R.M.S. Titanic

R.M.S. Titanic staat voor Royal Mail Steamer Titanic. Maar de Titanic werd ook wel Triple-Screw Steamer (dat slaat op de drie schroeven die het schip heeft) The ship of Dreams (Het schip van de dromen) en The Unsinkable Ship (Het onzinkbare schip) genoemd. Maar waarom boeit de mensen nou juist de Titanic? Niet bijv. een ander schip waar veel meer mensen op zaten en ook is gezonken? Sommige zeggen omdat er heel veel rijke mensen aan boord van de Titanic waren, maar waarom we echt zo geïnteresseerd zijn, weet niemand. Sommige zeggen ook omdat het hele verhaal bewaard is gebleven. Of doordat het de 1e reis was? De Titanic vertrok om 12:00 op 10 april 1912 uit Southampton. De bouw van de titanic was door Harland en Wolff gedaan in opdracht van White Star Line Company. Er moesten ook nog de Olimpic en de Gigantic worden gebouwd, die later De Brittannic werd genoemd. De Titanic was het mooiste schip en woog 46.328 ton, was 296,16 meter lang en 28,21 meter breed, de hoogte van de Titanic van de kiel tot de schoorstenen was 53,38 meter en de hoogte van de Titanic van de kiel tot de mast was 62,60 meter. Op de Titanic was plaats voor 2.206 mensen. De romp van de Titanic woog 26.000 ton. De Titanic werd voortgestuwd door drie motoren, twee van elk 30.000 pk. en 1 Parsons turbine van 16.0 pk. De titanic had 5 schroeven ( drie centrale schroeven met een diameter van 5,3 meter en een linker- en rechterschroef met een doorsnede van elk 7,7 meter ) de totale snelheid is 22 knopen. De Titanic heeft in totaal 10 verdiepingen. Het schip had maar 16 sloepen en vier opvouwbare sloepen. De totale bemanning van de sloepen was volgens de engelse scheepvaartinspectie 1178 man. Maar er kwamen geen sloepen meer bij, want men vond dat toch te veel plaats innemen voor “een onzinkbaar schip”. De complete kosten voor de bouw van de Titanic kostte £ 7.500.000 (in 1912). Daarmee is het eigenlijke budget vele malen overschreden. De reddingssloepen van de Titanic ^ De Brittannic, voorheen de Gigantic, het zusterschip van de titanic, vergaan tijdens de 1e wereldoorlog  Hoofdstuk 2: De drie schepen die ze wilde bouwen moest geld in het laatje brengen bij White Star Line. De drie schepen moesten veel groter, luxer en veiliger dan de vorige twee schepen zijn. In 1907 begonnen de plannen om deze drie giga’s te gaan bouwen. Er waren natuurlijk mensen die de plannen van de Titanic moesten uit voeren. Dat werd gedaan door de mensen Lord Pirrie van Harland en Wolff, zijn neefje Thomas Andrews, Edward Wildding en J. Bruce Ismay. Alle drie de schepen werden door Harland en Wolff gebouwd. Op 16 december 1908 begonnen ze aan de bouw van de Olimpic dat bouwnummer 400 had. De kiel was zo groot, dat het aanbrengen en vervoeren 6 weken koste. De bouwers waren niet eens bezig met de dubbele bodem van de Olimpic, toen de bouw van de Titanic bouwnummer 401 al begon, 3 maanden

later. Op het werkterrein van Harland en Wolff werkten 15.000 medewerkers aan de bouw van de Titanic, ze werkten keihard aan de gigaboot, en ze kregen maar 2 pond per week! Op 31 maart 1909 word de kiel van de Titanic aangebracht. De bouw van de Titanic gebeurde niet helemaal zonder ongelukken; Er werd gezegd dat er een medewerker achter zou zijn gelaten tussen de dubbele huid. Toen de bouw van de romp en de verdiepingen van de Titanic af waren, werd het schip te water gelaten. De helling is ingesmeerd met 3.000 kilo zachte zeep, 15.000 kilo kaarsvet en
nog eens 5.000 kilo walvistraan vermengd met kaarsvet om het schip het water in te laten glijden. De Titanic is op 31 mei 1911 om 12.14 uur te water gelaten, en duurde 62 seconden. Die dag vertrekt ook de Olimpic voor haar eerste reis onder leiding van Kapitein E.J. Smith. De tewaterlating van de Titanic
Na de tewaterlating van de Titanic was het schip nog niet af! Nu begonnen ze met de schoorstenen, generatoren, stoommachines, pompen, lage drukturbine en noem maar op. Het plan van de Titanic
