Overige informatie
Titel: Het stuk heet Aïda opgevoerd door Guiseppe Verdi.
Verantwoordelijk voor de artistieke invulling is de Opéra Royal de Wallonie uit Luik.
Namen van de hoofdrolspelers:
- Aida: Chaira Borderslee
- Radames: Bastiaan Rages
- Amneris: Antje Monteiro
- Zoser: Frans van Deursen
- Mereb: Marlon David Henry
- Farao: Ben Ramakers
- Amonasro: Felix Burleson
Regie: Claire Servais. (Eindredactie: Rob Huppertz (Mecc)) Muzikale leiding: Friedrich Pleyer. Kijkwijzer theater Vraag 1) wat zie je: hoe begint het toneelstuk? Het doek gaat op, dit zorgt voor een duidelijk onderscheid tussen het moment voor de voorstelling en het begin ervan. Ook zorgt het voor een duidelijk onderscheidt tussen het toneel en het publiek, Aida is dus lijsttoneel. Voor het publiek lijkt het daarom alsof ze naar een ‘levend schilderij’ kijken. Vraag 2) wat zie je: hoe karakteriseer je decor, kostuums en rekwiesieten? Realistisch, er staan meubels die bij de tijd passen waarin het verhaal zich afspeelt. Maar er staan niet erg veel meubels. De kostuums zijn ook aangepast aan de tijd waarin het verhaal zich afspeelt eveneens als de rekwiesieten. Vraag 3) wat zie je: welke rol speelt de verlichting? Ondersteund de stemming op het toneel, het licht zorgt voor een verduidelijking van de sfeer door de kleuren, felheid en plaatsing ervan. Vraag 4) wat zie je: waar wordt gespeeld? Op toneel, dit zorgt voor een scheiding tussen het publiek en het toneel, waardoor er een duidelijke vorm van lijsttoneel ontstaat. Vraag 5) werkwijze: welke speelwijze overheerst? Melo-dramatisch, er wordt veel gewerkt met grote gebaren en stemwisselingen. Hierdoor ontstaat er het typische ouderwetse toneel met de sfeer die de regisseur waarschijnlijk wilde hebben. Vraag 6) werkwijze: richten de spelers zich rechtstreeks tot het publiek? Nooit, het toneelstuk houdt daardoor het hele toneelstuk de illusie dat wat op het toneel gebeurt echt is. Vraag 7) inhoud: hoe heeft de regisseur bestaande tekst verwerkt? ??, Ik weet niet of de regisseur een oud of nieuw script heeft gebruikt, ik heb hier nergens informatie over kunnen vinden. Vraag 8) inhoud: tot welk genre reken je de voorstelling? Tragedie, het is een tragedie omdat de hoofdpersoon een onmogelijke beslissing moet nemen namelijk of ze voor haar vader, de koning van Nubie, of voor haar Egyptische geliefde Radames moet kiezen. Nubie en egypte zijn namelijk in oorlog (zie samenvatting). En uiteindelijk wordt ze samen met haar geliefde ter dood veroordeeld. Vraag 9) betekenis: wat is de betekenis van de voorstellig? De voorstelling is bedoeld als vermaak omdat bijna elke theatervoorstelling op de eerste plaats is bedoeld als vermaak, wel kunnen sommige voorstellingen je ergens over na laten denken. De Menselijke karakters en relaties staan centraal, het verhaal gaat helemaal over relaties en banden waar Aida niet tussen kan kiezen. De voorstelling roept emotie op: onbegrip, begrip, spanning, door de ontsnapping, liefde, gevechten en de gewone dagelijkse gebeurtenissen van Aida als slavin.
Samenvatting
Het verhaal gaat over een onmogelijke liefde tussen de Egyptische veldheer Radames en de slavin van zijn verloofde Aida.
Radames en Aida zijn stiekem verliefd op elkaar maar omdat Radames een veldheer is en Aida een slavin mag dit niet. Prinses Amneris is verloofd met Radames, zij weet dat Aida verliefd is op Radames. Maar niemand, behalve Aida en Mereb (een andere slaaf) weet dat Aida de dochter is van de koning van Ethiopië.
Het verhaal begint in een modern museum bij een oude graftombe daar ontmoetten een man en een vrouw elkaar en op dat moment komt een vrouwelijke Farao, ‘Amneris’ tot leven. Zij neemt je dan mee naar het oude Egypte
Op een dag krijgt Radames van de opperpriester Ramfis te horen dat hij het Egyptische leger aan zal voeren in de strijd tegen Ethiopië. Aida weet dan niet voor wie zij moet kiezen, ze wil wel dat Radames wint maar van de andere kant zou dat het verlies van haar vader betekenen. Egypte wint de oorlog maar Amneris liegt tegen Aida dat Radames is omgekomen. Aida komt daar al snel achter wanneer Radames in een triomftocht de stad binnen komt rijden. Maar tussen de krijgsgevangenen ziet ze haar vader, de koning van Ethiopië. Alle krijgsgevangenen worden later weer vrijgelaten behalve toevallig de vader van Aida, de Egyptenaren weten namelijk niet dat hij de koning is. Radames trouwt dan, als beloning voor de overwinning, met Amneris. Aida is ontroostbaar en wil terug naar Ethiopië. Ze ontmoet dan haar vader, die zegt dat het Ethiopische leger onderweg is naar Egypte en ze besluiten te vluchten. Mereb komt dan met het plan te vluchten tijdens de trouwerij van Radames met Amneris. Ze praat hierover met Radames en hij keurt het goed, ook zorgt hij voor een boot. Maar Amneris heeft dit gehoord en als Aida met haar vader willen ontsnappen komt het Egyptische leger eraan. Mereb wordt tijdens een gevecht vermoord door een van de soldaten, de vader van aida kan ontsnappen maar Aida en Radames die er ook bij is gekomen, worden gevangen genomen en beschuldigt van hoogverraad. Het oordeel hiervoor is levend ingemetseld worden. Amneris probeert hem nog te redden door elkaar de liefde te beantwoorden maar dat helpt niet. In de graftombe waarin ze dan zijn ingemetseld zweert Radames, als de zuursof bijna op is, dat hij honderd levens zal blijven zoeken om haar terug te vinden. Het verhaal eindigt dan weer als twee mensen in een museum waar een man en een vrouw, die op Radames en Aida lijken zich tot elkaar aangetrokken voelen. Eigen mening Ik vond het een mooie musical. Ik had van tevoren een heel verkeerd beeld ervan, namelijk dat het een ouderwetse, klassieke musical zou zijn maar dit bleek helemaal niet zo te zijn. Mij viel het op dat de teksten erg indrukwekkend waren, dit kwam vooral door het zwaar en poëtische taalgebruik. Ook de zang was erg mooi, ze spelers konden allemaal mooi zingen en leefden zich helemaal in, in hun rol en gebruikten net als tijdens het gewone spreken dat zware en poëtische taalgebruik waardoor ze nog indrukwekkender en mooier werden. Ook het toneel spel was ook erg goed, soms wel wat overdreven maar dat schijnt bij musicals zo te horen en dat gaf, net als de grime, wel een grappig effect. Het decor trok ook mijn aandacht, ze gebruikten veel leuke en slimme technieken zoals een verticaal doorzichtig scherm met daarachter spelers die aan touwtjes hingen zodat het leek alsof ze in een zwembad zwommen. Maar ook meer abstractere technieken zoals een piramide die bestaat uit laserlichten. Aan de verlichting was ook veel aandacht besteed, Net als aan de kostuums die met hun felle kleuren op een bepaalde manier toch ook wat modern waren. Ook met de muziek was veel gedaan zodat deze de stemming en sfeer van het toneelstuk nog meer benadrukten. Soms was het ook een beetje speciaal omdat ze ook elektrische gitaren gebruikten. Alleen het verhaal was niet zo origineel, maar het is denk ik niet echt meer mogelijk om een originele tragedie te maken, volgens mij lijken ze namelijk allemaal op Romeo&julia. Maar toch was het een mooi en indrukwekkend verhaal/musical
Regie: Claire Servais. (Eindredactie: Rob Huppertz (Mecc)) Muzikale leiding: Friedrich Pleyer. Kijkwijzer theater Vraag 1) wat zie je: hoe begint het toneelstuk? Het doek gaat op, dit zorgt voor een duidelijk onderscheid tussen het moment voor de voorstelling en het begin ervan. Ook zorgt het voor een duidelijk onderscheidt tussen het toneel en het publiek, Aida is dus lijsttoneel. Voor het publiek lijkt het daarom alsof ze naar een ‘levend schilderij’ kijken. Vraag 2) wat zie je: hoe karakteriseer je decor, kostuums en rekwiesieten? Realistisch, er staan meubels die bij de tijd passen waarin het verhaal zich afspeelt. Maar er staan niet erg veel meubels. De kostuums zijn ook aangepast aan de tijd waarin het verhaal zich afspeelt eveneens als de rekwiesieten. Vraag 3) wat zie je: welke rol speelt de verlichting? Ondersteund de stemming op het toneel, het licht zorgt voor een verduidelijking van de sfeer door de kleuren, felheid en plaatsing ervan. Vraag 4) wat zie je: waar wordt gespeeld? Op toneel, dit zorgt voor een scheiding tussen het publiek en het toneel, waardoor er een duidelijke vorm van lijsttoneel ontstaat. Vraag 5) werkwijze: welke speelwijze overheerst? Melo-dramatisch, er wordt veel gewerkt met grote gebaren en stemwisselingen. Hierdoor ontstaat er het typische ouderwetse toneel met de sfeer die de regisseur waarschijnlijk wilde hebben. Vraag 6) werkwijze: richten de spelers zich rechtstreeks tot het publiek? Nooit, het toneelstuk houdt daardoor het hele toneelstuk de illusie dat wat op het toneel gebeurt echt is. Vraag 7) inhoud: hoe heeft de regisseur bestaande tekst verwerkt? ??, Ik weet niet of de regisseur een oud of nieuw script heeft gebruikt, ik heb hier nergens informatie over kunnen vinden. Vraag 8) inhoud: tot welk genre reken je de voorstelling? Tragedie, het is een tragedie omdat de hoofdpersoon een onmogelijke beslissing moet nemen namelijk of ze voor haar vader, de koning van Nubie, of voor haar Egyptische geliefde Radames moet kiezen. Nubie en egypte zijn namelijk in oorlog (zie samenvatting). En uiteindelijk wordt ze samen met haar geliefde ter dood veroordeeld. Vraag 9) betekenis: wat is de betekenis van de voorstellig? De voorstelling is bedoeld als vermaak omdat bijna elke theatervoorstelling op de eerste plaats is bedoeld als vermaak, wel kunnen sommige voorstellingen je ergens over na laten denken. De Menselijke karakters en relaties staan centraal, het verhaal gaat helemaal over relaties en banden waar Aida niet tussen kan kiezen. De voorstelling roept emotie op: onbegrip, begrip, spanning, door de ontsnapping, liefde, gevechten en de gewone dagelijkse gebeurtenissen van Aida als slavin.
Op een dag krijgt Radames van de opperpriester Ramfis te horen dat hij het Egyptische leger aan zal voeren in de strijd tegen Ethiopië. Aida weet dan niet voor wie zij moet kiezen, ze wil wel dat Radames wint maar van de andere kant zou dat het verlies van haar vader betekenen. Egypte wint de oorlog maar Amneris liegt tegen Aida dat Radames is omgekomen. Aida komt daar al snel achter wanneer Radames in een triomftocht de stad binnen komt rijden. Maar tussen de krijgsgevangenen ziet ze haar vader, de koning van Ethiopië. Alle krijgsgevangenen worden later weer vrijgelaten behalve toevallig de vader van Aida, de Egyptenaren weten namelijk niet dat hij de koning is. Radames trouwt dan, als beloning voor de overwinning, met Amneris. Aida is ontroostbaar en wil terug naar Ethiopië. Ze ontmoet dan haar vader, die zegt dat het Ethiopische leger onderweg is naar Egypte en ze besluiten te vluchten. Mereb komt dan met het plan te vluchten tijdens de trouwerij van Radames met Amneris. Ze praat hierover met Radames en hij keurt het goed, ook zorgt hij voor een boot. Maar Amneris heeft dit gehoord en als Aida met haar vader willen ontsnappen komt het Egyptische leger eraan. Mereb wordt tijdens een gevecht vermoord door een van de soldaten, de vader van aida kan ontsnappen maar Aida en Radames die er ook bij is gekomen, worden gevangen genomen en beschuldigt van hoogverraad. Het oordeel hiervoor is levend ingemetseld worden. Amneris probeert hem nog te redden door elkaar de liefde te beantwoorden maar dat helpt niet. In de graftombe waarin ze dan zijn ingemetseld zweert Radames, als de zuursof bijna op is, dat hij honderd levens zal blijven zoeken om haar terug te vinden. Het verhaal eindigt dan weer als twee mensen in een museum waar een man en een vrouw, die op Radames en Aida lijken zich tot elkaar aangetrokken voelen. Eigen mening Ik vond het een mooie musical. Ik had van tevoren een heel verkeerd beeld ervan, namelijk dat het een ouderwetse, klassieke musical zou zijn maar dit bleek helemaal niet zo te zijn. Mij viel het op dat de teksten erg indrukwekkend waren, dit kwam vooral door het zwaar en poëtische taalgebruik. Ook de zang was erg mooi, ze spelers konden allemaal mooi zingen en leefden zich helemaal in, in hun rol en gebruikten net als tijdens het gewone spreken dat zware en poëtische taalgebruik waardoor ze nog indrukwekkender en mooier werden. Ook het toneel spel was ook erg goed, soms wel wat overdreven maar dat schijnt bij musicals zo te horen en dat gaf, net als de grime, wel een grappig effect. Het decor trok ook mijn aandacht, ze gebruikten veel leuke en slimme technieken zoals een verticaal doorzichtig scherm met daarachter spelers die aan touwtjes hingen zodat het leek alsof ze in een zwembad zwommen. Maar ook meer abstractere technieken zoals een piramide die bestaat uit laserlichten. Aan de verlichting was ook veel aandacht besteed, Net als aan de kostuums die met hun felle kleuren op een bepaalde manier toch ook wat modern waren. Ook met de muziek was veel gedaan zodat deze de stemming en sfeer van het toneelstuk nog meer benadrukten. Soms was het ook een beetje speciaal omdat ze ook elektrische gitaren gebruikten. Alleen het verhaal was niet zo origineel, maar het is denk ik niet echt meer mogelijk om een originele tragedie te maken, volgens mij lijken ze namelijk allemaal op Romeo&julia. Maar toch was het een mooi en indrukwekkend verhaal/musical
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden