Chemische en biologische wapens

Wat zijn biologische en chemische wapens? Chemische en Biologische wapens zijn niet de wapens die je zal omschrijven als bijv. een mitrailleur. Je kunt het niet zomaar vasthouden aan de loop of laten afgaan d.m.v. de trekker overhalen. Hetgeen waar we over praten zijn wapens die gemaakt worden d.m.v. gevaarlijke stoffen en biologische micro-organismen. Biologische en chemische stoffen hebben veel met elkaar gemeen. Het zijn chemische of biologische stoffen die mensen ziek kunnen maken en zelf dood laten gaan. Je kunt het ook wel omschrijven als ‘atoombommen’, omdat het zo goedkoop is is het een uitstekende optie voor arme landen die oorlog willen voeren. Elk land met een farmaceutisch bedrijf kan deze wapens maken. Er zijn inmiddels duizenden chemische stoffen ontwikkeld, waarvan men er gemiddeld 70 goed weten te gebruiken. Daar wordt mee bedoelt dat je de stoffen of micro-organismen na productie op kan slaan en bij contact met water of lucht hun kracht niet verliezen. Bij biologische wapens denken we vooral aan cholera of de pest. Deze ziektes kunnen in de vorm van micro-organismen verspreid worden, verstopt in een soort bommen. Maar de bekendste is nu toch wel miltvuur, anthrax, dit komt mede doordat dit pas geleden nog is gebruikt n.a.v. de aanslagen op het WTC op 11 september 2001. Hierna is de dreiging van de chemische en biologische wapens alleen maar vergroot. En bij chemische wapens op dit moment de mosterdgas het bekendst, omdat deze veel werd gebruikt in de Eerste Wereldoorlog. De geschiedenis van biologische en chemische wapens -Geschiedenis van biologische wapens: De geschiedenis van dit wapen gaat toch al een heel eind terug de tijd in. Een aantal gebeurtenissen en ontwikkelingen zijn: · 14e eeuw. Tijdens een aanval op Kaffa (nu: Feodossiam, Oekraïne) lanceerde Tatars leger met een katapult de om het leven gekomen soldaten richting de stad. Die begonnen in de stad te rotten en zo ontstond er een bacterie die al de mensen ziek maakte en deze ziekte verspreidde zich naar Europa. Hij werd ook wel ‘black death’ genoemd. Dus eigenlijk kun je dit al een biologisch wapen noemen. · Eerste Wereldoorlog. Duitsland besmette schapen die naar Rusland werden verscheept. Ze deden dit door Anthrax en Glanders te gebruiken. Ditzelfde deden ze met de paarden die naar de V.S. werden verscheept. · 1925: Het protocol van Genève zorgt ervoor dat er niet meer zoveel biologische wapens geproduceerd mogen worden, maar dit verdrag is niet helemaal goed omdat het niet helemaal wordt afgeschaft. En de belangrijkste reden dat dit verdrag bleek te werken is de (toen nog) onnauwkeurigheid van de wapens. Je kan het niet goed gebruiken als wapen, omdat het ook tegen je gebruikt kan worden als bijv. de wind zou omdraaien. · 1932-1945: Japan neemt meer dan 3000 onderzoekers aan voor hun project in het door Japan bezette China. Ze besmetten gevangene met enkele ziektes. Meer dan 10.000 mensen overlijden hieraan. En 11 steden worden aangevallen met anthrax, cholera, salmonella en andere biologische stoffen. In 1941 blijkt dat het wapen onnauwkeurig en niet te vertrouwen is als 1700 Japanse soldaten worden vermoord door de biologische wapens. · 1942: Amerika begint met onderzoek naar de biologische wapens op Camp Detrick. Ze oefenen met antrax en vele andere biologische stoffen. En zoeken alle eigenschappen van deze stof uit. Maar ze kunnen geen groot onderzoek doen, wat