Jamaica

Klimaat Jamaica heeft een tropisch klimaat. Met veel zonuren. Jamaica kent geen winters, de gemiddelde jaartemperatuur langs de kust is ongeveer 27 tot 32 graden Celsius. In de bergen is het ongeveer 6 graden Celsius. Het gemiddelde zeewater temperatuur is 25 graden Celsius. De koudste periode loopt van december tot maart. De hoeveelheid regen die op Jamaica valt verschilt per streek, maar is gemiddeld 2000 millimeter per jaar. Kingston krijgt minder dan 1000 mm regen per jaar te verwerken. De noordkust heeft tussen de 2500 en 5600 mm neerslag per jaar te verwerken. In de districten Portland en St. Thomas valt gemiddeld meer dan 5000 mm neerslag per jaar. De meeste regen valt in mei en juni en van september tot november. De rest van het jaar zijn de droge periodes. De periode van augustus tot oktober is het “hoogseizoen” van de langstrekkende orkanen. De laatste keer dat Jamaica getroffen werd door een orkaan was in 1988. Orkaan Gilbert koste 45 mensen toen het leven. In de 20e is Jamaica maar liefst 19 keer door een orkaan getroffen. Gemeten in Montego Bay Min Max. gem. Zonne-uren per dag Dagen met enige regen
Januari 22 27 26 8 8

Februari 22 28 26 9 5
Maart 23 29 26 8 6
April 23 30 27 9 6
Mei 23 30 27 8 7
Juni 24 31 28 8 7
Juli 25 31 28 9 8
Augustus 25 31 28 8 7
September 24 31 28 8 11
Oktober 24 30 28 7 11
November 23 29 27 7 7
December 22 28 26 7 10 Landschap Jamaica is een prachtig groen en bergachtig, meer dan de helft van het eiland
ligt meer dan 300 meter boven de zeespiegel en meer dan 100 vierkante kilometer
ligt boven de 1500 meter. In het binnenland loopt en van oost naar west lopende
bergketen. Daarom heen sterk in hoogte verschillende kustvlakten, van vlak tot
bergachtig met toppen van 1366 en 1923 meter hoog. De kust van Jamaica is op

veel plaatsen zeer steil en heeft grote of kleine baaien. In het noord- oosten ligt het hoogste gedeelte van het eiland, met als de top de
Blue Mountains Peak die meter hoog is. De Blue Mountains rijzen binnen achttien
kilometer van zeeniveau naar ongeveer 2300 meter hoogte. Een kalksteenplateau
met karstverschijnselen in het westelijke deel van het eiland beslaat ruim
tweederde van het eiland. Het beboste landschap is bezaaid met gaten die door
erosie zijn ontstaan. Ook vinden we hier veel uitgebreide grottenstelsels. Ongeveer 5% van het hele landschap bestaat uit laag land. Aan de noordkust van
Jamaica ligt een koraalrif wat de kust beschermt tegen de golven. Over het hele
eiland lopen ongeveer 120 riviertjes. Sommige rivieren verdwijnen ineens onder
de grond en komen kilometers verder weer boven de grond. De rivieren in het
noorden zijn vaak smal met vele stroomversnellingen en watervallen. De rivieren
in het zuiden zijn breder en stromen wat minder hard. In de zomer drogen de
meeste rivieren op. Alleen de langste (ca. 80 km) r
ivier van Jamaica, de Black River, is enigszins bevaarbaar. Andere rivieren zijn
de White River, de Rio Grande en de Martha Brae. In het zuidwesten ligt ook nog

een uitgestrekt moerassengebied wat de Great Morassn heet. Planten Op Jamaica komen ongeveer 3000 verschillende soorten planten, struiken en bomen voor waarvan er ongeveer 800 alleen op Jamaica voorkomen. Jamaica telt ongeveer 200 soorten orchideeën, 550 soorten varens en 60 soorten bromelia’s. Valleien staan vol met palmbomen, bergtoppen zijn begroeid met laag bergwoud en baardmossen. Toen Jamaica ontdekt werd in de 15e eeuw was het bedekt met reusachtige bossen. De inheemse planten waren toen de ananas, de suikerappel en de guave. Bijna alle vruchten die nu op Jamaica groeien zijn na die tijd geïmporteerd, zoals bananen, aubergines, cassave, citrusvruchten, kokosnoten en de akee. Ook de hennepplant waar marihuana of ganja van gemaakt wordt, is geïmporteerd. Overal op het eiland kom je bamboe tegen. En op de Blue Mountains groeien onder andere rododendron, kamperfoelie, lelies en de merianas of ook wel Jamaicaanse roos genaamd. Aan de westkust van Jamaica vind je de beschermde Mangrove bossen. De nationale boom van Jamaica is de Blue Mahoe, een boom van de hibiscussoort die alleen op Jamaica voorkomt. Andere veel voorkomende boomsoorten op Jamaica zijn amandelbomen, cederbomen, pijnbomen, pimentbomen, tamarindes, trompetbomen, broodfruitbomen en tulpenbomen. De nationale is de blauwe bloesem van de pokhoutboom. Andere veel voorkomende bloemen en planten zijn bougainvillea, coniferen, flamboyant, gagel, mispel, schijfcactus, anthurium, heliconia, en zijdeplant. Dieren De vogelwereld is het meest gevarieerd op Jamaica. Er komen ongeveer 250 soorten vogels voor, waarvan ongeveer de helft permanent op het eiland verblijft en de rest komt alleen om te overwinteren of te broeden. Ongeveer 24 soorten leven alleen op Jamaica. De nationale vogel is de wimpelstaartkolibrie of ook wel Doctor Bird genoemd. Jamaica kent drie soorten kolibries en een ondersoort. De dwergkolibrie is de op één na kleinste vogel van de wereld. Andere vogelsoorten zijn de inheemse Jamaicaanse toddy, schreeuwuil, bruine uil, kalkoengieren, papegaaien en de Jamaicaanse duif. Andere dieren uit de vogelwereld zijn de eenden, fregatvogels, gorzen, jan-van-genten, koekoeken, kraaien, lepelaars, meeuwen, pelikanen, pluvieren, snippen, spotlijsters, suikerdiefjes, troepialen of kling-klings, valken en zwaluwen en nog vele andere. De grootste populatie fluiteenden ter wereld komt op Jamaica voor. Deze fluiteenden zijn zo bijzonder omdat ze niet kunnen kwaken. Op Jamaica komen 116 soorten vlinders voor, sommige met een vleugelspanwijdte van wel 15 cm. Bijzonder zijn verder 50 soorten vuurvliegjes en één soort lichtgevende kniptor. Er leven ook ontelbaar veel motsoorten op Jamaica, waarvan er zeker 21 alleen daar te vinden zijn. Het grootste reptiel wat op Jamaica leeft is de spitssnuitkrokodil. Verder kun je op er ook nog drie soorten schildpadden, vijf soorten niet-giftige slangen waaronder de gele slang, zeventien kikkersoorten, één soort reuzenpad en veel spinnen. Uniek is dat de veertien inheemse kikkersoorten die op Jamaica leven, niet als kikkervisjes ter wereld komen maar direct als kikkers uit hun eitjes kruipen. Onder de Jamaicaanse grond leeft een zeldzaam knaagdier, namelijk de Jamaicaanse hutia. Er komen ook ongeveer 25 soorten vleermuizen op Jamaica voor. Het meest bijzondere dier is de West-Indische lamantijn, een soort zeekoe, die zich vooral ophoudt aan de zuidkust van het eiland. Er sterven natuurlijk ook dieren uit. Zo is de zwarte slang al uitgestorven op Jamaica. Dat komt door de Mangoesten, die werden in de 19e eeuw naar Jamaica gehaald om de ratten te bestrijden. Ze aten echter niet alleen ratten, maar ook vogel- en slangsoorten op. De Jamaicaanse iguana werd als uitgestorven beschouwd, maar die bleek nog te leven. En wel in de Hellshire Hills. Deze hagedissensoort kan wel 1,5 meter lang worden. De 23 andere hagedissensoorten worden niet zo groot maar komen wel over het hele eiland voor. Er komen in de zee rond Jamaica ook veel vissoorten voor. Zo heb je de: barracuda’s, doktersvissen, engelvissen, knorvissen, lipvissen, papegaaivissen, roggen, snoeken, tonijnen, hamerhaaien, tijgerhaaien en doornhaaien. Ook komen er nog al wat koraalsoorten voor: rode koraal, brandkoraal, steenkoraal en schorskoraal. Infrastructuur Net als in Engeland rijden ze Jamaica ook aan de linkerkant van de weg. Omdat je niet met je auto naar Jamaica kunt, verhuren net als in Engeland rijden ze in Jamaica ook aan de linker kant van de weg. Omdat je niet met de auto naar Jamaica kan gaan, verhuren verschillende bedrijven ook auto's en motoren. De wegen op Jamaica kunnen heel goed zijn, maar sommige stukken weg zijn zeer slecht onderhouden, het wegdek is dus heel verschillend. Net als het wegdek, verschilt ook Wanneer je naar Jamaica vliegt, kom je aan op een van de twee internationale luchthavens: Norman Manley International Airport in Kingston of Sangster International Airport in Montego Bay. Accommodatie Er is een ongelooflijk groot aanbod van accommodaties over het hele eiland. Je kunt er logeren in hotels van diverse categorieën, van simpele over halfpension tot all-inclusive hotels. In trek is ook het verblijf in villa’s en appartementen, die u toelaten zelf te koken. De laatste jaren zijn er heel wat all-inclusive hotels bijgekomen. Dat heeft het voordeel dat je inderdaad een luxueuze vakantie zult kennen, maar dan mist men wel de lokale charme van Jamaica. Men zal over het algemeen een taks bij uw rekeningen surplus aanrekenen. Dit is een "Government Tax", waar je echt niet onderuit kan. De elektriciteit is nog steeds 110 Volt. In de hotels heeft men wel nog steeds adapters nodig. Bevolking Over de oorspronkelijke bewoners van Jamaica is niet veel bekend. Archeologische opgravingen wijzen uit dat Jamaica in ieder geval honderden jaren voor de komst van de Spanjaarden begin 16e eeuw, al bewoond is geweest. De bewoners die de Spanjaarden op Jamaica aantroffen waren afstammelingen van de Arawak-indianen, die rond 700 vanaf het Zuid-Amerikaanse vasteland via de Kleine en de Grote Antillen op Jamaica terecht waren gekomen. Deze vroegste bewoners van het eiland hadden al snel een bepaalde structuur in hun samenleving aangebracht. Zo was het eiland verdeeld in een soort van provincies. Die geleid werden door een “cacique”, wat stamhoofd betekend. Religie speelde een centrale rol in het leven van de Arawak-indianen. Ze verafgoodden verschillende goden, die allemaal iets met het weer of met hemellichamen te maken hadden. De oppergod was Yocahú, de zonnegod. De Arawak-indianen werden door de Spanjaarden volledig uitgeroeid in de 16e en 17e eeuw. In juli 2000 bedroeg het aantal inwoners van Jamaica ca. 2.655.000. De bevolkingsdichtheid was op dat moment ca. 242 inwoners per km2. Meer dan de helft van alle inwoners woont in de steden, en de trek naar die steden neemt nog steeds toe. De hoofdstad Kingston is zeer dicht bevolkt met meer dan 800.000 inwoners. Dat betekent dat dus ongeveer 60% van de bevolking op het platteland woont. De levensverwachting bij geboorte is ruim 73 jaar voor mannen en voor de vrouwen ruim 77 jaar. Jamaica heeft nu een vrij jonge bevolking, dertig procent van de bevolking is jonger dan 14 jaar, 63% is tussen de 15-64 jaar en 7% van de bevolking is ouder dan 65 jaar. De gemiddelde leeftijd is ongeveer 25 jaar. Jamaicanen zijn exotisch, kleurrijk en ze leiden een levenslustig bestaan op het ritme van de reggae. De locale bevolking is heel oprecht, hulpvaardig, openhartig, ze maken graag contact en ze zijn trots op hun land. In de media worden deze eigenschappen niet altijd goed belicht, maar de Jamaicanen zijn trots op hun land en toont karkater op hun eigen manier. Meer dan 95% van de bevolking bestaat uit personen van zuiver Afrikaanse afkomst. De overige 10% van de bevolking bestaat uit Britten en Amerikanen (samen ca. 1%), Indiërs en Chinezen (ca. 4%) en nog wat Libanezen en Syriërs. Directe afstammelingen van de Arawak-indianen zijn er niet meer. Het motto van het land is: "Out of many, one people" wat betekend, uit vele rassen gesproten, zijn wij één. En dat is ook zeker te zien in hun mentaliteit. In Jamaica hangen huidskleur en sociale klasse in sterke mate samen. Over het algemeen kan worden gesteld: hoe lichter de huidskleur, hoe hoger de sociale positie in de samenleving. In dit verband wordt er daarom ook wel gesproken van een kleur-kaste-structuur. De oorsprong van deze structuur moet worden gezocht in Jamaica's koloniale geschiedenis: Columbus landde tijdens zijn tweede reis naar de Amerika's, op 4 mei 1494, in Jamaica. Vanaf toen werd de Spaanse overheersing ingeleid die duurde tot 1655. Toen in dat jaar de Britten Jamaica op de Spanjaarden veroverden, bestond de oorspronkelijke bevolking, de Arowak-indianen, niet meer. Zij waren uitgeroeid, of bezweken aan de Europese ziektes waar zij geen weerstand tegen hadden. Van 1655 tot 1962, het jaar van de onafhankelijkheid, was Jamaica een Britse kolonie en daarmee het land van het Gemenebest dat het langst koloniale overheersing heeft gekend. De koloniale tijd werd gekenmerkt door het plantagesysteem. De Jamaicaanse economie bestond uit plantages die produceerden voor de wereldmarkt. In het geval van Jamaica ging dat om suiker. In de 18e eeuw was Jamaica de grootste suikerproducent van het Caribisch gebied, waarmee het land één van de meest geperfectioneerde plantagesystemen van de Caribische regio kende. Hierdoor veel mensen steenrijk werden. Niet voor niets ontstond toen de uitdrukking ‘rijk als een West-Indische planter’ De arbeidskrachten die nodig waren voor de produktie van suikerriet werden uit Afrika gehaald: vele honderdduizenden slaven, voor al uit West-Afrika, werden hiervoor aangevoerd. Na de afschaffing van de slavernij in 1838 verlieten veel slaven de plantages. Zij prefereerden een klein, zelfstandig boerenbestaan boven het werk op de plantages. De vraag naar arbeidskrachten luidde de komst van nieuwe immigranten in: de contractarbeiders. In de negentiende eeuw kwamen er ongeveer 33.000 Indiërs en 5.000 Chinezen naar Jamaica. In 1962 werd Jamaica onafhankelijk van Engeland. Hierna ging het niet fantastisch met Jamaica. In Amerika ontstonden in die tijd de "Black Power" bewegingen. In Jamaica gebeurde dit ook, maar dan heetten ze "Rude Boys", of in het Jamaicaanse accent "Rude Bwais". De jeugd verenigde zich in ‘rude boys’ gangs, die elkaar bloedig te lijf gingen met lange messen. In 1987 krijgt Jamaica een lening van 40 miljoen dollar van de Wereldbank, onder voorwaarde dat het land zijn markt openstelt.
