Mists of Avalon door Marion Bradley

Titel: Nevelen van Avalon Auteur: Marion Z Bradley Uitgever: De Boekerij (Parelpockets) Eerste druk: 1982 Aantal pagina’s: 955 Mijn verwachtingen Ik ben aan dit boek gekomen via mijn oom. Wij hadden het over onze gemeenschappelijke interesse voor historische literatuur en Britse verhalen. Toen leende hij mij zijn versie van het boek uit. Toen ik het inmiddels twee keer gelezen had en het uitgeroepen had tot mijn lievelingsboek kreeg ik het boek van hem voor mijn 18de verjaardag. Ik ben eigenlijk heel neutraal aan het boek begonnen. De versie die ik las had geen flaptekst, dus alles wat ik van het boek wist had Wim me verteld. Ik wist dat het een her vertelling van de Arthur sage was, verteld door de vrouwen. Ik verwachtte een spannend verhaal over eer en liefde. Dat sprak me wel aan. Samenvatting
Igraine, het zusje van de vrouwe van Avalon word uitgehuwelijkt aan Gorlois, de hertog van Cornwall. Ze krijgt een dochter bij hem. Haar zusje Morgause woont bij haar. Viviane, de vrouwe, verteld haar dat zij voorbestemd is om de nieuwe koning van Brittannie te baren. Gorlois verraad de nieuwe hoge koning Uther Pendragon en word door hem gedood. Igraine trouwt met Uther Pendragon en krijgt een zoon van hem. Hij heet Gwydion, maar later wordt hij Arthur genoemd. Later word Arthur bij een van de vazallen van Uther ogevoed en gaat Morgaine naar Avalonop opgeleid te worden. Morgaine doet jaren later mee aan een ritueel dat het grote huwelijk heet. Dit is een vruchtbaarheids ritueel dat de nieuwe koning aan een test onderwerpt. Ze voert het uit met Arthur maar komt daar pas achteraf achter. Ze vlucht weg van Avalon en gaat naar haar tante Morgause die met Lot van Orkney getrouwd, de koning van Schotland. Daar krijgt ze het kind. Later gaat ze aan het hof van Arthur wonen. Arthur is getrouwd met de mooie Gwnhwyfar. Lancelot is verliefd op haar en zij op hem, maar Arthur is op beide erg gesteld. Gwenhwyfar is onvruchtbaar en slaagt er niet in om een zoon te krijgen als opvolger voor de troon. Arthur heeft bij zijn kroning gezworen dat hij de oude religie van de druiden hoog zou houden net als de nieuwe religie van de christenen. Daarbij is hem het zwaard Excalibur gegeven, samen met een magische schede die hem beschermde op het slagveld. Excalibur is een van de vier heilige voorwerpen van Avalon, de heilige Regalia. In ruil daarvoor zetten Avalon hem op de troon. Arthur houd zich niet goed aan die eed. Het nichtje van de koningin Elaine is verliefd op Lancelot. Ze vraagt Morgaine om een tovermiddel om hem te krijgen. Morgaine gebruikt haar magie om te zorgen dan Lancelot met Elaine trouwt. In ruil daarvoor wil ze de eerste dochter van Elaine opvoeden in Avalon. Morgaine word erin geluist. Ze trouwt met de oude koning Uriens van Wales terwijl ze verliefd is op zijn zoon Accolon. Ze denkt dat Accolon haar kan helpen om Arthur van de troon af te halen. Ze gaat terug naar Avalon en brengt de dochter van Elaine, Nimue mee. In Avalon wordt ze door de priesteres Raven opnieuw in de orde van priesteressen opgenomen die ze jaren geleden had verlaten. Haar zoon Mordred is inmiddels in Avalon opgevoed. Morgaine gaat terug naar Wales om haar werk af te maken. Ze krijgt ruzie met haar stiefzoon Avalloch en dood hem door middel van magie. Arthur is christen geworden en gebruikt Excalibur voor zijn eigen doel. Het moet hem afgenomen worden. Viviane gaat op audientie bij Arthur maar word daarbij vermoord door de stiefbroer van haar zoon. Morgaine en Accolon lokken Arthur de nevelen rond het eiland in. In de elvenwereld geeft ze excalibur aan Accolon en krijgt Arthur een kopie. Morgaine gaat alleen terug naar Avalon en ziet in een visioen hoe Arthur Accolon dood en Excalibur terug neemt. Arthur ligt gewond in Glastonbury. Morgaine gaat er naar toe en pakt de magische schede af en wierp hem in het meer. Ze valt uit de gratie bij Arthur en trekt zich terug in Tintagel. Kevin de Merlijn haalt haar terug naar Avalon. De nieuwe Merlijn van Brittannia, Kevin, verraad Avalon door alle heilige regalia naar Camelot te brengen. Hij vindt dat alle goden een zijn en dat de Regalia niet met Avalon in de nevelen moeten verdwijnen maar in de echte wereld moeten voortbestaan. Morgaine en Raven gaan samen naar Camelot. Met magie roepen ze een illusie op en vervolgens laten ze alle regalia verdwijnen. Iedereen denkt dat ze de heilige graal hebben gezien en alle gezellen, op Mordred na, gaan er naar op zoek. Nimue lokt Kevin terug naar Avalon, waar hij ter dood veroordeeld wordt. Avalon verdwijnt steeds verder de mist in. Uiteindelijk is het heerschappij van Arthur voorbij. Hij doodt Mordred in een gevecht en sterft zelf aan de verwondingen. Morgaine brengt een bezoek aan de kapel op Glastonbury, waar Viviane begraven werd. Ze ziet in de christelijke kerk een beeld van een heidense Godin staan en beseft hiermee dat de Godin nooit de wereld zal verlaten. Analyse

Motief: Godsdienst of de Graal. Daar ben ik niet helemaal uitgekomen. Ze zijn allebei zo belangrijk in dit boek.De Graal komt minder vaak terug in het boek, maar de Graal is nu net het voorwerp waar het allemaal op uitkomt. Godsdienst is juist weer een belangrijke reden voor de personages om te doen wat ze gedaan hebben. Thema: De strijd tussen oud en nieuw Verhaalruimte: Engeland, net voor de middeleeuwen. Ongeveer 400 na Christus. De tijd waarin de assimilatie van het Christendom in volle gang was. Vertelde tijd: Vele tientallen jaren. Het verhaal spant van de tijd dat Morgaine een kleuter van 4 is totdat ze een oude vrouw is. Ik schat dat het in totaal ongeveer 50 jaar is. Vertelperspectief: Personaal vertelperspectief. Het wisselt tussen Morgaine, Gwenhwyfar, Igraine, Viviane en wat kleinere personages. Arthur en Niniane. Personages: Igraine: De moeder van Morgaine en Gwydion (Arthur). Zij is het kleine zusje van de Vrouwe van Avalon en uitgehuwelijkt aan Gorlois van Cornwall. Morgaine is de dochter van Gorlois. Later trouwt ze met Uther Pendragon die de nieuwe opperkoning van Brittannië zou worden. Van hem kreeg ze Gwydion. Morgaine heeft in haar jeugd het idee dat haar moeder Gwydion bij haar dumpt om bij Uther te zijn. Op een gegeven moment zweert Igraine alle magie af en wordt ze christen. Op haar sterfbed zegt ze echter dat ze het alleen heeft gedaan voor de lieve vrede. Ze is altijd in de Godin blijven geloven. Morgaine: Dochter van Igraine en Gorlois. Nichtje van Viviane en halfzus van Arthur. Na Viviane en Niniane de Vrouwe van Avalon. Morgaine doet alles wat haar juist lijkt om te zorgen dat de Godin niet vergeten word in de wereld. Ze maakt daarbij grote fouten, maar geeft ze achteraf wel toe. Eerste reactie Wow, Wat gaaf! Ik had niet verwacht dat het zo leuk zo zijn. Ik had niet voorzien dat de oude religie van de druïden zo’n grote rol in het verhaal speelde. Als wicca sprak me dat enorm aan. Het verhaal van de Graal is ook aangepast. Morgan La Fay is geen boze tovenares en de graal is geen christelijk object. Het is geen christelijk verhaal meer en dat vind ik heel gaaf.
Verdiepingsopdracht Ik heb een nieuwe voorkant gemaakt en een tekst voor de achterkant geschreven. Al weer de vijftigste druk van deze bestseller door Marion Bradley. Nevelen van Avalon kan inmiddels bijgeschreven worden in het boek der klassiekers. Deze sage vol mystiek, hartstocht en moed verteld opnieuw het verhaal van Arthur en zijn Ridders van de Ronde tafel. Deze keer gebeurt het alleen vanuit het verrassende oogpunt van de vrouwen in het verhaal. Morgaine is het nichtje van Viviane, de hogepriesteres van het magische Avalon. Op haar elfde jaar gaat ze daar in opleiding voor priesteres. De volgende jaren gaat alles goed. Tot het volgende Beltane feest… Eindoordeel Het is vrij moeilijk voor mij om objectief naar dit boek te kijken. Dat komt, omdat het onderwerp mij zo vreselijk aanspreekt. Ik zal het in ieder geval wel proberen. Het taalgebruik van Bradly deed me vaag denken aan die van Tolkien, maar dan minder heftig. Er zit ook dertig jaar tussen het schrijven van Lord of the Ring en de Nevelen.. maar allebei gebruiken ze een beetje chique taal. Dat heeft me overigens absoluut niet geïrriteerd, omdat het perfect in de sfeer van het boek past. De personages vind ik heel goed uitgewerkt. Tijdens het lezen ging ik helemaal met Morgaine mee in haar acties en gedachten. Wel geld dat wat meer voor de vrouwen, dan voor de mannen. Aan de mannen is wat minder aandacht besteed, maar die waren voor het verhaal ook niet zo interessant. De verhaalloop boeide en heeft volgens mij ook alle kenmerken van literatuur. De problemen waren ingewikkeld. De afloop was niet gelukkig en laat ruimte voor een vervolg. Gaaf boek!