Ook om er het mooiste schip ooit van te maken werden er nog eens honderden meters vloerbedekking, toiletpotten, ligbaden, lampen, alle houtsoorten, tientallen meubels… je kon het zo gek nog niet maken of het was aan boord. Thomas andrews liep ook de hele dag als directeur ontwerper over het schip met een enorme map van 300 pagina’s dik om te kijken of alles volgens plan ging. Een 1e klas suite
Alle werknemers die voor de inrichting van de Titanic zorgde moesten alles zo zorgvuldig mogelijk aanleggen en heel er mooi maken. Hoewel… dat gold alleen voor de eerste en de tweede klas! De derde klas bestond uit kale platen met een beetje verf en een vloerbedekking van oud linoleum. De eerste klas leek op een lux hotel in een wereldstad en de tweede klas leek op een goed hotel uit een engelse provincie, maar de derde klas zag eruit als een veerboot met hutten voor als de reis iets te lang zou uitvallen. De eerste klas kreeg beschikking over 6 dekken (verdiepingen), vijf daarvan (2e en 3e klas) waren helemaal of geheel bedekt met hutten. Eigenlijk waren het gewone eenvoudige hutten waarvan ze allemaal hetzelfde waren waar maximaal 3 personen in konden, maar de White Star Line adverteerde de hutten als “staterooms” (luxe hutten). De meeste hadden nog geen WC of wasgelegenheid! Nee, voor het wassen van de 3e en soms 2e klas waren er op de gang openbare wc’s en douche’s. Maar als je hoger oprees in het schip werd alles mooier en luxueuzer en duurder. Op het B- en C-dek bevonden zich zulke mooie en luxe hutten die de Titanic zo legendarisch maakte. Vooral de hutten B 51 en B 52 die allebei bestonden uit een suite en twee slaapkamervertrekken, een dag ruimte en een eigen privé promenadedek dat veel weg had van een soort serre, hebben altijd sterk tot de verbeelding van het publiek gesproken. Het privé promenade dek van de 1e klas
Op dek B op de Titanic, waren er nog 28 luxe hutten bijgebouwd waarvan de meeste met elkaar verbonden waren dus konden de suites in elke vorm worden gehuurd. Maar het bijzondere was, was dat ze geen patrijspoorten hadden, maar grote vierkante ramen die op zee uitkeken. Met de grootte was er tussen de hutten geen verschil, maar met de inrichting wel. Er waren verschillende inrichtingen zoals Adams, Louis XIV, XV, XVI, Empire, Georgian, Old en new dutch en Regency waren een paar stijlen die vaak werden gebruikt. Om de Titanic nóg aantrekkelijker te maken werd er een stuk van het 2e klas promenadedek ingenomen door de 1e klas en omgebouwd tot het Café Parisien, dat vooral populair was bij de jeugd dat er ’s avonds rondhing. Hoewel de Olympic en de Titanic precies hetzelfde waren, gaven die extra dingen net wat meer publiciteit, wat het publiek prachtig vond. Naast als die luxe hutten waren er nog veel en veel meer luxe dingen die voor het publiek waren: eetzalen, waarvan Het café parisien 1 speciaal restaurant voor a la carte liefhebbers (tenminste… als je er geld voor had) er waren lounges (plekken waar je kunt rusten) rookkamers, bibliotheken, lees- en schrijfruimtes, een sauna ( in 1992 heette dat nog een Turks bad), een zwembad en een squashbaan. Om al die dingen te hebben moet je natuurlijk leveranciers hebben. Het meeste kwam uit Engeland, maar… ook de koninklijke Nederlandse meubelfabriek uit Den Haag was bij de inrichting en de bekleding betrokken. Ze bezorgde bijv. de witte rieten stoelen die in het Café Parisien stonden. In de Titanic waren er ook heel veel trappen. Maar naast die trappen, waren er ook nog vier passagierliften in de Titanic gestopt, waarvan er drie voor de 1e klas waren en een voor de 2e klas. Hoe druk men het ook had met het inrichten, eigenlijk deugde het van geen kant, waardoor de Titanic zonk. Er was bijna nergens aan waterdichte schotten gedacht en er liep onder de Titanic een ononderbroken gang. Zo een soort gang werd een Scotland Road genoemd. En alles van de 1e, 2e en 3e klas lag boven de waterlijn! De waterdichte schotten van de Titanic reikte niet hoger dan een paar meter boven waterlijn. Er waren 42 waterdichte deuren in de Titanic waarvan er maar 12 automatisch konden bestuurd, de andere dertig moesten in geval van nood gewoon met de hand worden gesloten. 