Koude oorlog

Koude Oorlog

In de jaren zestig bereikte de Koude Oorlog, zoals het ideologische conflict tussen het kapitalisme (o.l.v. de Verenigde Staten) en het communisme (o.l.v. de Sovjetunie) genoemd wordt, haar hoogtepunt. Het meest zichtbaar werd dat door de zich eindeloos voortslepende oorlog in Vietnam en door een explosieve groei van het aantal kernwapens. Deze zogenoemde kernwapenwedloop leidde tot de absurde situatie dat beide kampen de beschikking hadden over zoveel kernwapens dat ze met gemak vele aardes tegelijk compleet zouden kunnen vernietigen. Dr. Strangelove:
Toen zagen beide partijen eindelijk ook in dat dit een levensgevaarlijke situatie was. Er hoefde maar één gek zijn hoofd te verliezen en de nucleaire poppetjes waren aan het dansen. Iedereen had het toentertijd over het doomsday-scenario: iedere raket die op de ander zou worden afgevuurd, zou automatisch worden beantwoord door het massaal terugschieten met het totale rakettenarsenaal van de ander. De aarde zou als een rokende puinhoop achterblijven, waarna alle leven zou uitsterven door de erop volgende nucleaire winter. Dit scenario werd destijds zeer doeltreffend belachelijk gemaakt in de film Dr. Strangelove.Wederzijds Verzekerde Vernietiging:

Er waren eigenlijk maar twee grote kernmogendheden, Amerika en Rusland. Engeland, Frankrijk en China waren kleinere kernwapenbezitters. Dat was nog een redelijk overzichtelijke situatie. Deze partijen waren zich bewust van de gevolgen van een totaal kernwapenconflict. En ze waren ervan doordrongen dat ze zich moesten beheersen op grond van het uitroeiingsgevaar. Er waren zelfs deskundigen die deze situatie positief waardeerden. Ze beweerden dat dit gevaar juist garant stond voor een langdurige vrede. Dit staat bekend als de Doctrine van de Wederzijds Verzekerde Vernietiging.