Taal De officiële taal van Jamaica is Engels. Maar een groot deel van de bevolking spreekt ook nog creools. Dit dialect ontstond in de 17e eeuw en is een mengsel van Engels, Frans, Spaans en verschillende West-Afrikaanse talen. Voor niet –Jamaicanen is het bijna niet te volgen. Het is dan ook door veel wetenschappers bestudeerd. Er bestaat een Engels – Jamaicaans woordenboek. Voorbeelden van woorden in Jamaicaans dialect: Chocolade – chalklit
Vieze smaak – Dibby dibby
Vaarwel – walk good
Bedankt – tenky
Bevrijde slaven – maroons
Ska - Jamaicaanse muziekstroming met typisch ritme
God, oh god – massa
Lange gedraaide haarlokken van Rastafari – dreadlocks Godsdienst Op Jamaica is er geen staatsgodsdienst, iedereen is godsdienstvrij. De meerderheid van de Jamaicaanse bevolking is protestant. Deze is echter wel verdeeld over een groot aantal kerkgenootschappen, de grootste zijn: Baptisten (18%) Church of God (17%) anglicanen (15%) methodisten(6%) presbyterianen (5%) Ongeveer 7% is katholiek. Er zijn ook kleine groepen Hindoes, moslims, joden en aanhangers van Revivalism. Het Revivalism is een typisch Jamaicaanse religie die is ontstaan aan het begin van de 19e. Het bevat zowel christelijke als Afrikaanse elementen. De kerngedachte is dat levende personen door geesten uit het hiernamaals bezeten en beïnvloed kunnen worden. Je hebt dan ook het Rastafarianisme. Maar dat is eigenlijk meer een geloof dan een religie. Het is een verzameling van sociale en spirituele leerstellingen die door elke rastafari op een bepaalde manier geïnterpreteerd mag worden. Een paar bekende kenmerken van het Rastafarianisme zijn de dreadlocks en het roken van ganja ( marihuana ). Wel denkt iedere aanhanger van het Rastafarianisme dat het Afrika het spirituele thuis is van de zwarten waar naar ze uiteindelijk allemaal terugkeren. Onderwijs Op Jamaica wordt veel aandacht besteed aan het onderwijs, maar de overheid heeft grote problemen. Van bijna alles is er wel een tekort, zoals schoolgebouwen, leerboeken en andere lesmaterialen. Kinderen die jonger dan 6 jaar zijn, gaan naar de zogenaamde “basic schools”. Het lager onderwijs is verplicht voor kinderen van 7 tot 15 jaar. Er zijn op Jamaica 2 soorten onderwijs: “Primary schools” en “all-age schools”. Primary school is voor kinderen van 6 tot 12 jaar en is vooral in de steden te vinden. De All –age schools zijn voor van 6 tot 15 jaar en vind je vooral op het platteland. Het is daar ook heel normaal als er klassen met 50 of meer leerlingen zijn. Op Jamaica is het lager onderwijs en het uniform gratis. Ongeveer 90% van alle kinderen die leerplichtig zijn gaan ook echt naar school. 58% van alle kinderen die naar school gaan, volgen het secundair onderwijs. Dat bestaat uit twee delen, een driejarige basisperiode en een tweejarige vervolgopleiding. De vervolgopleiding leidt op voor een academische of een technische opleiding. In Kingston is de hoofdzetel van de University of the West Indies. Die is opgericht in 1948. Andere vormen van hoger onderwijs is te volgen aan de College of Agriculture en de College of Arts, Science and Technology. Verder verzorgt het ministerie van onderwijs ook nog leerzame radio - en televisie-uitzendingen en er bestaat avondonderwijs.
