Het podium vond plaats in een lijsttheater.
Het decor was simpel, er stonden bij bepaalde scènes bijvoorbeeld tafels en stoelen op het podium. Of dat er eer troon was gemaakt voor een raar chinees pratende koning. Dus het was simpel maar effectief.
Het licht verschilde ook per scène. Vaak was het groot licht dat op iedereen gericht was, bij de politiescène werd het licht gebruikt als sirene.
Het waren geen speciale kostuums die ze aanhadden, ze hadden allemaal pak aan, en ze hadden aparte attributen zoals knuppels waarmee ze klanten mee konden neerknuppelen.
Er was niet echt een spel of een dans bij, maar het bleef wel constant in beweging, waardoor het erg leuk was om naar te kijken. Er was vaak tussen de show door een filmpje te zien. Daar was een gebouw op te zien. Later in de show zag je nog een mannetje heel vaag naar beneden springen. Allemaal wel grappig bedacht.
Er worden geluidseffecten gebruikt, zoals het omroepen in het winkelcentrum waar de winkelier helemaal gek van werd, en de sirene. Ook werd er bij een scène gebruik gemaakt van toeters of van die brommertjes. Die dingen zorgen een beetje voor de sfeer van de scène en om m extra maf en onwerkelijk te maken.
In de openingsscène probeert een klant een bed aan te schaffen, maar wordt door het volstrekt geschifte personeel tot razernij gedreven. De 5 komieken die in dit theaterstuk spelen zijn , of doen in ieder geval hartstikke gek,druk en maf en hierdoor is het erg leuk om naar te kijken..Het is een beetje meeleven en lachen bij een frustrerend sollicitatiegesprek. Er was een gigantische scheldpartij waar je bijna!! Bang van zou worden, en het betalen om te worden tegengesproken was ook goed gevonden.
Er wordt een hoop geexpirimenteerd met verschillende soorten humor en het is allemaal wel leuk.
Het gaat om verschillende conflicten steeds, bijvoorbeeld tussen de klant en de verkoper en tussen acteurs die chinees moeten praten voor een een chinees die beweerd dat hij regisseur Theo van Gogh is. Het gaat eigenlijk nergens over natuurlijk, want je ziet wel dat het Theo van Gogh niet is, en dat die al overleden is maar er zit toch nog een verhaaltje omheen. Tussen de personages is vaak een overdreven band. Óf heel aanhankelijk, óf heel afstandelijk. Het zijn niet echt gewone mensen die ze spelen, soms vertegenwoordigers van een bepaald standpunt.
Als een karakter iets wil of iets vindt is hij/zij niet zo snel te overtuigen dat het iets anders is. Sterk overdreven karaktertrekken e.d.
Het doel van de voorstelling is zeker vermaken, en mensen een beetje een inzicht geven in andere soorten komedie. De regisseur heeft vooral veel aandacht besteed aan afwisseling van scenes, dat het niet te langdradig zou worden. Ook heeft er veel tijd in de grappen gezeten. Ik vond het erg leuk!
Het decor was simpel, er stonden bij bepaalde scènes bijvoorbeeld tafels en stoelen op het podium. Of dat er eer troon was gemaakt voor een raar chinees pratende koning. Dus het was simpel maar effectief.
Het licht verschilde ook per scène. Vaak was het groot licht dat op iedereen gericht was, bij de politiescène werd het licht gebruikt als sirene.
Het waren geen speciale kostuums die ze aanhadden, ze hadden allemaal pak aan, en ze hadden aparte attributen zoals knuppels waarmee ze klanten mee konden neerknuppelen.
Er was niet echt een spel of een dans bij, maar het bleef wel constant in beweging, waardoor het erg leuk was om naar te kijken. Er was vaak tussen de show door een filmpje te zien. Daar was een gebouw op te zien. Later in de show zag je nog een mannetje heel vaag naar beneden springen. Allemaal wel grappig bedacht.
In de openingsscène probeert een klant een bed aan te schaffen, maar wordt door het volstrekt geschifte personeel tot razernij gedreven. De 5 komieken die in dit theaterstuk spelen zijn , of doen in ieder geval hartstikke gek,druk en maf en hierdoor is het erg leuk om naar te kijken..Het is een beetje meeleven en lachen bij een frustrerend sollicitatiegesprek. Er was een gigantische scheldpartij waar je bijna!! Bang van zou worden, en het betalen om te worden tegengesproken was ook goed gevonden.
Er wordt een hoop geexpirimenteerd met verschillende soorten humor en het is allemaal wel leuk.
Het gaat om verschillende conflicten steeds, bijvoorbeeld tussen de klant en de verkoper en tussen acteurs die chinees moeten praten voor een een chinees die beweerd dat hij regisseur Theo van Gogh is. Het gaat eigenlijk nergens over natuurlijk, want je ziet wel dat het Theo van Gogh niet is, en dat die al overleden is maar er zit toch nog een verhaaltje omheen. Tussen de personages is vaak een overdreven band. Óf heel aanhankelijk, óf heel afstandelijk. Het zijn niet echt gewone mensen die ze spelen, soms vertegenwoordigers van een bepaald standpunt.
Als een karakter iets wil of iets vindt is hij/zij niet zo snel te overtuigen dat het iets anders is. Sterk overdreven karaktertrekken e.d.
Het doel van de voorstelling is zeker vermaken, en mensen een beetje een inzicht geven in andere soorten komedie. De regisseur heeft vooral veel aandacht besteed aan afwisseling van scenes, dat het niet te langdradig zou worden. Ook heeft er veel tijd in de grappen gezeten. Ik vond het erg leuk!
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden