Das doppelte Lottchen door Erich Kästner

Hoofdstuk 1. In Seebühl am Bühlsee is een vakantietehuis. Veel kinderen zijn hier op zomervakantie en zwemmen in het meer. Zo ook het negenjarige meisje Luise Palffy uit Wenen. Als de gong gaat, moet iedereen het water uit om te eten. Iedereen kijkt uit naar de middag, want dan komen weer nieuwe meisjes uit Zuid-Duitsland naar het kamp. ‘s Middags staan Trude, Luise, Brigitte etc. te wachten als de bus komt. Als het twintigste meisje uitstapt, staat iedereen perplex, want Luise en dit meisje lijken als twee druppels water op elkaar. Behalve dat Luise haar haar los heeft en dit meisje twee vlechten. Iedereen gaat naar binnen. Leidster Ulrike laat de twee bij het hoofd, Frau Muthesius, komen. De “nieuwe” heet
Lotte Körner en komt uit München. De leidster is verbaasd! Ze moeten elkaar een hand geven, maar Luise wil niet en stormt de deur uit. Tegen Lotte zegt Frau Muthesius dat ze kan uitzoeken of ze misschien op dezelfde dag geboren zijn, maar Lotte loopt naar haar kamer. Zij heeft alleen haar moeder. Ze pakt haar spullen uit en ook de foto van haar moeder. Ze kijkt in de spiegel, maar klapt gauw de kast dicht. Luise zit met Trude, Christine, Steffie en nog een paar op de tuinmuur en ze praten over Lotte. Luise vindt het niet leuk en ze verzinnen vanalles tegen Lotte. Haar neus afbijten bijvoorbeeld. Dan gaat de gong en moeten ze avondeten. Lotte moet naast Luise zitten en dus moet Trude ergens anders. Lotte komt binnen en gaat naast Luise zitten. Luise vindt ‘t niks en schopt haar, waarop Lotte inkrimpt en haar lippen op elkaar perst. De begeleidsters Gerda en Ulrike praten over hoe zoiets mogelijk is. Ze denken aan strologische tweelingen. Frau Muthesius beslist dat ze naast elkaar zullen slapen om aan elkaar te wennen. ‘s Nachts slaapt iedereen behalve de twee meisjes. Luise hoort Lotte huilen. Lotte is op kamp, omdat ze te ernstig is voor haar leeftijd. Dat komt door moeder. Die is nooit thuis en als ze thuis is, is ze moe. Lotte speelt niet, maar wast, kookt, etc. Luise strijkt over Lotte’s haar. De maan ziet het en is niet verwonderd. Lotte tast met haar hand naar die van Luise. Nu kan de maan rustig ondergaan en dat doet hij.
Hoofdstuk 2. Luise is met haar vriendinnen buiten en speelt trefbal. Ze vragen haar wanneer ze nou Lotte’s neus eraf gaat bijten, maar Luise vindt dat onzin. Iedereen is verbaasd en zegt dat ze toch zo’n hekel aan haar had. Luise is kwaad en loopt weg naar Lotte, die twee bloemenkransen gemaakt heeft. Ze komt besluiteloos aan en de twee glimlachen verlegen naar elkaar. Lotte moet de krans op Luise’s hoofd zetten. Ze praten en vragen aan elkaar of ze broers of zussen hebben. Nee. Ze sluiten zich op in de waszaal en Lotte vlecht Luises haar. Dan gaan ze een voor een naar de eetzaal. Lotte gaat op Luise’s plek zitten. Trude waarschuwt dat ze dadelijk weer een trap krijgt. Dan komt Luise binnen en gaat op Lotte’s plek zitten. Iedereen’s mond staat open, want ze zijn twee druppels water. Nu moeten ze uitzoeken wie Lotte en wie Luise is. Trude trekt aan de vlechten van Één van de twee en ze krijgt een klap terug: dat is dus Luise. Nu is de spanning eraf en als en foto’s zijn gemaakt, misschien wel voor een tijdschrift, nodigt Luise Lotte uit om limonade te gaan drinken, ze heeft geld van haar vader gekregen. Eerst twijfelt Lotte, maar ze gaan toch. Ze kletsen en vragen en heleboel aan elkaar. Luise vraagt aan Lotte of haar vader al lang dood is. Lotte zegt dat ze niet weet of hij dood is, haar moeder praat nooit over hem en vragen wil ze niet graag. Luise zegt dat ze ook niets over haar moeder weet. Eens stond er een foto, maar toen vader zag hoe ze ernaar keek, was het de volgende dag weg. Ze ontdekken dat ze allebei op 14 oktober in Linz aan de Donau zijn geboren. Lotte heeft een foto van haar moeder in haar kastje en die wil Luise dolgraag zien. Ze vergeten te betalen en worden teruggeroepen. Snel betaalt Luise en gaat met Lotte de foto bekijken. En ja, ze herkent de vrouw. Nu weten ze zeker dat ze zusjes zijn. Lotte geeft de foto cadeau aan Luise. Fräulein Ulrike gaat naar Frau Muthesius en vertelt dat ze ontdekt heeft dat Lotte en Luise een tweeling zijn. Frau Muthesius zegt dat ze dat ook al dacht. Ulrike moet wel haar mond houden en zich er niet mee bemoeien. Hoofdstuk 3. De foto’s die zijn gemaakt van Lotte en Luise samen, hebben de twee verscheurd en op de bodem van de Bühlsee gegooid. Ze hebben tegen Fräulein Ulrike gelogen dat ze ze opgehaald hebben en naar huis verstuurd. Ze willen dit geheim samen verbergen en later ook samen onthullen. Trude, Steffie, Monika, Christine en de anderen zijn jaloers, omdat Lotte en Luise een geheim hebben. Ze zijn boos op Luise en jaloers op Lotte. Luise en Lotte weten inmiddels al heel veel van elkaars leven. Lotte wil alles van vader weten en Luise wil alles van moeder weten. Als ze niet met elkaars leven bezig zijn, vragen ze zich af waarom de ouders gescheiden zijn. Luise voorspelt dat ze eerst getrouwd zijn geweest. Moeder heet Luiselotte en ze hebben het ene meisje Luise en het andere Lotte genoemd. Daarna zijn ze gaan kibbelen en toen gaan scheiden. Elke ouder heeft toen een kind meegenomen. Er is post en Lotte krijgt van Luise een foto van vader, die Luise speciaal aan vader had gevraagd. Hij is ongeveer 35 jaar oud en heet Ludwig Pallfy. Hij heeft Luise een brief geschreven, waarin hij haar mijn enige kind noemt. De bedrieger! Steffie heeft ook een brief van haar ouders gekregen, maar ze huilt. Alle vriendinnen komen aanlopen en vragen wat er aan de hand is. Steffie zegt dat haar ouders gaan scheiden, haar vader houdt waarschijnlijk van een andere vrouw. Lotte en Luise lopen verder en vragen aan elkaar of moeder en vader beide een ander hebben. Nee is het antwoord. Moeder heeft het veel te druk met werken en met Lotte. Waarom zijn ze dan gescheiden? Waarom is vader in Wenen en moeder in München? Waarom hebben ze Luise en Lotte uit elkaar gehaald? Waarom hebben ze niet verteld dat ze een tweeling zijn en dat Lotte en vader en Luise een moeder heeft? Hoofdstuk 4. De vakantie is bijna ten einde, maar er is nog een afscheidsfeest en iedereen is druk bezig de boel te versieren. Lotte en Luise worden nu ook wel Lokken en Vlechten genoemd. Ze zitten in de tuin bij de boswachtershut en schrijven in een schrift voor elkaar op waar de ouders van houden, hoe het huis eruit ziet en wat de vaste gewoonten zijn. Ze gaan namelijk als elkaar terug naar huis. Luises lievelinfseten is gevulde omelet en dat vindt Lotte echt smerig! Ze willen niet aan hun ouders vertellen dat ze elkaar hebben ontmoet, want ze vinden dat ze daar het recht niet toe hebben en de ouders zouden het zustergeluk kunnen verstoren. Als er iets misgaat, schrijven ze elkaar. Ze beloven elke dag naar het postkantoor te gaan om te kijken of de ander heeft geschreven. Ze willen uitzoeken waarom de ouders gescheiden leven. Misschien kunnen ze ze weer bij elkaar brengen. Het feest is een soort generale repetitie voor de tweeling: Lotte gedraagt zich als Luise en Luise als Lotte. ‘s Avonds dromen ze erover. De volgende ochtend komen twee treinen uit tegenovergestelde richtingen aanrijden. De twee nemen afscheid en stappen in. De treinen rijden weg en ze zwaaien uit het raam naar elkaar. Lotte gaat als Luise naar Wenen en Luise gaat als Lotte naar München. Hoofdstuk 5. In München aangekomen staat Luise op haar moeder te wachten, maar die is er niet. Langzaam loopt het perron leeg. Moeder Luiselotte Körner is redactrice van de afdeling fotografie in uitgeverij Müncher Illustrierten. Ze was opgehouden door pas binnengekomen materiaal (foto’s) en kon niet op tijd op het perron zijn. Eindelijk had ze dan toch een taxi weten te pakken en was in één run naar het perron gereden. Luise zit alleen ergens achteraan op een koffer. Als ze moeder ziet, knuffelt ze haar half dood. Ze is zo blij haar nu in levende lijve te zien! Ook in Wenen is men opgewonden. Lotte wordt verwend, ze krijgt cadeau’s van iedereen! Ze zit op haar vaste plaats in hotel Imperial en is de lieveling van iedereen. Ze heeft al vier gevulde omeletten op. Haar vader is een operadirigent, maar ook wel een
kunstenaar, een artistieke man. De kelner komt met een vijfde omelet, maar die moet hij helaas terugbrengen: ze zit propvol! Ze stelt aan vader voor om voortaan maar hetzelfde te eten als wat hij heeft: gerookte vleeswaren. Vader zegt dat ze daar vast en zeker misselijk van wordt. Lotte antwoordt dat ze dan altijd weer omelet kan gaan eten. Dan komt Hofrat Strobl met z’n hond Peperl. De hond moet Lotte groeten, maar omdat ze Luise niet is, snuffelt de hond en doet niks. Hij gaat terug naar z’n baas. Die staat verbaast en verklaart hem voor gek. Lotte weet dat de hond slimmer is dan de mens zelf, want hij heeft het tenminste door. Lotte en vader gaan naar huis in de Rotenturmstraße. Thuis is ook de huishoudster Resi. Van Luise weet Lotte dat het een vals schepsel is en haar manier van doen is maar aanstellerij. Vader dirigeert vanavond en Resi zal Lotte naar de opera brengen en ook weer ophalen. Nu moet vader nog even componeren. En hij gaat naar z’n atelier in de Ringstraße. Ze zwaait hem uit en gaat het huis ontdekken. Ze kijkt ook naar de kolom uitgaven in de boekhouding en ziet dat Resi zich steeds naar haar gunsten heeft verrekend. Resi komt binnen en wordt boos, omdat Lotte in de boekhouding zit te snuffelen. Lotte zegt dat ze vals speelt en zal voortaan de boekhouding narekenen. Ludwig Palffy is ook kunstenaar en die mensen staan bekend als eigenaardige wezens. Hij is keurig gekleed, bijna elegant, maar zijn innerlijk is gecompliceerd. Soms gaat hij er zomaar vandoor, want dan is hem qua muziek wat ingevallen en moet hij alleen zijn. Dat deed hij ook toen hij getrouwd was. Omdat hij veel invalleen had, had hij weinig tijd om bij z’n vrouw en de tweeling te zijn. Toen zijn vrouw, toen ongeveer twintig jaar, hoorde dat hij niet alleen in z’n atelier was, maar in gezelschap van zangeressen die hem wel aardig vonden, zette ze de scheiding in. Nu had Ludwig geen problemen meer en kon lekker alleen zijn. Hij werd steeds beroemder. Als er in München een concert van hem was, ging moeder altijd kijken en kon aan zijn muziek horen dat hij, ondanks z’n succes, niet gelukkig was.
Hoofdstuk 6. Als Luise met moeder thuiskomt, moet ze meteen weer werken. Luise verkende het huis en was nu boodschappen gaan doen. Ze koopt ribstukken zoals Lotte dat heeft voorgeschreven in het schrift. Nu zoekt ze het levensmiddelen winkeltje van Frau Wagenthaler voor soepgroenten, vermicelli en zout. Als ze in het schrift staat te lezen, komt ze een medeleerlinge van Lotte tegen. Anni Habersetzer merkt op dat ze nog vakantie hebben. Luise gaat met haar mee naar de anderen en laat zich, zonder dat ze het doorhebben, naar het winkeltje leiden. Frau Wagenthaler is blij dat Lotte terug is van vakantie en als de boodschappen zijn gekocht krijgt iedereen een bonbon en moet Luise de groeten doen aan haar moeder en Anni ook de groeten aan haar moeder. Luise herinnert zich dat Lotte heeft geschreven dat ze drie keer boos was geweest op Anni, omdat ze kleine kinderen slaat. Vooral Ilse Merck, de kleinste van de klas. Als Luise thuis is dreigt ze Anni de volgende keer als ze het merkt een klap te geven. Anni denkt: “Dat zullen we morgen nog wel eens zien” en loopt weg. Thuis gaat Luise voor haar moeder haar lievelingsgerecht klaarmaken: vermicellisoep met rundvlees. Maar het koken wordt een chaos. Waar is de rasp? Hoeveel is een snufje zout? Over een half uur komt moeder en twintig minuten van tevoren moet men de vermicelli in kokend water gooien! En de keuken ziet er niet uit! De groenten moeten ook nog in de soep, maar eerst moeten die nog gewassen worden! Als moeder thuiskomt en een vermoeide en radeloze Lotte terugvindt, krijgt ze als excuus te horen dat Lotte het koken verleerd is. Moeder zegt dat dat niet kan, maar neemt alles over. Achteraf smaakt ‘t toch best goed, maar moeder zegt dat ze voortaan wel weer zal koken, maar dan moet Lotte wel goed opletten! Ondertussen zit de echte Lotte in Luises mooiste jurk in de Rangloge in Wenen naar haar dirigerende vader te kijken. Hij had al naar haar gezwaaid! Plotseling komt er een mooie dame bij haar zitten en haalt van alles tevoorschijn: een toneelkijker, een doosje lekkers, een programmaboekje, een poderdoos, etc. Als het stuk ten einde is, zwaait vader niet alleen naar zijn dochter, maar ook naar de dame naast haar. Dat vindt Lotte vreemd, Luise had niks van een vrouw gezegd of geschreven! Ze zal het aan Luise in München schrijven. Nu komt het stuk Hans en Grietje en doordat Hans en Grietje weg worden gestuurd het bos in denkt Lotte aan de scheiding met haar zus. Dat is verkeerd geweest. Plotseling is de dame heel dichtbij haar met haar gezicht en biedt Lotte een koekje aan. Daar schrikt Lotte zo van dat ze een afwerend gebaar maakt en daarmee per ongeluk de koekjes over de rand naar beneden gooit. De mensen beneden lachen, het past wel bij het verhaal van Hans en Grietje, maar de vrouw naast haar kijkt half lachend, half geërgerd. Lotte verontschuldigt zich en de vrouw zegt dat het niet zo erg is. Luise ligt ‘s avonds voor het eerst in München in bed en knuffelt haar moeder voor het slapen gaan. Moeder moet nog even werken, maar komt later ook naar bed in dezelfde kamer. Lotte is door de knorrige Resi in bed gelegd. Maar toen ze weg was, is ze meteen weer opgestaan en heeft de brief aan Luise geschreven. Dan gaat ze weer in bed liggen en is jaloers op Luise’s kamer. Ze denkt aan hoe moeder naar bed gaat en vraagt zich af hoe vader naar bed gaat en of hij dichtbij haar is. Ook ziet ze weer voor zich hoe hij met de dame, Irene Gerlach, zat te flirten. Dat zag ze toen ze onopvallend toekeek. Hoofdstuk 7. Weken zijn voorbij en alles is goed gegaan. Luise kan koken, maar minder goed leren dan de echte Lotte. Voor de mensen op school is Lotte Körner minder vlijtig, netjes en opmerkzaam, maar wel levendiger en meer weerbaar teruggekomen. Maar Luise in Wenen is plotseling vlijtiger, let beter op, schrijft netter en kan beter vermenigvuldigen. De lerares van Luise spreekt de andere leraressen toe over de vorderingen van Luise. Ook de hond Peperl zegt Luise weer Grüß Gott. Luise eet ook niet meer zo vaak gevulde omelet, maar liever vleesgerechten. (En ook dat vindt de hond beter!) Lotte heeft Resi echt verbeterd en vader zover gekregen het huishoudgeld aan haar te geven, zodat Resi het boodschappengeld in de kinderkamer van Lotte ontvangt en als Resi terugkomt wordt het streng nageteld. Vader is opgevallen dat de huishouding vroeger meer kostte dan nu, terwijl het nu veel gezelliger is met bloemen op tafel en zelfs in z’n atelier. Vader is nu vaker thuis dan in z’n atelier en dat valt Irene Gerlach zeer op. Ze spreekt hem in z’n atelier erop aan en vader zegt dat hij het zo schattig vindt als Luise aan de piano zit en speelt en zingt. Sindsdien geeft hij haar pianoles. Frau Gerlach zegt venijnig dat ze dacht dat hij een componist was en geen pianoleraar voor kleine meisjes. Vader antwoordt dat hij een kinderopera aan het componeren is. Maar ook in München is het één en ander veranderd. Moeder ziet dat Lotte minder vlijtig is en meer speelt. Ze bedenkt zich dat het eigenlijk wel zo moet. Zij heeft van haar dochter een klein huishoudstertje gemaakt, een te klein uitgevallen volwassene. Dat was niet goed. Dat kamp heeft haar goed gedaan. Ook al krijgt ze van school een brief dat Lotte’s vlijt achteruit gaat en dat ze Anni Habersetzer heeft geslagen. Moeder was naar de klasselerares Frau Linnekogel gegaan en gezegd dat het zo goed ging met Lotte. Frau Linnekogel was gepikeerd en zei dat ze dat spelen en leren vroeger prima kon combineren. Ze zegt dat het komt doordat moeder veel te veel werkt en te weinig aandacht besteedt aan haar kind. Ze vraagt of moeder het normaal vindt dat Lotte medeleerlingen slaat. Medeleerlingen? Het is er toch maar één? Anni Habersetzer, omdat die Ilse Merck telkens slaat. Moeder advissert de juffrouw om maar eens met Ilse te gaan praten en loopt daarna weg. Hoofdstuk 8. Lotte’s pianoles ligt even stil. Heeft dat wat met de opera of Frau Gerlach te maken vraagt Lotte zich af. Ze gaat naar het huis naast haar, waar de kunstmaker meneer Gabele woont. Hij wil Lotte dolgraag natekenen. Hij vraagt waarom ze niet meer piano speelt en zegt dat hij het mist. Herr Gabele wil een atelier waar het licht ook van boven komt. Lotte weet dat het atelier van vader precies geschikt is voor deze tekenaar en stelt voor dat ze misschien kunnen ruilen. Dan zit vader dicht bij huis en kan Herr Gabele daar gaan wonen. Lotte gaat meteen naar haar vader toe. Die heeft “toevallig” bezoek gekregen van Irene Gerlach, want die moest in de buurt iets bezorgen. Ze babbelen en Irene weet wat ze wilt: deze Ludwig Palffy trouwen. Hij is een beroemd man en bevalt haar wel. Ze zal het hem langzaamaan laten weten en ervoor zorgen dat het als zijn idee naar buiten komt. Er is echter nog één hindernis: dat stomme kind Luise. Er wordt gebeld en het stomme kind Luise (hier Lotte) komt met een bos bloemen binnenwandelen. Irene lacht boosaardig tegen haar en zegt tegen vader dat het lijkt alsof dat kleine kind hem helemaal onder de duim heeft. Vader zegt er niks tegen te kunnen doen. Lotte biedt iedereen koffie aan en Irene ziet dat Lotte niet bescheiden is. Als ze zelf koffie heeft, vertelt Lotte op subtiele wijze van de situatie met Herr Gabele. Irene Gerlach weet precies waar Lotte heen wil en als het verhaal af is loopt ze woedend weg. Als vader tot vanavond zegt, merkt Irene gemeen op dat hij misschien wel moet verhuizen en loopt kwaad weg. Binnen zegt vader tegen Lotte dat ze zich niet zo’n zorgen om hem moet maken. Met tranen in haar ogen neemt Lotte afscheid van haar vader. Als hij zegt dat hij vanavond niet komt eten, gaat ze naar huis. Als hij achter de piano zit, denkt vader aan Lotte’s tranen. Hij werkt toch door. Irene ziet het voorstel van Lotte om vader’s atelier met die van Herr Gabele te wisselen als een oorlogsverklaring tegen haar. Als vader thuiskomt, hoort hij Lotte pianospelen. Hij zegt dat hij met haar wil praten. Tot nu toe is hij, behalve met haar, altijd alleen geweest en dat wil hij nu veranderen. Hij heeft besloten te gaan trouwen met Irene Gerlach. Nee! Schreeuwt Lotte heel hard. Vader zegt dat Luise dan weer een moeder heeft. Lotte is zich rotgeschrokken. Vader moet weer oefenen en gaat er vandoor. Lotte zit als versuft. Er moet iets gebeuren en snel! Zij is de enige die dat kan doen. Ze zoekt in het telefoonboek de naam Gerlach op en ziet Cobenzgasse staan. Aan Resi vraagt ze hoe ze daar moet komen en die wijst haar de weg. Lotte zegt dat ze dringend iemand moet spreken. Als ze in de kamer van Irene Gerlach is, vertelt ze dat vader met haar wil trouwen. Irene is eerst verbaasd, maar zegt dan dat het waar is en dat ze een goede vriendin van Lotte zal worden. Lotte wijkt terug en zegt dat ze niet met vader mag trouwen. Waarom niet? Omdat het niet mag, ze verbiedt Irene zijn vrouw te worden. Nu wordt Irene boos en stuurt haar weg. Ondertussen realiseert ze dat de bruiloft vervroegd moet worden en dat dat kind Luise naar een internaat moet. ‘s Avonds aan tafel merkt Resi iets aan Lotte, ze eet amper. Als Resi haar hand voelt, schrikt ze. Die is warm, ze heeft hoge koorts! Snel legt ze Lotte in bed en belt Herr Hofrat Strobl op. Die belooft snel te komen, hij is een goede arts en kent Luise al van kleins af aan. Ook belt ze de opera en Ludwig Palffy wordt in de pauze van de toestand op de hoogte gesteld. Die schrikt en belt Irene om te zeggen dat hij vanavond niet komt. Irene vraagt of Luise al mazelen heeft gehad, maar dat heeft ze niet. Hij maakt de voorstelling af en racet daarnaa meteen naar huis. Daar zitten Resi, Hofrat en Lotte. Het gaat niet goed met haar. Hofrat zegt dat ze een zware psychische crisis doormaakt. Vader vraagt hoe dat komt en Resi zegt dat het bezoekje van vanmiddag er misschien iets mee te maken had. Vader belt Irene meteen en vraagt wat er vanmiddag gebeurd is. Irene vertelt dat Luise haar verboden is met hem te trouwen. Hij mompelt iets en hangt snel op. Hij stuurt Resi en Hofrat weg en gaat met een pop naast z’n dochter zitten. Hij kan haar niet aanraken, want dan schrikt ze en daarom wrijft hij maar over het hoofd van een pop. Hoofdstuk 9. De chefredakteur van de Müncher Illustrierten, Doktor Bernau, zegt tegen moeder dat het nu komkommertijd is. Om toch iets goeds te publiceren haalt hij foto’s van een tweeling die als twee druppels water op elkaar lijken tevoorschijn. Hij heeft die foto’s op een kamp gemaakt en laat ze aan moeder zien. Die verstijft. Zij moet er een onderschrift bijmaken. Nu ziet ze voor zich dat de twee elkaar hebben ontmoet in het kamp. Ze huilt van geluk. Haar twee kinderen, haar lievelingen. Maar waarom heeft Lotte niks gezegd? Ze zal met Lotte gaan praten. Dan gaat er een ijskoude rilling door haar heen. Is het eigenlijk wel Lotte die bij haar thuis zit? Moeder gaat met Lotte’s lerares Fräulein Linnekogel praten en vraagt of Lotte misschien een ander kind kan zijn. Fräulein Linnekogel kijkt verbaasd en begrijpt het niet. Moeder vertelt dat ze eigenlijk twee dochters heeft en dat die twee dochters elkaar ontmoet hebben op het kamp. Ze vertelt het hele verhaal, dat ze gescheiden is, etc. Dan stapt ze op. Luise staat voor het postloket en vraagt of er een brief van vergeetmijniet (Lotte) is gekomen, maar dat is er niet. Dat vindt Luise vreemd, zou er wat aan de hand zijn? Als moeder thuiskomt, staat Luise Schweinsripperl mit Sauerkraut und Salzkartoffeln te koken. Moeder zegt dat ze het koken snel geleerd heeft en Lotte zegt: “ Ik had nooit gedacht dat ik…” Oeps, foutje. Nu moeder niet aankijken. Moeder haalt adem en noemt haar Luise. Krak! Luise laat het bord vallen en kijkt verschrikt op. Luise! Zegt moeder nog eens en met een luidt Mutti! Vliegen ze elkaar in de armen. Het vlees brandt aan, maar dat maakt ze allebei niks uit. Luise heeft alles opgebiecht en moeder heeft haar alles vergeven. Ze zitten heel dicht bij elkaar en moeder zegt: “O,o, wat een vrouwenspersoon zijn jullie!” Ze bekennen beide heimwee te hebben naar de echte Lotte en Luise heeft ook heimwee naar vader. Ze weet alleen niet waarom Lotte niet schrijft! Hoofdstuk 10. Lotte ligt apatisch in bed. Pa Ludwig komt al dagen niet meer uit z’n kamer en bij het dirigeren heeft hij zich laten vervangen. Een ledikant is voor hem van zolder gehaald en in Luise’s kamer gezet, zodat hij ‘s nachts bij haar kan slapen. Als de telefoon gaat, neemt Resi op en geeft hem dan aan vader. Het is een intercommunicaal gesprek uit München. Moeder vraagt of het kind ziek is. Vader zegt ja en begrijpt niet waarom ze belt. Moeder schrikt en vertelt dat Luise en zij al zo’n idee hadden. “Luise?” zegt vader, “Die ligt toch hier ziek in bed?” Moeder vertelt verder en vader snapt het plotseling. Lotte heeft Nervenfieber en de crisis heeft ze doorstaan, maar haar geestelijke en lichamelijke uitputting is heel groot. Beide ouders zijn radeloos en Luise neemt het even over. Ze vraagt of het goed is als mamma en zij naar Wenen komen. Vader wil niets liever en roept dat ze het vliegtuig moeten nemen. Terug in de kinderkamer zegt vader tegen Resi dat morgen zijn vrouw komt met Luise. Eerst snapt Resi het niet, maar als vader z’n ex-vrouw noemt en dat hij een tweeling heeft, slaakt ze een zucht en loopt verbaasd de kamer uit. Dan belt Irene Gerlach, maar vader weigert de telefoon aan te nemen. Moeder neemt in München vanwege dringende familieaangelegenheden vakantie en reserveert vliegtickets voor morgen vroeg. Als de volgende ochtend Herr Hofrat Strobl met zijn hond Peperl naar Lotte komt kijken, stopt er net een taxi voor de deur. Luise stapt uit en plotseling vliegt de hond op haar af en begroet haar weer als vroeger. Herr Hofrat is eerst verbaasd en daarna woedend, ze hoort in bed te liggen, zo gaat ze nog dood! Dan komt moeder en zegt dat dit niet het kind is dat hij bedoelt, maar haar zus. Resi doet de deur open, laat Luise met Peperl binnen en slaakt een diepe zucht. Dan komt moeder met een hijgende Herr Hofrat de trappen op en gaat ook naar binnen. Ze vraagt Resi hoe het met Lotte gaat. Iets beter is het antwoord. Resi en Herr Hofrat blijven achter en babbelen over dit wonderlijke voorval. Als Lotte haar moeder zirt, sluit ze haar dicht in de armen. Luise klopt als een echte moeder haar zus’ kussen wat op. Het gaat al beter. Vader ziet de drie aan en “voelt het”. Dan komt Herr Hofrat binnen en vraagt hoe hoe het gaat. Goed zegt de echte Lotte zelf. Hij merkt op dat hij vanavond wel wat te eten wil en Lotte regelt dat moeder gaat koken. Vader en moeder praten nu even samen. Herr Hofrat zorgt dat moeder blijft logeren. Resi luistert achter de deur en krijgt een bult als deze plotseling open gaat en Herr Hofrat naar buiten stapt. ‘s Avonds is het gezellig en als Luise en Lotte in bed liggen, praten en zwijgen de ouders. Plotseling gaat Ludwig weer naar z’n atelier. Hij belooft morgen te komen ontbijten. Vader vindt moeder mooi en moeder vindt vader een echte man geworden. Irene komt naar Ludwig. Ze geeft geld aan de portier, zodat die haar erdoor laat. Ze vraagt waarom hij laatst aan de telefoon zei dat hij niet thuis was. Vader zegt dat hij een erg ziek kind heeft en dat z’n vrouw er is met z’n andere kind. Irene merkt kattig op dat er in de ene kamer een vrouw zit waar hij mee getrouwd is geweest en in de andere kamer een vrouw waar hij nog niet mee is getrouwd. Ludwig zegt boos dat er nog wel meer kamers zijn waar vrouwen zitten waar hij nog niet mee is getrouwd. Boos gaat Irene Gerlach weg. Een tijdlang speelt Ludwig piano en langzaam bloeit een nieuwe melodie op.
Hoofdstuk 11. Lotte is weer gezond. Lotte heeft weer vlechten en Luise losse lokken. Ze zingen, spelen, helpen, laten Peperl uit, gaan naar Herr Gabele, etc. Op 14 oktober zijn ze jarig en zitten met hun ouders in Luise’s kamer. Twee kaarsenkransen branden, elk met tien lichtjes. Er was een zelfgebakken chocoladetaart en vader had zijn “Geburtstagmarsch für Zwillinge” op de piano gespeeld. Dan vraagt hij aan de tweeling waarom ze hun geen cadeau’s mochten geven. Lotte zegt dat ze iets wensen dat niet te koop is. Moeder vraagt wat het is en Luise antwoordt dat ze van nu af aan voor altijd samen willen blijven. De ouders zwijgen en Lotte zegt dat ze dan nooit meer cadeautjes hoeven, niet op een verjaardag en ook niet met Kerst. De ouders zwijgen en de meisjes smeken dat ze het tenminste toch kunnen proberen? Dan wil vader moeder in een ander kamer onder vier ogen spreken. De tweeling duimt en bidt. Vader en moeder vinden allebei dat de kinderen niet meer gescheiden mogen worden. Vader vindt dat moeder beide kinderen moet meenemen naar München. Hij stelt voor dat hij ze dan vier weken per jaar ziet. Als moeder niet antwoordt, maakt hij er drie weken van en daarna veertien dagen. Hij houdt zo van allebei, alleen vindt hij dat hij dat te weinig heeft laten zien. Moeder vindt van niet, denk maar aan het ziekenbed. Moeder zegt dat de kinderen hun ouders weer bij elkaar willen brengen. Heeft hij dat niet gezien? Is dat geen logische wens? Vader zegt dat sommige wensen nou eenmaal niet op te vullen zijn. Moeder vraagt waarom niet en vader kijkt verbaasd. Moet ze dat aan hem vragen, na alles wat er gebeurd is? Moeder zegt overtuigend ja en dat betekent dat ze het met z’n vieren wil proberen. Luise kijkt door het sleutelgat en Lotte staat, knijpend in haar vuisten, er naast. Luise zegt dat vader moeder kust. Snel duwt Lotte Luise weg, iets wat niks voor haar is. Glanzend merkt Lotte even later op dat moeder vader nu een kus geeft. Juichend vallen ze elkaar in de armen. Personages: - Luise Palffy: een levendig negen jaar oud kind met altijd losse lokken. Ze woont in Wenen met haar vader Ludwig Pallfy. Ze is niet zo goed op school en ook niet zo netjes, ze kan zich goed verweren, want ze bijt flink van zich af. - Lotte Körner: een heel net negen jaar oud meisje met altijd twee vlechten. Ze woont in München met haar moeder Luiselotte Körner. Ze is heel zelfstandig. Ze kookt, wast, strijkt, doet zelf boodschappen en is goed op school. Ze werkt
hard, schrijft netjes, is ijverig en zet zich vol voor alles in. Ze kan zich niet zo goed verweren, want ze is helemaal niet brutaal, juist bescheiden en goed opgevoed. - Ludwig Pallfy: de vader van Luise en Lotte. Hij woont in München en is een beroemd operadirigent, hij componeert zijn eigen muziek en kunst ligt in zijn naturische aard. Soms gaat hij er zomaar vandoor, want dan is hem qua muziek wat ingevallen en moet hij alleen zijn. Hij is ongeveer veertig jaar oud. - Luiselotte Körner: de moeder van Luise en Lotte. Ze is redactrice van de afdeling fotografie in uitgeverij Müncher Illustrierten. Zij is ongeveer veerig jaar oud. - Resi: de huishoudster van Ludwig Pallfy. In het begin is zij niet eerlijk, maar Lotte maakt van haar een beter mens. - Herr Hofrat Strobl: een vriend van Ludwig Pallfy. Hij is ook dokter. Samen met z’n hond Peperl komt hij in hotel Imperial vaak met Luise en Ludwig praten. - Irene Gerlach: een mooie, elegante jonge vrouw die met Ludwig Pallfy wil trouwen. Ze is een echte bitch en denkt alleen maar aan zichzelf. Ze wil al het beste op de wereld en besodemietert Ludwig. Tegen Lotte is ze niet aardig, want
die staat haar behoorlijk in de weg. - Herr Gabele: de buurman van Ludwig en Luise. Hij is een verfent tekenaar en vindt het hartstikke leuk om Luise na te tekenen. - Frau Muthesius: het hoofd van Seebühl am Bühlsee. - Fräulein Ulrike: een begeleidster in het kamp. - Frau Linnekogel: de lerares van Lotte. - Trude, Christine, Steffie, Brigitte: vriendinnen van Luise.