ADHD

Hoofdstuk 1: Wat is ADHD
ADHD is een Engelse afkorting. Het betekent Attention Deficit/Hyperactivity Disorder. Dat betekent in het Nederlands: Aandachtstekort en hyperactiviteitsstoornis.
Ieder kind is wel eens druk en beweeglijk. Allemaal hebben we wel eens een tijd dat je je niet goed kunt concentreren. Iedereen heeft wel eens iets gedaan zonder er bij na te denken. Dat is heel gewoon. Maar sommige kinderen hebben dat bijna altijd, elke dag, jarenlang en dan ook nog heel erg. Sommige mensen denken dat ADHD “Alle Dagen Heel Druk” betekent. Dat is niet zo, maar het is wel een handige manier om te onthouden wat het is.
Kinderen met ADHD hebben meestal last van de volgende symptomen:


Aandachtsproblemen, bijvoorbeeld:
• Veel slordigheidsfouten in schoolwerk maken
• Veel moeite hebben om de aandacht ergens bij te houden
• Vaak lijken ze niet te luisteren als je tegen ze praat
• Het lukt hun vaak niet om karweitjes af te maken
• Heeft vaak moeite met het plannen van taken
• Raakt vaak dingen kwijt die nodig zijn voor een taak
• Is snel afgeleid
• Is vaak vergeetachtig
Hyperactiviteit, bijvoorbeeld:
• Vaak onrustig bewegen met handen, voeten, of in de stoel zitten draaien
• Staat vaak op in de klas
• Rent vaak rond, klimt overal op
• Praat vaak aan een stuk door
Impulsiviteit, (dat betekent dat je iets doet voordat je er bij nadenkt) bijvoorbeeld:
• Het antwoord eruit gooien, voordat de vraag afgemaakt is
• Moeite hebben op je beurt te wachten
• Anderen storen, zich opdringen

Sommige kinderen hebben van alle voorbeelden last. Andere hebben vooral last van aandachtstekort. Weer andere kinderen hebben vooral last hyperactiviteit en impulsiviteit.
Niet alle kinderen hebben van alle dingen hierboven tegelijk last. Maar ook niet altijd evenveel last van alles. Opvallend is dat kinderen met ADHD zich bijvoorbeeld wel heel lang kunnen concentreren op een spannend computerspelletje, of op een spannende film.
Kinderen met ADHD hebben vaak last van druk gedrag. Pubers met ADHD doen meestal niet meer druk, maar voelen zich erg onrustig. Bij ongeveer 66% van de kinderen die ADHD heeft, gaat het niet over als ze volwassen worden.
 
Hoofdstuk 2: Wat is de oorzaak van ADHD?
ADHD hebben is heel erg lastig, het is een soort handicap. Ongeveer 3% van alle kinderen heeft ADHD, vooral jongens. Je kunt er zelf niets aan doen, dat je dat hebt. Je wordt er mee geboren. Toch krijgen deze kinderen vaak op hun kop, omdat volwassenen (ouders en leraren) denken dat ze zich met opzet zo gedragen. Ze denken dan dat die kinderen gewoon stout en vervelend zijn. Dat is natuurlijk heel vervelend als je steeds op je kop krijgt voor iets waar je niets aan kunt doen.
Het is nog steeds niet helemaal duidelijk hoe ADHD ontstaat, maar geleerden weten er wel steeds meer van omdat ze veel onderzoek doen.
Met ADHD word je geboren, het is erfelijk. Vaak hebben ook anderen in de familie het.
Als je ADHD hebt, is het vaak zo dat je hersenen iets kleiner zijn. Dat wil niet zeggen dat je minder goed kunt denken. Ook werken de stofjes in je hersenen niet zo als bij andere mensen.
Kinderen die veel te vroeg zijn geboren, of heel weinig wegen bij de geboorte hebben een grotere kans om ADHD te krijgen. Normaal duurt een zwangerschap veertig weken, maar als je met bijvoorbeeld tweeëndertig weken geboren wordt, heb je veel kans op ADHD.
Vroeger dachten ze dat je ADHD kon krijgen omdat je ouders je niet goed opvoedden, of omdat je niet zo slim was, maar dat is niet zo. Maar het is wel zo dat áls je ADHD hebt, het extra belangrijk is dat je ouders goede opvoeders zijn, want het is moeilijk om een kind met ADHD op te voeden. Als bijvoorbeeld de moeder ook ADHD heeft, is het extra moeilijk om een kind met ADHD op te voeden.