50 jaar voordat de Titanic werd gebouw moesten alle schepen een dubbele scheepshuid hebben. Maar dat was rond 1900 afgeschaft. Zo een dubbele scheepshuid maakte de kosten van een schip nog veel hoger, dus daarom werd de Titanic er ook niet van voorzien. Doordat de Titanic niet van dubbele scheepshuiden werd voorzien werd de Titanic een heel kwetsbaar. Toen de Titanic was gezonken werd haar zusterschip de Olympic helemaal verbouwd en veilig gemaakt met extra reddingsboten, hogere waterdichte schotten enz. en het werd ook van een dubbele scheepshuid voorzien. Tijdens de bouw van de Titanic werd er absoluut geen rekening gehouden met de veiligheid en er werd bijna geen aandacht aan besteed. Maarja, zeg nou zelf: wat moet een “onzinkbaar schip” met al die veiligheidsmaatregelen?! De kapitein van de Titanic (Edward J. Smith) Had in 1907 in volle overtuiging gezegd: “Ik kan me geen oorzaak voorstellen waarom een schip zou kunnen zinken, de moderne scheepsbouw heeft dat station volledig gebaseerd.,, Echt iedereen had het zelfverzekerde gevoel dat de Titanic niet kon zinken, vooral Bruce Ismay, hij beschouwde de Titanic als een grote drijvende reddingsboot. Toen hij na de ramp eenmaal aan land was zei hij dat hij die theorie baseerde op wat de bouwers hem hadden verteld. De titnaic was zo gebouwd dat hij met 2, hooguit 3, volgelopen compartimenten kon blijven varen, maar dat konden wel meer schepen. De grootte van het schip was zo imposant, dat men zich nauwelijks kon voorstellen dat het zou vergaan; dat zeggen nu nog veel mensen van grote schepen en dat is helemaal fout. Hoofdstuk 3: Nu ga ik het hebben over de bemanning en de passagiers van de Titanic. Eerst ga ik het hebben over de bemanning. Er waren op de Titanic totaal zo’n 907 bemanningsleden aan boord. Als eerst de kapitein: Kapitein Edward John Smith. Hij was toen hij op de Titanic zat 62 jaar en hij was de zoon van een pottenbakker. Edward Smith en Catherine Smith heette zijn ouders. Hij was geboren en opgegroeid Hanley. Toen hij klaar was met zijn schooltijd, ging hij werken als stoker in een pottenbakkersfabriek. Niet lang daarna werd hij stoker van schepen. Toen hij 24 jaar was werd hij kapitein bij White Star Line. Kapitein Edward John Smith
Op de Titanic bevonden zich 7 officieren met de namen: William McMaster Murdoch, eerste officier, Charles Herbert Lightoller, tweede officier, Herbert John Pitman, derde Officier, Joseph Grove Boxhall, vierde Officier, Harold Godfrey Lowe, vijfde Officier, James Paul Moody, zesde officier en als laatst Henry Tighe Wilde, de chef officier

William McMaster Murdoch Charles Herbert Lightoller
Herbert John Pitman Joseph Grove Boxhall Harold
Godfrey Lowe
James Paul Moody Henry Tighe Wild, Chef Officier
Er waren op de Titanic twee marconi operators aanwezig. Marconi operators zijn mensen die in een specialen kamper zitten en berichten seinen. Tegen betaling zonden zij berichten van de passagiers bijv naar hun familie aan land. Ze lieten de passagiers die op de hoogte wilden blijven van de beurs en het nieuws dat weten. Deze mannen zonden ook de noodberichten van de ijsberg door
Een van de marconi operators
Er 7 moesten mannen in wisseldienst de uitkijkpost bemannen. Er waren op de Titanic maar liefst 172 stokers aan boord en 37 matrozen. Dat was niet het enige, er waren nog echt veel meer bemanningsleden aan boord. Er waren ook mensen aan boord van de Titanic die niets met het varen te maken hadden onder andere 7 elektriciens en 1 timmerman. Er waren op de Titanic ook 7 mensen aanwezig om de post te sorteren, omdat de Titanic een Royal Mail Steamer was (koninklijk postschip). Natuurlijk was er ook veel hotel personeel aan boord van de Titanic o.a. 13 bakkers, 28 koks en 130 obers, want er moesten wel 4000 gerechten per dag worden gemaakt en geserveerd! Ook was er een heren kapsalon aan boord met 3 kappers. Er waren ook 2 glazenwassers en 7 bordenwassers. Enz. Ook bevonden zich 2 Nederlandse bemanningsleden op de Titanic, eentje was kok en de andere stoker. De bemanning: vrouwen, mannen en wie gered zijn
