Poema

De poema

Poema's zijn roofdieren

De kop.
De kop van de poema valt op omdat deze veel ronder is dan bij de meeste katsoorten. De oren zijn kleiner en ook ronder. Het gebied achter de oren is zwart. De neus is roze met een zwarte rand die door loopt tot aan de lippen. De poema heeft 30 tanden. De 4 langere hoektanden maken het makkelijker om de prooi te doden.De ogen van een volwassen poema zijn grijs/bruin tot goudkleurig.

De vacht.
De poema heeft een kortharige vacht, waarvan de kleur varieert van geelbruin tot rood.In de winter word het soms donkerder. De borst, keel en buik zijn wit van kleur.Op de rug en staart loopt een zwarte streep. De punt van de staart is ook zwart maar heet geen pluim. De poema heeft over het algemeen een egale kleur, terwijl de jongen worden geboren met vlekken.


Het lichaam.
De poema kan een lengte hebben van 95 tot 150 cm van kop en lichaam. De staart is erg lang en kan 53 tot 85 cm worden. De hoogte van een poema kan tussen de 60 en 76 cm zijn. Het vrouwtje is kleiner dan het mannetje. Doordat de achterpoten langer zijn dan de voorpoten kan de poema grote sprongen maken. De klauwen zijn intrekbaar en hij heeft 5 tenen aan de voorpoten terwijl hij er 4 heeft aan zijn achterpoten.De poema heeft voldoende grip op oneffen terrein doordat zijn poten erg breed zijn. Een volwassen poema kan een gewicht hebben tussen de 27 en 120 kilo.

Levensduur
Poema's kunnen in het wild een leeftijd van 18 tot 20 jaar bereiken.

Voedsel;
De poema heeft een uitgebreid voedselpakket, variërend van insecten tot grote hoefdieren. Herten hebben meestal hun voorkeur, maar ook kleinere dieren als katoenstaartkonijnen, knaagdieren zoals agouti's, stekelvarkens en ratten, en apen worden regelmatig gevangen. Verder vormen opossums, tapirs, pekari's, miereneters, gordeldieren, vleermuizen, hoendervogels, kleine krokodillen, kikkers, vissen, sprinkhanen en slakken de prooi van de poema. Zelfs andere roofdieren zoals coyotes en wasberen worden gedood en ook aas wordt gegeten.

Geruchten
Geruchten dat in Europa poema's in het wild rondlopen steken regelmatig de kop op. Waarschijnlijk wordt de soort dan verward met de lynx. Dat uit gevangenschap ontsnapte exemplaren in het wild rondlopen valt echter niet helemaal uit te sluiten. Beweringen dat een poema is gesignaleerd komen uit Frankrijk, Schotland en Limburg, en van de Veluwe.


Leefwijze
De poema jaagt vooral in ochtend- en avondschemering. Soms trekt deze katachtige er ook overdag op uit, maar meestal ligt het dier dan te slapen in een boom of tussen het hoge gras. Poema’s kunnen goed horen en ruiken. Wanneer een prooidier is gevonden, wordt dit van dichtbij besprongen en met een krachtige beet vlak achter de kop gedood. Vervolgens wordt de prooi vaak versleept naar een rustige plek, zodat de poema tijdens het eten zo min mogelijk gestoord kan worden door bijvoorbeeld aaseters als de coyote. Als een grote prooi is gevangen, verbergt de poema die vaak onder bladeren en zand. Het roofdier blijft een paar dagen in de buurt en eet iedere dag een beetje uit deze tijdelijke voorraadkast. Poema's leven over het algemeen solitair in hun eigen territorium. De grens van dit territorium wordt aangegeven met krabsporen op bomen, urine en ontlasting. Mannelijke dieren hebben een groter territorium dan vrouwelijke poema's en meestal overlappen de territoria enigszins. Poema’s zijn tamelijk verdraagzaam tegenover soortgenoten. Een poema, die, op weg naar zijn eigen territorium, het terrein van een "buurman" betreedt, zal daar niet worden aangevallen.