Griekse Mythologie

Deelvraag 1: Wat wordt er verstaan onder Griekse mythologie? De inhoud van de Griekse mythologie is best moeilijk te begrijpen. Ze proberen het onverklaarbare toch te verklaren. Er waren bijvoorbeeld geen verklaringen over hoe natuurrampen ontstonden, daar zijn dus de mythes ontstaan. De Griekse mythen zijn niet zomaar "sprookjes" zij geven een beeld over wat er allemaal in gebeurde in hun tijd. Mythe betekent ‘woord’ en veel woorden van nu, zie je terug van de mythes van de oude Grieken. Dit zijn verhalen over goden, halfgoden en de relatie tussen de goden en de mens. Ze vormden de basis van het denken en geloven van de oude Grieken. De mythes werden verzonnen door het volk, en generaties lang overgebracht naar andere steden en volkeren. Maar in de loop van tijd zijn er heel wat verhalen aangedikt, een dichter zoals Homerus schreef de meest realistische versie van bekende mythologieën. Het is moeilijk te zeggen waar en wanneer deze verhalen zich afspelen, dat is omdat elke mythe ergens anders afspeelt. Ze spelen zich echter wel allemaal af in het oude Griekenland. Wanneer dat deze mythen zich afspelen is ook moeilijk te zeggen, want ook dat verschilt per mythe, sommige zijn van 1200 voor Christus en andere nog ouder. De Grieken geloofden in meer dan één schepper god. Zij waren polytheïstisch (poly = meerdere en theos = god). De wereld is volgens de Grieken gecreëerd door goden. De ene god was belangrijker dan de andere, maar dat komt doordat elke god voor iets anders staat en dat bepaalt zijn status in deze mythologie, er was dus een duidelijke vorm van rangorde. De Griekse goden beschikten over buitengewone krachten, maar hadden mensengedaantes en gedroegen zich ook precies als mensen; er werden vaak machtsspelletjes gespeeld en alle goden hadden emoties zoals woede, vrolijkheid, jaloezie, of eigenschappen zoals gulheid of ze waren erg ontrouw. Voorbeeld van een bekende Griekse mythologie: Orpheus was de zoon van de muze Calliope. Hij was een goede zanger die met zijn lier het bos kon betoveren. Zo werd hij tijdens een optrede verliefd op Eurydice en vroeg haar ten huwelijk. Ze gaan trouwen maar dan gaat het na een tijdje mis. Eurydice wordt gebeten door een slang en overlijd aan de verwondingen. Orpheus is ten einde raad en besluit om naar de Onderwereld te vertrekken om zijn geliefde terug te krijgen. Eerst moest hij langs de Cerberus en toen langs de rivier de Styx waar Charon de dode vervoert naar het Dodenrijk maar alleen als er een muntje op de tong van de dode ligt als beloning. Als Orpheus de rivier heeft overgestoken komt hij bij Hades, en smeekt hem om Eurydice mee te nemen. Dat mag op één voorwaarde, wanneer hij met haar naar boven gaat mag hij haar tot die tijd niet aankijken. Hades helpt hun veilig langs de Cerberus en net als ze bijna boven zijn is Orpheus zo nieuwsgierig naar zijn vrouw dat hij heel snel één blik werpt. Binnen een paar seconde verdwijnt de schim van Eurydice weer naar de Onderwereld en is Orpheus haar voorgoed kwijt. Deelvraag 2: Wat is het verschil tussen Griekse mythologie en Romeinse mythologie? De eerste Romeinen hadden een hele primitieve geloofsvoorstelling. Met primitieve geloofsvoorstelling wordt bedoeld dat het geloof heel eenvoudig was, zoals het in het allereerste begin was. De goden werden niet als een gedaante voorgesteld maar als vormloze krachten en machten. De Romeinen dachten dat als ze maar veel heilige handelingen verrichten en door het vervullen van vele plechtigheden er voor konden zorgen dat de krachten de mensen geen schade konden toebrengen en dat de krachten en machten de mensen zelfs tot nut konden zijn. Er waren geen speciale gebouwen waar deze plechtigheden werden gehouden, zoals tempels. De plechtigheden werden gehouden op de plaats waar de Romeinen dachten dat de krachten en machten aanwezig waren. De Etrusken waren de eerste die tempels gingen bouwen. De Romeinen gingen de krachten en machten nu ook als gedaantes zien. Dit was niet zo'n grote stap, omdat de Romeinen sterk werden beïnvloed werden door de Grieken die allang een uitgebreide godenwereld en vele sagen hadden. De Romeinen namen dan ook veel van de Griekse ideeën over de goden over. Zo kwam het dat de Romeinen ook een grotere godenwereld kregen. Toen er meer verstedelijking kwam en de Romeinen de krachten en machten ook als gedaantes gingen zien, werden er tempels gebouwd en priesters aangewezen die de plechtigheden zouden uitvoeren. Op de plekken waar werd geofferd werd nu ook een afbeelding van de god geplaatst. Het Rijk van de Romeinen bleef zich maar uitbreiden. Dit had tot gevolg dat de Romeinen in aanraking kwamen met andere godsdiensten. De Romeinen namen deze goden op in hun verering. Voor elke god werd een tempel in Rome gebouwd, het aantal tempels nam dan ook voortdurend toe. De oudste, archaïsche, Romeinen hadden geen mythen. Hun dichters begonnen de mythologie te ontlenen aan het Griekse model in de laatste periode van de Romeinse republiek . De Romeinen hadden geen goden die vergelijkbaar waren met de Griekse, zoals Zeus of Hera . De Romeinen hadden echter wel een sterk ontwikkeld systeem van rituelen, priester colleges, en groepen van godheden die aan elkaar verwant waren; een rijke verzameling van historische mythen, die handelden over de opkomst van de stad, voornamelijk bestaande uit menselijke helden, met een enkele maal een goddelijke interventie. Het Romeinse volk dacht op een andere manier over de goden dan de Grieken. De archaïsche Romeinse "mythologie" bestond dus niet uit verhalen over de goden, maar uit relaties tussen de goden onderling, en tussen goden en mensen. De oorspronkelijke godsdienst van de vroege Romeinen werd later gewijzigd door de toevoeging van talloze geloven in latere tijden. Ook door het opnemen van een grote hoeveelheid Griekse mythologie, waardoor alle Griekse goden een Romeinse naam kregen. Oorspronkelijke Romeinse en Italische goden

Bij de oude rituelen van de vroege Romeinen wordt duidelijk onderscheid gemaakt tussen twee klasse van goden, namelijk de di indigetes en de de novensides of novensiles. De indigetes waren de oorspronkelijke goden van de Romeinse staat, en hun namen en karakter worden aangeduid met de titels van de vroegste priesters en door de vaste festivals. De novensides waren latere godheden, die in de stad werden geïntroduceerd in de historische periode. Naast deze waren er veel gespecialiseerde goden, die een naam hadden die verband had met belangrijke activiteiten, zoals het oogsten. Zulke goden kunnen ondergebracht worden onder een term zoals hulpgodheid , die opdrachten van de hogere goden uitvoerden. De Romeinen geloofde niet zozeer polytheïstisch, maar eerder polydemonisch: de ingeschakelde grootheden waren voor hun aanbidders weinig meer dan hun naam en functie, en de macht van deze demonen was sterk gespecialiseerd. De indigetes en hun festivals laten echter zien dat de Romeinen niet alleen leden van een landbouwgemeenschap waren, maar dat ze ook dol waren op vechten, en vaak in oorlogen betrokken waren. De goden Ianus en Vesta bewaakten bijvoorbeeld de deur en de haard. De Laren beschermden het veld en de woning, Pales het weiland, Saturnus het zaaien, en Ceres het groeien van het graan. Pomona beschermde het fruit, Consus en Ops de oogst. Zelfs de koninklijke Jupiter , de heerser van alle goden, werd vooral geëerd voor de hulp die zijn regen gaf aan de boerderijen en wijngaarden. Jupiter werd bovendien gezien als de regisseur van alle menselijke activiteit en als beschermheer van de Romeinen in hun militaire activiteiten buiten hun eigen grondgebied. De goden Mars en Quirinus werden vaak door elkaar gehaald. Mars was de god van de jonge mannen en hun bezigheden, met name de oorlog; hij werd in maart en oktober vereerd. Quirinus wordt tegenwoordig gezien als de beschermheer van het leger in tijden van vrede. Importgoden in Rome
Terwijl de Romeinen de omliggende gebieden veroverden, namen zij ook de lokale goden die daar vereerd werden over. Deze kregen dezelfde eer als de vroegere goden die in verband stonden met de Romeinse staat. Zo zijn er heel veel goden van Griekenland naar Rome gehaald en hebben ze er daarna een Romeinse naam aangegeven. Griekse namen Romeinse namen
Aphrodite Venus
Apollo Apollo
Ares Mars
Artemis Diana
Athena Minerva
Gronus Saturnus
Demeter Ceres
Eros Cupido
Hades Pluto
Hera Juno
Heracles Hercules
Hermes Mercurius
Poseidon Neptunus
Zeus Jupiter
Voorbeeld van een bekende Romeinse mythologie: Achilles, de zoon van de Thessalische koning Peleus en de zeegodin Thetis, was in de Trojaanse oorlog de dapperste held van de Grieken en de verschrikkelijkste vijand van de Trojanen. Toen hij werd beledigd door de Griekse aanvoerder Agamemnon, die hem het bezit van de slavin Briseïs betwistte, trok hij zich uit de strijd terug. Pas nadat zijn boezemvriend Patroclus – die zich in Achilles' wapenrusting op het slagveld had begeven – was gesneuveld door de hand van de Trojaan Hector, verzoende hij zich met Agamemnon en stortte zich weer in de strijd, waarbij hij een enorme slachting aanrichtte onder de Trojanen. Ook Hector, de moordenaar van zijn vriend, werd daarbij gedood en achter Achilles' strijdwagen rond de muren van Troje gesleurd. In het Griekse legerkamp liet hij het dode lichaam liggen tot prooi voor de honden en roofvogels, maar door de bescherming van Apollo en Aphrodite bleef het ongedeerd. Uiteindelijk gaf hij het lijk tegen een hoge losprijs vrij aan Hectors vader Priamus. Deelvraag 3: Welke rol spelen de Goden in de Griekse mythologie. De goden waren erg belangrijk, zo konden de Grieken bepaalde gebeurtenissen verklaren. Elke God had een eigen taak of bezigheid, maar als de Goden zich niet aan de regels hielden konden ze worden veranderd in een of ander raar wezen, werden ze vervloekt, of kregen ze een andere functie. Godsdienst was erg belangrijk voor de Grieken. Belangrijke beslissingen over bijvoorbeeld een oorlog werden pas genomen als een god advies was gevraagd. Meestal gebeurde dat via een orakel. Hier een foto van de ruïne (overblijfsel) van het orakel van Delphi. In de Griekse stad Delphi stond een tempel voor de Griekse god Apollo. Vanuit heel Griekenland kwamen de Grieken daar naar toe om vragen te stellen. Een priesteres gaf antwoord voor Apollo. Veel natuurlijke gebeurtenissen, zoals overstromingen, onweer en bliksem en ziekten begrepen de Grieken niet. Daarom dachten de Grieken dat het de daden van de goden waren. Als Zeus, de oppergod, boos was, liet hij het onweren en bliksemen. Apollo was verantwoordelijk voor de pest (ziekte waaraan je kon doodgaan). Dat betekende dat de Grieken probeerden om de goden te vriend te houden. Er werden cadeautjes (offers) gegeven aan alle goden. Soms werden dieren als offer gebruikt

De Grieken vertelden elkaar veel verhalen over hun goden. Dat betekende dat die verhalen steeds aan elkaar doorverteld werden. Daardoor werd zo'n verhaal steeds anders. De hoofdrolspelers, de goden dus, leken net op mensen. Ze hadden menselijke eigenschappen. De oppergod Zeus bijvoorbeeld, is in de Griekse verhalen een echte vrouwenversierder. Hij verwekte minstens 16 kinderen bij andere godinnen en minstens 23 kinderen bij gewone vrouwelijke stervelingen. Zijn vrouw, Hera, is natuurlijk erg jaloers. Later werden de Griekse mythen en sagen (verhalen over goden) opgeschreven. De Grieken geloofden dat Zeus samen met de belangrijkste goden op de hoogste berg in Griekenland woonde. De berg heet "De Olympus" en de top is 2917 meter hoog. In de 2 beroemde boeken van Homerus wordt de Olympus beschreven als het huis van de goden. Ze leefden daar in luxe in een paleis met een bronzen vloer. Godenstamboom: Wat waren de belangrijkste Griekse goden? De voornaamste (belangrijkste) god was Zeus. Vaak werd hij afgebeeld met een arend en met bliksem. Hij was de baas over alle andere goden, en regeerde in zijn paleis op de top van de berg Olympus. Zeus was de god van het rechtspreken, hij besliste uiteindelijk of iets zou gebeuren of niet. Hij bepaalde ook het weer. Zeus was een echte vrouwenversierder in de verhalen. Hij had 9 relaties met andere godinnen en 14 relaties met sterfelijke vrouwen. De eerste liefde van Zeus was Hera. Hera werd verschrikkelijk jaloers op de avontuurtjes van Zeus. Zeus is de God van de Hemel, hoogste heerser over de mensen en de goden. Zeus is de machtigste van alle goden op Olympus. Andere namen voor Zeus waren Heerser van de Hemel, de Regengod en de Wolkenverzamelaar. De vogel van Zeus is de adelaar en zijn boom is de eik. De Romeinse naam voor Zeus is Jupiter. Kronos en Rhea
Zeus was de jongste zoon van Kronos en Rhea. Zijn vader Cronus werd gewaarschuwd dat één van zijn kinderen de baas over hem zou worden. Om dat te voorkomen at hij al zijn kinderen meteen op na de geboorte. Behalve Zeus... Rhea redde Zeus door niet haar zoontje te geven, maar een steen (gewikkeld in een doek). Cronus at deze steen in één keer op. Zeus werd stiekem grootgebracht op het eiland Kreta door Adrasta en haar zuster Io en werd gevoed door de melk van de geit Amaltheia. Toen hij groot was ging hij terug om wraak te nemen op zijn vader Kronos. Hij vroeg de hulp van Metis, de zuster van zijn moeder Rhea, die een drankje voor Kronos maakte waardoor hij al zijn kinderen uitbraakte (uitkotste). Dit waren Hera, Poseidon, Hades, Hestia en Demeter. Nadat Zeus Kronos doodde met zijn bliksemschicht, vielen alle goden onder zijn heerschappij (macht). Zeus is getrouwd met zijn zuster Hera. Zeus, meester in vermommingen, verscheen aan Hera in de vorm van een kleine uil en verstopte haar kleding tijdens een regenstorm. Zij trouwden in de lente en men zegt dat hun huwelijksnacht wel 300 jaar duurde! Samen hadden zij 4 kinderen: Ares, Hebe, Eris en Hephaestus, alhoewel men zei dat Hephaistus eigenlijk alleen maar het kind van Hera was. Zeus was Hera erg ontrouw en daardoor had hij vele kinderen van andere vrouwen: Iacchus en Core (beter bekend als Persephone) die hij kreeg met zijn zuster Demeter. Zeus en Leto zijn de ouders van Apollo en Artemis. Met Metis kreeg hij zijn dochter Athena en van Maia zijn zoon Hermes. Van Io kreeg hij Epaphus, van Danae kreeg hij Perseus, van Alcmene kreeg hij Heracles, van Aegina kreeg hij Aeacus en zo gaat de lijst maar door. Zeus was meester in vermommingen. Hij vermomde zich in de vorm van een zwaan om Nemesis te verleiden. Zo vermomde hij zichzelf als gouden regen om Danae zwanger te maken. Om Alcmene te verleiden vermomde hij zichzelf als haar man, Amphitryon, en lag drie dagen en nachten met haar in bed. Een zoon van Zeus was Apollo. Deze knappe jongeman, geboren op het eiland Delos, was de god van het licht, de waarzegkunde, de uitvinder van de muziek,de god van de poëzie en geneeskunst. Als hij boos was, kon Apollo een pestepidemie (grote gevaarlijke ziekte) veroorzaken. Hij is de bedenker van steden, hij bestraft de mensen die niet geloven en bevrijdt de wereld van verschrikkelijke monsters. Apollo was de Zonnegod of ook wel God van de Beschaving en Orde, God van Muziek, God van Poëzie, God van de Wetenschap, God van het Licht, God van de Waarheid en de Genezing. Kortom: Apollo was voor de Oude Grieken de meest belangrijke Griekse god dan alle goden. De dolfijn was zijn dier en zijn vogel was de kraai en waren heilig voor hem met nog vele andere dieren. Zijn boom is de laurier. Apollo is de zoon van Zeus en Leto (dochter van de Titanen Coeus en Phoebe). Hij werd geboren op het eiland Delos met behulp van zijn negen dagen oudere zuster Artemis, Godin van de Maan en de Jacht, die zijn tweelingzuster was. Rechts: Leto en haar tweeling. Links: Artemis en Apollo. Apollo was nooit getrouwd maar had vele minnaressen en had vele kinderen bij hen. Aphissus van Dryope, Philamemon van Chione, Corybantes van Thalia, Mospus van Manto, Miletus van Aria, Aristaeus van Cyrene, Asclepius van Cronis en Linus van Psamanthe. Apollo was ook de eerste god die verliefd werd op zijn eigen sekse, een mooie jonge Spartaanse prins die Hyacinthus heette. Hyacinthus werd gedood door Zephyrus (de Westen Wind), die ook verliefd op hem was. Apollo en zijn zuster Artemis waren erg beschermend voor hun moeder Leto en verdedigden haar vaak. Toen een vrouw genaamd Niobe aan het opscheppen was over het feit dat ze meer kinderen had dan Leto, vermoorden Apollo en Artemis bijna al haar kinderen op 2 kinderen na. Het doden van de kinderen van Niobe. Toen Tityus hun moeder bijna verkrachtte, hebben Apollo en Artemis hem ook gedood. Apollo was ook een genezer. Hij leerde de mensen medicijnen te gebruiken en vaak genas hij de zieken. Maar diegene die in de steden woonde die Apollo haatte, daar zond hij allerlei plagen naartoe. Apollo was ook de God van de Waarheid en Voorspelling. Van onrechtvaardigheid wilde hij niets weten. Zijn Orakel in Delphi was een plaats waar mensen naar toegingen om raad te vragen. Zijn woorden werden vertaald door een priesteres die op laurierbladen kauwde, zittend op een drievoet, boven een rotsspleet. De aarddampen die uit de rotsspleet opstegen, ademende ze daarbij in. De priesteres raakte dan in een trance en brabbelde dingen die dan weer vertaald werden door priesters. Het Orakel in Delphi
De godin Artemis is ook een kind van Zeus en Leto. Zij is dus de tweelingzuster van Apollo en heeft een beetje dezelfde eigenschappen als Apollo. Ze is de godin van de jacht en van de maan. Ze was ook godin van de dood en betrokken bij geboorten. Soms kon Artemis erg hard zijn voor de mensen. Artemis is de Godin van de Maan en de Jacht, de Beschermvrouwe van de Jeugd. Alle wilde dieren, met name het hert, waren heilig voor haar. Artemis boom is de cipres. Ze bezat een zilveren boog en pijlen, die Hephaistus voor haar had gemaakt, waarmee ze nooit miste als ze schoot. Ook was zijn de beschermelinge van vrouwen, verdedigde ze in het kwaad en stond hun bij in de uren van hun bevalling. Ook beschermde zij alle kleine kinderen totdat ze groot werden. Zij werd voornamelijk vereerd door de jonge Spartanen die in haar lichamelijke hardheid (zij was zeer sportief en gehard door haar leven in de vrije natuur). Bij het feest van hun volwassenheid werden de jonge Spartanen bij haar altaar tot bloedens toe gegeseld (met een zweep of stok geslagen). De jongens stelden er zoveel eer in dat ze de geselingen zo lang mogelijk probeerden te verdragen! Haar Romeinse naam is Dianartemis. Zij, net zoals Apollo, werd geboren op Delos. Artemis is een van de maagdelijke godinnen en had nooit een minnaar dus had ook geen kinderen en was zeer kuis. Deze maagdelijkheid vereiste ze ook van haar metgezellen. Artemis vertoefde zich vaak onder de Nimfen. In een mythe wordt beschreven dat één van die Nimfen, Callisto, door Zeus verleid werd en hem een kind schonk. Toen veranderde Artemis haar in een berin en zond haar jachthonden op haar af. Callisto werd gered door Zeus. Hij plaatste haar aan de hemel als sterrenbeeld: de Grote Beer en hun zoon werd later, na vele lotgevallen aan de hemel geplaatst als de Kleine Beer. Artemis en Callisto en de ander nimfen
Athene is de Godin van de Wijsheid en Krijgsbeleid, Ze beschermde wetenschap, kunstvaardigheid en ambachten. Athenes boom is de olijfboom welke ze heeft geschapen. Haar vogel is de uil. Athene in het Romeins is Minerva. Athene werd geboren nog voordat Zeus en Hera getrouwd waren. De aantrekkelijkste (knapste) onder de goddelijke wezens die het heelal bevolkten vond Zeus toen de verstandige Metis die hem vaak goede raad gaf. Zeus wilde graag met haar trouwen maar Metis ontsnapte hem steeds in andere gedaante, totdat ze uiteindelijk opgaf en Zeus' geliefde werd. Ze was al zwanger toen Moeder Aarde (Gaia) aan Zeus voorspelde dat Metis eerst een meisje zou baren maar wanneer ze weer zwanger werd een zon zou worden geboren die Zeus zijn troon zou ontnemen. Zeus, geschrokken van de voorspelling at Metis toen op. Niet lang daarna kreeg Zeus verschrikkelijke hoofdpijn. Hij stuurde Hermes naar Hephaistus die de schedel van Zeus openbrak en Athene verscheen toen uit het hoofd van Zeus, volledig uitgerust met helm, speer en schild. Zij was de enige god die Zeus vertrouwde met zijn bliksemschichten. Zij was al net zo wijs als haar moeder Metis en de intelligentste van alle goden. Athene was één van de drie maagdelijke godinnen (Hestia en Artemis waren ook maagdelijke godinnen) want zij werd nooit verliefd en kreeg nooit kinderen. Toen Hephaistus haar eens probeerde te verkrachten, kwam zijn zaad neer op haar dij. Athene veegde het zaad van haar dij en het zaad kwam neer op Moeder Aarde en daaruit kwam een kind, een halfslang, half manachtig wezen, Erichthonius genaamd welke werd grootgebracht door Athene. Ondanks dat ze een volledige wapenuitrusting droeg, was Athene helmaal niet oorlogszuchtig. Oorlogsverdragen boeiden haar meer maar als het erop aan kwam om de stervelingen te helpen dan kon ze fel uithalen en zwaaide ze met de aigis (een met slangen-om-kronkelde geitenvel) en zaaide paniek in het vijandelijke kamp. Men vertelde dat ze allerlei dingen uitvond om het leven van de mensen te verlichten: de ploeg, de paardentoom, de wagen en het schip. Athene bedacht ook het idee van het houten paard van Troje. Zij was ook de eerste die de mensen leerde rekenen. Aan sommige vrouwen op aarde leerde Pallas Athena de weefkunst die dan door hen weer aan andere moest worden doorgegeven. Eén van haar leerlingen was Arachne, de dochter van een wolverver in Miletos. Arachne maakte zulk prachtig weefwerk dat ze er om beroemd was. Maar door al die bewondering steeg het Arachne naar haar hoofd (ging ze opscheppen) en ze ontkende dat ze dan maar ook iets van Athene had geleerd. Dat vond Athene natuurlijk niet fijn. Daarom vermomde Athene zich als een oude vrouw en ging naar Arachne die weer aan het opscheppen was in het bijzijn van andere vrouwen en nimfen. Arachne beweerde veel beter te kunnen weven dat Athene waarop de oude vrouw haar vertelde dat niemand beter kon weven dan Athene. Woedend liet Arachne de oude vrouw weten dat Athene haar uitdaging dan maar eens moest aannemen. Hierop veranderde het oude vrouwtje in Athene en zei: "Hier ben ik!" Arachne zei: "Laten we dan maar meteen beginnen!" En zo kwam het aan op een weefwedstrijd tussen hen. Arachne aan het weven. Toen Athene het weefstuk van Arachne zag, moest ze toegeven dat het mooier was dan de hare en werd daardoor zo jaloers dat ze Arachnes weefstuk, waar ze heel erg haar best op had gedaan, kapotmaakte. Arachne was hierdoor zo verdrietig dat zij zichzelf ophing met een wollen koord. Athene kreeg hierna toch weer spijt en medelijden met Arachne en veranderde haar in een spin, gedoemd om eeuwig draden te spinnen en webben te weven. Arachne als spin. Volgens de Griekse mythen en sagen werd de godin Pallas Athene geboren uit het voorhoofd van Zeus. Daardoor had Zeus een bijzondere band met deze dochter. Het was zijn lievelingetje. Na Zeus en Hera is zij de belangrijkste godin voor de oude Grieken. Verstand, moed, strenge schoonheid en trouw zijn waren haar belangrijkste eigenschappen. Ze was godin van de wijsheid, van de oorlog (maar ook van de vrede) en handwerk. Maar Pallas Athene zorgde natuurlijk vooral voor het welzijn van de stad Athene. Pallas Athene was natuurlijk de belangrijkste godin voor de mensen in Athene. Speciaal voor haar werd een tempel op het hoogste plekje in de stad gebouwd. Dat hoogste punt heet de "acropolis" (acro = hoog, polis = stad) Op de acropolis staat nog de tempel voor Athene. Die tempel heet het "Parthenon" Een foto van de Acropolis in de stad Athene. Zoals je ziet staat is er nog veel van het Parthenon overgebleven. Het Parthenon werd in de 5 e eeuw voor Christus gebouwd en heeft Dorische zuilen. Een andere belangrijke god was Poseidon. Hij was de broer van Zeus en god van de zee, de aardbevingen en van de paarden. In zijn hand heeft hij de drietand. Daarmee maakt hij zeestormen. Poseidon rijdt soms in een zeekarretje dat door zeepaarden getrokken wordt. In de verhalen is Poseidon snel boos en geïrriteerd. Hij stuurt soms verschrikkelijke monsters uit de diepte om de mensen te plagen, maar hij kan ook zorgen voor een goede (zee)vaart. Poseidon is de Heerser van de Zee. Men zegt dat hij het paard heeft geschapen
Zijn wapen is de Trident (een drietandige speer) en men noemde hem vaak ook "Aardschokker". Poseidon's Romeinse naam is Neptunus. Poseidon is de broer van Zeus en zoon van Cronus en Rhea. Poseidon speelde een belangrijke rol toen Zeus Cronus versloeg in de Strijd der Titanen. Poseidon nam Cronus namelijk gevangen met zijn Trident. De 3 broers, Zeus, Poseidon en Hades hebben toen, door middel van lootjes trekken, de heerschappij verdeeld. Zo waren de wateren het rijk en de woonplaats van Poseidon geworden, de Onderwereld (Tartarus) waar de doden woonden het rijk en de woonplaats van Hades en Zeus zelf had de oppermacht over de hemel en aarde gekregen. Poseidon wilde eigenlijk met de Nereide Thetis trouwen maar werd gewaarschuwd dat een zoon van hun, hem ten val zou brengen, dus trouwde hij haar zuster Amphitrite. In eerste instantie vluchtte Amphitrite naar het Atlas gebergte, maar Poseidon stuurde een boodschapper, de dolfijn Delphinus om haar over te halen en terug te komen en dat deed ze dan ook. Poseidon en Amphitrite kregen 3 kinderen: Triton, Rhode en Benthesicyme. Net zoals Zeus was Poseidon niet erg trouw. Hij en Demeter kregen twee kinderen: Despoena (een Nimf) en Arion (een wild paard). Hij is ook de vader van Halirrhothius, Orion, Parnassus, Cycnus (die werd gedood door Achilles) en Eumolpus. Poseidon had ook 2 kinderen bij Aphrodite: Rhodus en Herophilus. Ook is hij de vader van de Cycloop Polyphemus. De cycloop Polymephus
Poseidon wordt vaak afgebeeld in een gouden kar die door witte paarden werd getrokken. Hij woonde in een prachtig paleis onder de zee, maar was vaak op visite op de berg Olympus. Met zijn Trident veroorzaakte hij verwoestende stormen en liet de aarde ermee schudden. Demeter is de godin van het graan (van de landbouw). Haar verdriet om het verlies van haar dochter bracht de winter. De terugkeer van haar dochter uit de onderwereld bracht het voorjaar. De oude Grieken vonden haar een goede godin die vriendelijk en goed voor de mensen was, die ervoor zorgde dat alles bloeide. Ook was Demeter de uitvindster van de landbouw en de plantenwereld. Demeter is de zuster van Zeus en de andere godenkinderen van Kronos en Rhea. Zij is net zoals Hestia één van de mindere goden. Maar toch waren zij en Hestia belangrijke goden voor de Oude Grieken. Demeter is de Godin van het Graan en Beschermvrouwe van de Landbouw. Haar naam betekent "Moeder Aarde". Demeter werd meestal afgebeeld met een stuk graan of korenhalm in haar hand. Demeter's naam in het Romeins is Ceres. Zoals alle ander kinderen van Kronos en Rhea werd zij ook opgegeten door haar vader Kronos totdat haar jongere broer Zeus haar weer bevrijdde. Demeter is het meest bekend als de ontroostbare moeder van Persephone (Core). Hades had Persephone ontvoerd naar de onderwereld. Toen Demeter dit hoorde was haar hart gebroken en daardoor stierf al het gewas wat groeide op de wereld. Ze zocht Persephone overal en uiteindelijk sloot Demeter zichzelf op in haar tempel en zwoor dat er niets meer aan gewas op de wereld zou groeien en dat de mensen dan zouden sterven. Dit zou ze net zolang volhouden totdat Persephone werd teruggevonden. Voor Zeus zat er dus niets op dan zijn broer te verzoeken om Persephone terug te sturen, maar alleen voor een gedeelte van het jaar omdat Persephone het voedsel van de doden had gegeten (een granaatappel). Dus, 4 maanden van het jaar, wanneer het winter was, ging Persephone terug naar Hades en mocht ze de rest van het jaar bij haar moeder blijven. Naast Persephone had Demeter nog een kind met Zeus: Iacchus. Demeter is ook de moeder van Plutus die zij van Iasus kreeg. Zij bedreef de liefde met Iasus tijdens het huwelijk van Cadmus en Harmonia, in een vers geploegd veld. Toen Zeus daar achter kwam werd hij zo kwaad dat hij Iasus doodde met een bliksemschicht. Triptolemus was de eerste man die Demeter leerde om te ploegen omdat deze haar geholpen had bij het vinden van haar dochter. Hij was met zijn broers niet ver van een plaats geweest waar een donkere gestalte (Hades), die een jammerend meisje in zijn armen hield en vervolgens op een wagen in de aardbodem verdween. Aphrodite is de Godin van de Liefde en Schoonheid, en werd voorgesteld als een heel mooie jonge vrouw. De roos is haar bloem en haar boom de mirtenboom of maagdenpalm. Haar vogel(s) de zwaan, de mus en soms de duif. De Romeinse naam van Aphrodite is Venus. Aphrodite werd geboren toen Cronus zijn vaders edele delen (penis) afhakte en in de zee gooide. Uit het schuim van de zee dat daardoor ontstond werd Aphrodite helemaal naakt geboren. Maar in een ander mythe werd ook verteld dat zij het kind van Zeus en Dione was. Haar naam betekent letterlijk: "uit het schuim geboren". Ze werd door de Westenwind naar Cyprus gedragen en werd aangekleed door de Seizoenen. Cyprus was haar dan ook heilig. Hoewel ze getrouwd was met de lelijke en manke god Hephaistus, was hij niet echt haar keuze maar was deze keuze haar opgelegd door de godin Hera. Ze was eigenlijk heel erg verliefd op Ares, de God van de Oorlog. Met hem kreeg ze 3 kinderen: Phobus, Deimos en Harmonia. Men zei dat ze ook nog de moeder was van Eros en Anteros. Een andere grote liefde van Aphrodite was een sterveling genaamd Adonis. Bij de geboorte van Adonis werd Aphrodite zo verliefd op hem en dat vertelde zij aan Persephone. Deze werd zelf ook verliefd op Adonis en zij ontvoerde hem en wilde hem niet teruggeven. Aphrodite deed haar beklag bij Zeus. Zo besloot Zeus dat Adonis een gedeelte van het jaar in de Onderwereld moest wonen, het andere gedeelte van het jaar bij Aphrodite op Olympos en de rest van het jaar op zichzelf. Adonis jaagde altijd op wilde zwijnen en een keer toen hij aan het jagen was, werd hij gedood door een wild zwijn. Aphrodite werd hierdoor zo verdrietig en ging opnieuw naar Zeus toe om hem te smeken Adonis vrij te laten uit de Onderwereld, daar waar de doden woonden. En opnieuw besloot Zeus dat Adonis de helft van het jaar in de Onderwereld bij Persephone moest wonen en de andere helft bij Aphrodite. Hoe Hephaistus en Ares hierop reageerden wordt vreemd genoeg niet verteld. Maar ja, Zeus was de Oppergod, dus konden ze zich tegen het besluit van Zeus toch niet verzetten. Adonis en Aphrodite
Aphrodite is ook de moeder van Aeneas, een Trojaan die later een dappere held in de Trojaanse oorlog zou worden en voor wie een grote toekomst was weggelegd door Zeus. Zeus besloot dat Aeneas grondlegger van het Romeinse rijk zou worden en de stamvader zou worden van een roemrijk geslacht waartoe Julius Caesar en de eerste Romeinse keizers zouden behoren. Zeus of Eros (dit is niet helemaal duidelijk) zorgde ervoor dat Aphrodite verliefd werd op Anchises en samen kregen ze Aeneas. Aphrodite waarschuwde Anchises aan niemand te vertellen dat Aeneas hun zoon was. Maar Anchises kon zijn mond niet houden en werd daardoor gestraft door Zeus met totale blindheid en verlamming. Uit het brandende Troje kon hij ook alleen maar gered worden door zijn zoon Aeneas, die hem op zijn rug Troje uitdroeg. Onderweg naar Italië stierf Anchises. Omdat Anchises maar een sterveling was en daardoor gewoon ouder werd, kon Aphrodite haar liefde voor hem niet langdurig bewaren want stervelingen bezaten nu eenmaal niet de eeuwige jeugd die de goden wel hadden. Maar al bleef Aphrodite Anchises niet trouw, ze stond haar zoon Aeneas zijn leven lang bij in de vele gevaren die hij moest doorstaan. Het meeste schaamteloze moment voor Aphrodite was dat haar wettige echtgenoot Hephaistus, die heus wel wist dat ze met Ares vreemdging, haar en Ares in een gouden net ving en hun aan de Olympianen liet zien. De meeste van hen schaamden zich voor Aphrodite en Ares of wilde niets met hen te maken hebben. Maar Hermes bevrijdde Ares en Aphrodite uit het gouden net en als dank ging Aphrodite met hem naar bed. Hieruit werd een kind geboren: Hermaphroditus. Hermaphroditus had zowel het vrouwelijke als het mannelijke geslacht. Eros Aeneas met Anchises op z'n rug
Hermaphroditus was zowel man als vrouw Hephaistus laat zijn vrouw Aphrodite en Ares zien aan de Olympianen (goden) Hera is de Beschermelinge van het Huwelijk. Alle echtparen werden door haar beschermd. Velen vonden haar de mooiste godin van de Olympianen. Argos is haar favoriete stad en de beesten die haar heilig waren, waren de koe en de pauw. Hera's Romeinse naam is Juno. Hera is de dochter van Cronus en Rhea, en dus de zuster van Poseidon, Hades, Demeter, Hestia en Zeus. Ook zij werd door Cronus opgegeten en toen zij en haar andere broers en zusters met behulp van Zeus werden bevrijd, werd ze naar Arcadia gebracht en daar grootgebracht door Temenus en de Seizoenen. Hera is getrouwd met haar machtige broer Zeus. Samen hadden zij 4 kinderen: Ares, Hebe, Eris en Hephaestus, alhoewel men soms zei dat Hephaistus eigenlijk alleen maar het kind van Hera was. Ze had nog een dochter genaamd Ilithyia, die de Godin van de Bevalling is. Hera spendeerde de meeste tijd om wraak te nemen op de stervelingen die minnaressen waren van Zeus (of ze nou onschuldig waren of niet) en hun kinderen die ze met Zeus kregen. Heracles, zoon van Alcmene, was degene die haar het meest irriteerde en zij kwelde hem bijna zijn hele sterfelijke leven. Ooit werd zij beetgenomen en heeft zij Hercules borstvoeding gegeven toen hij nog klein was. Toen zij erachter kwam dat hij de zoon van Zeus was, stootte zij hem van haar borst en door de melk die nog steeds uit haar borst vloeide, werd de Melkweg geboren. In een ander verhaal toen Hera op een dag een groep Nimfen aan het bespioneren was omdat zij een van de nimfen verdacht een affaire te hebben met Zeus kwam Hera een Nimf tegen die Echo heette. Echo was een Nimf die de oren van je hoofd af kletste en dat deed ze ook tegen Hera. Hera werd hierdoor zo geïrriteerd omdat de andere Nimfen wegvluchten door het vele gebrabbel van Echo. Hera werd zo boos op Echo dat zij haar Echo strafte door haar nooit meer te laten praten uit zichzelf. De arme Echo kon alleen nog maar iemand napraten. Niet lang daarna werd Echo verliefd op Narcissus maar ze kon niets tegen hem zeggen. Toen vroeg Narcissus: "Is iemand hier?" En Echo antwoordde: "hier". Narcissus kon haar niet zien. Narcissus zei toen: "Kom, laten we samen zijn!" En weer herhaalde Echo hem. Narcissus werd toen zo boos dat hij haar verliet en Echo kwijnde langzaam weg van verdriet totdat er niets van haar over bleef… alleen haar stem. Echo en Narcissus. Eros is de God van de liefde en schoonheidsverlangen. Hij werd vaak afgebeeld als een kleine jongen met gouden vleugeltjes op zijn rug met een pijl en boog in zijn handen. Hij had gouden pijlen met duivenveren. Als hij een zo'n pijl afschoot op een mens of god dan ging diegene niet dood, nee, die werd opslag verliefd. Of hij had pijlen van lood met uilenveren. Als hij deze pijlen afschoot op een mens of god dan werd diegene juist vervuld met haar, precies het tegenovergestelde dus. Zijn andere namen zijn Cupido of in het Romeins, Amor. Er zijn verschillende verhalen over wie zijn ouders waren. In de mythe van de creatie is hij de zoon van Nyx (Nacht) en Erebus (Dood), geboren uit liefde. In een andere mythe is hij weer de zoon va Aphrodite en Ares. De meeste tijd bracht Eros door met Aphrodite. Zij vond het niet leuk dat Eros niet ouder werd en steeds op een klein kind bleef lijken. Zij vroeg Themis (Godin van de Wijsheid) wat zij hieraan kon doen. Themis vertelde Aphrodite dat Eros een broer nodig had want liefde had een tegenhanger nodig. Want als je liefde (daar staat Eros voor) geeft, moet het per slot van rekening ook teruggegeven (wederliefde) worden. Zo werd Anteros geboren wat dus "wederliefde" betekent. Anteros strafte ook de mensen die liefde kregen maar geen liefde teruggaven. En zo had Eros een speelmaatje en daar groeide Eros van. Eros heeft er voor gezorgd dat zijn moeder Aphrodite verliefd werd op de sterveling Adonis. Met zijn verliefdheidspijlen schoot hij dikwijls maar raak op stervelingen en goden. Maar eenmaal zou Eros zelf ervaren wat hij anderen aandeed. De koning van een groot land had 3 hele mooie dochters. De schoonheid van de jongste, Psyche, was zo mooi dat er in het hele land over werd gesproken. Van heinde en ver kwamen mensen naar hun paleis om een glimp op te vangen van het mooie prinsesje. Sommigen vonden haar zelfs mooier dan de Aphrodite. De mensen aanbaden haar, gaven bloemenoffers (en dat terwijl Aphrodites altaren verwaarloosd werden.) Voor het meisje zelf betekende die goddelijke verering helemaal geen vreugde, want niemand vond haar meer een gewoon kind en geen een man durfde haar om haar hand te vragen. Toen haar beide zusters getrouwd waren, begon ze zich steeds meer eenzaam en ongelukkig te voelen. Maar intussen was Aphrodite zo jaloers geworden op Psyche dat zij het Orakel aan Psyches ouders liet bevelen om Psyche naar een eenzame plaats in het gebergte te brengen en dan zouden de goden haar een echtgenoot brengen. Tegelijkertijd gaf Aphrodite haar zoon Eros de opdracht om Psyche verliefd te laten worden op de meest afzichtelijk man die er op aarde rondliep. Diep bedroefd gehoorzaamden de ouders van Psyche en deden wat hen werd opgedragen door het Orakel. De bruiloftsstoet die Psyche naar het gebergte begeleidde leek meer op een begrafenisstoet want iedereen was zo treurig dat dit moest gebeuren. Maar Psyche wist dat Aphrodite het Orakel had bevolen deze opdracht aan haar ouders te geven en ze verwachtte het ergste. Toen Psyche helemaal alleen achtergelaten werd in het gebergte kwam Eros om zijn opdracht uit te voeren. Toen hij het beeldschone prinsesje zag raakte hij zo in de war dat hij zichzelf verwondde met één van zijn eigen pijlen. De liefdesgod Eros werd op slag verliefd op Psyche! Hij liet haar door de westenwind dragen naar een vallei, in een paradijs van bloemen en planten. Een grot werd haar woning en haar bed was gemaakt van het zachtste mos die je maar kon bedenken. Nimfen kwamen haar dagelijks verzorgen en ze werd vrienden met de dieren van het bos. Hierdoor verdween de angst bij Psyche. Als het nacht was, kwam Eros bij haar op bezoek en als Psyche het ruisen van zijn vleugels hoorde, dan was het net alsof de hemel voor haar opende. Psyche werd ook verliefd op Eros! Ze leefde in een roze droom… elke nacht kwam Eros en vlijde zich tegen haar aan en elke morgen voor het ochtendgloren verdween haar mysterieuze geliefde weer. Psyche wist dat hij een god was en vroeg hem elke keer weer wie hij was maar kreeg hierop geen antwoord. Ze mocht van Eros niet weten wie hij was en ze mocht hem nooit zien. Een lange tijd was Psyche gelukkig maar op een gegeven moment ging ze toch haar familie missen. Toen Eros op een nacht kwam smeekte ze hem om haar zusters eens bij haar te brengen. Dit vond Eros geen goed idee want dan zouden haar zusters zien dat Psyche verliefd was geworden en haar allemaal vragen stellen hierover. Ze zouden Psyche alleen maar nieuwsgieriger maken wat betreft Eros. En ze wist dat als ze Eros ooit een keer zou zien, dan zou hij voor altijd bij haar wegblijven. Na veel aandringen van Psyche liet Eros zich toch door haar overhalen. En zo kwam het dat de zusters van Psyche naar het gebergte kwamen om haar te bezoeken. En wat Eros vreesde kwam ook uit. De zusters haalde Psyche over om 's nachts een olielampje bij haar zijde te houden. Toen haar zusters Psyche verlieten zette zij die avond een olielamp dicht bij haar. Toen Eros weer kwam en na hun liefdesspel naast haar in slaap viel, stak Psyche het olielampje aan en zag Eros! Zo schrok toen zo van zijn goddelijke schoonheid dat het olielampje dat ze vasthield trilde, zodat er een druppel gloeiende olie op Eros schouder viel. Met een gil van pijn werd hij wakker en verliet Psyche. Eros en Psyche
Wanhopig zocht Psyche hem overal maar kon hem niet vinden totdat ze uiteindelijk Aphrodite om hulp vroeg. Maar Aphrodite was de ongehoorzaamheid van Eros niet vergeten en was Psyche helemaal niet goed gezind. Dus gaf ze Psyche 3 onmogelijke opdrachten om uit te voeren als boetedoening. Maar op Eros' bevel hielpen de planten en dieren haar. Ze moest een hoop zaden en graankorrels op soort uitzoeken. Dit deden de mieren voor haar. Ze moest vlokken uit de gouden vacht van kwaadaardige schapen halen. Maar het riet wees haar aan welke boomtakken de vlokken tegen de avond waren blijven hangen, zodat zie die zonder gevaar kon pakken. Ze moest water scheppen uit een waterval van de onderwereld rivier de Styx die bewaakt werd door kwade demonen. De adelaar van Zeus zelf hielp haar door het water in een kruikje op te vangen. Aphrodite had door dat Psyche was geholpen want dit waren geen opdrachten voor een sterveling. Ondertussen was Eros, die het Psyche inmiddels al had vergeven voor wat ze had gedaan, naar Zeus gegaan en hem gesmeekt om Aphrodite gunstig te stemmen tegenover Psyche. Vertederd door het oprechte verdriet van de verliefde Eros gaf hij aan Psyche de godennectar te drinken zodat zij onsterfelijk werd. Zeus stelde Aphrodite gerust door haar te vertellen dat haar macht onaantastbaar was en zij legde zich erbij neer. Psyche verkeerde zich voortaan onder de goden. Hades is Heerser van de Onderwereld, ook wel "Tartarus" genoemd. Soms noemde men hem ook wel eens de Koning van de Doden, de God van Rijkdom of de God van Kostbare Metalen, omdat men deze metalen diep onder de grond vond en daar woonde Hades per slot van rekening. Hades' naam betekent "de onzichtbare". Hades' Romeinse naam is Pluto of Dis. Hades is de eerste zoon van Cronus en Rhea. Net zoals al zijn andere broer en zusters werd hij door zijn vader Cronus opgegeten bij hun geboorte. Zeus, de jongste, redde hen en net zoals Poseidon, was Hades belangrijk in de Strijd der Titanen. De 3 broers, Zeus, Poseidon en Hades hebben toen door middel van lootjes trekken de heerschappij verdeeld. Zo waren de wateren het rijk en de woonplaats van Poseidon geworden, de Onderwereld waar de doden woonden het rijk en de woonplaats van Hades en Zeus zelf had de oppermacht over de hemel en aarde gekregen. Hades is het meest bekend door de mythe van de ontvoering van Persephone (Core). Nadat hij Zeus om haar hand had gevraagd, ontvoerde hij Persephone naar de Onderwereld waar hij haar Koningin van de Onderwereld maakte. De moeder van Persephone, Demeter, werd hierdoor zo ongelukkig dat al het graan en koren op de hele wereld verdorde en stierf. Hierdoor werd Zeus zo bezorgd dat hij zijn broer Hades verzocht Persephone te laten terugkeren naar haar moeder. Voordat Persephone Hades verliet, liet hij haar een granaatappel eten, dat bekend stond als voedsel voor de doden, zodat ze gedwongen werd om naar Hades terug te keren. Dus, een derde van het jaar zat Persephone in de Onderwereld bij Hades en de rest van het jaar bij haar moeder. Persephone

Hades verliet de onderwereld bijna nooit, maar er was een keer dat hij verliefd werd op Minthe, een Nimf. Toen Persephone erachter kwam werd zij verschrikkelijk jaloers en veranderde Minthe in een kruid dat men "mint" noemt. Hades had een helm waarmee hij onzichtbaar kon worden. De Onderwereld, of Tartarus, lag in het verre Westen, aan de rand van de wereld. Hades is een verschrikkelijk god maar zeker geen kwaadaardige. Hij verliet nauwelijks de Onderwereld en mocht nooit op Olympus komen. Hermes is de God van Handel, Verkeer en Dieven. Hij is de boodschapper van de Zeus en de goden en leidde de mensen die dood gingen naar de Onderwereld. Ook is hij de uitvinder van de lier en de fluit. Zijn naam in het Romeins is Mercurius. Hermes is de zoon van Zeus en Maie en is geboren in een grot in Arcadia. Hij werd al heel snel volwassen. Sneller dan normale mensenkinderen. Hij was uitgerust met vliegende sandalen waarmee hij in een korte tijd overal naar toe kon vliegen en een staf die hij gebruikte om de ogen van een stervende te sluiten. Om die staf heen kronkelden slangen, het symbool van de onsterfelijkheid. Dit betekende dat er voor degene die dood ging, een ander leven wachtte. Daarna begeleidde hij de dode naar de Onderwereld (Tartarus) waar Hades heerste. Hermes stond de mensen het meeste bij door zijn bemiddelende rol op aarde: handel en contracten tussen de mensen, hij regelde het verkeer tussen bepaalde plaatsen, geen koopman kon goede zaken doen zonder Hermes' gunst en geen reiziger durfde te reizen zonder Hermes te hebben aangeroepen. Zelf dieven en scharrelaar met duistere zaakjes meenden dat Hermes hun geluk kon brengen! In sommige mythen treedt Hermes op als redder van ongeboren kinderen. Zo had hij in de eens het ongeboren kind van Zeus (Dionysus) en Semele (die Zeus zag in zijn ware gedaante en op slag verbrandde) gered. Dat deed hij door Dionysus in de dij van Zeus te plaatsen. Toen Dionysus groot genoeg was om geboren te worden, werd hij dus geboren uit de dij van Zeus. En zo sneed hij Asclepius na zijn moeders dood uit haar lichaam en gaf hem aan Apollo die heb opvoedde. Zijn kinderen waren onder andere: Echion, Autoclycys, Daphnis en Myrtilus. Samen met Aphrodite kreeg hij Hermaphroditus die zowel het mannelijk als het vrouwelijk geslacht had. Ook was hij de vader van Pan (God de Herdersgod). Deelvraag 4: Wat was het belang van de Griekse Mythologie voor onze samenleving? We zien veel terug van de Griekse mythologie, denk maar aan de woorden die afstammen van de Griekse oudheid. En steeds meer films en boeken baseren zich op oude Griekse mythologieën. Ook sprookjes van de gebroeders Grim lijken op Griekse mythologieën, zoals de zeven geitje die worden opgegeten, en moeder geit die dan haar kinderen vervangt doormiddel van een zak met stenen hetzelfde als wat er bij Cronus en Zeus is gebeurd. In de Renaissance kwam de belangstelling voor de Griekse oudheid weer opzetten, veel dichters en schrijvers, maar ook toneelschrijvers gebruikten de Griekse mythologie weer om het publiek te trekken. Zelfs Shakespeare gebruikte deze oude verhalen om weer nieuw en ander publiek te trekken en te boeien. Dat lukte vaak ook, want er was veel belangstelling voor en veel mensen vonden het leuke verhalen die nog interessant waren ook. In de kunst werden de goden ook gebruikt. In beeldhouwwerken en schilderijen kwamen de figuren van de goden weer terug. Eerst in de originele vorm en later ook in de abstracte kunst en het impressionisme en expressionisme. In de abstracte kunst werden ze dus uitgebeeld in een heel andere vorm dan de originele vormen. In het impressionisme en expressionisme werden ze vaak uitgebeeld zoals ze van binnen zijn, dus hun eigenschappen bepaalden hoe ze er op het doek uit zouden zien. Deze machtige figuren waren ook terug te zien in de literatuur. Bijvoorbeeld in stripboeken en veel mythen en sagen zijn weer opnieuw uitgebracht. In de stripboeken werden de verhalen onder andere Jason, Perseus en Theseus opnieuw verteld, maar ze kregen ook een nieuw gezicht door middel van de tekenstijl van de tekenaar en door de moderne manier waarop ze verteld en getekend werden
Een voorbeeld dat iedereen kent is Superman, hij stamt ook af van de Griekse goden al zou je dat nou niet meteen zeggen. Eerst was hij beschreven als een soort Hercules maar later toen hij op het witte doek verscheen, gespeeld door Steeve Reeves, leek hij helemaal niet meer op Hercules. Maar als je zijn eigenschappen zou vergelijken met die van de echte Hercules, zoals hij beschreven is in de oude verhalen, is het een en dezelfde persoonlijkheid. Walt Disney heeft ook geprofiteerd van deze oudheden, dit bedrijf heeft namelijk in 1997 de tekenfilm Hercules ontwikkeld. Deze tekenfilm is ontzettend populair geworden, vooral onder de jongere kinderen. Maar ook de ouders vonden het een leuke film. Zo krijgen de kinderen eigenlijk toch een soort geschiedenisles die ze leuk vinden en zonder dat ze het zelf in de gaten hebben. Nu een jaar gelden of zo is er ook een tekenfilmserie van Hercules. In deze serie vecht hij voor gerechtigheid, helpt de zwakkere en de armen. In deze serie komt hij ook nog een heleboel andere goden tegen, goede en slechte. Tegen sommige moet hij vechten en andere helpen hem weer om te vechten. Ajax de voetbalclub kent iedere Nederlander wel. Maar wat veel mensen niet weten is dat de club vernoemd is naar de Griekse god Ajax. Ook als je goed naar het logo kijkt dan zie je dat het niet zomaar een paar lijntjes zijn, maar het hoofd van deze god moet vormen. In je lichaam zit ook nog een god ‘verwerkt’. Je hebt namelijk een Achillespees. Die natuurlijk vernoemd is naar de god Achilles. Het is ons onduidelijk hoe en waarom deze spier vernoemd is naar een god. Deze pees zit tussen je hak en kuit. Het verbind je kuitbeen met je voet en het is een hele sterke pees. De psychologie van nu heeft ook een nieuwe theorie opgesteld. In elk persoon hier op aarde zitten een aantal goden verwerkt. Elke god had namelijk zijn of haar typerende eigenschappen en mensen van nu hebben dezelfde eigenschappen als de goden van toen. Door middel van die eigenschappen kunnen de psychologen veel te weten komen over jou persoonlijkheid en jij zelf ook. Niet iedereen wil dat, maar bijvoorbeeld als je met jezelf in de knoop zit kunnen ze erachter komen hoe je het op moet lossen en bij criminelen kunnen ze hun gedrag verklaren en kijken hoe deze mensen in de toekomst zullen veranderen. Je ziet nu dat de Griekse goden best een grote rol spelen in ons dagelijks leven. De Grieken hadden wel een andere godsdienst dan tegenwoordig, zij geloofden in meerdere goden en nu geloven de meeste mensen in één god en of hij nou Allah, Boeddha, of gewoon God wordt genoemd maakt niet uit. De godsdienst van de oude Grieken is eigenlijk het meest vergaan van die periode, doormiddel van technologie en wetenschap kwamen mensen er achter dat niet elke gebeurtenis een reactie van de goden was. Nee mensen zien nu in hoe het nou kwam als het bijvoorbeeld ging onweren, mede dankzij onze hedendaagse wetenschap. Maar er zijn ook veel kunstwerken overgebleven uit die tijd, veel vazen met afbeeldingen van de bekende goden en mythologieën. Het heeft een grote invloed gehad, Griekse mythologie was het begin van onze hedendaagse godsdienst(en). Veel rituelen zijn er van afgestamd. Maar wat nou echt het belang was? Zonder de Griekse mythologieën waren wij heel anders gaan denken en doen. Men zou afhankelijk van de goden zijn en zouden we allemaal in de Griekse goden geloven. Ook hebben we veel literatuur en kunst eraan over gehouden
Olympische Spelen
Olympische Spelen, in de oudheid de beroemdste van de grote feestspelen van de Grieken zijn genoemd naar de stad Olympia. Ongeveer 776 voor Christus werden de namen van de overwinnaars opgetekend; dit jaartal geldt als het begin van de Olympiaden. Het feest vond meestal plaats in augustus en duurde eerst één dag en in de bloeiperiode vijf tot zeven dagen. Tot de plechtigheden behoorden processies en offeranden, door vertegenwoordigers van staten en door overwinnaars gebracht, en een groot dankoffer aan Zeus. De deelnemers waren geheel naakt. Tot de strijd werden alleen vrije Hellenen toegelaten (later ook Romeinen), die een zeer strenge selectie op geoefendheid en karakter hadden doorstaan. Vrouwen mochten noch deelnemen aan de Spelen (uitgezonderd de wagenrennen), noch daarbij aanwezig zijn. De prijs was een krans, gevlochten van de takken van de heilige wilde olijfboom. De overwinnaars hadden het recht hun standbeeld te plaatsen in de Altis, het gewijde bos dichtbij Olympia. In hun geboorteplaats werden zij in triomf ingehaald, en werden zij vrijgesteld van betaling van belasting. Soms werd in de stadsmuren symbolisch een gat gemaakt, als teken dat deze stad een Olympisch kampioen herbergden, geen muren nodig had. Uit geheel Griekenland stroomden toeschouwers naar de Spelen. Bij de Spelen ontstonden drukke markten. Kunstenaars stelden hun werken tentoon en dichters en redenaars lazen uit hun werken voor. In 394 na Christus schaftte Theodosius de Grote de Spelen af, hiermee kwam een einde aan een reeks van 293 Olympiaden. De eerste moderne Olympische Spelen vonden plaats in 1896 in Athene. Aan het Griekse verlangen de organisatie van de Spelen blijvend in eigen hand te houden, werd niet voldaan. In verband met de Internationale grondslag van de Olympische Spelen is het belangrijk om ze steeds in een ander land te houden. Oorsprong van de Olympische Spelen
Zoals gezegd de lijsten van de overwinnaars werden sinds 776 voor Christus bijgehouden en zo wordt officieel deze datum als het jaar van de stichting van de Spelen beschouwd, maar er zijn aanwijzingen dat er al voor die tijd in Olympia sportwedstrijden werden gehouden. Oorspronkelijk was Olympia een heilige plaats waar de God Kronos (=de Tijd) en Moeder Aarde (=Giai) vereerd werden. Ongeveer 1000 voor Christus werd Zeus de belangrijkste God en ter ere van hem werden de eerste sportwedstrijden georganiseerd. De Grieken zelf vertelden over de oorsprong van de Spelen allerlei verhalen die al dan niet een kern van waarheid bevatten. Zo is de naam van de legendarische Pelops, die afkomstig zou zijn uit het Oosten, met het begin van de Spelen verbonden. Hij zou ook in Olympia begraven liggen en de Grieken vereerden deze plek als een heilige plaats (het zogenaamde Pelopion). Maar ook de superheld Herakles zou verantwoordelijk zijn geweest voor de instelling van de Spelen. Na deze klus zou hij de Spelen ingesteld of in ere hersteld hebben. Maar al deze helden hebben nooit in werkelijkheid bestaan en kunnen dus geen aanspraak maken op de titel van stichter van de Spelen. Alles bij elkaar, het jaar 776 voor Christus wordt algemeen geaccepteerd als het begin van de Spelen en tevens als het begin van de jaartelling. Hieruit blijkt ook de rol die de Olympische Spelen in de Griekse cultuur speelden
Experts zeggen nog het volgende over het ontstaan van de Spelen: Eerst was Kronos, de vader van Zeus, koning van de hemel en in die tijd was er ter ere van hem in Olympia een tempel gebouwd (rond 500 voor Christus). Toen Zeus was geboren, had zijn moeder, Rhea, de bewaking over Zeus toevertrouwd aan de vijf broers: Herakles, Painonaios, Epimedes, Iasios en Edas. Herakles was de oudste en liep bij wijze van spel met zijn broers om het hardst en bekranste de winnaar met een tak van de wilde olijf, waarvan er zoveel waren dat ze zich bedden hadden gespreid van groene bladeren. Herakles zou de wilde olijf hebben meegenomen uit het land van de Hyperboreërs naar Griekenland. Herakles heeft dus de reputatie toen als eerste Spelen te hebben gehouden en daaraan de naam Olympische te hebben verbonden. Hij bepaalde dat de Spelen elk vijfde jaar gehouden zouden worden, omdat hij en zijn broers met zijn vijven waren. Sommige geleerden zeggen dat Zeus daar geworsteld heeft met Kronos zelf, met het koningschap over de hemel als inzet. Anderen vertellen dat Zeus daar Spelen heeft gehouden ter ere van zijn eigen overwinning op Kronos. Olympische Spelen Vroeger
In het oude Griekenland zijn er heel wat Olympische Spelen gehouden dan in onze tijd. Het was een soort van een politiek middel. De eerste Olympische Spelen werden al in 776 voor Christus gehouden. In 393 na Christus was het voorlopig voor de laatste keer, want de Romeinse Keizer verbood de Spelen in het jaar 394. De Spelen waren om de vier jaar, en ze werden altijd in Olympia gehouden. Het zijn sport wedstrijden met voornamelijk atleten als deelnemers Olympia was een Griekse stadstaat. Alle Griekse stadstaten stuurden hun atleten naar Olympia. Maar alleen vrije Griekse mannen mochten meedoen. Als er een atleet won, was dat een hele eer voor de stadstaat waar hij vandaan kwam. Aan het einde van de vorige eeuw bedacht een Fransman, Pierre de Coubertin dat het eigenlijk heel goed zou zijn om de Olympische Spelen weer nieuw leven in te blazen. Vanaf 1896 werden er weer Olympische Spelen gehouden, maar nu voor de hele wereld. De Spelen van 1896 waren in Athene, waar de Grieken in 1996 weer de Olympische Spelen hebben georganiseerd. Olympia

Olympia is gelegen in een dal tussen glooiende heuvels van het district Elis, in het Westen van de Peoloponnesos. Olympia is nooit een echte stad geweest. Voor het merendeel bestond het uit tempels, altaren, schathuizen, beelden, zuilengangen, sportvelden en enkele officiële gebouwen. Meer dan duizend jaar hebben de Olympisch Spelen daar om de vier jaar plaatsgevonden, totdat in 393 na Christus de tot het Christendom bekeerde Romeinse keizer Theodosius ze als een heidense uitwas verbood. Hierna werd Olympia eigenlijk vergeten. Aardbevingen, overstromingen en verwoestingen deden de rest, Olympia werd niet meer dan een door onkruid overwoekerde ruïne. Toen in de 18e eeuw de belangstelling voor de oudheid en met name voor de Griekse oudheid mede door de stimulerende invloed van de Duitse kunsthistoricus Winckelmann (1717-1786) weer toenam, werd Olympia als het ware herontdekte door de Engelse oudheidkundige Rechard Chandler. In 1829 begonnen de Fransen het terrein te onderzoeken, maar het duurde tot 1875 voor er op grote schaal een opgraving ondernomen werd onder leiding van de Duitse archeoloog Ernst Curtius. Grote delen van het terrein werden blootgelegd en vele verminkte beelden kwamen tevoorschijn. Olympische Spelen Nu
Nu zijn de Olympische Spelen natuurlijk heel anders dan vroeger. Het is alle maal veel moderner, denk maar aan televisie, de stadia, de kleding van de sporters en van alles en nog wat. Er worden nu ook heel andere sporten gedaan dan vroeger. Nu zijn er geen wagenrennen en vroeger was er geen voetbal. De Olympische Spelen zijn er nu vanwege de traditie en omdat men er voor kiest om in deze vorm internationale wedstrijden te houden. Om de gedachten achter de Spelen te houden. De Spelen worden elke keer in een ander land gehouden. In verband met de 2e WO waren er geen Olympische Spelen in 1944.