Musical: My fair lady

Algemene Gegevens Titel: My Fair Lady
Auteur: Alan Jay Lerner en Frederick Loewe
Regisseur: Trevor Nunn
Hoofdrolspelers : Anthony Andrews als Professor Henry Higgins
Laura Michelle Kelly als Eliza Doolittle
Russ Abbot als Alfred P. Doolittle
Hannah Gordon als Mrs. Higgins
Stephen Moore als Colonel Hugh Pickering
Patsy Rowlands als Mrs. Pearce
Michael Xavier als Freddy Eynsford-Hill
Plaats en datum : 28 mei 2002 in de Theatre Royal Drury Lane in Londen Plot Eliza Doolittle is een grof meisje die bloemen verkoopt op Covent Garden. Ze heeft geen manieren en ze praat plat engels. Op een dag zien Henry Higgins en Hugh Pickering haar bloemen verkopen op de markt, en Henry higgins wedt erom dat hij binnen 6 weken van dat groffe meisje een welbeschaafd, net meisje kan maken, die goed origineel engels kan spreken. Ze moet zo veranderen dat niemand aan haar kan merken dat ze van slechte afkomst is. Eliza gaat mee met Higgins, omdat ze een net meisje wil worden zodat ze later haar wens kan waarmaken om een eigen bloemenwinkel te openen. Hoewel het in het begin stroef liep met het “opleiden” van Eliza, gaat het op den duur best goed. Professor Higgins neemt haar mee naar een bal, en daar weet ze zich prima te redden door zich heel netjes te gedragen. Hier en daar komen soms haar groffe manieren weer een beetje terug, maar ze weet zich telkens zo te redden dat niemand er wat van merkt. Op de bal ontmoet ze kolonel Freddy Eynsford-Hill, een nette man die verliefd op haar wordt. Tussendoor wordt professor Higgins telkens overgehaald om zich verloren te geven voor de weddenschap, want volgens zijn moeder en Hugh Pickering zou hij toch verliezen, maar hij geeft niet op. Op de laatste dag van de weddenschap komt er weer een bal. Daar is Zoltan Karpathy die beweert dat hij een specialist is, en hij kan aan iedereens articulering horen wat zijn of haar afkomst is. Professor Higgins is dan even bang dat Eliza ontmasker wordt, maar Eliza spreekt zo goed engels en gedraagt zich zo beschaafd dat Zoltan Karpathy beweert dat ze aan haar articulering en gedrag kan merken dat ze stiekem vast een Hongarijnse prinses is, omdat ze te goed engels sprak om van engelse afkomst te zijn. Professor Higgins is er zo trots op dat hij zijn weddenschap gewonnen heeft, dat hij Eliza eventjes vergeet. Zij is dan erg boos en zegt dat ze voor hem alleen maar een weddenschap is geweest, nu hij de weddenschap heeft gewonnen mag ze zeker oprotten. Ze kan nu ook niks meer doen, want ze is nu zo netjes en beschaafd geworden dat ze niet meer bloemen kan verkopen op straat. Daarop reageert professor Higgins verontwaardigd terug dat juist zíj hem niet meer nodig heeft nu, omdat ze nu vast en zeker met die kolonel Freddy zou trouwen. Ze krijgens fikse ruzie en Eliza loopt daarop weg, en vertelt hem dat hij haar nooit meer zal zien. Als Eliza weg is, realiseert professor Higgins zich dat hij niet zonder haar kan. Eliza realiseert zich opeens ook dat Higgins het misschien niet zo slecht met haar voorhad, en ze heeft toch veel aan hem te danken. Uiteindelijk keert Eliza dan toch terug bij professor Higgins.
Toneelbeeld De musical was heel goed in elkaar gezet, want als ze van de ene scène naar de andere gingen, zag je bij wijze van spreken de decors vliegen. Zo werd de volgende scène telkens heel snel in elkaar gezet. We zaten met z’n allen boven, wat ik dan een minder goeie plek vond, omdat je telkens naar benedenmoest kijken. Gelukkig zaten er verrekijkers tussen de stoelen tegen betaling, dus die hadden we genomen om de musical beter te kunnen volgen. Muziek en Geluidseffecten De muziek was heel leuk. Het was vooral vrolijk, ouderwets muziek. Het was wel grappig, want Eliza zong dan het meest, en in het begin toen ze nog een grof straatmeisje was zong ze ook heel plat. Later toen ze manieren had geleerd van Higgins en ook origineel engels had geleerd, begon ze ook op een andere manier te zingen. Dus de muziek was heel erg bijpassend. En heel vaak werd de muziek ook gebruikt op een lachwekkende manier, want toen Eliza op het eerste bal was, mocht ze van Higgins alleen vragen hoe het met mensen was “How do you do?” en over het weer praten, omdat hij bang was dat ze zichzelf voor schut zette als ze over iets anders zou praten. Dus toen begon ze heel kakkerig een stom liedje te zingen over het weer dat helemaal nergens op sloeg, maar het was wel grappig. Verder waren er niet echt geluidseffecten, meestal bepaalde de liedjes de sfeer van de musical. Personages Eliza en professor Higgins waren de meest belangrijke personen. Eliza was eerst een heel grof meisje, die helemaal geen manieren had. Om de kost bij te verdienen verkocht ze elke dag bloemen op straat, bij de Covent
Garden. In het begin werkte ze ook niet echt mee om netjes te leren praten, maar later werd ze een heel net meisje waardoor Higgins haar steeds leuker begon te vinden. Higgins is een egoïstische man die niet echt rekening wil houden met de wensen van een ander. Maar als hij Eliza leert kennen wordt hij steeds liever en zorgzamer. Hij leert ook rekening te houden met anderen. Dus in plaats van dat eigenlijk hij alles moest leren aan Eliza, leerde hij zelf ook wel wat van haar. Op het laatst komen ze er beiden achter dat ze gevoelens voor elkaar hebben. Thematiek en Interpretatie De thematiek in het verhaal is hetzelfde als van het lelijke eendje. Daarin wordt het lelijke eendje uiteindelijk een mooie zwaan. Zo kun je dat ook van Eliza zeggen, dat ze van een grof straatmeisje verandert in een welbeschaafde ‘lady’. De interpretatie wordt het meest gegeven door Eliza natuurlijk, omdat zij degene is die zoveel verandert in de loop van het verhaal. Structuur Het verhaal had een logische opbouw. Er werden helemaal geen flashbacks gebruikt. Het verhaal begint op de markt, waar Eliza meegenomen wordt zodat ze manieren kan bijleren. En het eindigt als ze erin geslaagd is om een nette dame te worden. Dus het had een chronologische volgorde, wat wel fijn was voor dit verhaal, want het was op zich al moeilijk genoeg om te volgen wat ze zeiden, doordat ze veel ouderwets engels spraken.
Recensie Het was op zich best wel moeilijk om de musical te volgen, omdat er heel veel in ouderwets engels werd gesproken. Maar je kon ook gewoon heel veel begrijpen doordat je aan de toon van Eliza hoort wanneer ze bekakt praat, en wanneerze weer per ongeluk grof taalgebruik heeft. In Engeland hadden we naast deze musical ook Fame gezien, en dan vond ik eerlijk gezegd Fame een veel leuker musical. My Fair Lady vond ik meer wat voor volwassen mensen.