Bij kinderen met ADHD is het belangrijk dat je één opdracht tegelijk geeft en niet meer, anders vergeten ze het. Ze willen wel lief zijn, maar zijn té snel afgeleid om een opdracht uit te voeren.
Meestal heb je ook niet alleen ADHD, maar ook iets erbij. Bijvoorbeeld als je steeds op je kop krijgt, terwijl je er niets aan kunt doen, kun je depressief worden. Maar ook omdat je merkt dat je wel wil opletten, maar het steeds niet lukt, kan je verdrietig worden,of angstig. Maar je kunt ook juist heel boos en onverschillig worden, als je steeds je best doet, maar het lukt niet en je krijgt toch op je kop, dan wordt je vanzelf wel vervelend.
Verder kun je natuurlijk ook erg achter raken op school, omdat je je niet kunt concentreren.
Om al deze redenen is het belangrijk dat diegene zelf en de ouders en de leerkrachten, maar ook vriendjes enzovoorts weten dat een kind ADHD heeft. Dan kun je er rekening mee houden en geef je het kind niet steeds op zijn kop. Ook kun je er dan iets aan doen.
ADHD gaat niet altijd vanzelf over. Sommige kinderen groeien er overheen, maar ongeveer de helft heeft het nog steeds als volwassene.
 
Hoofdstuk 3: Hoe kom je erachter dat je ADHD hebt?
Als je denkt dat je ADHD hebt, kun je daar achter komen door bijvoorbeeld naar een psycholoog te gaan. Maar ook een kinderarts of psychiater kan daar achter komen.
De psycholoog doet een onderzoek. Een onderzoek kan bestaan uit:
• Gesprekken voeren met het kind en de ouders, want die kunnen het best vertellen waar ze last van hebben.
• Een vragenlijst laten invullen door het kind, de ouders en vaak ook de leraar, om te zien waar het kind precies last van heeft.

Een paar voorbeelden van vragen zijn:


Hij/Zij gooit het antwoord eruit voordat de vraag is gesteld ja/ nee
Hij/Zij rent rond als dat niet gepast niet ja/nee

• De psycholoog kan zelf met het kind gaan spelen, en kijken wat het kind doet, dat noemen ze een observatie.
• Ook kunnen er tests worden afgenomen om te kijken hoe de concentratie is.

Een voorbeeld van een concentratietest (een stukje) zie je hier:

. .. :: :. :: : :. .: : .. :: . :: : .. :. ::
De opdracht is om zo snel mogelijk alle groepjes van vier puntjes door te strepen.

Als alle onderzoeken gebeurd zijn en de psycholoog (of de kinderarts of psychiater) gaat bepalen hoe het heet wat een kind heeft, heet dat diagnose stellen. Daarna wordt er verteld aan de ouders en het kind wat de uitslag van het onderzoek is. Er komt dan ook een advies gegeven over water verder aan gedaan kan worden.

Hoofdstuk 4 Wat kun je aan ADHD doen?
ADHD kun je niet genezen, zoals bijvoorbeeld een griepje. Als je het hebt, kan je alleen kijken hoe je ermee om kunt gaan.
Het allerbelangrijkst is dat ouders weten wat het is, en waarom hun kind zo reageert. Dat hij het niet met opzet doet, maar er niets aan kan doen. Ook de leraar moet dat weten.

Het is heel belangrijk dat ouders gesprekken krijgen over hoe ze met hun kind moeten omgaan. Dat ze bijvoorbeeld zelf rustig moeten blijven en stap voor stap dingen uit moeten leggen en steeds moeten controleren of een kind de opdracht heeft gehoord. Ook heeft een kind met ADHD veel complimentjes nodig.
Soms kan het helpen, als een kind naar een speciale school gaat, waar de klassen kleiner zijn en er minder afleiding is.
Bij een ernstigere vorm kun je proberen of medicijnen je kunnen helpen om je beter te concentreren. Je bent dan niet genezen, maar hebt er wat minder last van. Als je stopt met de medicijnen, komt het weer gewoon terug. Er zijn verschillende soorten medicijnen voor ADHD, maar de bekendste is Ritalin.

Hoofdstuk 5 Bekende mensen met ADHD
ADHD is een soort handicap. Maar dat betekent niet dat je niets kunt bereiken in het leven. Als je ADHD hebt, heeft dat ook voordelen. Je hebt namelijk veel energie, wordt niet snel moe en hebt vaak heel originele ideeën. Mensen met ADHD zijn vaak creatief en geven niet gauw op.
Hieronder een lijstje met bekende mensen met ADHD:
• Leonardo Da Vinci
• Vincent van Gogh
• Hans Teeuwen
• Tom Cruise
• Steven Spielberg
• Katja Schuurman
• Elvis Presey
• Theo Maassen
• Wolgang Amadeus Mozart
• Paul de Leeuw
• Linda de Mol
• John F. Kennedy
• Winston Churchill
• Bill Clinton
• Ludwig van Beethoven