mede komt door de Tweede Wereldoorlog. En na de oorlog gaat het onderzoek weer verder, maar dan op 2 plaatsen, (Camp Detrick werd hernoemt tot)Fort Detrick en het andere onderzoek vond plaats in Pine Bluff. · 1949-1968: In Amerika gaat men onderzoeken naar stoffen die het beste gebruikt zouden kunnen worden. En testen deze ontwikkelingen. Zo ontwikkelt zich het wapenarsenaal van Amerika. Ze werken met bacteriën, toxinen en plantensamenstellingen. · 1975-1981: De Verenigde Staten spreken met de Sovjet-Unie af om biologische toxinen te gebruiken tegen bv. Cambodja en Afghanistan en Laos. De aanvallen noemen ze ook wel de ‘yellow rain’. Hierbij maken ze gebruik van gigantisch veel bijen. En je weet wat een zwerm bijen kan aanrichten. · 1969: President Richard Nixon beïndigt het biologische wapen onderzoek en noemt erbij dat de biologische wapens nooit gebruikt mogen worden, om welke omstandigheden dan ook. Het hele biologische wapenarsenaal is vernietigt in 1973, behalve een gedeelte dat bewaard bleef voor onderzoek. · 1972: De conventie over het tegengaan van de biologische wapens leidde dat meer dan 100 landen meegingen om het gebruik van de wapens tegen te gaan. Zelfs Irak ging mee. En al deze leden komen in het verdrag van de Verenigde Naties. · 1979: Ontsnapte bacteriën zorgen voor een epidemie van mensen die anthrax binnen hebben gekregen. Het heeft minstens 66 mensen vermoord in de Sovjet-Unie in de stad Sverdlovsk (nu: Ekaterinaburg). · 1995: In dit jaar word in Tokyo het wapen gebruikt door de ‘Aum Shinrikyo’-cultuur. Er wordt de gas Sarin( een zenuwgas) in de metro van de stad losgelaten. 12 mensen raken hierbij om het leven en verwonde 5000 mensen. Onderzoek wees uit dat deze cultuur zich bezig houdt met onderzoek voor biologische wapens zoals anthrax en toxinen. · Nu: Er komt op dit moment steeds meer de dreiging voor de biologische wapenindustrie. Zoals op dit moment in Irak overal word gezocht naar wapens. Maar deze wapens zijn zo klein dat je ze overal kan verstoppen en toch niet zomaar vind. En met de technologie van dit moment is men in staat om de wapens heel effectief te maken met zo min mogelijk van het biologische stofje. - Geschiedenis van chemische wapens: Ook dit wapen word al zeer lang gebruikt. Al vanaf de tijd dat de Grieken nog bestonden. En de Spartanen gebruikte giftige rook (zwavelrook) om hun vijand uit te roken. Oorspronkelijk zijn deze stoffen gemaakt door de chemische bedrijven, omdat ze gebruikt werden als insecticide in de landbouw. Maar door de hoge giftigheid zijn ze later ook gebruikt voor militair gebruik. Het echte gebruik van de chemische wapens begon eigenlijk in de Eerste Wereldoorlog. Hier werd veel gebruik gemaakt van giftige gassen. Een hiervan is de grote chloorgasaanval door de Duitsers bij Ieper in België. Er werden hierna gasmaskers ontwikkeld, maar hierdoor gingen de onderzoekers ook steeds weer andere stoffen zoeken om deze gasmaskers toch weer onbruikbaar te maken. Het gasmasker werd steeds vernieuwd, maar tegen de nieuwe stof mosterdgas kon niemand meer wat doen, omdat deze door de huid kon. In de Eerste Wereldoorlog werden 1,2 miljoen mensen getroffen waarvan er 91.000 mensen de dood vonden. In de Tweede Wereldoorlog is het gebruik van chemische wapens wel overwogen, maar is toch niet gebruikt, omdat de doelgerichtheid van dit wapen niet echt goed is. Maar de ontwikkeling is wel doorgegaan. Zo heeft Duitsland zenuwblokkerende gassen uitgevonden. Maar de chemische stoffen zijn nog wel gebruikt. Vooral in regionale conflicten zoals de Golfoorlog tussen Irak en Iran. Nog steeds worden er chemische stoffen ontwikkeld en gevonden en ze worden steeds effectiever. Maar het ergste van dit wapen is dat je er bijna niks aan kan doen, omdat sommige stoffen kleurloos en reukloos zijn. En het meestal onverwachts komt. En dus te laat bent om je gasmasker of pak aan te doen.
Welke biologische en chemische wapens bestaan er? Er zijn heel veel verschillende soorten wapens. En er komen er steeds meer bij. Je hebt vele verschillende Biologische en Chemische wapens die allemaal een ander doel hebben. Bij de biologische wapens kun je het weer onderverdelen in 3 groepen: - Bacteriën, dit zijn microscopische kleine organismen. Ze voeden zich met organische afval. Daarbij brengen ze veel koolstof en stikstof in gemineraliseerde vorm terug in de kringloop. Bacteriën kunnen in zeer slechte omstandigheden overleven door hun dikke celwand. Hierdoor zijn ze moeilijk uit te roeien. Ze kunnen mensen heel ziek maken als ze het lichaam betreden, omdat ze zich delen en andere cellen aan kunnen tasten. Bij deze stoffen noemen we bijv. Miltvuur(Anthrax), Botulisme, Pest, Tularémie. - Virussen, dit zijn de kleinst bekende micro-organismen. Virussen leven zoals parasieten, ze kunnen niet leven op hun eigen, daarom gebruiken ze andere organismen om te overleven met als gevolg dat het andere organisme het niet overleeft. Maar deze cel heeft er dan in de tussentijd al wel voor gezorgd dat het virus zich kan delen en dus kan groeien. Van virussen is bekend dat ze zich lange tijd schuilhouden voordat ze in werking treden. En brengen niet meteen schade aan. Een goed voorbeeld hiervan is het Herpesvirus en de pokken. - Toxinen, dit zijn eigenlijk gewoon afvalstoffen van een cel. Het bestaat uit de afbraakproducten van de celmembranen, waarvan de lipidebestandsdelen voor de giftige werking zorgen. De toxinen ontstaan bijvoorbeeld uit de stoffen zoals tetanus, difterie, botulisme. Bij de chemische wapens kun je het ook weer onderverdelen: -De Dodelijke strijdmiddelen (bestaat ook weer uit 4 verschillende middelen): · Zenuwblokkerende strijdmiddelen, dit zijn stoffen die het zenuwstelsel aantast, waardoor essentiële lichaamsfuncties worden verstoord. Bv. De stoffen soman, tabun, sarin en VX-zenuwgas. De kenmerken dat je deze ziekte hebt is veel zweten, misselijkheid en daarna het falen van orgaanfuncties. · Blaartrekkende strijdmiddelen, veroorzaakt bij inademing beschadiging aan de lonen en veroorzaakt blaren bij aanraking met de stof. De bekendste stoffen zijn mosterdgas(=2-dichloordiëthylsulfide) en lewisiet(=2-chloorvinyldichloorarsine). · Cel- en bloedvergiftigende strijdmiddelen, die het opnameproces van door het bloed aangevoerde zuurstof in de lichaamcellen verstoren. 2 soorten hiervan zijn blauwzuur en chloorcyaan. · Verstikkende strijdmiddelen, veroorzaakt bij inademing onmiddellijk verstikking, een bekende stof hiervan is fosgeen. -Dan heb je ook nog de buitengevechtstellende strijdmiddelen: · Traangassen, zorgen voor misselijkheid en benauwdheid. Er kunnen zelfs doden vallen als mensen met astma dit inademen en dus verstikken. Gebruikte gassen zijn chlooracetofenon en orthochloorbenzalmalonitril. · Niesgassen, deze worden niet meer gebruikt maar dit waren adamsiet en difenylchloorarsine. · Incapacitantia, dit zijn stoffen die zorgen voor psychische veranderingen, zoals het zien van hallucinaties, een sterk verminderd coördinatievermogen. Hoe gevaarlijk zijn de biologische en chemische wapens nou eigenlijk? Om dit te beschrijven kan als voorbeeld de stof VX- of Sarinzenuwgas gebruikt worden. Dit zijn de gevaarlijkste chemische wapens. En er is niet veel nodig om dit te ontwikkelen. Zo zal er bij een concentratie van meer dan één honderdduizendste mg per kubieke meter al een zichtbaar kenmerk optreden. Er treed al misselijkheid, hoofdpijn, diarree en hallucinaties op. Bij meer dan 2 honderdste mg per kubieke meter levert de dood binnen 15 minuten. Dat betekent dus dat je met een kilo van dit soort gas 50.000 mensen kan doden. Omdat deze stoffen makkelijk kunnen overgaan in gasvorm, kan deze gas zich snel verspreiden en in korte tijd grote schade aanrichten. Maar als je biologische wapens vergelijkt met chemische wapens, dan zijn de chemische wapens er niks bij. Omdat biologische wapens vele malen zo gevaarlijk zijn. Zo is de biologische stof Botilinum 3 miljoen maal sterker als het hierboven genoemde Saringas. Deze biologische stof kan een gebied 16x zo groot als Saringas besmetten. En uit berekeningen blijkt dat je met 1 gram van dit Botilinum 10 miljoen mensen kan doden. Wat nog belangrijker is, waardoor de biologische en chemische wapens zo veelzijdig onderzocht word is hetgeen dat deze wapens vele malen goedkoper zijn als bijv. een atoombom. Zo zou een conventioneel wapen 2000 dollar kosten om een gebied van 1 vierkante km te vernietigen. Kernwapens kosten voor dit gebied 800 dollar, chemische wapens: 600 dollar en uiteindelijk biologische wapens kosten 1 dollar. Dus daarom zouden ze het beste biologische wapens kunnen gebruiken als je niet veel geld wilt besteden in een oorlog, maar toch wel veel schade wilt aanrichten. Wat kun je tegen besmetting doen? Als het zo zou zijn dat er toch een oorlog komt en dat er ook nog eens chemische of zelfs biologische wapens zou gebruikt worden, wat kun je er dan tegen doen. Als eerste kun je de ziekte beter voorkomen dan tegengaan. Dus om deze ziekte te voorkomen kun je het beste beveiligde kleding en gasmaskers opdoen. Dit stopt de meeste chemische stoffen al. Maar bij biologische wapens heb je toch echt wat anders nodig. Meestal kun je de ziekte tegengaan door vaccinaties of antibiotica te halen. Een aantal adviezen van het ministerie van Defensie om bij een biologische aanval zo min mogelijk kans te hebben om besmet te raken zijn: - Maximale fitheid proberen te krijgen, omdat dit de weerstand verhoogt. - Een goede hygiëne hebben, dit voorkomt dat er besmetting kan plaatsvinden bij open huid - Wonden zo snel mogelijk verbinden, zodat er geen besmetting kan optreden - Betrouwbaar voedsel consumeren, omdat er daar in ieder geval geen voedselvergiftiging kan optreden. - Gesloten kleding, want dit voorkomt beten of steken van besmette insecten. - Vaccinaties gaan halen voor de immunisatie van deze ziekte. En als je nou eenmaal besmet bent dan kun je er niet meer veel tegen doen. Er zijn wel een aantal antibiotica voor bepaalde stoffen, maar ze zijn niet tegen alle stoffen bestand. De wetenschap is nog net niet ver genoeg om de stoffen te stoppen, anders zou er ook al wel iets zijn tegen AIDS, want als dat lukt om tegen te gaan dan kun je de biologische of chemische stoffen ook wel stoppen. Dus het tegengif zal er wel komen, maar dat duurt nog wel een tijdje. We zijn nou op dit moment alleen maar in staat om de ziekte te vertragen, maar verder nog niet. Je hebt wel een aantal simpele tegenmiddelen tegen het biologische wapen Anthrax. Zo kun je knoflook gebruiken om de toxinen te blokkeren. Het klinkt misschien gek maar het helpt echt. De stof allicine zorgt voor de tegenwerkende kracht. Verder kun je ook Vitamine C gebruiken. Hier zit ook een stof in dat tegenwerkt. Maar zo zijn er nog wel meer natuurlijke antistoffen. Maatregelen tegen het gebruik van chemische en biologische wapens Het is al een lange tijd van groot belang dat er een verdrag is wat iets tegen de dreiging doet van de gevaarlijke wapens in deze wereld. Daarom is in 1925 ook een verdrag gesloten waarin staat dat er een verbod is dat er deze wapens gebruikt worden. Maar er staat verder niks in over productie en opslag. Zodat profilatie (=verspreiding van de wapens) niet word tegengegaan. Dit verdrag is het Protocol van Genève. Maar er ontbreken vele dingen in dit protocol. Zo worden er geen maatregelen genomen als er een overtreding plaatsvindt. In 1972 werd er een Conventie gesloten waarin staat dat het bezit, productie en gebruik van biologische wapens niet meer is toegestaan. Maar dat betekent niet dat er sindsdien geen onderzoek meer is gedaan naar biologische wapens. De landen Iran, Irak, China, Noord-Korea enz. worden ervan verdacht dat ze nog steeds met biologische wapens werken. Het verbod op chemische wapens moest nog even op zich wachten, want die komt er 20 jaar later. In 1993 om precies te zijn. Er komt een algeheel verbod op alles wat met chemische wapens te maken heeft. Binnen 10 jaar moet alles vernietigt worden. Van de wapens zelf tot de fabrieken. De OPCW(Organization for the Prohibition of Chemical Weapons) moet controleren dat het verbod echt word nageleefd. In Den Haag tekenen 65 landen voor dit verbod. Maar het kan niet echt worden tegengegaan. Kijk maar naar Irak, want waarschijnlijk bezitten hun allerlei verboden wapens. Toch zijn ze in staat om de wapeninspecteurs te misleiden. En je kunt moeilijk controleren of ze nou voor producten met chemische middelen aan het werk zijn of dat ze wapens maken. Maar sinds 11 september 2001 is het van groter belang geworden om iets te doen tegen de natuurlijke wapens. Want als deze gebruikt zouden kunnen worden dan kan het zo zijn dat de wereld uitsterft door de verspreiding van de ziektes. Samenvatting en conclusies: Biologische en Chemische wapens zijn dus de gevaarlijkste wapens die er zijn. Ze bestaan al zeer lang en zijn bij toeval ontwikkeld. Er bestaan vele verschillende soorten biologische en chemische wapens en er komen er steeds meer bij. En ze hebben vele verschillende functies. Van zenuwblokkerende strijdmiddelen tot Mosterdgas. Maar door verdragen word dit tegengegaan. Ondanks de dreigingen die er op dit moment gelden met Irak. Het maken van deze wapens is zeer goedkoop wat meteen ook het 2e grote gevaar is. Je kan er bijna niks tegen doen omdat onze technologie nog niet zo ver is met het tegengaan van deze wapens. We beschikken alleen maar over remmende stoffen. Er zijn wel natuurlijke antistoffen zoals knoflook en vitamine C. Maar biologische wapens worden vooral door arme landen gebruikt, omdat het simpel te maken is en zeer veel schade kan aanrichten. Met 1 kilo biologisch wapen Botilinum kun je 10 miljard mensen doodmaken. En deze stoffen zijn niet snel te ontdekken, omdat het geurloos en kleurloos is.