel 2a – Wolters Noordhoff, Groningen

De Palestijnen – serie: De Ruiter, Gorinchem