Nelson Mandela

Als onderwerp van onze praktische opdracht hebben we voor Nelson Mandela gekozen. We vinden het een interessante man. Hij heeft veel goede dingen voor zijn mensen, zijn soort, zijn volk gedaan. Voor vele mensen was hij een held maar anderen zagen hem liever in de gevangenis. Als lid van het ANC werd hij erg gewaardeerd, hij deed veel voor Zuid-Afrika en hij deed nog meer voor vrijheid. Hij gaf zijn leven ervoor, en zijn vrijheid. Hoe moedig is een man die strijd voor iemand anders zijn vrijheid, en die van zichzelf ervoor in de plaats geeft… Zuid-Afrika respecteerde hem, zijn volgelingen respecteerden hem, en wij denken dat nu nog steeds, vele mensen hem respecteren voor wat hij heeft gedaan. Velen zien hem als een held. En zijn tijd als president van Afrika heeft hij ook al die mensen laten zien dat ze recht op vrijheid hebben. Veel Afrikanen hebben van hem geleerd. Ze komen voor zichzelf op. Wij hopen een goede praktische opdracht te leveren, die veel informatie geeft door middel van de door ons gemaakte hoofd- en deelvragen. Onderwerp: Nelson Mandela Hoofdvraag: Hoe kan het dat een man die al meer dan 23 jaar in de gevangenis heeft gezeten, een boegbeeld is geworden van de vrijheidsstrijd in Afrika, en een levend symbool voor de nieuwe maatschappij is? Deelvragen: - Waarom kwam Nelson Mandela in de gevangenis, wat had hij gedaan doordat hij z’n lange gevangenisstraf kreeg? - Hoe was zijn leven in de gevangenis? Wat maakte hij mee en wat vonden de mensen ervan dat hij vrijkwam? -Wat waren zijn bezigheden nadat hij uit de gevangenis kwam. - wie waren zijn aanhangers - welke rol speelde de vrouw van Nelson Mandela (Winnie Mandela) in het leven van Nelson Mandela -waar heeft hij zich de laatste tijd mee bezig gehouden. (president) Waarom kwam Nelson Mandela in de gevangenis, wat had hij gedaan doordat hij z’n lange gevangenisstraf kreeg? Nelson Mandela streed in Afrika voor het afschaffen voor de apartheid in Afrika. De blanken die de zwarte Afrikaanse bevolking onderdrukte en beheerste wou Nelson Mandela het land uit hebben. Hij wou dat de apartheid werd afgeschaft en dat de zwarte weer rechten hadden en dat ze de hef weer in eigen handen kregen. Toen Nelson Mandela op jongere leeftijd als hulp van het stamhoofd functioneerde was het al duidelijk dat Mandela iets groots zou gaan doen in Afrika. Na te hebben gestudeerd op de universiteit van South African Native College in Fort Hare in Johannesburg. Daar leefde hij in een klein huisje. Toen de 2de wereldoorlog uitbrak is hij gestopt met zijn studie toen ging hij werken. In Johannesburg leerde Nelson Sisulu kennen hij had een enorme invloed op het leven van Nelson. Op een dag Stelde Sisulu hem voor aan zijn nicht Evelyn Mase het klikte meteen tussen die 2. In 1944 trouwde Nelson met Evelyn. Sisulu beïnvloede het leven van Mandela opnieuw door hem in het ANC (Afrikaans Nationaal Congres) te introduceren. Na een tijd sloot Mandela zich aan bij een kleien groep actie voerders die op kwamen voor het zwarte ras. Ze vonden dat de zwarte meer te zeggen moesten hebben in Afrika en streden daarvoor. En ze vonden dat de apartheid moest worden afgeschaft. De apartheid werd in het hele land ingevoerd. Bijvoord bij de bussen, toiletten en cafés. Ook mochten de zwarte niet stemmen. Toen de onderdrukken toen nam werd Mandela secretaris-generaal van de Jeugdliga. Door zijn aanwezigheid groeide de Jeugdliga uit tot een machtige groep binnen het ANC. De gebeurtenissen van 1 mei 1950 veranderde Nelson Mandela. Er kwam een staking bij alle zwarte medewerkers uit het land. Nelson Mandela riep hen op om actie te voeren. De actie leverde niet veel op maar er werd geweld gebruikt er vielen 18 doden. Maar volgens het ANC was het een goede actie en ze riepen Nelson op om voortaan meer actie te voeren. Sinds die tijd stond Mandela open voor de samenwerking tussen het ANC en andere bewegingen. Als snel werkte Nelson zich op in het ANC en in 1951 werd hij gekozen als voorzitter van de Jeugdliga. In 1952 werd hij voorzitter van het ANC in Transvaal. Zijn kantoor kwam in Johannesburg te staan. Hij werd hiermee 1 van de 4 nationale ondervoorzitters. Toen Mandela 6 onrechtvaardige wetten wou schappen braker een op stand uit omdat de regering niet wou meewerken. Mandela riep het volk op een opstand te beginnen door alle rassenwetten te schenden. De zwarte liepen gebouwen in waar alleen blanken mochten komen. Na een paar maanden volgde meer dan 18 duizend mensen zijn verzoek op. Er werden veelmensen gearresteerd waaronder Nelson Mandela, maar hij werd weer vrijgelaten na het betalen van een borgsom. Nadat hij vrij kwam ging hij weer verder met zijn campagne. Hij reisde het hele land door om de mensen toe te spreken. Bij elke oproep zei hij wel dat alles geweldloos moest gaan. Maar na een tijdje werd er toch geweld gebruikt. Mandela schafte de opstand af. De regering ging de straffen verhogen iedereen die nu op de verkeerde bank ging zitten werd niet een paar weken maar 5 jaar opgesloten. Wie ander aanzetten om de wet te overtreden werd ook gearresteerd. De jaren daarna organiseerde de veiligheidspolitie steeds op dezelfde manier invallen op kantoren bij het ANC en bij het Indian Congres er werden documenten in beslag genomen en Mandela werd gearresteerd hij kreeg 9 maanden voorwaardelijk. Samen met de andere leiders vormde Mandela nu het doelwit van de regering. Mandela werd onder druk gezet door de regering hij mocht geen meetings meer bij wonen en hij mocht Johannesburg niet meer verlaten. Maar Mandela ging door met zijn strijd tegen de vrijheid zijn 1953 schreef hij een toespraak die hij in het ANC hield. “de mensen moeten voorbereid en rijp gemaakt worden voor nieuwe vormen van politiek” zei hij. “We moeten weer sterk worden en al onze krachten vergaren voor een nieuw en machtiger offensief tegen de vijand”. Het ANC zei in die tijd meer met woorden dan met acties. Toen een blanke vriend van Mandela een avondje uit wou gaan met zijn vrouw riep zijn 4 jarig zoontje dat hij niet alleen thuis wilde blijven met een negerin. Toen Mandela dit vertelde voegde hij er aan toe dat ze niet wisten waarom hun zoontje dit zei. Er was echter nooit iets racistisch in het huis verteld of gedaan. Mandela zei dat hij dit ook met een van zijn kinderen had mee gemaakt. Toen blanken mensen zijn huis verlieten vroeg een van hen waarom komen er hier blanken? Mandela antwoordde niet alle blanken hebben een blank hart er zijn ook blanken met een zwart hart. In 1953 leek de actieve rol van Mandela in het ANC voorbij. De reeds “banningorders” verbood hem om Johannesburg te verlaten. En dwongen hem ontslag te nemen bij het ANC en heel wat andere organisaties. Mandela weigerde dat net zoals het ANC “wij steunen onze leiders”zeiden ze. Mandela ging achter de schermen werken bij het ANC samen met nog een paar andere leiders. Ze liepen een groot risico wie werd gesnapt ging de gevangenis in. Terwijl Mandela achter de schermen mee werkte moest hij vermond en ongemerkt schuil houden voor de tipgevers van de politie. In december 1956 werd Mandela aan het begin van de dag wakker gemaakt door een hevig gebons op de deur. Een groep politie agenten doorzochten zijn huis en arresteerde hem. Samen met 155 andere arrestanten werd hij er van verdacht hoogverraad te hebben gepleegd. Wie schuldig werd bevonden kreeg de doodstraf. Mandela werd op borgsom vrijgelaten. Het proces zou 4 en een half jaar doorgaan. In Afrika veranderde een hele boel en ook in het privé leven van Mandela hij scheidde van zijn vrouw Evelyen en hertrouwde in 1958 met Winnie. Voor Winnie was dit even lastig omdat Mandela altijd en voor iedereen klaar stond werd het huwelijk tussen Mandela en Winnie een zwaar karwei. Wat ook veel aandacht eiste was het ANC zelf. De gemoederen liepen daar hoog op omdat de zaken niet goed liepen. Het ANC streeft wel dat elk volk gelijk was en gelijk behandeld moet worden maar dat lukte maar niet. Elk ras had zijn eigen organisatie. Het ongenoegen werd sterken toen de leiders door de banning orders geen eigen standpunt meer mochten hebben liep alles op in een grote puinhoop financieel en tratief. In 1958 leiden dat tot een breuk binnen het ANC. Onder leiding van Robert Mangaliso Sobukwe werd het PAC opgericht. Het PAC was net als het ANC tegen de pasjes wet. Toen Sobukwe een beslissende actie aankondigde riep hij de zwarte bevolking op om de pasjes thuis te laten en zich als arrestanten aan te bieden. Op maandag 21 maart 1960 gaf hij het voorbeeld. Maar zijn oproep werd maar op enkele plaatsen masaal opgevolgd. Toen de politie het vuur opende tegen een groep ongewapende arrestanten werden er 69 doden geteld. Het bloedbad haalde overal de voorpagina. Ook in het eigen land was er woedend op dit bericht gereageerd. Mandela was 1 van de leiders van het ANC die zijn pasje in het openbaar verbranden. De staking die het ANC een week later organiseerde werd een ongekend succes. Toen er geweld optrad schoot de politie nog meer mensen neer de politie dwong de mensen om weer aan het werk te gaan. De regering wankelde en kondigde de noodtoestand af. Het ANC en het PAC werden verboden en duizende mensen werden er gearresteerd. Mandela werd zonder eenig proces 5 maanden gevangen gehouden. Mandela bleef geweldloosheid aanbevelen. Hij organiseerde een campagne om een nieuwe rechtvaardige grondwet aan te stellen.In 1961 woonden honderden mensen de conferentie bij. Iedereen was verrast toen Mandela een toespraak hield. Niemand wist dat zijn banning orders verlopen waren. Hij was al zo lang uit het zicht verdwenen. Dat heel wat mensen hem niet herkenden. Hij kreeg de menigte niet meer opgewonden. Hij was niet meer z’n vurige spreken. Direct na zijn toespraak verdween hij. Hij reisde door heel het land om een driedaagse staking te organiseren. Mandela bleef via enkele betrouwbare journalisten contact houden met de menigte. Hij hield pers verklaringen via een telefooncel. Hij ontmoete journalisten ’s avonds gekleed in een overal. Mandela werd beroemd als: De Zwarte Pimpernel. (De man die de politie niet kon pakken). De regering gaf de politie streng op te treden tegen de zwarte arbeiders die aan de staking meededen. Ook werd er met ontslagen gedreigd. Door de zware druk van de regering werd de staking maar een gedeeltelijk succes. De manier waarop de regering de staking tot halt riep was voor Mandela de druppel. Hij besloot over te gaan op gewelddadige acties. Er werd een ondergrondse organisatie opgericht, Umkhonto we Sizwe. (Speer van de Natie) De eerste aanslag was op elektriciteitsmasten op 16 december 1961. Er vielen geen slachtoffers. Pas enkele jaren later werden de acties gepleegd om te doden. Een paar weken later vluchtte Mandela het land uit om hulp te gaan zoeken in andere landen. Financiële hulp en hulp voor het opleiden van guerrilla strijders. Zes maanden later kwam Mandela terug in Zuid- Afrika toen de politie dat vermoede is de zoektocht opnieuw gestart. Mandela reisde het land af om nieuwe organisaties op te richten. Hij verkleedde zich als chauffeur en noemde zichzelf David Motsamai. Toen hij op zondag ochtend 5 augustus 1962 Durban uitreed, werd hij gedwongen door een politie auto om te stoppen achter hem reden nog 2 politie auto’s. ze wisten wie hij was. Na een reeks processen was de uitspraak 5 jaar celstraf. Nadat het vonnis zich had uitgesproken draaide hij zich om na de tribune stak zijn vuist omhoog en riep: “Amandla!”(Sterkte). Later kreeg hij een levenslange gevangenis straf nadat hij weer heel was aanklagen te verduren had gehad. Eerst was zijn straf de doodstraf maar dankzij vele protesten over de hele wereld in die straf omgezet in levenslang. Mandela streed voor de vrijheid van zijn volk en was daarbij bereid zijn eigen vrijheid er voor op te geven. Dit was in het kort het verhaal van Nelson Mandela wat hij heeft gedaan voordat en waarom hij in de gevangenis terecht is gekomen.
Hoe was zijn leven in de gevangenis? Wat maakte hij mee en wat vonden de mensen ervan dat hij vrijkwam? Het gevangenisleven was zwaar en moeilijk. Het eten was slecht, de kleding was te koud en er waren slechte cellen. Na enkele maanden gevangen gezeten te hebben werd Mandela naar Kaapstad gebracht. Daarna werd Mandela na Robbeneiland gevaren waar hij dwangarbeid moest verrichten. Hij werkte in de steengroeve om aan een nieuwe gevangenis te werken. Kort nadat Mandela in de gevangenis terechtkwam deed zich op politiek gebied een ingrijpend iets voor. Op 11 juli 1963 werden Walter Sisulu en nog 15 andere mensen opgepakt. Dit was een grote dag voor de politie die nu het oppercommando van Umkhonto Sizwe had opgepakt. Na een tijdje kreeg Mandela telkens weer nieuwe aanklachten aan zijn broek. Die aanklachten waren zo ernstig dat hij de doodstraf riskeerde. Vanuit alle delen van de wereld kwam protest en de straf werd omgezet in levenslang. De zware dagen die Mandela elke dag had (half 6 opstaan, werken zonder wat te zeggen en dan de cel weer in) waren erg vermoeiend maar toch keek iedereen op naar Mandela. Dat zag ook de gevangenisdirectie en ze besloten Sisulu en Mandela in een ander stuk van de gevangenis onder te brengen omdat het anders te gevaarlijk zou worden. De omstandigheden op Robbeneiland werden beter toen er een nieuwe directie kwam. Men mocht muziek luisteren, tijdschriften en kranten lezen. Het eten, de kleren en het onderkomen werd verbeterd. Ook kreeg Mandela eindelijk brieven van zijn vrouw Winnie, die de andere directie had achtergehouden. Mandela kreeg zijn vrouw en kinderen heel weinig te zien omdat het moeilijk was om Mandela te bezoeken. Winnie werd opgepakt en heeft 5 maanden vast gezeten. Ze werd beschuldigd van terrorisme en het aanzetten van staken van zwart arbeiders. Maar toch werd ze vrijgesproken. Op 16 juni 1976 barste er weer eens een actie los. Dit maal door de kinderen die eisten verbetering in de scholing die zij kregen. In dat jaar werden er honderden mensen vermoord waarvan de meeste kinderen. Het bleef weer een paar maanden stil maar toen begon het verzet weer. Omdat men streed voor vrijheid kwam Mandela weer helemaal voorop te staan in de strijd. De regering zag het gevaar meteen en kwamen met een voorstel. Mandela zou worden vrijgelaten maar dan moest hij wel het land uit. Dat weigerde Mandela. In de jaren ‘70 is dit voorstel hem nog enkele keren voorgestel hij weigerde elke keer. Hou wou vrijheid waar hij zelf mocht beslissen wat hij deed en dat hij niet uit Zuid- Afrika hoefde te vertrekken. Steeds meer mensen kwamen erachter hoe belangrijk Mandela wel niet was
Voor de samenleving in Zuid-Afrika. Regeringen, politieke partijen en international organisaties over de hele wereld eisten zijn vrijlating. Het leven van Mandela nam opeens een totaal andere wending. Na 18 jaar te hebben opgesloten gezeten op Robbeneiland, moest hij 1982 opeens samen met Sisulu en enkele andere Pollsmoor-gevangenis. Hij kreeg geen uitleg. Wellicht waren ze op robbeneiland te bang dat hij te veel macht had gekregen. De regering gaf toe dat Mandela een man van aanzien was. De minister van Justitie begon hem te bezoeken. Ze konden het met elkaar vinden en hadden lange eenzame gesprekken. De cipiers hadden respect voor hem. Toch was hij nog steeds niet vrij. Pollsmoor was een heel goed beveiligde gevangenis uit Mandela’s cel zag je een klein stukje plein en een gras veldje. Met kerstmis mocht hij een wandeling maken op de grasvelden van de gevangenis. Hij was erg opgewonden. Voor het eerst in 20 jaar voelde hij weer gras onder zijn voeten. In januari 1985 bood de Zuid-Afrikaanse president Botha Mandela in het openbaar de vrijheid aan. Maar dan moest het ANC stoppen met het plegen van gewelddadige acties. Mandela liet een verklaring voorlezen door zijn dochter waarin duidelijk werd gemaakt dat hij er niet mee instemde. Van overal in de wereld werd zijn vrijheid geëist. Hij vertegenwoordigde de vrijheid van het Zuid-Afrikaanse volk, en van alle onderdrukten. Binnen de Zuid-Afrikaanse regering kwam een breuk. De ene helft van de regering vond dat ze hem niet vrij moesten laten. De andere helft vond dat ze geen keus hadden. Mandela’s 70ste verjaardag was het hoogte punt op 18 juni 1988 werd er een rockconcert in het Wembleystadion in Londen gehouden. Vele miljoenen mensen verspreid over 28 landen keken na dit concert waar vele beroemde artiesten aan mee deden. Enkele weken later werd opeens gemeld dat Mandela ziek was. Nadat hij was ontslagen uit het ziekenhuis kreeg hij een comfortabel huis in de Victor Verster-gevangenis. Hij wilde niet dat zijn gezin bij hem kwam wonen. Hij wilde niet dat zij hun vrijheid zouden opgeven voor hem. In 19889 waren er heel veel politieke veranderingen. Het land zat economisch ook niet goed. Toen F.W. de Klerk begin 1990 werd gekozen als president was het duidelijk dat Nelson Mandela snel zou worden vrijgelaten. Op 2 februari gaf de president toe aan de oproepen van het ANC en het PAC toegelaten werden. Op 10 februari kondigde hij aan dat Mandela de volgende dag overwaardelijk vrij was. Daarom stonden er honderden journalisten voor Mandela’s gevangenis. Daarom stonden er een enorme menigte voor het stadshuis van Kaapstad om een eerst glimp van Mandela te zien. De wereld was opgelucht en opgetogen nu dat Mandeal weeer op vrije voeten kwam. Hij heeft vele bezoeken met succes afgelegd in Amerika, Europa en Afrika. Nelson Mandela de 70 jarige man die na 27jaar weer op vrije voeten kwam en doorging met waar hij gebleven was, met het bevrijden van zijn eigen volk tegen de blanke indringers. Wat waren zijn bezigheden nadat hij uit de gevangenis kwam? Meteen nadat Nelson Mandela vrij kwam, maakte hij een aantal internationale reizen, hij kwam ook naar Nederland. Nelson Mandela ontving vele onderscheidingen waaronder de Mensenrechtenprijs van de Verenigde Naties (1988, met zijn toenmalige vrouw Winnie Nomzamo Mandela). Mandela en De Klerk spanden zich in om Zuid-Afrika te vormen tot een niet-racistisch democratisch land. In 1993 kregen De Klerk en Mandela hiervoor de Nobelprijs voor de Vrede. Daarna ging Nelson Mandela met de Zuid-Afrikaanse regering onderhandelen om de apartheid af te schaffen, en om een multiraciale regering aan te stellen. Een multiraciale regering is een regering die bestaat uit mensen van verschillende rassen, en dus niet alleen maar blanken. In december 1994 werden er vrije verkiezingen gehouden en daar stemde de grote meerderheid voor het ANC (Afrikaans Nationaal Congres) 62,6% stemde voor het ANC, van de ongeveer 22 miljoen uitgebrachte stemmen. De maand daarop werden de eerste niet-raciale verkiezingen gehouden en werd Mandela uitgekozen als president van Zuid-Afrika, hij was de eerste zwarte president! Er werden posters gemaakt van een foto van Mandela met de tekst ‘The people’s choice!’, en Mandela met kinderen van allerlei rassen met de tekst ‘A better life for all’. Hoewel de noodzakelijke veranderingen van de Zuid-Afrikaanse maatschappij langzaam verliepen, waren de mensen er in het algemeen wel tevreden over. In juli 1996 werd Mandela voorzitter van de Southern African Development Community (SADC, dat is een organisatie voor economische en technische samenwerking in Zuid-Afrika). In 1996 werd zijn huwelijk met Winnie officieel ontbonden, zij werd beschuldigd van ontvoering. Hij trouwde hierna met de weduwe van de Mozambiquaanse president Machel. Wie waren zijn aanhangers? Toen Mandela naar Johannesburg ging. Confronteerde hij daar al iedereen met het wrede systeem van apartheid. Volgens de wetten die toen golden mochten zwarte mensen niet stemmen en niet zonder paspoort door het land reizen. Nelson Mandela was hier fel op tegen. In 1940 werd hij verwijderd van de universiteit van Fort Hare, omdat hij een van de leiders was van een studentenstaking. Hieruit bleek dus dat hij daar al mensen had kunnen overtuigen van zijn standpunten tegen de apartheid. De blanken en de zwarten werden gescheiden, de zwarten .moesten reizen in ‘zwarte’ bussen en treinen. Ze hadden aparte ziekenhuizen en ze woonden in aparte wijken, townships genoemd. De zwarten waren het hier natuurlijk niet mee eens dus hielden ze demonstraties. Het ANC, de grootste zwarte politieke partij die al snel verboden was, organiseerde veel protestacties. Doordat Mandela zijn standpunten liet horen, kwam hij in aanraking met andere mensen die hetzelfde over de apartheid dachten. Zo kwamen de idealen van Mandela overeen met die van het ANC, het enige verschil was, dat Mandela liever geen geweld gebruikte, maar het ANC vond dat soms nodig was om de idealen te bereiken. Steeds meer mensen gingen zich bemoeien met de apartheid. Ook sommige blanke Zuid-Afrikanen verzetten zich tegen de apartheid. Maar dat niet alleen, ook het buitenland ging zich er mee bemoeien. Dat kwam doordat hij ook naar andere Afrikaanse landen reisde om steun te zoeken voor de zwarte bevolking in Zuid-Afrika. Mandela verliet zijn schuilplaats, ergens in Zuid-Afrika, en werd over de grens gesmokkeld en dook op tijdens de Addis-Ababa conferentie van de Pan-African Freedom Movement van Oost en Centraal-Afrika en vertelde over de situatie in Zuid-Afrika. Dat maakte indruk, dus wilden de landen er wat tegen doen. Nederland was een van die landen, ze begonnen een ‘boycot’ tegen Zuid-Afrika. Ze handelden niet meer met het land, en hoopten dat Zuid-Afrika de apartheid zou afschaffen. De groep die aan Mandela’s kant stond, werd dus steeds groter en groter. Doordat hij zich niet uit het veld liet slaan toen hij in de gevangenis zat, kregen steeds meer mensen veel respect voor hem. Een van zijn grootste aanhangers was zijn toenmalige vrouw Winnie, wat zij deed voor de apartheid is te lezen bij een andere deelvraag. Het feit dat er gestreden werd voor zijn vrijlating, dat de vrijlating over de hele wereld over radio en televisie te volgen was en dat hij kort erna werd gekozen als president, bewees dat Mandela vele aanhangers had, natuurlijk zwarten, maar ook blanken. Ondanks dat hij nu niet meer zo veel doet als voorheen, is de wereld hem nog niet vergeten. Waar heeft hij zich de laatste tijd mee bezig gehouden (president)? Na zijn vrijlating begon Mandela te onderhandelen met de Zuid-Afrikaanse regering om apartheid af te schaffen en een multiraciale regering aan te stellen. Dit houdt in dat er meerdere rassen in de regering zouden komen. In april 1994 werden vrije verkiezingen georganiseerd, waar het ANC zich ook aanmeldde. Een verrassende meerderheid stemde voor het ANC. De nieuwe regering nam de taak op zich het land te moderniseren en te stabiliseren. De ban op het ANC werd opgeheven en Nelson werd in juli 1991 gekozen tot voorzitter. Met de toenmalige regering voerde hij onderhandelingen over een zwart/blanke toekomst voor Zuid-Afrika. In september 1992 resulteerde dat in de haastige samenstelling van een interim-regering ( een regering met allemaal tijdelijke mensen, omdat ze in een overgangsperiode zitten) die als taak had, de hervormingen door te voeren. In februari 1993 besloten ze om een vrije-, niet raciale verkiezing te organiseren. Hiermee wilden ze een nationale eenheidsregering creëren. Nelson Mandela werd de president van de nationale eenheidsregering. Hij was inmiddels al 76 jaar. Hij volgde de Klerk op, die al een klein beetje een begin had gemaakt aan het afschaffen van apartheidsregels en wetten. Mandela groeide snel in de rol van oudere staatsman en wist, met hulp van onder meer bisschop Desmond Tutu een sfeer van nationale verzoening te krijgen. In 1994 stelde Nelson Mandela zich als kandidaat voor de presidentsverkiezingen van Zuid-Afrika. Hij behaalde vele stemmen van de bevolking, wat ze voor een deel al verwacht hadden. In de maanden die volgden, begonnen Mandela en de regering van nationale eenheid te denken over een wederopbouwprogramma dat de zwarte bevolking
tegemoet moest komen en buitenlandse investeringen moest aantrekken. Mandela probeerde tussen de etnische en de politieke groepen een soort samensmelting te krijgen, door niet alleen het ANC, maar ook de Inkatha-beweging (waar het ANC lang mee in conflict is geweest) en de Nationale Partij erin op te nemen. Hij ging ook in discussie met leden van de rechtse Conservatieve Partij, terwijl één van zijn ministers hetzelfde deed met leden van de ultra-rechtse Afrikaner Verzetsbeweging. Op deze manier won Mandela het vertrouwen van een groot deel van het conservatieve deel van Zuid-Afrika. Hoewel de noodzakelijke veranderingen van de Zuid-Afrikaanse maatschappij traag verliepen, was men er in het algemeen wel tevreden over. In 1996 scheiden Nelson en Winnie. 2 jaar later is hij hertrouwd met Graca Machel. Zij was de weduwe van de president Samora Machel van Mozambique, die dus was overleden. In 1999 werd Thabo Mbeki, in plaats van Nelson Mandela, de president van Zuid-Afrika. Nu is hij nog steeds actief als adviseur en bemiddelaar (tussenpersoon die partijen tot elkaar probeert te brengen) bij verschillende internationale dingen.