Vrouwen Mannen Totaal gered
Bemanning 87 % 22 % 24 % De passagiers
Onder de passagiers van de Titanic bevonden zich heel veel beroemdheden zoals o.a.: Thomas Andrews, dat was ontwerper van de Titanic en neefje van de eigenaar. Mr. Bruce Ismay algemeen directeur van de Withe Star Line hij lette ook op de kwaliteit van de bediening en services. Thomas Andrews
Er waren op de Titanic als passagiers ook een paar Nederlanders aan boord. Ik zeg wel Nederlanders, maar de meeste waren belgen. Er was onder de Nederlandse passagiers maar 1 echte Nederlander aan boord. Hoofdstuk 4: Op 2 april 1912 wordt het schip officieel overgedragen aan de eigenaar, de White Star

Line. Ruim een week later, op 10 april, maakt het schip haar eerste reis van Belfast
naar Southampton. Daar wordt het schip volgeladen met een onvoorstelbare
hoeveelheid proviand. Dit is een deel van wat ze vervoerde: Er werd altijd heel veel uitgekeken naar de komst van nieuwe schepen, maar voor de Titanic was dat al helemaal het geval, omdat het schip aan zoveel mensen werk bood. De kranten van Southampton kondigden de dag van haar aankomst groot op hun voorpagina’s aan dat de Titanic was aangekomen . De Hampshire Independent plaatste op 6 april een grote foto van het schip onder de kop: "De aankomst van de Titanic". De foto was feitelijk een afbeelding van het schip op het moment dat ze Belfast Lough binnen voer, maar niemand maakte zich daar druk over. Belangrijk was dat het schip er was en werk verschafte. Het grootste deel van de bijna 900 man bemanning kwam dan ook uit Southampton. Voordat iedereen aan boord mag, moeten eerst de mensen van de 3e klas worden gecontroleerd op hoofdluis, vlooien en andere besmettelijke ziektes. Als de 3e klas passagiers een van deze dingen had, werd die persoon gewoon geweigerd. Bij de 1e en 2e klas. Twaalf uur 's middags verlaat de Titanic haar ligplaats om aan haar eerste oceaanreis te beginnen. Nadat de slepers de reus van de kade afgetrokken hebben, laat kapitein Smith ze losgooien en
zet de telegraaf op "langzaam vooruit". Op eigen kracht vaart de Titanic de Test rivier in en begint vaart te maken. Op het moment dat de Titanic op gelijke hoogte komt van de stomer New York breken de meerlijnen van dat schip door de zuiging die door de schroeven van de
Titanic is ontstaan. Een botsing kan ternauwernood worden voorkomen door het snelle ingrijpen van een sleper. Dit voorval en een eerdere botsing onder de soortgelijke omstandigheden tussen de Olympic en de kruiser Hawke laten zien dat men nog veel moet leren over het varen met deze enorme schepen. Hoofdstuk 5: Na het vertrek had de titanic door de aanvaring in de haven een uur vertraging en kwam dus een uur te laat aan bij de volgende halte: Cherbourg. Om acht uur ’s anvonds vertrok de titanic weer. Deze keer vaarde hij naar het plaatsje Queenstown. Een man die daar weer uitstapte, heeft ongeveer 20 foto’s van de titanic gemaakt die wereldberoemd zijn geworden. Om half 2 vertrok de Titanic. Toen de Titanic dan vertrok om haar ‘echte’ reis te maken, was maar van alle mensen die erop paste maar 60% bezet. Toen ze eenmaal op de Atlantische oceaan vaarde ontdekte veel van de passagiers dat de Titanic wel mooi was, maar dat er behalve dekspelletjes, niet veel activiteiten te doen waren. White Star Line had het zo in elkaar gestoken, dat mensen de meeste leuke dingen tegen betaling moesten doen. Een bal of zoiets was niet gepland, en een bioscoop of theater zat er niet in. Er waren wel bibliotheken voor de 1e en 2e klas, en het zwembad ook. Er werd ook gebruik gemaakt van een Turks bad. Maar de prijzen hiervan waren zeker in 1912 helemaal niet laag! Behalve het zwembad voor 9 uur, dat was een uurtje gratis maaaaar…… alleen voor de mannen! De vrouwen hadden dat niet. De service op de Titanic was ook uitstekend, maar de regels moesten precies worden gevolgd, als je geen kaartje had gekocht voor het zwembad bijv, werd je liniarecta naar een ander deck gestuurd om een kaartje te kopen. Bij de eerste klas waren de telegrammen heel populair. Die kwamen bijna elke ochtend en avond om een bericht te verzenden. De meeste berichten waren bedoeld voor Amerika. Maar de berichten konden alleen binnen bereik van Kaap Race of Newfoundland was. Anders was er geen bereik. De Marconi zaak had heel veel geld verdiend, want een telegrammetje was absoluut niét goedkoop! Er was op de Titanic een gratis gymnastiekzaaltje
Na verloop van tijd begonnen de mensen het saai te vinden. Ze verheugden zich al op de komst van New York. Vroeg naar bed en laat op was een manier om veel tijde te rekken. Hoofdstuk 6: De Titanic kreeg al de hel reis ijsmeldingen maar om 11:44 belde de man Fred Fleet in het kraaiennest 3 keer met de scheepsbel. De 6e stuurman pakte op en vroeg wat er was: ijsberg recht vooruit! Fred Fleet De aanvaring
De Titanic ging volle kracht achteruit en hard bakboord. Maar het was al te laat. Een halve minuut later hoorde je aan stuurboord een keihard gekraak over 75 meter van de Titanic dat 10 seconden aanhield. De kapitein gaf de vierde officier opdracht om te gaan kijken. Toen die niets zag gingen Kapitein Smith en Thomas Andrews naar beneden om alle schade op te nemen. Ze waren flink geschrokken: zes compartimenten waren beschadigd geraakt! De Titanic's Marconi operators, Harold Bride en John George Phillips, zenden op bevel van de kapitein het nood signaal C.Q.D. M.G.Y. uit. C.Q.D. betekent Come Quick, Danger, en de afkorting M.G.Y. waren de roepletters van de Titanic. Maar er wordt geen gehoor gegeven aan de noodsignalen. Later is het nieuwe noodsignaal S.O.S uitgezonden. Dit zijn de meest waarschijnlijke ijsbergen waar de Titanic een aanvaring mee had

Thomas Andrews gaf de kapitein een schatting van de tijd die de Titanic nodig had om te zinken. Dat was ongeveer anderhalf uur. Om 0.05 uur gaf de kapitein het bevel om de reddingsboten klaar te maken. Maar er was maar voor de helft van de passagiers een reddingsboot. Totaal voor zo’n 1178 mensen. Iedereen moet zwemvesten aandoen en de waterdichte deuren werden direct gesloten. De kapitein laat het schip meteen peilen door de timmerman, maar heeft allemaal geen nut. Meteen worden de sloepen vaarklaar gemaakt om de passagiers in te laden. Alle passagiers worden verzocht naar het bootdek te komen. Dan geeft eindelijk het dichtbijliggende schip, de Carpathia, antwoord, maar het is hopeloos, ze liggen op 4 uur varen afstand! Alle vrouwen en kinderen worden als eerst ingeladen. Veel boten werden maar half ingeladen. De Titanic begon ook vuurpijlen af te schieten. 01.15 uur: Het water bereikt de scheepsnaam op de boeg. Het schip helt over naar bakboord. Het dek wordt steeds steiler. De boten worden van nu af beter gevuld. 01.20 uur: Stuurboords reddingsboot 9 vertrekt met ongeveer 55 mensen. De Titanic helt nu duidelijk over naar stuurboord. Toen er geen sloepen meer waren gingen mensen wanhopig springen. Er klonk een gerommel van binnenuit het schip en om ongeveer 2.18 uur gingen de lichten uit, flikkerden nog één keer aan en doofden toen voorgoed. De romp brak tussen de derde en de vierde schoorsteen en het achterschip zakte terug in de zee tot een bijna normale stand, maar begon snel weer omhoog te komen tot een bijna verticale positie. Het achterschip bleef enige tijd zo hangen en leek zelfs niet meer te zinken, maar begon toen toch te zinken in een steeds sneller tempo. Het was nu 2.20 uur en de Titanic was verdwenen op de zeebodem. Even later werden de mensen opgepikt door de Carpathia en veilig naar New York gebracht. Er waren 703 mensen gered. Iemand heeft tijdens het vergaan van de Titanic een afscheidsbriefje in een medicijn flesje gedaan, en is later gevonden. Er staat: From Titanic Good Bye All . Men heeft zich in de datum vergist want er staat 13/4/12 Titanic. Dit is de gang hoe de Titanic zonk. Eerst liepen een paar comartimenten vol, door dat gewicht bog de Titanic naar voren en brak de eerste schoorsteen af. Het schip krijgt meer gewicht en leunt dus verder naar voren. Het wordt te veel en de Titanic breekt in 2en het achterste deel blijft nog even drijven maar zinkt daarna. Hoofdstuk 7: Nog voor de Carpathia New York bereiktte, vertrok vroeg in de middag van 17 april uit de haven van Halifax op Nova Scotia, de kabellegger MacKay-Bennett. In zijn kabelruim waren enige tonnen ijs gestort en op dek stonden honderd inderhaast getimmerde ruwe houten doodskisten. Het schip was door de White Star Line opgeroepen om naar de omgekomenen van het gezonken schip de Titanic te zoeken, die bij honderden in de Atlantische Oceaan dreven. Op zaterdag 20 april gaven de Duitse schepen Rhein en Bremen door dat ze in de buurt van 42.OON 49.15W (ongeveer 46 mijl naar het oosten en iets naar het noorden - 72 RW - van de door de Titanic als laatst opgegeven positie) veel lichamen en wrakstukken waren tegengekomen. De MacKay-Bennett bereikte die positie 's avonds om acht uur. In het vroege ochtendlicht van zondag 21 april, konden de mannen voor het eerst de situatie in “levende” lijve zien. De oceaan is bezaaid met stukken hout, stoelen en lichamen en er zijn verschillende stukken drijfijs die gevaarlijk zijn omdat ze door de golven nauwelijks zichtbaar zijn", schreef een van de machinisten in zijn dagboek. "51 lichamen hebben we vandaag aan boord genomen, twee kinderen, drie vrouwen en zesenveertig mannen, en de zee is nog steeds (met lijken) bezaaid". Het schip vond ook veel mensen van wie er ongelofelijk veel geld in de zakken zaten. Ze hadden ook veel (vooral 3e klas passagiers) mensen gevonden die tijdens het zinken van de Titanic alle hutten hadden leeggeroofd en alle dure spullen gepakt. De meeste tweede klas passagiers werden in het ijs in het kabelruim gelegd en de derde klas passagiers werden, samen met bemanningsleden, in speciale canvas zakken op het achterdek opgestapeld. De niet identificeerbare en dus niet aan nabestaanden over te dragen lichamen van, voorzover aan de kleding vast te stellen, derde klas passagiers en bemanningsleden werden op zee begraven. De MacKay-Bennett kreeg op 22 april versterking van een andere kabellegger, de Minia. Later voeren nog twee schepen uit die elk een paar lijken wisten te vinden. Totaal werden 328 lijken geborgen, waarvan er 214 naar Halifax werden gebracht. In Halifax konden nabestaanden de lijken afhalen of laten verzenden. De lijken aan boord van het schip. 75 Geïdentificeerde lijken werden niet door de nabestaanden opgeëist, ze werden met nog eens 75 ongeïdentificeerde lichamen gefotografeerd voor eventuele latere identificatie. Het zijn gruwelijke foto's en ook nu niet geschikt voor publicatie. De 150 overgebleven lijken werden op 3 mei 1912 in Halifax begraven. Tijdens de plechtige begrafenis was Rabbi Jacob Walter nog druk in de weer met het controleren of er geen joodse slachtoffers op het katholieke deel van het kerkhof zouden worden begraven. Hij liet alle kisten openen en stelde vast dat 44 omgekomen mannen tot het joods geloof hadden behoorden. Ze werden op de joodse begraafplaats van Halifax ter aarde besteld. Later bleek dat de Rabbi toch wel wat vluchtig tot zijn conclusies moet zijn gekomen, want vier lijken moesten weer opgegraven worden, omdat bleek dat de overledenen tot het katholieke geloof hadden behoord. Maar Rabbi Walter had niet meer dan zijn plicht gedaan voor zijn geloofsgenoten, ook na hun dood. Hoofdstuk 8: Nog geen twee jaar na de ramp, in maart 1914, werd het eerste serieuze plan bekend gemaakt om het wrak van de Titanic te bergen. Charles Smith, een architect uit Denver had een plan uitgewerkt waarmee het wrak gevonden kon worden en naar de oppervlakte gebracht. De architect zag de elektromagneet - het staaltje van hightech van die tijd - als de oplossing voor alle technische problemen. Er zou een elektromagneet boven de laatst bekende positie van het schip omlaag worden gelaten, die zo sterk was dat hij zelf zijn weg naar het stalen wrak zou vinden. Hij had het idee om meer van dat soort dingen aan de Titanic te bevestigen en dan daaraan stalen container, met lucht gevuld, de Titanic te bergen. Hij had uitgereken dat hij anderhalf miljoen dollar nodig had en 162 man. Maar aan geldgebrek is het er nooit van gekomen. Er waren na de 2e wereldoorlog nog meer plannen om de Titanic te bergen maar ze konden het schip niet meer terugvinden. In juli 1985 begon de eerste succesvolle expeditie. De mensen die het wilden gaan doen waren Frans en Amerikaans. Ze begonnen de expeditie op de laatst bekende positie van de Titanic. De expeditie zou in twee delen worden uitgevoerd: de fransen wilde de Titanic vinden met behulp van een sonar. Als dat niet zou lukken, zouden de Amerikanen het overnemen met een onderwatercamera. De leider van de Amerikaanse expeditie heette dr. Robert D. Ballard. De verklaring van hem, dat hij het met een camera deed was dit: een schip dat zinkt verliest allerlei wrakstukken die een groot wrakveld vormen, misschien wel 2 kilometer lang, terwijl de Titanic maar zo'n 30 meter breed is. De sonar zou het wrak kunnen missen als het in de buurt van heuvels zou liggen of als het onderzoeksschip net te ver naast het wrak zou varen, maar de camera's zouden makkelijk wrakstukken vinden van het enorme wrakveld. De fransman ging aan het werk en na 2 weken zoeken had hij nog geen resultaat. Nu was de beurt aan de Amerikanen. Op 31 maart om 22:00 uur was het raak: de eerste beelden van het wrakstuk waren te zien op de camera’s. het eerste wat na vierentachtig jaar te zien was was een boiler. Nu men de Titanic onder water gezien had, gingen ze onderzoek doen. uit sat onderzoek bleek dat er geen scheur, maar kleine gaatjes in de romp te zitten, en dat over een lengte over 96 meter. Ook ging men onderzoeken waarom het schip afbrak. Dat deden ze als volgt: ze legden een stukje staal van hetzelfde type als waar de Titanic van gemaakt was een paar dagen in water van -2 graden. Na vier dagen haalde ze het stukje staal uit het ijskoude water en probeerden het voorzichtig te breken. En ja hoor: het brak. Onder de microscoop zag men dat het ijzer broos was geworden en het bewijs dat de computer berekeningen al deden vermoeden, is de Titanic in tweeën gebroken doordat de punt te zwaar was geworden van het water en het ijzer broos was geworden door zout en de temperatuur van het zeewater. Hoofdstuk 9: De film gaat over de Titanic en over een onmogelijke liefde tussen twee mensen genaamd Rose DeWit Bukater (Kate Winslet), haar verloofde Cal Hock (Billy Zane), Jack Dawson (Leonardo DiCaprio), Ruth DeWitt Bukater (Frances Fisher) en Spicer Lovejoy, persoonlijke assistend van Cal Hockley (David Warner) zijn personen die bedacht zijn voor deze film, en zijn ook niet terug te vinden op de passagiers lijsten. De gebeurtenissen in de film zijn voor een deel bedacht: Mr. Loved werkt bij het team dat de Titanic onderzoekt. Het team heeft een getuigen op bezoek die alles op de Titanic heeft megemaakt genaamd Rose. Rose verteld haar verhaal aan Mr. Loved. "Het is 84 jaar geleden, dat de Titanic onder onze voeten weg zakte." Rose heeft het erg moeilijk als ze terug denkt aan haar tijd op de Titanic. Mr. Loved laat haar spulletjes zien die ze uit de Titanic hebben opgevist. Ze ziet haar haarspeld en spiegel terug."Dat is raar zeg!" zegt ze, "alleen het spiegelbeeld is een beetje veranderd" Dan doet ze haar verhaal over de tijd van de Titanic: "Het is 84 jaar geleden. Ik stapte aan boord, samen met mijn moeder en mijn verloofde. Na enige tijd vertrekt de Titanic. Van binnen gilde ik van angst. We varen af naar New York. Als door een wonder kwam ik Jack Dawson tegen en hij redde mij, want ik viel bijna over de reling. Mijn hard sloeg over, en mijn verloofde en ik nodigde hem uit voor een etentje. Die middag ontdekte ik dat Jack geweldig mooi kon tekenen. Molly Brown gaf Jack een pak van haar zoon te leen voor de avond. Het eten smaakte goed en iedereen had het gezellig. Na het eten gingen jack en ik naar de derde klas. Jack vroeg:"Wil je is naar een echte feest?" Na het feest gaan we naar de hut van Cal en Jack maakt een tekening van mij, het enige wat ik draag is een ketting met een blauwe diamant. Mr. Lovejoy had ons bijna betrapt en we vluchten weg. Bij de goederenruimte bedrijven we de liefde in een auto die daar stond. Even later gingen we naar buiten en horen we de uitkijkpost roepen: '"IJsberg, recht vooruit!" Er wordt groot alarm geslagen, de waterdichte deuren worden direct afgesloten, en de kapitein laat meteen het schip peilen door de timmerman, maar het is hopeloos: 6 compartimenten lopen vol. Kapitein smith laat meteen het noodsignaal uitzenden: C.Q.D. M.G.Y. Maar er wordt geen gehoor gegeven aan de noodsignalen. Even later wordt er ook S.O.S. uitgezonden het nieuwe noodsignaal. Dan eindelijk geeft de Carpathia antwoord. (dit is niet te zien in de film) Maar helaas liggen zij op 4 uur afstand van de Titanic. Alle passagiers worden verzocht hun reddingsvesten aan te trekken. Mensen raken in paniek en de passagiers worden in de reddingsboten gelaten volgens de orders van de kapitein: vrouwen en kinderen eerst. Toch weten er een aantal mannen ook in de reddingsboten te komen. Ik wil bij Jack blijven, en ik moet hem eerst nog bevrijden, want hij was gearresteerd en zat onderin met boeien aan een buis vast. Gelukkig weten we zich uit de hopeloze situatie te redden, en komen op het bootdek. Maar alle reddingsboten zijn al weg, en we besluiten zo lang als mogelijk op het schip te blijven. De Titanic staat rechtop in het water en breekt in tweeën, dan gaat uiteindelijk ook het achterste deel te water. Jack en ik komen ook in het ijskoude water, en gelukkig vinden we een vlot waar we op kunnen liggen. 20 boten drijven in de buurt, er kwam maar een boot terug. Ik lokte ze naar mij toe om op een fluitje te blazen. Alleen 5 anderen en ik van de 1500 mensen waren nog in leven. Tot mijn grote verdriet was Jack ook dood. Na uren kwam de Carpathia en werden 705 van de 2.227 opvarenden gered. Fouten in de film Ondanks de vele Oscar-nominaties, de Golden Globes en juichende reacties, is de film echter niet perfect. Amerikaanse critici ontdekten nogal wat foutjes in de film. De Titanic verging in 1912, maar juist wat betreft tijd en het overlopen ven de ene scène naar de andere scène ontbreekt er het een en ander aan de productie. Geen bioscoopbezoeker zal er over vallen, maar de zeurpieten hebben eens het één en ander op een rijtje gezet wat er niet klopt: • Door verkeerde belichting heeft hoofdrolspeelster Kate Winslet blauwe ogen in de scènes vóór het zinken van het schip en bij het zinken heeft zij ineens groene ogen! • Haar minnaar Jack zegt dat hij aan het vissen was op het Wissatomeer, maar dat werd pas vijf jaar later na het vergaan van de boot gegraven. • Zo'n tijdfout maakte men ook met het spelen van Eternal Father Strong to Save. Dit lied werd pas drie jaar na de Titanic-ramp geschreven. • Zelfs de reddingsscène waarbij het schip de New-Yorkse haven nadert, is niet nauwkeurig. Het Vrijheidsbeeld draagt daar de nieuwe fakkel die pas in 1986 na een grondige restauratie werd aangebracht! • In een scène neemt Jack Rose, Molly bij de armen om hen te begeleiden naar de dinerzaal. In het volgende shot staan zij apart. • En Jacks hand is, als hij Rose aan het tekenen is, ineens vele jaren ouder. Die hand behoort dan ook toe aan regisseur James Cameron. • Bovendien kan men regelmatig schaduwen zien van de filmcrew. Er is bij de film ook een lied gemaakt genaamd My Heart Will Go On.