Atoombom op Hiroshima en Nagasaki

Was de atoombom op Hiroshima en Nagasaki noodzakelijk? Wat is er gebeurd? Op 6 augustus 1945 om 8.15 uur viel op Hiroshima de eerste atoombom. Dit was een uraniumbom. Op 9 augustus 1945 om 11.02 uur viel de tweede bom op Nagasaki. Dit was een plutoniumbom. Deze bom had een nog grotere kracht dan de uraniumbom. Dit alles gebeurde nadat president Truman bevel had gegeven. In Hiroshima vielen er op het moment van de bom inslag 100.000 doden en waren er 80.000 gewonden. In Nagasaki waren er 70.000 doden en ongeveer het zelfde aantal gewonden. Binnen drie maanden waren 130.000 van de 340.000 mensen in de stad dood. Voor 1950 gingen er nog 70.000 mensen dood door diezelfde ontploffing. Overlevenden hadden last van erge misselijkheid, diarree, zwakheid en bloedziektes. Vaak voelden ze zich ook nog depressief en schuldig, zich afvragend waarom meer dan de helft van de bevolking van de stad is overleden en zij niet. Het risico van kanker nam door de ontploffing toe met 30 tot 40 procent, waardoor je hier nog duizenden slachtoffers bij op kunt tellen. Ook nam het aantal geboortes van dode kinderen toe volgens onderzoek van the Research Institution for Nuclear Medicine and Biology in de universiteit van Hiroshima. Pas jaren later kon er een gedetailleerde beschrijving geschreven worden van wat er echt was gebeurd. De temperatuur in het midden van de explosie was enkele miljoenen graden Celsius. De klap brak ramen op 15 kilometer afstand. Gebouwen op 4 kilometer afstand werden verkoold, op 3 kilometer afstand had 90 procent van de gebouwen brandschade, en in een straal van 2 kilometer rond de ontploffing was niets dan as en puin over. Dertien vierkante kilometers waren volledig vernietigd, inclusief 42 van Hiroshima’s 45 ziekenhuizen Waarom werd de atoombom gegooid? In 1936 had Duitsland met Japan het anti-Kominternpact gesloten. Dit verdrag was vooral tegen het Communisme. De Japanners werden door Hitler gezien als het “Herrenvolk van het Oosten”, een volk dat recht had op de hegemonie in Azië. Japan wou zijn afzetgebied in Azië uitbreiden, dit leidde er toe dat zij met verschillende landen ruzie kregen, zoals China, de Europese kolonisators en de Verenigde Staten. De opmars van de Japanners begon met de verovering van Mantsjoerije in 1931. Vervolgens vielen zij China binnen, wat maar gedeeltelijk lukte. In 1938 verklaarde de Japanse Regering: “Wat Japan nastreeft is de instelling van een Nieuwe Orde, waardoor de veiligheid en de duurzaamheid van de verhoudingen in Oost-Azië worden gegarandeerd. Daarin ligt het einddoel van ons militaire optreden. Deze Nieuwe Orde heeft haar grondslag in de drievoudige verbondenheid van Japan, Mantsjoekwo en China, gericht op wederzijdse hulpverlening en samenwerking op politiek, economisch, cultureel en ander terrein. Het is de taak van de Nieuwe Orde de internationale gerechtigheid te verzekeren, het gemeenschappelijk afweren van het communisme te garanderen, een nieuwe cultuur in het leven te roepen en nauwe economische samenwerking in geheel Oost-Azië te bewerkstelligen.” Doordat de Oorlog in Europa doorging kon Japan nu zijn kans grijpen, en dat deed hij ook. De koloniale rijken van Nederland, Frankrijk en Groot-Brittannië leken voor hen voor het grijpen te liggen. Maar er werd door de Japanners één grote fout gemaakt en dat was de aanval op Pearl Harbor op 7 december 1941. Toevallig had President Roosevelt op 6 december, één dag vóór Pearl Harbor, toestemming gegeven om een aanzienlijk hoog bedrag aan overheidsgeld beschikbaar te stellen voor het ontwikkelen van een atoombom. De Japanse aanval dwong Amerika tot iets wat ze eerst niet had: een oorlog als reden om de atoombom te maken. De Amerikanen hadden nu een reden om de atoombom te gebruiken door de aanval van de Japanners op Pearl Harbor. Het was de bedoeling van Japan om Pearl Harbor aan te vallen zonder een echte oorlogsverklaring. Maar Japan was van plan geweest de diplomatieke betrekkingen met de Verenigde Staten net voor de luchtaanval te verbreken, waarmee in de ogen van de Japanners aan een oorlogsverklaring voldaan werd. Maar dit gebeurde niet op tijd. De Japanse aanval op Pearl Harbor die een “verrassing” had moeten zijn, werd in werkelijkheid een “verraderlijke aanval”. De Amerikaanse President Roosevelt was erg woedend; hij had wraak gezworen aan Japan. Het Manhattanproject stelde hem in het vooruitzicht dat dit project verschrikkelijk en totaal zou zijn. Opeens was na de aanval op Pearl Harbor heel veel veranderd in de Tweede Wereldoorlog tot dan toe. De Verenigde Staten stond nu tegenover het bondgenootschap Japan, Duitsland en Italië. Het betekende voor alle drie de vijanden dat ze nu met een onbekende vijand te maken hadden die over ondenkbare middelen beschikte om de oorlog te kunnen beslissen. Er waren vele plaatsen in de VS waar aan de atoombom werd gewerkt, maar Los Alamos was toch het belangrijkste. Het geld dat nodig was voor het project was via boekhoudkundige “trucjes” verwerkt in de federale begroting. Uiteindelijk was Little Boy klaar en werd er een aanval beraamd op Japan om ze te laten boeten voor de verraderlijke aanval op Pearl Harbor. De Japanners wisten al dat de Verenigde Staten wraak zou nemen, maar hoe verschrikkelijk en met welk wapen wisten ze niet. Op 6 Augustus 1945 was het zover, de Verenigde Staten zou wraak nemen. Om kwart over acht ’s ochtend werd de atoombom boven Hirosjima tot exploderen gebracht na gedropt te zijn door de Enaloa Gay, bestuurd door Paul Tibbets.
Antwoord op de vraag: VS-president Truman en de legerleiding beweerden dat het inzetten van de wapens noodzakelijk was om de oorlog tegen Japan snel tot een einde te brengen. Ze beweerden dat hiermee het leven van miljoenen Amerikaanse soldaten zou gered worden. Maar Japan was net voor de aanval al in beraad geweest over overgeving. De aanval was dus niet noodzakelijk. De Japanners hadden zich toch wel overgegeven. Het duurde alleen lang omdat ze hun eer niet wilden aantasten. Voor de Amerikanen was het dus meer een wraak actie. Natuurlijk was de aanval niet noodzakelijk Na de aanval op Hiroshima was de oorlog wel meteen over. Maar het aantal mensen dat daarvoor heeft moeten sterven is verschrikkelijk, en dat kan nooit meer goed gepraat worden door Amerika.