Welke rol speelde de vrouw van Nelson Mandela (Winnie Mandela) in het leven van Nelson Op 26 september 1936 werd Winnie Nomzano Mdikizela, later Winnie Mandela, in Bizana, Zuid Afrika, geboren. Daar groeide ze ook op. In 1958 leerden Nelson Mandela en Winnie Mandela elkaar kennen. Nelson was toen net gescheiden van zijn vorige vrouw Evelyn, dus het werd langzaam opgebouwd. In 1961 was het toch zover, ze trouwden. Voor Nelson was dit dus zijn tweede huwelijk. Uit zijn eerste huwelijk had hij 3 kinderen, die hij verder amper zag, omdat ze bij Evelyn introkken. Toen ze met elkaar trouwden wist Winnie heel goed dat ze met een strijder trouwde, iemand die niet van ophoudend wist. Hij vocht voor de bevrijding van het zwarte volk. Dit hield ze tijdens de moeilijke jaren die ze met hem heeft gehad goed in haar achterhoofd. Hij stond altijd klaar voor anderen, en hielp iedereen. Toen Nelson in 1961 in de gevangenis kwam, vocht Winnie de strijd door. Winnie had net als Nelson een democratisch Zuid-Afrika voor ogen waar Zwart en wit gelijke rechten hebben en in vrede kunnen leven. Als lid van de ANC kreeg ze de naam “Mother of the Nation”. In 1969 kwam ze voor 17 maanden in de gevangenis, doordat ze haar meningen en ideeën
te ver door dreef. In 1976 werd ze verbannen van Soweto. Winnie had bodyguards, die als bijnaam de naam ‘the Mandela United Football Club’ hadden. De bodyguards stonden al een hele tijd bekent om hun agressiviteit en brutaliteit. In 1989 ontvoerden de bodyguards van Winnie een 14 jarige activist. Hij werd later gevonden. Hij was vermoord. Het ANC reageerde geschokt, en kwam tot de conclusie dat Winnie gek was geworden, ze was niet meer onder controle te houden. Nelson zat nog in de gevangenis, en was in die tijd heel slecht in orde. Het ging slecht met zijn gezondheid. Ze bezocht hem regelmatig en hield hem op de
hoogte van wat zich buiten de gevangenismuren afspeelde. In 1992 scheiden Winnie en Nelson. Nelson vindt dat hun politieke ideeën te veel verschillen. Hij zegt dat hij nog wel van haar houdt. Ze was een heel belangrijk deel van zijn leven. Zij heeft hem in de moeilijkste jaren weten te steunen, hoe erg ze er zelf ook van in de problemen raakte. Maar de politieke meningsverschillen waren onacceptabel bij Nelson. Ze moest wel hetzelfde willen als hij wilde, want anders waren ze met elkaar voor een heel ander doel aan het strijden. Het was ook meer een hechte vriendschap, goede vrienden die met elkaar een doel voor anderen probeerden te bereiken. Ze gaven wel om elkaar, maar ze waren niet met elkaar bezig, met de liefde die tussen hun zat. Conclusie
Hoofdvraag: Hoe kan het dat een man die al meer dan 23 jaar in de gevangenis heeft gezeten, een boegbeeld is geworden van de vrijheidsstrijd in Afrika, en een levend symbool voor de nieuwe maatschappij is? Nelson Mandela werd boegbeeld van de vrijheidsstrijd in Afrika doordat hij ontzettend veel voor de apartheid heeft gedaan. Hij liet zijn standpunten duidelijk horen, en daardoor had hij veel aanhangers. Ze organiseerden allerlei protesten en stakingen, waarmee ze gelijkheid probeerden te verkrijgen. Hij gaf 23 jaar van zijn leven op voor de apartheid. Daardoor kreeg hij veel respect van de bevolking, zowel zwart als blank. Ook in zijn jaren als president heeft hij de apartheidswet proberen af te schaffen. 5 jaar heeft hij voor de bevolking gestreden. Gestreden voor gelijke rechten en plichten, dat iedereen hetzelfde is. Nog steeds respecteren mensen hem, en zien hem als HET grote voorbeeld voor een goede samenleving! Ook nu nog nemen mensen in de politiek een voorbeeld aan Nelson Mandela. Vele jaren heeft hij hard gewerkt, maar nu kan hij niet veel meer doen. De artsen hebben prostaatkanker geconstateerd. “If you want to make peace with your enemy, you have to work with your enemy. Then he becomes your partner ”. Nelson Mandela, 1993 Bronvermelding: · Encarta · http://www.cmo.nl/platformmre/leerlingen.html · http://www.anc.org.za/people/mandela.html · http://www.anc.org.za/ · http://news.bbc.co.uk/hi/english/world/africa/newsid_1454000/1454208.stm · http://www.scholieren.com · boekjes uit de mediatheek: Nelson Mandela en een Biografie.