Pesten, een dagelijks en lastig probleem

Plagen is onschuldig, pesten is gemeen. De slachtoffers gaan dan angstig naar school met een idée van, ik wordt vandaag weer uitgescholden, ik word weer in elkaar geslagen. Pesten is dus heel erg voor de kinderen die worden gepest.

Pesten is eigenlijk een opluchting voor de pesters. Vaak krijgen ze thuis niet veel aandacht en hun agressiviteit wordt dan niet gecorrigeerd. Soms werden ze vroeger zelf ook gepest en willen niet dat het nog een keer gebeurt. Daarom gaan ze zich dan op een andere school, om niet het mikpunt van pesten te zijn, agressiever opstellen. Vaak is de pestkop ook de sterkste en de populairste van de klas.
Het pesten gebeurt altijd als ze in een groep zijn. De andere kinderen in de klas zijn bang om ook gepest te worden en gaat daarom ook pesten. Dat zijn meelopers. De pestkop kan daarom, als hij alleen is, zich heel anders gedragen. Dan kan het slachtoffer niks beginnen als de hele klas tegen hem is. Ze schelden het slachtoffer uit, trekken aan zijn kleren, laten hem in de val vallen, slaan hem, sluiten hem helemaal op, de gepeste kind eet dan altijd alleen in een hoekje en is dan bang dat de pestkoppen hem vinden.

Het pesten gebeurt vaak op een plek waar niemand ze ziet. Vaak achter de rug van een leraar of in een steegje in het dorp, of thuis in hun kamer.
De gepeste kinderen zijn vaak kinderen die er kwa uiterlijk er anders uitzien. Ze hebben een bril, een beugel, etc… Maar vaker gaat het om hun gedrag. Ze zijn bijvoorbeeld niet lid van een voetbal club, maar lid van een verf club. Of ze spelen accordeon en geen elektrische gitaar. Dan vind de pester dat het slachtoffer niet bij de groep hoort en begint dan te pesten.
Slachtoffers vinden het vaal helemaal niet leuk om gepest te worden maar beginnen er thuis niet over. Ze zwijgen er heel vaak over. Ze huilen dan ‘s avonds in bed. Het zwijgen is volgens mij het grootste probleem. Dat het kind er zelf niet over begint te praten. Maar vaak komt het ook door dreigementen dat als het slachtoffer het aan de leraar vertelt of aan zijn ouders, dan rammen we ze hem in elkaar.
Het pesten is een heel moeilijk oplosbaar probleem en het gebeurt helaas heel vaak. Toch is het wel te bestrijden als het serieus wordt genomen. Dat betekent dat de slachtoffers moeten weten dat ze hulp van de volwassenen kunnen krijgen. De volwassenen moeten daarentegen ook aandachtig luisteren naar wat het kind te zeggen heeft. De leerkrachten moeten ook er wat aan doen want op school gebeurt het haast altijd. Je kan het oplossen door met de ouders van de pestkop te spreken en die van de meelopers. Ze moeten goed inzien wat hun kind op school doet. Vaak denken de ouders dan dat hun kind dat niet doet omdat hij the niet laat merken thuis en want het zijn HUN kinderen, die zouden dat nooit doen. Het slachtoffer kan ook naar een kinderlijn bellen om hulp te vragen als de ouders niet mee willen werken.
Het pesten kan heel ver doorgaan. Ik ken een verhaal die waar gebeurt is. Het gaat over een jongen die al vier jaar werd gepest. Toen hij negen was praatte hij er eindelijk over. Maar het werd steeds erger. De leerkracht bemoeide zich nergens mee. De moeder sprak elke avond met het haar zoon, het slachtoffer. Op een avond zei hij:”Mama, als ik dood was, zouden er ook geen problemen meer zijn.” Het jongetje was negen jaar en dacht al aan zelfmoord. Zo zie je dat het heel erg kan aflopen.

Ik vind zelf pesten heel erg. Ik haat het als iemand wordt gepest. In onze klas wordt er een meisje gepest. Maar het gaat nu beter. Ik heb heel wat informatie kunnen vinden over pesten omdat het een dagelijks probleem is. Iedereen praat erover. Ik vond het wel leuk om een opstel over “pesten” te maken.