The Bourne Supremacy (2004)

Film: The Bourne Supremacy Als een huurmoordenaar opduikt in Goa, pakken Bourne en Marie hun biezen. Inmiddels weet Bourne dat hij in het verleden te maken had met de geheime CIA-operatie Treadstone, die een batterij beroepsmoordenaars voortbracht. Bourne had allang uitgeschakeld moeten zijn, maar hij is taai en heeft bovendien veel profijt van de vechttechnieken die wel in zijn geheugen staan gegrift. Geplaagd door beelden uit zijn verleden, reist hij naar Napels, Washington, Amsterdam, Moskou en Berlijn, in de hoop dat de puzzelstukjes van zijn verleden op hun plaats vallen. Ik vond het wel een boeiend verhaal en zeker na deel 1 gezien te hebben, the bourne identity. Alleen, mijn verwachtingen waren hoger. In dat opzicht viel de film wel wat tegen. Het verhaal was ook niet zo geweldig als het vorige. Vooral de technieken waarmee de film werd gemaakt waren erg verwarrend op sommige moment in het verhaal. Het bracht snelle en wazige beelden voort, die het verhaal niet erg ten goede deden. De mise-en-scène vond ik af en toe een beetje overdreven, maar toch in de meeste gevallen wel erg realistisch. Het is wel pure fictie, want ik denk niet dat dit echt kan of zal gebeuren. Recensie door: Joris van den Berg Degelijk is misschien wel het naarste woord dat je naar je hoofd geslingerd kunt krijgen als beoordeling. Degelijk is niet goed en niet slecht. Degelijk is een nietszeggende middenmoter. Degelijk zijn aardappelen met sperziebonen en schnitzel; prima te eten maar werkelijk niets bijzonders. The Bourne Supremacy is ook degelijk. De film is een samenvatting van alle spionageclichés, waarbij ze niet eens de moeite hebben genomen om er een vernieuwend sausje overheen te gieten. Het vervolg op The Bourne Identity gaat braaf verder waar deel 1 ons achterliet. Maar helaas zwemt de film in tegen de stroom van 'sequels die beter zijn dan het origineel' van de laatste tijd. Matt Damon is nog steeds de ex-spion met geheugenverlies en ook dit keer zitten zijn oude opdrachtgevers hem achterna. Het geheel resulteert weer in een paar actiescenes, een paar complotjes en een paar dubbelspelsituaties. En dat alles in een Europa dat verdacht veel lijkt op het Europa uit de 'Koude Oorlog spionagefilms zonder James Bond': kil, grijs en onpersoonlijk. Het is niet vervelend of vermoeiend maar vooral te weinig verrassend of vernieuwend. Er is geen moeite genomen om het geheel te moderniseren al wordt er heel wat op los gebeld en geinternet. De film maakt een verouderde indruk en dat terwijl de film zich toch echt in het heden afspeelt. Met een vleugje actualiteit en een wat minder clichématig verhaal had het meer kunnen zijn dan alleen ouderwets en degelijk. Nu is het echt niet meer dan dat. (Bron: Spunk.nl)
Recensie door: Bart van der Put De Koude Oorlog en het tamelijk stereotiepe vrouwbeeld moesten het veld ruimen, het centrale gegeven van de Amerikaanse spion en sluipmoordenaar die met een gewist geheugen ontwaakt, bleef vanzelfsprekend behouden. De man die als Jason Bourne in Europa naar zijn identiteit zocht kreeg gezelschap van een toevallige passante. Met de aanstekelijke en geloofwaardige schets van de verhouding tussen de door Matt Damon en Franka Potente vertolkte personages onderscheidde The Bourne identity zich uitstekend van gangbare actie-thrillers. De film bleek succesvol bij publiek en pers, Ludlum schreef nog twee boeken over Jason Bourne, en dus is de opvolger The Bourne supremacy een feit. Net als bijvoorbeeld bij de Spider-man films het geval was, keert een groot aantal participanten voor en achter de camera terug, waardoor de inhoudelijke en stilistische consistentie gewaarborgd zou moeten zijn. In tegenstelling tot de praktijk bij de Spider-man films heeft zich op de regiestoel echter een wisseling van de wacht voltrokken. Gezien het grote kwaliteitsverschil tussen de twee delen, ligt het voor de hand regisseur Paul Greengrass de schuld van het teleurstellende eindresultaat te geven. Wat het plot en scenario betreft moet de film echter op papier al een zwakke variatie op de voorganger zijn geweest. The Bourne supremacy begint met het cliché dat een held tot actie kan bewegen: de eerder zo sterke Potente krijgt meteen de kogel, zodat Jason Bourne hun knusse Indiase schuilplaats verlaat om haar in Europa te wreken. Het ontbreken van een uitgesproken medestander maakt dat we Damon in dit vervolg meer als solistische actieheld dan als een met zijn identiteit worstelende antiheld te zien krijgen, want gesprekspartners zijn er nauwelijks en sterven nogal snel. Een hoofdzakelijk uit actiescènes opgebouwde thriller kan amusant en enerverend zijn, maar dan is het zaak dat kijkers in staat gesteld worden de actie bij te benen, de handelingen te doorgronden en de goeden van de slechten te onderscheiden. De Britse regisseur Paul Greengrass maakte twee jaar geleden furore met de in documentairestijl gedraaide film Bloody sunday, een reconstructie van de zwartste bladzijde uit de Noord-Ierse geschiedenis, en besloot dat zijn Bourne-film ook bij chaos, zwabberend camerawerk en snelle montage gebaat zou zijn. De ondoorgrondelijke actiescènes en het gezwiep en gezwabber met de camera, zullen de film ongetwijfeld een enerverende urgentie en snelheid moeten geven, maar lijken eerder bedoeld om een inhoudelijke leegte te maskeren. Dat lukt niet. (Bron: Het Parool)