Staatsinrichting Sinds 6 augustus is Jamaica een onafhankelijke parlementaire democratie binnen het Britse Gemenebest. De Engelse vorst is officieel het staatshoofd. Op dit moment is dat koningin Elisabeth II, die vertegenwoordigd wordt door een gouverneur-generaal. Het Britse parlement staat model voor het Jamaicaanse. De wetgevende macht bestaat uit de Senaat (Hogerhuis) en het Huis van Afgevaardigden (Lagerhuis). De Senaat bestaat uit 21 leden die door de gouverneur-generaal benoemd worden. De functie van gouverneur-generaal is een zuiver ceremonieel. Acht senatoren worden op voordracht van de oppositie benoemd en dertien leden op voordracht van de regering. Het Huis van Afgevaardigden telt 60 leden, die elke vijf jaar worden gekozen via algemene verkiezingen door Jamaicanen van 18 jaar en ouder. De gouverneur-generaal kan op verzoek van de premier op elk moment verkiezingen uitroepen. De leider van de grootste partij in het parlement is de premier en samen met zijn kabinet van ministers vormt hij de uitvoerende macht. Het eiland is bestuurlijk onderverdeeld in 14 gemeenten of “parishes” met een gekozen gemeenteraad: Clarendon, Hanover, Kingston, Manchester, Portland, Saint Andrew, Saint Ann, Saint Catherine, Saint Elizabeth, Saint James, Saint Mary, Saint Thomas, Trelawny en Westmoreland. Jamaica is lid van de Verenigde Naties en suborganisaties van de VN, het Gemenebest, de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS), het Sistema Económico Latinoamericano (SELA), de Wereldhandelsorganisatie (WTO), de Caribbean Community and Common Market (CARICOM), en geassocieerd lid van de EU (Lomé- conventie). De twee belangrijkste politieke partijen zijn de People's National Party (PNP, opgericht in 1938) en de Jamaica Labour Party (JLP, 1944). Cultuur Omdat Jamaicanen dol zijn op humor en drama, heeft Jamaica een lange en rijke Theatergeschiedenis. Over het hele eiland verspreid, trekken theaterproducties volle zalen. Het "Little Theatre Movement" is in feite het oudste, nog bestaande, theatergezelschap in de Caribian . Het komt natuurlijk niet als een verrassing dat dit land ook verschillende dansgezelschappen heeft. Het belangrijkste is ongetwijfeld het "National Dance Theatre of Jamaica". En moest je dit gezelschap niet aan het werk kunnen zien, ga dan zeker kijken naar de "Jamaica Folk Singers", of het "National Chorale", of de "University Singers". Gesticht in 1962 als reactie op Jamaica's onafhankelijkheid, bestaat het internationaal bekende "National Dance Theatre Company" uit dansers, zangers en muzikanten. Het vertegenwoordigt de rijke variëteit aan expressie, geleverd door de verscheidenheid aan etnische invloeden. Het heeft voorstellingen gegeven van Mexico City tot in Moskou, van Adelaide tot in Atlanta... Hun stijl bestaat uit verschillende dansvormen, van klassiek tot modern, maar zo typisch Caribis . De grote internationale erkenning die dit gezelschap krijgt, is mee te danken aan hun stichter, artistiek directeur en hoofdchoreograaf, Rex Nettleford, een van Jamaica's grote intellectuelen en creatieve talenten. Het 600 plaatsen tellende "Little Theatre" in Kingston is het ganse jaar door de thuisbasis voor moderne dansen, theaterstukken en concerten. Daar treedt ook de "National Dance Theatre Company" op. Folkloristische groepen, zoals de "Jamaica Folk Singers" brengen voorstellingen met zang en dansrituelen die teruggrijpen naar de verre geschiedenis. Dit gebeurt meestal in het 1.000 plaatsen tellende "Ward Theatre". Het "Barn Theatre" en het "Center Stage", in New Kingston, brengen theaterproducties. Muziek Natuurlijk is Jamaica's muziek, reggae, wereldbekend - en geliefd - geworden, door o.a. de legendarische Bob Marley, of eigenlijk Robert Nesta was een Jamaicaans zanger, gitarist en componist en wordt als de belangrijkste reggaemuzikant aller tijden beschouwd. Hij was tevens een groot spiritueel leider. Hij werd in 1964 leider van de groep The Wailers, waarvan aanvankelijk ook Peter Tosh deel uitmaakte. De teksten van deze groep waren politiek geëngageerd en vanaf 1970 ook sterk geïnspireerd op de rastafarigodsdienst van Marcus Garvey. Marley schreef in 1974 voor Eric Clapton de wereldhit “I shot the sheriff”. Na dit success kwam ook de carriere van Marley in een stroomversnelling. De groep heette voortaan Bob Marley & The Wailers en de live-versie van No woman no cry (1975) betekende de doorbraak naar het grote publiek. In 1976 raakte Marley ernstig gewond bij een aanslag door politieke tegenstanders. Na zijn herstel maakte hij zijn rentree met een reeks overtuigende platen en concerten en groeide hij definitief uit tot popidool. Na zijn overlijden door kanker bleef zijn populariteit onverminderd voortduren, terwijl enkele van zijn kinderen als Ziggy Marley & The Melody Makers succesvol in zijn sporen traden. Veel van Jamaica's cultuur en geschiedkundige rijkdom is te danken aan de buitengewone resultaten die ze bereikten in de muziekwereld. Er zijn heel veel gevarieerde muzikale evenementen in Jamaica, gaande van jazz en gospel tot reggae en "oude krakers". Eten De Jamaicaanse keuken is een allegaartje. Van de volle en kruidige "pepperpot" soep die nog voortkomt van de Taino Indianen, vind je een vleugje Spaans, een sprankje Engels, een lepeltje Indisch en Chinees, met een kopje Afrikaans erbij. Zo krijg je een typische, heel creatieve, Caribische mengeling. De geschiedenis van Jamaica vind je echt terug in het eten dat er geserveerd wordt. De Arawak indianen kweekten de "cassava", die nu gebruikt wordt als "bammie", een platte gegrilde cake die gegeten wordt met verse vis. De Maroons die altijd op de vlucht waren, ontwikkelden een speciale manier om varkensvlees te kruiden en het heel langzaam te laten stoven. Deze kookwijze noemden ze "jerking". De toeristen vandaag kunnen kip en vis op deze manier klaargemaakt, eten. Om de slaven goedkoop, maar gezond te kunnen voeden, werden fruit en groenten uit Afrika meegebracht. De Afrikanen brachten ook hun eigen culinaire geheimen mee, waaronder "duckunoo", een gestoomde pudding gemaakt van groene bananen en kokosnoot. "Broodfruit" werd naar het eiland gebracht door kapitein William Bligh. En de smakelijke vleespasteien die langs straat verkocht worden, zijn een – veel gekruider - variant van de Engelse vleespasteien. "Geit met kerrie", een populair eilandgerecht dat meestal geserveerd wordt met rijst en bonen, dateert van 1845 toen – ten gevolge van de afschaffing van de slavernij - de plantage eigenaars Indische en Chinese landbewerkers "importeerden". Deze nieuw aangekomene brachten kerrie en andere
kruiden mee. Naast groenten als de "callaloo", die op spinazie lijkt en wordt gebruikt in de "pepperpot" soep, vind je op de markten torenhoge stapels bananen, kokosnoten en ananas. Daarnaast ook meer exotische "guineps", "pawpaws", "sweetsops" en de sterappel die, gemixt met sinaasappels en gecondenseerde melk, een heel smakelijk dessert maakt, "matrimony" genaamd. De piment boom, de bron van alle kruiden, draagt bij aan het merendeel van de

Jamaicaanse gerechten. Zoals ook gember, look, notemuskaat en Scotch Bonnet pepers, welke de pikantste zijn op deze aardbol te krijgen... Deze ingrediënten zouden kunnen onderdeel zijn van de fameuze "Pickapeppa Sauce" - het recept is een heel goed bewaard geheim - maar ze zijn zeker nodig bij het bereiden van het "jerked" varkensvlees, - de "jerked" kip of -vis.