Verschillende feesten ter wereld

Carnaval De vooravond van de veertigsdaagse vasten, die in rooms-katholieke landen en streken feestelijk wordt gevierd, o.a met de intocht van prins carnaval. Ontstaan van Carnaval De historisch juiste verklaring voor het ontstaan van dit feest is nog altijd niet bekend omdat er verschillende verklaringen zijn volgens meerdere onderzoekers. Men kan nuances terugvinden in boeken, samenlevingen, gemeenschappen, land, enz. Verklaring 1 : Het voorjaarsfeest dateert volgens sommigen uit 2000/2600 jaar voor Christus, toen de Babyloniërs het Zagmoek- of Sacaea-feest vierden (een soort nieuwjaarsfeest om de lente in te luidden). Het was ten strengste verboden om te werken. Slaven werden als gelijken beschouwd t.o.v. hun meesters en omgekeerd m.a.w. iedereen was even verlost van de sociale status die de maatschappij hen door de jaren heen had verschaft. Behalve één misdadige man die gekozen werd om de koning te vertolken tijdens deze volksfeesten. Deze misdadiger ook wel ‘Zoganes’ genoemd mocht 5 dagen proeven van alle geneugten van de koning (harem incluis). Tijdens de processie was er ook sprake van een prachtig versierd pronkschip dat gedurende deze dagen werd meegevoerd. Op de voorlaatste dag van de heerschappij van de zogezegde koning vond een huwelijk plaats tussen hem en een priesteres. De dag erna werd hij ontdaan van de koninklijke mantel en kreeg zweepslagen waarna hij terechtgesteld werd. Dit allemaal om de godin van de vruchtbaarheid gunstig te stellen en het volgende jaar met een schone lei te kunnen beginnen. De offering van de koning was bij dit volk dus een gewoonte om de bevolking van zijn gemaakte zonden te zuiveren en hen een nieuwe start te gunnen.
Verklaring 2 : In de landbouwgebieden hing de oorspronkelijke betekenis van carnaval vast aan vreugde, die ontstond na een lange donkere wintertijd. In deze gebieden werd veel gebruik gemaakt van maskers om zo de boze geesten, die de komst van de lente in de weg stonden, of zich verbergden in de duisternis op afstand te houden of te verjagen. Verklaring 3 : Volgens prof. Dr K.C. Peeters (volkskundige) is het vastenavondfeest (carnaval) in onze streken gewoon een voorbereiding op de lange vastentijd. Men wil nog een laatste keer goed eten en drinken voor de veertigdaagse vasten. De Kerk verbood de bevolking immers om tijdens het vasten bepaalde levensmiddelen te nuttigen. Carnaval kan men dus omschrijven als een vorm van opruiming . Vandaar ook de verklaring voor het woord carnaval als volgt: Carne + vale = vlees vaarwel
Carne + avalare = vlees opruimen/verminderen
Volgens de Franse folklorist Varagnas klopt deze hypothese niet omdat de Europese plattelandsbevolking tot laat in de Middeleeuwen zelden vlees at. Zekerheid is er echter niet. Verklaring 4 : In de Middeleeuwen zou men het gehad hebben over vastelavond, afgeleid van faseln = vruchtbaarheid veroorzaken. Ook hier werden tijdens deze jaarlijkse feesten geesten verjaagt. Verklaring 5 : Anderen houden vol dat het woord carnaval dan weer afkomstig is van het Latijnse woord ‘Carrus Navalis’, een Romeinse boot die men terugvond in de jaarlijkse Romeinse optochten. Ook in de Middeleeuwse carnavalstoeten was het blauwe narrenschip erg populair. Wanneer wordt carnaval gevierd? Eerst moeten we weten wanneer dat Pasen valt. Dit kan men berekenen door te onderzoeken wanneer de eerste zondag na de volle maan na de 21 maart valt. Carnavalszondag is altijd 7 weken voor Pasen. Dat is 7 keer 6 = 42 werkdagen, min de maandag en dinsdag na carnavalszondag.
Carnaval in de wereld Canada Waarschijnlijk wordt door velen gedacht dat carnaval hier niet gevierd wordt, of dan toch op een zeer bescheiden manier, maar niets is minder waar. In Quebec is carnaval al 48 jaar een groot feest waar het maken van beeldhouwwerken centraal staat. Carnaval wordt hier beschouwd als een winter- en ijsfeest. Om zich warm te houden beoefenen de inwoners van Quebec al sinds mensenheugenis verschillende sporten. (bv. 10-kilometerloop, motorcross op ijs en kanoraces) Amerika New Orleans is eigenlijk de enige plek in Amerika waar carnaval een heus feest is. Eén van de typische kenmerken in deze stad tijdens het carnaval is het gebruik van Old Jeff, een flinke stier die al jaren tijdens deze feesten door de straten wordt verplaatst. Dit immens figuur kan men vergelijken met de Franse Boeuf Gras (aangezien New Orleans een Franse kolonie was, is het niet verwonderlijk dat deze stad Franse invloeden heeft). Een anders typisch kenmerk is het rondstrooien van doubloons, een carnavalsmunteenheid van aluminium of van plastic. Tijdens deze festiviteiten wordt er een King-Cake verdeelt, dit is een gigantisch tulband waarin een klein poppetje verborgen zit, wie dit poppetje vindt is het volgende jaar gast bij één van de organiserende verenigingen. (aanvankelijk was dit poppetje natuurlijk een boon, wie deze boon dan vond, werd bonenkoning). Curaçao In Curaçao zitten veel Nederlanders, vandaar ook een Nederlandse carnavalsvereniging, de Kabrieten (=de Geiten). Intussen vormen zij een vereniging met allure en een omvangrijk programma. Het programma bestaat uit een feestavond met natuurlijk de installatie van de Prins en verschillende carnavalsbals. Deze worden muzikaal ondersteunt door een Antilliaans Boerenkapel, die alle Limburgse schlagers kennen Zuid-Amerika Zuid – Amerika is het continent waar carnaval het intenst gevierd wordt, de meest spectaculaire, kleurrijke en uitbundige stad in dit continent, meer bepaald in Brazilië is Rio de Janeiro. Ook Salvador, de voormalige hoofdstad van Brazilië en Recife ,waar het carnaval veel volkser gevierd wordt, zijn belangrijke carnavalsteden, maar Rio spant toch de ‘carnavalskroon’. In deze stad, met meer dan 4 miljoen inwoners, wordt carnaval de grootste show op aarde genoemd. Zoals in de meeste steden is de voorbereiding van dit evenement immens; 10 000 mensen nemen deel aan deze prachtige parade. De stoet gaat gepaard met veel warmbloedige muziek, vooral dan samba. België In ons kleine landje vind men eigenlijk drie carnavalsstrekkingen; 1. De Duits getinte viering, verwant aan de Rijnlandse carnavalsfeesten en sterk verspreid in de Oostkantons. 2. Het Gallo-Romeinse carnavalsfeest in Wallonië en in mindere mate in Vlaanderen. 3. Het gemengde of hybridische type dat aan hoger genoemde soorten zijn eigenschappen ontleent, en vooral in de Vlaamse gewesten zijn ingang heeft gevonden. We bespreken van elke strekking 1 voorbeeld, wat natuurlijk niet wil zeggen dat de andere steden juist dezelfde eigenschappen vertonen als de stad of dorp die we onder de loep gaan nemen.
Aalst (Vlaanderen) De pret van het carnaval in Aalst begint tijdens de opening van de winterfoor. Een week later (op zondag en maandag voor Asdag) trekt een orginele optocht door de straten, waarbij een zeventigtal uitsluitend Aalsterse groepen hun persoonlijke en humoristische kijk geven op de gebeurtenissen van het afgelopen jaar. Op maandag kan men de Ajuinworp en de Bezemdans van de Aalsterse Gilles meemaken. Op een gegeven moment worden er dan ajuinen uit de ramen gegooid, wie de ajuin met de bon erin kan bemachtigen, krijgt een gouden uitje. Daarna volgt het typische straatcarnaval; een bonte werveling van kleurrijke en vindingrijke kostuums met dans en zang op de tonen van de eigen Aalsterse carnavalschlagers. Dinsdag gaat de Voil Jeanettenstoet uit. Mannen kleden zich uitbundig als vrouwen met reusachtige bh’s, kapotte paraplu’s, oude korsetten, kinderwagens en nog veel meer. ‘s Avonds vindt onder massale belangstelling een poppenverbranding plaats. Daarna gaat overal in het verkeersvrije centrum het feest door tot in de vroege uurtjes. Binche (Wallonië:Henegouwen) Ookwel het pronkstuk van het Belgisch carnaval genoemd. In de weken voor het carnaval komen de Gilles vier maal in de vier weken voor aswoensdag op straat. Twee keer met de trommelaars en twee maal met hun muziekkorps;deze testoptocht noemt men ‘soumonces’ (vooraankondigingen van het naderende gemeenschapsfeest). Eerst dragen de Gilles een wassen masker, daarna een veren hoed. De eerste belangrijke gebeurtenis is de Nuit des Trouelles de Nouelles, een defilé van afschuwelijk gemaskerden op maandag voor carnavalszondag. De dag erna wordt de stad al vroeg overspoeld door o.a verklede ‘Mam’zelles’, dansend op muziek van draagbare orgeltjes (violes).’s Middags vind dan de grote optocht plaats. Maandag is de dag voor de jeugd, men doet het dan wat rustiger aan. Dinsdag is dé dag, men wordt gewekt door de ‘Bonseurs’: enkele minuten voor vijf. Het aankleden en opvullen (met fris droog stro) van de Gilles begint. Alle Gilles worden door trommelaars thuis afgehaald en trekken dan naar de ontmoetingspunten. Om 10 uur luiden de klokken en dan gaan de maskers op en vertrekt men naar het stadhuis voor de rondendans. Hier begint het feest pas echt. De confetti en de sinaasappels die ze naar de menigte gooien worden bovengehaald. Na de stoet wordt het feest afgesloten met een immens vuurwerk. Eupen (Oostkantons) Volgens de traditie in het Rijnland beginnen de narren om 11 november stipt om 11.11 uur met hun feest dat dan eindigt op aswoensdag. Tijdens deze drie dolle dagen worden carnavalverenigingen en groepen door de stad geloodst afgewisseld met dans en toespraken. Het hoogtepunt van de zaalcarnaval is vanaf januari de proclamatie van Prins Carnaval (Kappensitzung) en van de kinderprinsen. Prins Carnaval zwaait dan een jaar lang de scepter (=heersersstaf) over zijn narrenvolk. Hij wordt overal begeleidt door twee vrouwelijke pages (=edelknapen). In de voor- en de namiddag trekken de ‘oude wijven’ rond in de stad, volgens de traditie wordt dan de das van verschillende mannen afgeknipt. Het vrouwelijke geslacht mag dan ook een dag aanspraak maken op de macht wat wordt bevestigd door de overhandiging van de stadssleutel door de burgemeester. Vanaf de zaterdag van carnaval hebben de narren het voor het zeggen. Zondag wordt de stad dan weer gekleurd door de kinderstoeten. Maar maandag blijft het hoogtepunt; Rosenmontag, als een lintworm slingeren ongeveer honderd groepen door de straten van Eupen. En tenslotte luidt het dan ieder jaar: ‘op aswoensdag is alles voorbij’. Nederland Als ik aan Nederland denk, dan denk ik aan de stad Goes, vandaar dat ik deze stad gekozen heb om te bespreken. Goes heet op zijn carnavals: Hanzehat. Binnen de muren van dit zottenrijk resideert de Stichting Arti Carnaval die ook in Noord-Beveland zeer bekend is. Het feest begint zoals we al verschillende keren hebben vernoemt met de bekendmaking van Prins Carnaval tijdens een Prinsenbal. Op zaterdag vindt er een intocht plaats en wordt de gouden sleutel in otnvangst genomen. ‘s Zondags is een grote kindermiddag voorzien. En maandag is het dan weer de beurt aan de Arti’s Carnavalsvereniging met hun Groot Arti’s Karnavalsbal. De festiviteiten worden dinsdagavond afgesloten op de Beestenmarkt Oostenrijk Zowel in de kleine als in de grote steden van Oostenrijk wordt dit wereldfeest intens gevierd. Het bekritiseren of begiftigen van politici en kunstenaars wordt jaarlijks herhaald, tot groot jolijt van de carnavalsvierders natuurlijk. Jaarlijks bal (hoofse viering) = zeer duur

Flinserln in Bad Ausse: een groep mensen met monsterachige gewaden die door kleine dorpjes trekken om noten aan kinderen te geven. Zwitserland Meest bekende carnavalsstad in Zwitserland is ongetwijfeld Basel, maar Luzern is zeker ook niet ongekend bij de carnavalliefhebbers. Kenmerken Basel: Morgenstreich: een stoet die om 4 uur ‘s morgens aanvangt waarbij gebruik wordt gemaakt van fakkels. Tijdens deze optocht wordt het licht van de stad gedoofd. De verschillende groepen lopen door elkaar en maken veel lawaai wat een angstwekkend en bedrukkend gevoel geeft. Italië Carnaval zoals we die vandaag nog kennen is sterk beïnvloed door Italië, dankzij de Comedia Dell’ Arte. Dit is de gebruikelijke naam voor het Italiaans geïmproviseerde typentoneel van de 16 de eeuw tot de 18de eeuw. Van de herkomst is weinig bekend. Het toneel belicht vooral scenische volkshumor en toespelingen op actuele gebeurtenissen en personen. Beroemde vieringen uit Rome, Florence en Venetië hebben hierbij ook een grote rol gespeeld. Venetië is ‘de’ carnavalsstad van Italië, een typisch kenmerk dat men terugvindt tijdens deze feesten is het dragen van prachtige maskers wat getuigd van een volksfeest met standing. Ordinair gedrag of vuile praat is hier dus niet van toepassing. Het masker staat ook voor anonimiteit, vermomming en spel. Buiten het dragen van maskers had men vroeger nog andere kenmerken. Op het San Marcoplein werd dan een stier naar voren gebracht en de kop afgehakt. Vervolgens werd een vuurwerk afgestoken en beklommen de plaatselijke acrobaten de toren van San Marco. Spanje en Portugal Op het Iberisch Schiereiland was vastenavondviering vroeger zeer bekend, in het verleden kende men een verwaarlozing van dit sociaal evenement, tegenwoordig zijn zowel Spanjaarden als Portugezen druk in de weer om het terug te integreren in de huidige maatschappij. Vooral in Pamplona en Laza, waar men nog veel kenmerken van het oorspronkelijke feest terugvindt (omkeren van de sociale rollen), wordt er werk gemaakt om het feest terug te integreren in de maatschappij. De meesten zullen ook al wel eens gehoord hebben van carnaval in Tenerife, op dit eiland wordt het feest op zen Rio’s gevierd m.a.w zeer uitbundig. Vette Dindsdag vormt het hoogtepunt van de festiviteiten. Het plein aan het Monumento a los Caidos wordt veertien dagen afgesloten voor het verkeer en omgetoverd tot een enorme dansvloer. Frankrijk Vooral bekend door zijn narrenfeesten en door de beroemde carnavalstad Nice. Het gebeuren zelf duurt 15 dagen onderverdeeld dit jaar in 3 evenementen, de verschillende voorstellingen worden meerdere keren herhaald omdat het feest meer gericht is naar de toeschouwers en niet naar de vierders. Het eerste evenement noemt men Corso, een prachtige parade van een twintigtal gedecoreerde praalwagens en 600 figuranten. Vervolgens krijgt men Les Batailles de Fleurs te zien, een prachtige stoet van praalwagens versierd met bloemen. Tussendoor wordt men geanimeerd door straattoneel, muzikale groepen, enz. Als laatste wordt men in de watten gelegd met een lichtjesparade ookwel Défilé aux Lumières genoemd. Het carnavalsfeest wordt beëindigd met een spetterend vuurwerk, dit jaar op zondag 17 februari om 20.00u. Best wel leuk om weten is het ontstaan van het carnavalsfeest in Nice. In 1830 tijdens de overwintering van Koning Charles-Felix en zijn verloofde werd het carnavalsfeest voor het eerst voorafgegaan door een stoet. Met koetsen en karren defileerde de adel langs de vorsten. Spontaan ontstond er een gevecht waarbij bloemen en kandijsuikersnoepjes (coriandoli) door de lucht vlogen. Al snel werd het gebruik van projectielen (wat weggeworpen of geschoten wordt) een essentieel onderdeel van het Niçoise carnavalsfeest. Bij de rijken vlogen er bloemen, pralines, snoepjes en sigaren door de lucht, het gewone volk bekogelde elkaar met bonen, meel, eierschalen, kikkererwten en confetti van gips. Duitsland Het is algemeen geweten dat dit land kwa verscheidenheid bij dit volksfeestbovenaan in rang staat. Zelfs de niet-kenners zullen ongetwijfeld wel eens gehoord hebben van het carnaval in Keulen. Vooraleer de hoofdoptocht in Keulen begint worden er kleinere optochten georganiseerd in de wijken om de bevolking al op te warmen en er voor te zorgen dat dit feest niet alleen een show- en kijkgebeuren is. Dit jaar begint het feest op donderdag 7 februari en mogen de vrouwen de spits afbijten, ze proberen dan zoveel mogelijk omstaanders een stukje van hun das te knippen. Vrijdag en zaterdag zijn er overal carnavalszittingen, bals en andere leuke festiviteiten. Zondag is dan weer voorbehouden aan de optochten van scholieren uit de Keulse stadswijken. Hoogtepunt van de jaarlijkse viering is zoals steeds ‘Rosenmontag’, een meer dan vijf kilometer lange optocht die meer dan vier uren in beslag neemt.
Australië Het land waar het inmiddels wemelt van de Nederlandse carnavalsverenigingen. Prins Carnaval, De Raad van Elf zijn hier dus geen onbekenden. In tegenstelling tot andere ‘ingewijkte’ carnavalsgroepen hebben de Nederlanders zich vermengt met de oorspronkelijke bewoners. Nieuw-Zeeland Ook hier vindt men een geïmporteerd carnaval. Nutcrackres is hier de meest bekende carnavalsvereniging die op zijn Rijnlands is uitgedost door de invloed van Wiel van de Sneijer. Carnaval wordt hier binnen gevierd; er wordt stevig gedanst en flink gegeten van een koud buffet met Limburgse vlaai. De dranken brengt men net zoals in Australië zelf mee. Zuid-Afrika Eind 1954 werd in Jahannesburg de vereniging van de Springbokken opgericht. De eerste Prins in 1956 was Sjef Hermans (broer van Toon Hermans). Hij schreef ook de carnavalsmars. De Prinsen waren overwegend geboren en getogen Limburgers en Brabanders, maar intussen ook al Zuidafrikaners, d.w.z. zonen van de eerste generatie emigranten. Hun feest is een eendaagse manifestatie, waarin de intocht van Prins en Vorst centraal staan. Tijdens die manifestatie wordt steeds iemand geridderd in de Orde van de Springbokken en vindt het defilé van de gekostumeerden plaats. Carnavalsgebruiken Optochten De stoet is het meest kenmerkende gegeven van dit volksfeest, deze vertrekt van een willekeurig punt naar een bestemming die al even willekeurig is. Ze trekt dus eigenlijk van ‘niets’ naar ‘nergens’. Alleen het-samen-onderweg-zijn telt. De mensen rond het carnavalsgebeuren kan men niet als toeschouwers bestempelen omdat zij meestal intensief deelnemen aan het hele feestgebeuren, ieder natuurlijk op zijn eigen manier. Al gaat de stoet van ‘niets’ naar ‘nergens’, elke wagen heeft wel zijn eigen betekenis. Dansmarietjes en dansgroepen Dansgroepen zijn door iedereen wel bekend en vormen dus geen nieuwigheid meer, denk maar aan carnaval in Rio de Janeiro waar sambascholen zich van hun beste kant tonen tijdens dit expansief feest. Dansmarietjes kan men vergelijken met deze dansscholen welbepaald de sambadanseressen, alleen prikkelen ze het publiek niet met deze zuiderse heupbewegingen. De meisjes beginnen op jonge leeftijd met oefenen en bewijzen zich tijdens carnaval met het tonen van moeilijke figuren, spagaten en spreidsprongen.
Ceremoniemeester De ceremoniemeester houdt een wakend oog op de gebeurtenissen. Hij is een soort carnavalistisch regisseur. Prins Er zijn twee hoofdvarianten. 1. Een plaatselijk burger wordt in het geheim benaderd, gekozen en voorgedragen. Hij regeert drie dagen en treedt af op of omstreeks de 11e van de 11e. 2. Iemand blijft voor langere tijd Prins en wordt ieder jaar in de plaats of stad binnengehaald en voert drie dagen zijn bewind uit. In beide gevallen begint de regeringsperiode met het overhandigen van de stadssleutel. Raad van Elf De carnavalsviering is in feite plaatsgebonden. In elk dorp, gehucht, plaats of stad wordt een Raad van Elf aangesteld, een schertsregering, die het ‘rijk’ bestuurd. 11 Het getal 11 speelt een belangrijke rol in het carnavalsgebeuren. Waardoor komt dat? Waaraan ligt dat? Daarover lopen de meningen zéér uiteen. We bespreken enkele. 1. Omdat 11 november een belangrijke datum was? (11.11) Het was tenslotte exact 40 dagen voor Kerstmis (40 is een heilig getal) en het feest van St-Martinus, de heilige waaraan veel kerken zijn gewijd. Of had St-Martinus geluk op 11 November? Bovendien werd op die dag de pacht betaald. Meestal bleef er nog wat over voor een feestje zodat ‘s avonds de herbergen uitpuilden. 2. Komt elf van elfen, alfen? Naar Oud-Germaanse opvatting zijn dit geesten. (Alfen betekend ook iemand beetnemen, schertsen) 3. In de getallenleer was 11 een vreemd getal (priemgetal), iets waar men geen raad mee wist. 4. De getallen 10 en 12 hadden een zeer bijzondere status. 10 was een heilig getal (10 geboden). 12 was ook een zeer positief getal (vermenigvuldiging van twee betekenisvolle getallen, namelijk 3 en 4. Elf zag men als een negatieve grootheid (overschreid de 10 geboden). 5. De Gilden hadden vroeger al besturen van 11 personen. Wie weet kwam dat omdat een belangrijk personage zich graag met 10 wijze raadgevers omgaf. (leidt ook tot plezierige symmetrisch opstelling) 6. Afkomstig van Alaaf, in talen die geen medeklinkers kennen zouden ze hetzelfde betekenen. Alaaf! Alaaf is bekend als carnavalsgroet. Een positieve uitzondering op een negatieve regel. Bv.: Alaaf Kölle! Het mag dan elders niet alles zijn, maar in Keulen is het goed toeven met carnaval. Alaaf betekend in het Jiddisch overigens ‘eerste’. In het Jiddisch betekend dit dan: Er gaat niets boven Keulen, Keulen komt op de eerste plaats. Het verschil tussen de woorden ‘alaaf’, ‘helau’(groet uit Mainz), ‘hallo’, ‘hello’, ‘hola’, … zijn zeer gering. In de eerste plaats wordt de ‘h’ in tal van landen niet uitgesproken (hola;Spanje) en de ‘f’ en de ‘u’ gaan makkelijk in elkaar over.
Carnavalsgroet In het Duitse Rijnland hadden ze het niet zo begrepen op de Pruisen met hun sterke militaristische drang. Als parodie bedacht men een alternatieve groet. Niet zoals gebruikelijk met rechterhand tegen rechterslaap, maar met de rechterhand tegen de linkerslaap. In Bergen Op Zoom kent men een andere groet: lange neus maken, door met gestrekte duim naar zijn eigen neus te wijzen en de overige vingers te spreiden. Volgens de psycholoog Fenichel betekend dit ‘gij hebt geen penis’. Buuts en Buuttereedner Een buuttereedner kan men vergelijken men een hofnar, iemand die voor volle zalen de bewoners van een plaats op een grappige wijze inlicht over hun tekorten. Vroeger hoopte men dat de Goden hiermee genoegen zouden nemen en dat dan zo de vruchtbaarheid voor het volgende jaar gerust werd gesteld. Voor deze kletsmajoor heeft men verschillende benamingen bedacht; tonneproater, sauwelaer, giltemoëler (gilte=onvruchtbaar, moële= praten  onvruchtbaar gepraat dus) en natuurlijk de benaming die ons alleen bekend voorkomt; nar. De Buuts is een soort ton, waarop men vroeger stond om zijn toehoorders toe te spreken. Masker Masker kan men op verschillende manieren een betekenis geven. Het zou afstammen van het Arabische woord ‘maskara’, hetgeen grappenmaker of nar betekent. Het blijkt ook een oorspronkelijk Germaans woord te zijn: ‘maskô(n)’. De betekenis hiervan zou zijn geweest: heks of demonisch wezen. Het masker wordt nu nog gebruikt tijdens carnaval om zich onherkenbaar te maken, net zoals vroeger. (vroeger ook om het kwade te verdrijven). Het werd ook gebruikt in theaterspelen; het werd zo geconstrueerd dat het geluid van de speler verder in de arena hoorbaar was dan normaal en om da gelaatsuitdrukking te benadrukken om de mensen achterin mee te laten genieten van het stuk. Kerstmis Afgeleid van ‘Christus-mis’ Het feest ter herdenking van de geboorte van Jezus Christus. In de Oosterse kerk wordt dit feit oorspronkelijk herdacht op het feest van Epifanie (de verschijning van de heer) op 6 januari. Bij ons noemt men dit feest, het feest van de Driekoningen. In de rooms-katholieke en protestantse kerken viert men dit feest vanaf de 4de eeuw na Chr. op 25 december. (beslist door het Concilie van Nicea) Ontstaan Kerstmis Kerstmis is ontstaan uit het feest van de winterzonnewende ook wel Joelfeest genoemd. Twaalf dagen érvoor hadden al allerhande plechtigeheden plaats, die betrekking hadden op de vruchtbaarheid, maar ook op de dodenherdenking en op de komende lente. Tot en met Driekoningen, de dertiende dag na het Joelfeest beleefde men twaalf heilige nachten, die men besteedde aan allerlei feestelijkheden, offermaaltijden, bezweringen en toekomstvoorspellingen. Nu wordt het duidelijk waarom Driekoningenfeest ook wel eens Dertiendag wordt genoemd. In de tijd van de echte Joelfeesten geloofde men dat de doden rond 25 december zich op de levenden kwamen wreken., daarom trok men gewapend met alles wat lawaai kon maken de velden in om de demonen op afstand te houden. Aanvankelijk was het feest aan geen vaste datum verbonden, maar Paus Julius I bepaalde het als tegengewicht voor de Germaanse Joelfeesten en het Romeinde feest van de onoverwinnelijke zon, dat eveneens op 25 december viel. Een strategische zet om de heidense invloed te weren. Volgens velen was dit het begin van het ontstaan van Kerstmis, maar omdat het zo moeilijk is om een onderscheid te maken tussen verschillende feesten vergeten vele boeken te vermelden dat de Romeinen ook al een feest hadden dat sterk gelijkt op Kerstmis. De oude Romeinen vierden al lang voor onze tijdrekening het feest van ‘Saturnalia’ of ‘feest ter ere van Saturnus’. Deze god werd aanbeden omdat hij het zaad in de grond deed kiemen. Op dit feest gaf men ook al geschenken aan elkaar en werd er een vrolijke sfeer gecreërd door het spelen van spelletjes.
Wanneer wordt Kerstmis gevierd Het feest wordt ofwel op 6 januari (=oorspronkelijke datum) gevierd of op 25 december. Bij ons begint het kerstfeest met kerstavond, de heilige nacht op 24 december. De eerste kerstdag (25 december) wordt gevierd als de eigenlijke geboortedag van Christus. De tweede kerstdag op 26 december wordt ook Stephanusdag genoemd en herinnert aan de eerste christelijke martelaar. Een apostel (iemand die het evangelie moet verkondigen) die gestenigd is geworden omwille van zijn missiewerken. Kerstmis in de wereld Canada Het kerstfeest in Canada is eigenlijk goed te vergelijken met dat van Amerika in het algemeen. In sommige provincies, zoals bij de eskimo’s, houdt men grote winterspelen afgewisseld met dans en het uitwisselen van cadeautjes. In Labrador (een kuststreek in het noordoosten van de provincie Newfoundland) geeft men aan de kinderen dan weer een uitgeholde raap met een kaarsje in. In Nieuw Schotland (provincie in het zuidoosten) wordt er elke kerstdag ‘s morgens een kerstliedje gezongen. Nederland en België Het kerstfeest in Nederland kan men zeer goed vergelijken met dat van bij ons. Tijdens de koude winterdagen wordt er een gezellige sfeer gecrëerd tussen de familieleden die samenkomen om elkaar te verrassen met cadeautjes die dan weer op hun beurt onder de den of de spar belanden. Op 25 december worden deze dan opengemaakt. De boom die meestal in de woonkamer wordt geplaatst is dan mooi versierd met slingers lampjes en kerstballen. Vele families maken van de gelegenheid gebruik om hun kookkunsten te laten schitteren en maken dan het bekendste kerstgerecht allertijden ; kalkoen. Italië Strikt genomen begint men een dag voor Kerstmis te vasten, de meeste Italianen doen hier echter niet aan mee. De ‘Milanese cake’ daarentegen ookwel ‘panettone’ genaamd is dan wel weer iets dat we in de meeste families terugvinden. Tijdens kerstavond worden er dan pakjes uitgedeeld, kaarsen rond de kribbe aangestoken, en gedichtjes voorgedragen. Om 12 uur ‘s middags op kerstdag geeft de paus zijn zegen aan de mensen die dan samenkomen op het Vaticaanplein. Frankrijk Op kerstavond zetten de kinderen hun schoentje voor de haard om gevuld te worden door ‘père Noël. ‘s Morgens als de kindjes dan opstaan zijn hun schoentjes gevuld en hangt de kerstboom vol met lekkers (snoepjes, noten, fruit, …). Op vele openbare plaatsen wordt de geboorte van Christus nagespeeld. In het zuiden van Frankrijk wordt een kerstblok in de openhaard gelegd die dan brand tot Nieuwjaar. Vroeger werd het as gebruikt om op het land te strooien enzo een goede oogst te bekomen.
Duitsland Veel mensen in Duitsland beginnen al zeer vroeg met de voorbereidingen voor Kerstmis, soms al begin december. Ze maken dan gebakjes (peperkoekenhuisjes- en/of koekjes) en decoraties. Kinderen laten brieven achter op de vensterbank die dan door een gezant van het Christuskind wordt beantwoord op 24 december. Het Christuskind draagt een wit kleed en een gouden kroontje. Soms wordt er op de brieven lijm gesmeerd en suiker gekleefd zodat de brief schittert. In andere delen van Duitsland denkt men dat het de Weihnachtsmann (=kerstman) is die de verrassingen verdeelt. Natuurlijk is de kerstboom ook aanwezig op dit winterfeest in Duitsland. Spanje In de meeste woonkamers en aan kerken en kathedralen staat een kribbe. Een kerstboom ziet men hier echter zelden. Op de nacht van 6 naar 7 januari zetten de kinderen hun schoentje op het balkon in de hoop dat ze door de Driekoningen gevuld worden. Engeland Bij de meesten onder ons gekend door het kerstshoppen in Londen. Andere kenmerken bij de Engelsen is het ophangen van bijvoorbeeld een maretak en het naspelen van kerststukken met maskers op openbare plaatsen. In Engeland kent men dezelfde kerstman als bij ons. Een gezellige man met witte baard in een rood gewaad. Hij brengt op kerstavond de cadeautjes die dan de volgende middag worden geopend. Ierland In Ierland is dit feest religieuzer dan bij bv. ons. Op 24 December worden er kaarsen voor het raam geplaatst om Jozef en Maria de weg te wijzen als ze opzoek zijn naar onderdak. De kaarsen zijn meestal rood en gedecoreert met hulsttakjes. Voor elk familielid wordt er een kruidenkoek gebakken. Er worden drie puddings gemaakt, waarvan eentje voor Kerstmis. Na het kerstdiner wordt er brood en melk aan de deur gezet als blijk van gastvrijheid. Denemarken Elke zondag in advent worden vrienden of familieleden uitgenodigd om een kaars aan te steken. Volwassenen drinken dan een soort glühwein en kinderen een fruitdrankje, bv. van aardbeien. Er worden dan ook poffertjes gegeten. (Advent= Latijn voor aankomst In het kerkelijk jaar is het de tijd van het wachten op de komst van Christus ; het is de periode vanaf de vierde zondag voor Kerstmis tot kerstavond. Daarbij spreekt men van de eerste tot de vierde zondag van de advent. Oorspronkelijk werd ook in die periode gevast, daarna werd de advent een tijd van rust en bezinning. De advent wordt gesymboliseerd door de adventskrans en de vier adventskaarsen, die een na een aangestoken worden op de zondagen. De eerste zondag is tegelijk het begin van het kerkelijk jaar.)
Australië Als men Kerstmis in Australië viert dan is het daar nog zomer, het is dus logisch dat men daar geen kerstbomen zal zien staan. Toch eet men daar net zoals bij ons een kalkoen. Het desert bestaat meestal uit pudding dat een juweeltje bevat, degene die dit vindt, zal door het geluk worden bijgestaan. Veel Australiërs vieren Kerstmis op het strand met familie en vrienden het zogezegde kerstdiner wordt dan ook ‘s middags opgegeten. Anderen vieren dan weer deze feestdag met een gezellige picknick of gewoon thuis met een spelletje cricket en een plonsje in het zwembad. Sinds 1937 verzamelen mensen zich in het centrum van Melbourne om kerstliedjes te zingen. Tijdens Kerstmis ziet men overal plantjes met rode bloemetjes. De kerstman arriveert in veel steden op een surfbord. Finland Iedereen in Finland kuist het huis grondig net voor het feest. Ook hier neemt het maken van speciale maaltijden veel tijd in beslag. Zaadballetjes voor de vogels worden buiten gehangen terwijl anderen de kerstboom versieren. Veel boeren wachten totdat de zaadjes in de tuin door de vogeltjes opgegeten zijn voordat ze zelf beginnen te eten. Polen In Polen begint men ook al zeer vroeg met het voorbereiden van Kerstmis omdat advent zeer belangrijk is.Tijdens advent wordt er veel tijd besteed aan het bakken van honingkoekjes (Pierniki) in verschillende vormen (hartjes, dieren, …). Spinnen, sterren en beschilderde eierschalen zijn traditionele versieringen. Ook hier ziet men in elke huiskamer de kerstboom met op de top een ster staan. Rusland De gezellige sfeer wordt veroorzaakt door het zingen van kerstliedjes en het samenkomen in de plaatselijke kerk. Ook hier staat een yelka (kerstboom). ‘s Avonds wordt er meestal een gans of een biggetje opgegeten. Baboushka verspreid de cadeautjes. Baboushka kan men niet vergelijken met onze kerstman. Baboushka is een oude vrouw die op zoek is naar het Christus-kind. Heel lang geleden toen de Driekoningen nog leefden en opweg waren naar Bethlehem, klopten ze op een koude winteravond aan bijBaboushka. Ze vroegen het oude vrouwtje om mee te gaan, maar ze weigerde omdat het slecht weer was. Diezelfde nacht had ze spijt van haar beslissing en besloot ze om de volgende morgend de Driekoningen te zoeken en te vergezellen op hun weg naar Bethlehem, natuurlijk nam ze ook geschenkjes mee voor de toekomstige prins. Ze was vergeten om de drie mooi geklede mannen met cadeautjes voor Christus te vragen waar Bethlehem was. Spijtig genoeg vond ze hen niet en bleef ze maar ronddolen. Overal waar ze kwam vroeg ze of iemand misschien ietshad gezien, of iets meer wist van de geboorte van Jezus Christus. Tevergeefs, niemand wist van iets… Nu nog komt Baboushka elke kerstavond in alle kinderkamers om te kijken of het Christuskind daar ligt te slapen, tevergeefs… Ze laat wel keer op keer een cadeautje achter. Noorwegen Nisse is een kabouter die door alle kinderen in Noorwegen gekend is. Hij beschermt de dieren van de boerderij en neemt de kinderen beet als ze vergeten om een kop pap klaar te zetten voor hem.
Kerstgebruiken Wat gebeurt er op de nacht van 24 op 25 december volgens de Christelijken ? - Het water van beken en putten wordt wijn - Onderaardse klokken luiden - Bijen zingen in hun korven - Paarden en koeien spreken tegen elkaar in mensentaal - schapen liggen geknield - allerlei planten bloeien bv.: roos van Jericho Kerstkribbe Eerst een gebruik dat alleen in de kerk werd toegepast, later ook de woonhuis. Volgens een oude legende gaat dit gebruik terug naar Franciscus van Assisi, die de stal van Betlehem trachtte na te bootsen in een rotswand nabij zijn klooster. Tijdens de kerstnacht kwamen de bewoners uit de omtrek kijken en vierden ze daar hun feest. In de late Middeleeuwen ontstond vooral in nonnenkloosters het gebruik van ‘kindjewiegen’, waarbij men een pop in een wieg legde en daarbij wiegeliederen zong. Kerstspelen Ontstaan in de 11de eeuw voor of in kerken waar het geboorteverhaal van Jezus Christus werd opgevoerd. Kerstliederen Ontstaan in de 11de eeuw, maar vooral gebruikt in de 15de en 16de eeuw in de kringen van de Fransciscanen. Bv. (latere tijd) Stille Nacht, heilige nacht van Josef Mohr. Santa Claus of kerstman De kerstman (Knecht Ruprecht) wordt sinds de negentiende eeuw gezien als de helper van het Christuskind. De Scandinaviërs kennen al sinds mensenheugenis een ‘joelman’, hun joelfeest werd net zoals bij ons op 25 december gevierd. De joelman verplaatste zich in een slee die door rendieren getrokken werd. Hij symboliseerde de macht van de mens over de natuur en bracht geschenken mee als teken van vruchtbaarheid. De huidige kerstman is eigenlijk een nakomeling van onze Sint-Nicolaas. Toen Nederlandse immigranten in Amerika de nederzetting Nieuw-Amsterdam vestigden, brachten ze naast talloze tradities ook hun St-Nicolaasfeest mee naar Nieuw-Amsterdam ook gekend onder de huidige benaming New York. Vanaf toen is St-Nicolaas de patroonheilige van de stad gebleven. Kerstblok, kerststrobbe, kerststronk Een gebruik dat al eeuwenlang in ere wordt gehouden, tot op heden maar dan wel in een andere vorm. Het stamt af ‘Nodfyr’, het Germaanse ‘maagdelijke’ reinigingsvuur, dat ontstoken werd door twee stukken hout tegen elkaar te wrijven. Later brandde men in de haard een ‘joelblok’, een blok eiken-, kersen-, of pruimenhout. Men zorgde ervoor dat de blok niet helemaal opbrandde en dus bewaard bleef tot Driekoningen. De houtskool was immers belangrijk, men legde dit onder bed om zich te beschermen tegen donder en bliksem. De as van de joelblok werd ook gebruikt als geneesmiddel of tussen het zaaigoed gestrooid als waarborg voor een goede oogst. Heden ten dage kent men de kerstblok ookwel onder de naam kerststronk en wordt het voorgeschoteld als een gebak.
Kerstboom De kerstboom is, althans in onze streken, nog van betrekkelijke jonge oorsprong. Men denkt dat men eerst wat kleine dennen- en buksboomtakjes in huis haalde om ze in de woonkamer of stal te hangen om hun vruchtbaarheid schenkende kracht, als bescherming tegen de donkere dagen of om te zon te bezweren. In elke cultuur was een wintergroene boom immers de woonplaats van de goden én een teken van leven. Geleidelijk werden er grotere en grotere takken aangehaald en uiteindelijk volledige boompjes. In christelijke zin symboliseren ze ‘het vernieuwde leven’, dat Christus door zijn geboorte in de wereld bracht. Voor zover men weet werd de eerste kerstboom in 1521 in het Duitse Schlettstadt opgericht. In 1605 verscheen hij in Frankrijk (Straatsburg) maar in versierde versie en geleidelijk werd zijn verspreidingsgebied groter. Voor 1914 was deze boom bij ons al bekend in plaatsen met een sterke Duitse invloed (A’pen, Temse, Oostende). De kerstboom wordt versierd met kerstballen, miniatuurfiguurtjes (engeltjes, kerstmannetjes, enz), slingers en lampionnetjes. Aan de top van de boom prijkt de piek, een symbool voor de ster die de drie wijzen de weg naar de stal gewezen zou hebben. De kerstballen verwijzen naar de boom vol vruchten uit de Tuin van Eden. Adam en Eva werden verbannen uit het paradijs, maar met de geboorte van Christus kan de mens elk jaar opnieuw verlost worden. Kerstbrood Voorchristelijk offerbrood, beter bekend als krentenbrood. Maretak of mistel Werd opgehangen aan de balk in de stal om de ‘mare’, het kwade, van de dieren weg te houden. Deze onheilafwerende kracht die aan de plant werd toegekend werd later omgebogen tot gelukaanbrengend, vooral dan in Engeland. Een meisje of een vrouw die onder de maretak staat mag men zoenen. Bij elke zoen moet er een besje van de tak geplukt worden , als hij uiteindelijk kaal is mag er niet meer gekust worden. Het Engelse woord ‘mistletoe’ is afkomstig van het Angelsaksische woord ‘mistletan’ of ‘andere tak’ omdat hij slechts als een parasiet op een andere boom kan groeien. Kersen- of appelaartakjes & Jerichoroos Kersen- of appelaartakjes werden met Kerstmis in het water gezet en volgens het volksgeloof zouden ze dan op lichtmis bloeien (2 februari). Ook een zeer oud gebruik dat door de meesten vergeten is, is het in water zetten van een Jerichoroos, tegen middernacht zou dan deze woestijnplant uit de kruisbloemfamilie haar verschrompelde blaadjes ontplooien en openbloeien als een prachtige roos. Kerstvoorstellingen Kind in een kribbe onder een afdak vergezeld door Maria en Jozef, os en ezel. Vanaf de 14de eeuw wordt Maria knielend voorgesteld en Jezus ligt op een laagje stro. Jezus wordt aanbeden door drie herders die allen een geschenk bij zich hebben ; lam, koppel duiven en vruchten. Soms worden de Driekoningen ook afgebeeld. Ze hebben dezelfde leeftijd en zijn gelijk gekleed. Vanaf de veertiende eeuw verandert dit ook. Ze zijn anders gekleed en dragen alledrie een kroon. De oudste biedt mirre aan (symbool menselijke natuur+leiden). De middelste geeft wierrook (sybool goddelijk priesterschap). De jongste, de Moor, geeft goud wat het koningschap van Christus symbolyseert. Simultaanvoorstelling : vooral beeldende kunst van de Middeleeuwen waarin gebeurtenissen die zich in werkelijkheid na elkaar hebben afgespeeld, naast elkaar, voor 1 achtergrond zijn afgebeeld. Bv. de kruisdraging, kruisiging of graflegging van Christus.
Driekoningen Traditionele benaming voor de Wijzen/Magiërs uit het Oosten die een ster volgden tot in Bethlehem om Jezus te begroeten als pasgeboren koning. Kaspar, Melchior en Balthasar vertegenwoordigen volgens middeleeuwse commentaren de drie bijbelde mensenrassen ; de Semieten, Chamieten en de Jafetieten. Kaspar wordt meestal als de zwarte voorgesteld. Driekoningsgenezingen en sterrentochten gaan terug op het verdrijven van boze geesten met fakkels en lantaarns. Spraakmakende feesten Kattenstoet De kattenstoet in Ieper is internationaal bekend en is de jongste 25 jaar uitgegroeid tot één van de populairste feesten in Vlaanderen. De kat is doorheen de geschiedenis een veelbesproken onderwerp geweest (In de ME zag men de kat als een verdierlijking van de heks, de Egyptenaren aanbaden dit dier, …) maar volgens vele is de stoet in Ieper, waaraan ongeveer 2000 mensen deelnemen, even indrukwekkend als de geschiedenis van onze voorvaderen. Ongeveer 80 kleurrijke groepen belichten in humoristische taferelen legenden en spreuken zoals ‘vechten als kat en hond’, ‘als de katjes muizen miauwen ze niet’, enz. De oorsprong van dit gebruik is misschien te zoeken in het symbolisch doden van de kwade geesten, verpersoonlijkt door de kat. Dit gebeurde tot in 1817, wanneer de katjes vervangen zijn geworden door fluwelen beestjes die de stadsnar dan naar beneden liet vallen in de menigte. Sommige katjes dragen een lintje wat recht geeft op een extra premie, het is dan ook niet verwonderlijk dat men onder de toren staat te duwen en te trekken om een katje te bemachtigen. Viva san fermín In Spanje in de zomer zijn er veel feesten. Tussen mei en september viert men meer dan twee derde van al de feesten op het jaar. Een van de feesten tijdens deze drukke periode is het feest van San Fermín in Pamplona. Op 7 Juli (en de weken die erop volgen) om 8 uur ‘s morgens, worden er zes stieren losgelaten in de straten van de stad. De woeste stieren lopen dan tussen de moedige ?, gekke ? mensen die hun bijdrage leveren aan het immense spectakel. Natuurlijk is het deelnemen niet zonder enig risico, elk jaar zijn er slachtoffers. Dit deel van het feest wordt ook wel ‘encierro’ of ‘stierenhok’ genoemd. Na de middag kan men dan ‘genieten’ van de klassieke kant van het feest. Om 5 uur vindt er een stierengevecht plaats in de arena met zeer bekende stierenvechters. Tijdens het feestgebeuren zijn er ook veel optochten in de omliggende straten met paarden en muziek van populaire groepen die zich ‘txistularis’ noemen (zij bespelen de fluit en de trommel), bals, krachtwedstrijden, … La tomatina La tomatina, is een feest waarin met het woord tomaat herkend, het zou dan ook nogal stom zijn moest het feest niets te maken hebben met deze groente. Het is een dorpsfeest dat elk jaar de laatste woensdag van augustus vele toeristen trekt, vooral uit Engeland. In enkele straten van het kleine dorpje Bunol (Spanje) wordt dan een tomatengevecht georganiseerd. Het ‘gevecht’ telt ongeveer 20.000 deelnemers die elkaar bekogelen met tomaten. In het totaal voert men 150.000 kg aan in 6 trucks. De avond ervoor beginnen de voorbereidingen op la tomatina met vuurwerk en muziek. Las Fallas Las Fallas vindt plaats in Valencia op 19 maart. Het is één van de meest spectaculaire feesten in heel Spanje. Er worden hele grote sculpturen van papier marché of karton gemaakt waaraan een wedstrijd verbonden is ; de mooiste mag een heel jaar blijven staan. De anderen worden samen verbrand. Het vreugdevuur zou verband houden met de aankomst van de lente.
Feesten in het Riojagebied (Spanje) Dit gebied vooral bekend voor de lekkere wijn kent ook verschillende feesten,enkelen daarvan : 21/09 : La Vendimia in Lograno. Centraal staat het vertrappelen van de druiven. Tijdens het feest kan men genieten van rondtrekkende praalwagens en aangeboden glaasjes wijn. 12/05 : Fiestas de Santo Domingo de la Calzada met processies, dansen en uitgelate mensen. 29/06 : La batalla del Vino in Haro is een massaal onververvalst boerengevecht met ‘het bloed van de aarde’. Elk jaar wordt op dezelfde dag komen de inwoners van Miranda de Ebro en Haro samen om la zona de Blibio te veroveren. Het gaat hier dus duidelijk om een teritoriaal geschil dat door de jaren heen een traditie is geworden. Fiesta de Moros y Christianos Het feest van de Moren en de Christenen is het bekendste feest aan de Costa Blanca (Spanje). Hier herdenkt men de overwinnig van de Christenen met parades, optochten en de verschijning van San Jorge in een kasteel van karton en steen. Vele bewoners van de verschillende dorpen en steden rond Alicante dragen weelderige kleding. Een aparte vermelding verdient Villajajoyosa waar een zeeslag en een ontscheping wordt geanimeerd. Hindoefeesten Hindoe feesten zijn vrolijke levendige gebeurtenissen. Hierbij doet de hele familie, de hele gemeenschap of het hele dorp mee. Er zijn het hele jaar door honderden feesten. Op sommige feestdagen wordt de geboorte of een belangrijke gebeurtenis uit het leven van sommige goden gevierd. Andere feestdagen zijn verbonden met het wisselen van de seizoenen, de oogsttijd of gebeurtenissen in de familie. De meeste feesten in het Hindoeïsme hebben te maken met de tijdsrekening. Er zijn twee van dergelijke berekeningen, één volgens de zon en één volgens de maan. In het algemeen is de tijd van de wassende maan en een sterker wordende zon een gunstige periode, wordt de zon zwakker dan is het ongunstig. Vele feesten worden alleen gevierd in bepaalde streken of in bepaalde kringen en zijn bij anderen onbekend. De meeste hindoes vieren in elk geval het feesten van Divali, Holi, het badfeest (Kumbh Mela) en Dusehra. Voorbeelden van andere feesten zijn:, Raksha Bandhan, Pitri Poedja en vele familie/dorpsfeesten. Het feest van Divali De naam Divali komt van “Dipavali”. In het Sanscriet betekend dat: “rij van lichten”. Het feest wordt eind oktober / begin november gevierd. Overal in en om het huis worden brandende olielampjes of kaarsen gezet. De kinderen houden optochten met olielampjes en laten ze daarna in rivieren, meren of vijvers drijven. De lichten worden aangestoken om Rama naar huis terug te begeleiden en het is de overwinning van het licht op de duisternis. Het is ook een soort opoffering, ze branden om de wereld licht te brengen. Alle huizen worden schoon gemaakt en opnieuw geschilderd. Met een rode verf worden door vrouwen tekens geschilderd bij de ingang en op de vloeren van huizen. De meisjes en vrouwen beschilderen ook hun handen en voeten met deze rode verf. De mensen geven elkaar kaartjes en cadeaus in de vorm van zilver of nieuwe kleren. Er worden speciale gerechten bereid en er wordt heel veel vuurwerk afgeschoten. Het Divali feest wordt ook wel het Hindoeïstische nieuwjaars feest genoemd. Op deze feestdag wordt de godin Lakshmi vereerd. Lakshmi is de godin van de voorspoed, dus in winkels, fabrieken en kantoren begint men op deze dag een nieuwe boekhouding. Het feest duurt ongeveer een week. Het Holi of Phagua feest Het vrolijke feest wordt gevierd aan het begin van het hete seizoen in India (bij ons februari/maart). Op de avond voor Holi worden vreugdevuren aangestoken, waarin een pop in de gedaante van de valse heks Holika wordt verbrand. De volgende dag vallen alle grenzen tussen de rangen en standen weg. Leerlingen rennen op straat achter hun leraren aan en arbeiders zitten hun bazen achterna. Iedereen gooit met ballonnen gevuld met gekleurd water, poeder en confetti, reukwater, parfum naar elkaar. Ook houd men elkaar voor de gek met zelf verzonnen boodschappen en trekt men zingend en lachend langs de huizen. ’s Avonds gaat iedereen in bad, trekt schone kleren aan en gaan ze bij familie en vrienden op bezoek om deze een vrolijk Holi te wensen. Tijdens het feest worden in India vaak gele en groene kleren gedragen, deze symboliseren de lente en de groene aarde.
