Braille

Wat is Braille: Het brailleschrift is voor de meeste blinden en zeer slechtzienden onmisbaar. Her stelt hen in staat om zonder de hulp van anderen te lezen. De letters en cijfers moeten daarbij voelbaar zijn. Daarvoor zijn de letters en cijfers van het gewone schrift ongeschikt, voor de braillelezers moeten die tekens in combinaties van puntjes worden weergegeven. Staan die tekens op papier, dan zijn de puntjes die de tekens vormen, van onderaf in het papier gedrukt. Dat indrukken van die puntjes kan machinaal, met een brailleschrijfmachine of brailleprinter. Het kan ook handmatig, met behulp van een reglette. Zo een reglette bestaat uit twee platen; rechthoekige stroken metaal, meestal zink, die aan de smalle zijde met een scharnier aan elkaar zijn verbonden. In die platen zitten perforaties op de plaats waar de puntjes moeten komen. Het papier wordt tussen die platen geklemd, met een prikpen worden de puntjes via die gaatjes in het papier gedrukt. Omdat dit vanaf de onderzijde moet plaatsvinden, gebeurt dat dus in spiegelbeeld. De persoon die dat doet, moet dus in staat zijn om de letters en cijfers in spiegelschrift te 'schrijven'. Het spreekt vanzelf dat er veel oefening aan vooraf gaat, voordat iemand dat vlot kan. Het brailleschrift is ontwikkeld door de man die er ook zijn naam aan heeft gegeven; Louis Braille, die leefde van 1809 tot 1852. De opzet was destijds zo perfect, dat daar later nooit meer veranderingen in zijn aangebracht. Wie heeft Braille bedacht: Op 4 januari 1809 werd Louis Braille geboren. Het was een nieuwsgierig en opgewekt kind. Toen Louis Braille 3 jaar oud was verwondde hij zijn ene oog aan een scherp voorwerp in zijn vaders werkplaats, terwijl hij daar aan het spelen was. Ondanks de best mogelijke medische hulp die in die tijd te krijgen was, ging het oog ontsteken en de ontsteking sloeg over op het tweede, toen nog goede, oog. De medici konden de ontsteking niet genezen en Louis Braille werd volledig blind. De beide ouders, de priester en de leerkracht van de plaatselijke school in Coupvray hadden echter reeds opgemerkt dat Louis erg pienter was; dit leidde ertoe dat Louis toestemmig kreeg toen hij op de schoolgaande leeftijd kwam, om ook in de klas te gaan zitten. Op deze manier zou hij toch wat bijleren door het luisteren naar de lessen. Ondanks de veronderstellingen dat Louis wel nooit echt omgang zou krijgen met zijn klasgenoten, leidde hij al snel de klas. Op de extreem jonge leeftijd van 10 jaar werd Louis Braille naar het Koninklijk Instituut voor Blinden in Parijs gebracht. Daar werd voornamelijk mondeling lesgegeven, alhoewel er ook boeken waren. Deze boeken bevatten de gewone letters, die het zwartschrift ook kent, maar dan verhoogd t.o.v. de ondergrond, zodat ze voelbaar waren. Ook hier bleef Louis goed leren en ontwikkelde een talent voor muziek; voornamelijk piano en orgel. Langzaam kwam het idee van een schrift speciaal voor blinden in zijn hoofd. De Franse leger-kapitein Charles Barbier de la Serre was in die zelfde tijd op zoek naar een systeem waarmee zijn soldaten in het donker zouden kunnen lezen en schrijven; zonder licht te gebruiken. Hij bedacht een systeem met twaalf punten per karakter die voelbaar werden gedrukt. Toen hij het idee had uitgewerkt toonde hij het aan het Koninklijk Instituut voor Blinden in de hoop dat men het daar officiëel zou willen gaan gebruiken. Op het instituut was men echter huiverig voor het schrift, dat voelbaar was en waarin alles werd geschreven zoals het gezegd werd. Louis Braille is het schrift vervolgens gaan bestuderen en heeft de tekortkomingen eruit gehaald. Zo kreeg het schrift nog maar 6 punten i.p.v. 12, en werd het van phonetisch-schrift omgebouwd tot het gewoon correct spellen van de woorden. Na drie jaar veranderen heeft Louis Braille op 15 jarige leeftijd het brailleschrift ontwikkeld dat wij nog altijd kennen en veel visueel gehandicapten nog altijd gebruiken. Later heeft Louis Braille ook de fundamenten van het braillemuziekschrift gebouwd en publiceerde in 1829 een bundel met de methode om woorden te schrijven, wat muziek en enkele liedjes op basis van braillemuziekschrift voor blinden en gecomponeerd door blinden.
Het brailleschrift: Toen Louis Braille de code van twaalf naar zes punten terugbracht was het wel mogelijk om met de vinger (in één aanraking) de gehele cel te voelen. Tevens was het nu mogelijk om snel van cel naar cel te bewegen en dus sneller te lezen. De puntjes hebben voor het gemak een nummer gekregen: de puntjes in de eerste kolom heten 1, 2 en 3 en die in de tweede kolom 4, 5 en 6. Kijkend naar het braille alfabet wil dat dus zeggen dat de letter p bestaat uit de punten 1, 2, 3 en 4. Vanuit die cel met zes punten konden al veel combinaties worden gevormd en zij vormen dus ook de basis van het braille. Ze zijn gemakkelijk te voelen, snel te lezen en vormen letters, nummers, diverse tekens en samentrekkingen. Blinden kunnen dankzij braille zelf lezen blinden en computers: Met de introductie van de brailleesregel, een éénregelige brailleregel die een computerscherm regel voor regel kan uitlezen kunnen blinden ook de computer gebruiken. In tegenstelling tot Europa wordt in de Verenigde Staten vooral synthetische spraak gebruikt om het scherm uit te lezen. De brailleleesregel onder de computer bestaat uit 8 puntjes. Twee verticale kolommen van vier punten. Doordat er twee punten zijn toegevoegd is er extra ruimte gekomen voor nieuwe tekens zoals onderstrepen, het apestaartje enz. Dankzij de brailleleesregel kunnen blinden dus ook Word gebruiken en surfen over het Internet. Het is geen moeite meer om een tekstdocument naar braille om te zetten. Via de brailleleesregel kunnen electronische documenten al vele jaren worden gelezen. Er zijn ook printers die braille printen. Door de computer en het Internet is er voor veel blinden een deur naar de wereld open gegaan.