Unihockey

Geschiedenis van unihockey.... Unihockey is in de jaren vijftig ontstaan in de Verenigde Staten. Ooit begonnen in de garages, magazijnen en op schoolpleinen is unihockey in Zweden tot een sport met ongeveer 100.000 georganiseerde spelers, verdeeld over 1600 clubs. Daarnaast spelen nog eens zo'n 800.000 liefhebbers dit spel in hun vrije tijd en in bedrijvencompetities. De echte doorbraak van de sport was in 1981. Toen werd in Zweden de Innebandy (De Zweedse benaming voor unihockey) Bond opgericht. Dat was het startsein voor het proffesionele karakter van de sport. Unihockey word voornamelijk gespreeld in Tsjechie, Estland, Denemarken, Finland, Duitsland, Letland, Zweden, Japan, Rusland, Hongarije, Noorwegen en in de Verenigde Staten. In Zweden is het na voetbal de tweede sport in het land. Naar aanleiding van het groeiend aantal spelers (nu ruim 1miljoen wereldwijd) werd in 1986 International Floorball (de internationale benaming voor unihockey) Federation (IFF) opgericht. De ontwikkeling van de sport wordt onderstreept door de wereldkampioenschappen, voor het eerst gehouden in 1986 in Zweden. De finale werd bezocht door 15.000 toeschouwers. Spelbegin/face-off.... De spelers staan op hun eigen speelhelft. In het midden wordt de bal tussen de stickbladen geklemd. Op fluitsignaal wordt er begonnen en probeert men de bal te bemachtigen of over te spelen.
Wat mag wel..... - met twee kanten van het stickblad spelen (slaan of pushen) - de bal in één actie met de voet voor de eigen stick spelen - het stickblad onder kniehoogte houden - je lichaam gebruiken om de bal te beschermen (afhouden door breed te gaan staan) - op minimaal 3 meter afstand gaan staan bij een vrije slag (2 meter bij kleine velden) - met de stick in het doelgebied komen - de bal aannemen (stoppen) met je lichaam en/of je voet Wat mag niet..... - de bal met de voet naar iets anders spelen dan je stick (bijvoorbeeld passen of scoren) - de bal met je hoofd, armen of handen spelen - lichamelijk contact in de vorm van duwen - met de voet(en) in het kleine doelgebied komen - op de stick van de ander slaan of er mee gooien - de bal liggend, zittend of springend spelen of stoppen - de stick tussen de benen van een andere speler plaatsen (bijvoorbeeld bij afhouden) - stickblad boven kniehoogte brengen - iemand blokkeren die naar de bal gaat (obstructie) Strafbal.... Deze wordt toegekend als: - Als één van de voorgaande regels overtreden wordt en er een kansrijke scoringspositie is. - Iemand in het eigen doelgebied staat. - Als er iemand opzettelijk zijn doel verschuift om een doelpunt te voorkomen. - Er teveel spelers van één team in het veld staan. De plaats van de strafbal: - De bal wordt vanaf de middenlijn door één speler geschoven. - Iedereen is achter de bal. - Doelpunt, zie spelhervatting na scoren. - Geen doelpunt, vrije slag vanuit eigen doelgebied voor "bestrafte" team. Overtredingen.... Er volgt een vrije slag op plaats van de overtreding. De overige spelers moeten op minimaal 2 meter afstand blijven. ls het achter het doel plaats heeft gevonden, wordt de vrije bal in het verlengde van de doellijn genomen. De bal mag in elke richting worden geslagen. Strafbal..... Deze wordt toegekend als: Een overtreding wordt gemaakt tegen een speler in een scoringspositie
Iemand met zijn voet(en) in het eigen doelgebied verdedigt
Een verdediger opzettelijk het doel verschuift om een doelpunt te voorkomen

Er teveel spelers van hetzelfde team in het veld staan
De uitvoering van een strafbal.... Bij wedstrijden waarbij zonder keeper wordt gespeeld moeten alle spelers zich achter de middellijn opstellen. Er staat niemand in het doel. Degene die de bal gaat nemen, moet slaan en mag de bal niet pushen. Na scoren vindt een normale spelhervatting in het midden plaats. Zo niet, dan vangt het spel weer aan met een face off op één van de kruisjes op de doellijn.