De geschiedenis van Feyenoord

De begin jaren Op 19 juli 1908 is de voorloper van Feyenoord opgericht. De club hete toen nog Wilhelmina. De club is opgericht in café 'De Keijzer' door 5 bouwvakkers. Door de loop der jaren is de club heel veel van naam veranderd. Zo werd de naam eerst veranderd in Hillesluische Football/Feijenoord Combinatie en later ook in H.F.C. Celeritas, RVV Celeritas, R.V.V. Feijenoord, A.V Feijenoord, Sportclub Feijenoord en uiteindelijk Sportclub Feyenoord. De laatste verandering was gedaan omdat men in het buitenland moeite hebben met de ij, omdat die niet in hun alfabet staat. In 1912 pakt Feyenoord zijn eerste prijs in zijn geschiedenis, de Concordiaan beker. In 1917 verlaat de club het Afrikaanderplein en verhuist naar de Kromme Zandweg. Feyenoord is inmiddels gepromoveerd naar de eerste klasse. Op 9 oktober 1921 word voor de eerste keer Feyenoord - Ajax gespeeld. Tienduizend supporters zien Feyenoord met 2-3 verliezen. In 1924 behaalt Feyenoord dan eindelijk zijn eerste landstitel. Vier jaar later wordt Feyenoord weer kampioen van Nederland en dat herhaalde ze in 1936 en 1938. Inmiddels is Feyenoord weer verhuisd, van de Kromme Zandweg naar de Kuip. 60.000 toeschouwers konden er in die tijd nog in de Kuip. Na de oorlog De jaren 50 waren een overgangsperiode voor Feyenoord. Het team was nog niet groot in Europa en kon nationaal aardig meedoen, maar we waren nog maar een goede subtopper. De grote omslag was toen in 1956 het betaalde voetbal werd ingevoerd. Voorzitter Kieboom kocht de club Holland Sport op, om zo Feyenoords plek in de hoogste klasse veilig te stellen. De eerste drie jaar van de betaald voetbal competitie speelde Feyenoord nog geen grote rol met respectievelijk een 5e, 11e en opnieuw 5e plek. De eerste 2 landskampioenschappen na de invoering van betaald voetbal was in de jaren 1965 en 1969.
De Jaren ‘70 De eerste ronde was makkelijk; tegen het IJslandse Reykjavik werd thuis met 12-2 gewonnen. De uitwedstrijd speelde Feyenoord ook in de Kuip, omdat dat meer recette op zou leveren voor de IJslanders. Nu werd het 'maar' 4-0. In de tweede ronde wachtte wel een tegenstander van formaat. Het Italiaanse AC Milan. De Europese topclub van dat moment. Feyenoord begon met een uitwedstrijd, die werd met 1-0 verloren. Toch geloofde trainer Ernst Happel er in dat Feyenoord zich voor de kwartfinale kon plaatsen. Hij had alle vertrouwen in Feyenoord. Dat vertrouwen werd beloond. In de legendarische thuiswedstrijd werd Milan met 2-0 verslagen. Verslaggever Theo Komen kon niet geloven dat de 2-0 was gevallen, en dat stukje is nog altijd een uniek stukje journalistiek. In de kwartfinale kwam Feyenoord uit tegen Vorwarts Berlin, in erbarmelijke omstandigheden werd in Berlijn met 1-0 verloren. Thuis werd dat rechtgezet door met 2-0 te winnen. In de halve finale trof Feyenoord de Poolse legerploeg Legia Warschau. In Warschau wist Feyenoord op een onbespeelbaar veld de 0-0 vast te houden. De finale lonkte nu wel erg. Thuis werd met 2-0 gewonnen en een droom was uit: Feyenoord stond in de finale. De tegenstander was het Schotse Celtic, dat een paar jaar daarvoor de Europacup al had gewonnen. Feyenoord had dus te maken met een gelouterde tegenstander. De finale werd gespeeld in Milaan, waar Feyenoord eerder dit toernooi al goede herinneringen aan had. In een enerverende wedstrijd, waarin Feyenoord met 1-0 achter kwam, Won Feyenoord met 2-1 doordat Ove Kindvall in de extra speeltijd de winnende treffer binnentikte. De vreugde in Milaan was geweldig. Feyenoord was de beste van Europa. Een paar maanden later werd Feyenoord in hetzelfde toernooi in de eerste ronde uitgeschakeld door het nietige UT Arad. Wel pakte Feyenoord de wereldbeker. Feyenoord boekte in de Europacup 1 niet veel succes meer, wel werd in 73/74 de UEFA cup gewonnen door in de finale Tottenham Hotspur te verslaan. Nationaal was Feyenoord in de periode ook sterk. In 1971 en 1974 werd de landstitel gepakt. Het was een succesvolle periode voor Feyenoord die legendarische spelers voortbracht zoals de tot Feyenoorder van de Eeuw verkozen Willem van Hanegem, Wim Jansen, Coen Moulijn en Ove Kindvall. Toch sloot Feyenoord het decennia niet goed af. Europees kon Feyenoord geen potten meer breken, de kwartfinale in 1977 in het UEFA cup toernooi is het verst waar Feyenoord in die periode toe reikte. Ook nationaal ging het minder, na nog een paar keer een tweede plaats behaald te hebben eindigde Feyenoord in 1977/1978 op de tiende plek. Het jaar daarop werd wel weer een tweede plek behaald. Maar de prijzen bleven uit. De jaren ‘80 De jaren tachtig waren een dieptepunt in de Feyenoordhistorie. Feyenoord begon matig, maar in 1984 werd wel de dubbel gehaald. Dit komt mede doordat Johan Cruijff toen uit wraak bij Feyenoord speelde. Maar ook doordat Feyenoord zelf goede spelers had als Ruud Gullit. Na de dubbel ging het heel snel bergafwaarts. In De Europacup toernooien kwam Feyenoord nooit verder dan de tweede ronde, en nationaal was het ook al niet al te best: een zesde plek in 1988, en een elfde in 1989/1990. Feyenoord verkeerde zelfs enige tijd in de degradatiezone. Niet alleen het slechte spel maakte die jaren zo slecht. Ook financieel ging het niet al te best. Toen de toenmalige hoofdsponsor HCS failliet ging, nam het Feyenoord bijna mee in zijn val. Feyenoord stond op dat moment aan de rand van de afgrond. De huidige voorzitter Jorien van den Herink heeft Feyenoord gered door veel eigengeld in de club te steken. 1990 tot en met nu. In 1992 leek Feyenoord op de weg terug door de derde plek te pakken. Het seizoen daarop gebeurde wat lange tijd onwaarschijnlijk leek. Feyenoord werd landskampioen. Spelers als de Wolf, Taument, Kiprich, Witschge, Blinker en de Goey zorgden ervoor dat de supporters weer konden feesten. Omdat er niet genoeg plaatsen waren in Groningen, waar Feyenoord de kampioenswedstrijd speelde, werden er in de Kuip megavideoschermen gezet. De Kuip zat vol en de supporters in Groningen zongen dan ook 'en we zwaaien met zijn allen naar de kuip'. Feyenoord won tevens in vijf jaar vier keer de KNVB beker. Ook de honger naar Europese successen begon weer te komen. In 1992 behaalde Feyenoord de halve finale van de Europacup II, Ook in 1996 reikte Feyenoord zover. In 1997 Speelde Feyenoord in de Champions League (Europacup I) tegen Juventus. Er werd thuis met 2-0 gewonnen. Ondanks deze overwinning overleefde Feyenoord de eerste poule ronde niet. In 1999 werd onder Leo Beenhakker opnieuw de landstitel behaald, in 2000 haalde Feyenoord de tweede ronde van de Champions League, daarin werd gewonnen van Lazio en Olympique Marseille, maar de kwartfinale werd helaas niet gehaald. In de competitie werd Feyenoord dat jaar 3e, waardoor ze het seizoen erop voorronde mochten spelen voor de Champions league, maar daarin werd verloren. In 2002 was eindelijk weer europees succes. Feyenoord werd uitgeschakeld in de Champions league, maar mocht toch verder in de UEFA cup. Via Freiburg, Glascow Rangers en PSV kwamen ze in de halve finale tegen over Inter Milan te staan. Iedereen dacht dat het toen over was. Dat gebeurde niet. Uit wonnen ze met 1-0. Thuis stond Feyenoord lange tijd met 2-0 voor, maar toen begon Feyenoord fouten te maken. Het werd zelfs nog 2-2, maar Feyenoord werd gered door het fluitsignaal. De finale werd gespeeld in de Kuip. Dortmund was de tegenstander. Feyenoord had het geluk dat ze al vroeg een penalty kregen en dat een verdediger van Dortmund daardoor rood kreeg. Ze schoten de penalty er in en in de 1e helft werd er nog een 2e doelpunt bijgeplakt vanuit een vrije trap. Dortmund kwam weer even terug uit een penalty, maar snel daarna scoorde Feyenoord voor de 3e maal. Dortmund scoorde nog een keer, maar het was niet voldoende. Feyenoord won voor de 2e maal de UEFA cup.