Kumbh Mela of het feest van de Kruik Om de twaalf jaar wordt Kumbh Mela of het heilige feest van de Kruik gehouden. Tijdens Kumbh Mela nemen miljoenen pelgrims en duizenden naakten sadhu’s een bad in de Ganges om al hun zonden weg te wassen. De deelnemers zijn ondergebracht in honderdduizenden tenten. Elke sekte, elke kloosterorde, elke yogaschool en elke goeroe met rijke volgelingen heeft een eigen omheind kamp. De hele nacht klinkt er godsdienstige muziek, overal wordt gebeden. Heel vroeg beginnen de eerste pelgrims over de pontonbruggen te lopen richting de Sangam, de samenvloeiing van de Ganges en de Jamuna. Daar trekken de mannen hun bovenkleding uit, de vrouwen stappen met de kleren aan het donkere water in, en nemen een diepe duik. De temperatuur van het water komt net boven het vriespunt. Met de hand gieten ze druppels over de middenscheiding van hun haar. Hierna nemen ze drie slokjes water en klimmen weer op de oever. Daar staat de volgende groep mensen al klaar om precies hetzelfde te doen. Tegen de tijd dat het licht wordt, zijn de leden van de lagere kasten al weg. De Sangam is nu van de brahmanen. Waarom doen ze dit? Hindoes geloven heilig, dat demonen de “Kumbh”, de kruik met onsterfelijk makende nectar, hadden meegenomen maar dat de zoon van de god Indra de kruik weer had weten te bemachtigen. Tijdens de strijd om de kruik zijn druppels nectar in de Ganges gemorst. Hierdoor werd het water heilig en wie zich erin wast geneest van zijn ziekten en wast al zijn zonden weg. Dusehra Het Dusehra feest vindt plaats in de maanden september en oktober en wordt door alle Hindoes gevierd. Maar het wordt niet overal op dezelfde manier gevierd. In Noord India is het feest verbonden met zaaien. In kleine schaaltjes wordt gerst gezaaid. De jonge plantjes krijgen een speciale plaats op het huisaltaar. In Oost India wordt de overwinning herdacht van godin Durga op de kwade buffel. Op deze feestdag worden grote beelden van godin Durga gemaakt. Zij draagt veel wapens om boze geesten mee te bestrijden. De overwonnen buffel ligt aan haar voeten. Aan het eind van de feestdag gaat men in optocht met het papieren beeld naar een rivier of meer. Ze leggen het beeld in het water en het zinkt langzaam weg. Daarmee is het feest afgelopen. In weer andere delen van India viert men de overwinning van de god Rama op de duivelse koning Ravana (Rama is een verschijningsvorm van Visjnoe op aarde). Rahma werd uit het koninkrijk verbannen en moest in het bos leven. Zijn mooie vrouw Sita werd ontvoerd door de slechte Ravana. Met behulp van zijn Hanuman en zijn apen-leger versloeg Rama de koning. Het verhaal over Rama staat in het heilige Hindoeboek Ramayana. Dit verhaal wordt opgevoerd tijdens het Dusehra feest. Het spel heet Rama Lila. Op de 10e en laatste dag van het feest schiet de hoofdrolspeler (Rama) in een reusachtig papieren beeld gevuld met vuurwerk. Het beeld stelt Ravana voor. De duivelse koning ontploft met een geweldige knal. Raksha Bandhan Raksha Bandhan is een typisch familiefeest welke in augustus plaatsvind. Zusjes binden felgekleurde armbanden “Rakhis” genoemd, om de rechterpols van hun broers of om de rechterpols van de jongens van wie ze hulp en bescherming verwachten. De meisjes bieden de jongens een balletje gemaakt van suiker en melk aan. Hiervoor in ruil moeten de jongens geld of cadeaus geven. Pitri Poedja Dit is een feest dat wordt gehouden ter ere van de voorouders. Hindoes hebben verplichtingen ten opzichte van de ouders en voorouders. De schuld aan de ouders wordt afgelost door de ouders te verzorgen als ze oud worden. De schuld aan de voorouders wordt afgelost tijdens Pitri Poedja. De voorouders krijgen voedsel en bloemen als offergaven, er wordt voor hen gebeden en gevraagd om bescherming voor het komende jaar. Volgens de religieuze voorschriften moet de oudste zoon de offerplicht uitvoeren, daarom is het voor hindoes zeer belangrijk om een zoon te hebben. Nieuwjaar in China Traditioneel beschouwen de Chinezen Chinese Nieuwjaarsdag, net als het vieren van hun geboorte, als hun verjaardag. (Zij rekenen ook de tijd tussen de conceptie en geboorte als een jaar, zodat ze al een jaar oud zijn als ze geboren worden.) Op hun verjaardag eten ze shou mian (meelballetjes voor een lange levensduur). Met Chinees Nieuwjaar is het de gewoonte om hong bao te geven (‘voorspoedig’ geld in speciale rode enveloppen) aan kinderen en aan de ongehuwde jongeren van familie en vrienden. Hong bao worden ook gegeven aan dienstpresoneel met wie men regelmatig omgaat (dienstbodes, babysitters, …). De briefjes moeten nieuw zijn, in even cijfers en in even aantallen, en bij voorkeur opvolgende serienummers hebben. Voor het nieuwe jaar worden de huizen grondig schoongemaakt. Traditioneel worden dan ook de voordeuren beschilderd met rode lak om slechte geesten af te leiden ; ze worden verzegeld op Oudejaarsavond en de volgende morgen verbroken. Het brengt tevens ongeluk om in oude schoenen rond te lopen op Nieuwjaarsdag, het is dan ook een traditie om nieuwe schoenen aan te trekken op deze belangrijke dag. Op Nieuwjaar eten de meeste Chinezen vis omdat het woord (yu) strek lijtkt op het Chinese woord voor bloei. Op Oudejaarsavond worden traditioneel vuurzoekers afgestoken om al het ongeluk weg te blazen en om geluk te brengen.