Slavernij, gelijke rechten voor de Afro-Amerikanen

Wij doen onze Spreekbeurt over: Hoe de negers in de V.S. zijn gekomen en hoe zij gevochten hebben voor gelijke rechten. • Inleiding
Wij hebben dit onderwerp gekozen omdat we in de afgelopen lessen over hadden gehoord. Wij wilden ons hier verder in verdiepen doordat het ons erg interesseert. En het leek ons leuk om jullie hier iets over te vertellen. Wij hebben onze spreekbeurt verdeeld in 4 punten: • Wat is slavernij? • De geschiedenis van de slavernij. • Hoe was het leven van een Amerikaanse slaaf? • Welke beroemde mensen in Amerika hebben geholpen voor de rechten van de zwarten? We beginnen met: • Wat is slavernij? Slaven zijn mensen die in het bezit zijn van een ander. Al sinds de prehistorie bestaat er slavernij. Begin van de 15e eeuw begon men slaven te behandelen als dingen. Je kon ze kopen, verkopen, geven en ook krijgen als een cadeau. Er waren veel verschillende manieren om slaaf te worden. Je kon slaaf worden door gevangen te worden na een strijd. Of je kon slaaf worden door een misdaad te begaan of door je schulden niet op tijd te betalen, maar je kon ook gewoon door je familie verkocht worden. Slaven moesten werken voor hun eigenaar en mochten niet weigeren het werk te doen. Slaven werden niet altijd goed behandeld. Soms werden slaven redelijk behandeld. Slaven bezaten weinig. Meestal hadden ze alleen kleren en heel soms kregen ze een klein beetje geld. Zij hadden weinig rechten en zij mochten gestraft worden door de eigenaar.
• De geschiedenis van de slavernij. In de 15e eeuw gingen de eerste Europeanen naar Afrika om slaven te halen. Ze overvielen dorpjes en namen alle bewoners mee. Afrikaanse vorsten wilden niets weten van slavenhandel. Daarom zetten de Europeanen een handelscontract op zodat ze zelf de slaven niet hoefden te vangen. In ruil voor wapens, alcohol en verschillende metalen kregen ze slaven. De vorsten voelden er wel wat voor, en verzonnen een paar die bestraft konden worden met slavernij. Het was heel moeilijk om je aan die wetten te houden. Verder lieten sommige vorsten dorpjes overvallen van andere landen. Zo kregen de vorsten oorlog met elkaar en werden er nog meer slaven gemaakt voor de Europeanen. Nadat de vorst slaven had benoemd, werden de slaven naar de kust gebracht om daar in de forten en gevangenissen van de Europeanen te wachten tot er een schip kwam om hen naar Amerika te brengen. Tijdens de tocht vanuit het binnenland naar de kust van West-Afrika gingen al veel slaven dood. Zij werden eerst gebrandmerkt voor zij aan boord gingen. De slaven werden opgesloten in ruimten van minder dan een meter hoog en een halve meter breed. De schippers kregen geld voor elke slaaf, dus brachten sommige schippers extra etages aan om meer slaven te kunnen bergen. De vrouwen en kinderen werden niet geboeid, maar ze werden wel net zo slecht behandeld als de mannen. Als het goed weer was, mochten de slaven in kleine groepjes bovendeks komen. Die slaven probeerden dan soms te ontsnappen. Meestal lukte ze dat niet, maar als het wel lukte, kwamen ze alsnog niet in Afrika terecht. Er is ook wel eens geprobeerd het schip over te nemen, wat vaak ook niet lukte. Sommigen probeerden de hongerstaking, maar dan gebruikten de bemanningsleden de mondschroef om een mond open te houden. Als er een slaaf ziek werd, werd hij zomaar over boord gegooid. In Amerika verkochten de schippers de slaven en van dat geld kochten zij katoen, suiker, koffie en cacao. Daarna gingen ze terug naar West-Europa om hun goederen te verkopen. Kooplui werden steenrijk door deze handel. Deze handel heet “driehoekshandel”, omdat je een driehoek krijgt als je op een kaart de wegen tekent die de slavenhandelaren aflegden. • Hoe was het leven van een Amerikaanse slaaf? De meeste Afrikaanse slaven die naar Amerika werden gebracht, kwamen uiteindelijk te werken op boerderijen en plantages. De slaven die pas waren aangekomen, moesten worden voorbereid op het zware veldwerk. In het Diepe Zuiden werden enorme rijstplantages bewerkt door slaven. Rond 1720 waren in South Carolina tweemaal zo veel slaven als blanke inwoners. De rijstboeren werkten met een ‘takensysteem’, waarbij slaven elke dag een bepaald karwei moesten uitvoeren. De mannelijke slaven moesten het harde werk doen zoals ploegen op plantages en de vrouwelijke slaven deden meer huishoudelijk werk. Aan het eind van de 18e eeuw werden de eigenaren echter bang dat de aanvoer van slaven uit Afrika bijna ten einde liep. Ze begonnen mannen daarom aan te moedigen om op hun eigen plantage te trouwen en de volgende generatie slaven te verwekken. Slavengezinnen werden niet officieel erkend door de wet. Slavenhouders probeerden hun slaven in toom te houden door regels en wetten te maken, die bijna alle dingen van het leven van de slaven beheersten. Op het overtreden van deze wetten stonden zware straffen. Elke kolonie kende haar eigen wetten, maar de grondregels waren overal hetzelfde. Wij noemen er een aantal: Zwarte slaven waren het ‘eigendom’ van hun meester en moesten alles doen wat hun eigenaren van hun verlangden. * Slaven werden niet betaald en mochten geen bezittingen hebben. * Slaven mochten niet tegen blanke mensen getuigen. * Slaven mochten niet voor de wet trouwen. Op sommige plaatsen mochten slaven ook geen christen worden of niet leren lezen of schrijven. Het overtreden van de wet werd zwaar bestraft. Slaven werden gegeseld voor de kleinste vergrijpen. Soms werd er zelfs een oor of hand van de slaaf af gesneden. In het ergste geval werden slaven levend begraven of op gehangen. Vanaf het einde van de 18e eeuw dwong de antislavernij beweging in Groot-Brittannië de regering het onmenselijke geweld van sommige eigenaren onder controle te houden. Als gevolg hiervan werd in veel koloniën beperkingen ingevoerd op het straffen van de slaven. • Welke beroemde mensen in Amerika hebben geholpen voor de rechten van de zwarten? Toen in 1961 John F. Kennedy aan de macht kwam stelde hij het congres voor een wet op burgerrechten en een wet op het kiesrecht aan te nemen. Hij probeerde hiermee te bereiken dat zwarten niet meer als 2e rang burgers werden behandeld en werden afgehouden van het kiesrecht. Na het voorstel van Kennedy organiseerde Martin Luther King in 1963 een demonstratie waarnaar een kwart miljoen mensen naar Washington kwamen. Ze wilden daar het Congres onder druk zetten. In 1963 werd Kennedy vermoordt, nog voordat de wet was aangenomen. Onder zijn opvolger Johnson kwamen de wetten erdoor in 1964 en 1965. Er waren natuurlijk ook mensen die tegen het verkrijgen van die rechten waren. De Ku Klux Klan is onder ons waarschijnlijk één van de bekendste. De KKK is herkenbaar aan hun puntige hoeden en hun witte toga’s. De KKK is een protestants Christelijke gemeenschap die tegen mensen zijn die anders zijn als zij. Hierbij kun je denken aan huidskleur en seksuele geaardheid. De KKK is opgericht in de winter van 1865 in Tennessee door zes ex-legerofficieren. De KKK breidde zich vooral in het zuiden uit als een erg grote organisatie. Tegenwoordig is dit nog te merken in de V.S.. Vergeleken met de andere windstreken word er in het zuiden van de V.S. nog het meest gediscrimineerd. Aan de andere kant stonden de zwarten. De negers begonnen ook extremistische groeperingen op te richten, maar die waren minder succesvol als de ‘’blanke’’ groeperingen, omdat de zwarten toch wel bang waren voor de blanken omdat zij in de meerderheid waren. Eén van die groeperingen waren de Black Muslims met als leider Malcolm X. De X achter zijn naam staat voor X –slaaf. Hij was voor het idee van Martin Luther King maar hij vond dat je je woede moest uitten tegenover blanken. In 1965 werd Malcolm X vermoord. In de jaren '70 veranderde er veel in de VS. Zo werden er zwarte politici gekozen en kwamen er zwarte programma's speciaal voor het zwart publiek. Er is veel veranderd in de V.S. Zwarte mensen worden net zoals blanken gerespecteerd, tenminste meestal. Alhoewel er veel is verbeterd, komt er nog steeds racisme voor. Gelukkig niet meer zo erg als vroeger, maar toch.