Het was weer eens een gewone dag in het leven van Ricky. Borden vielen op de grond en een luid gekrijs van zijn moeder richting zijn vader deed hem verstijven. “Ruzie waarom altijd die ruzie”, zei Ricky in zichzelf.

Dit verhaal is geschreven door Gianni van der Schaft (14) als inzending voor de wedstrijd Talent voor Taal. De komende weken publiceren wij de tien beste verhalen met thema 'Vriend & Vijand' op ons blog. Op 30 oktober vond de prijsuitreiking plaats.

Het leven van Ricky kende niets anders dan vechtende ouders en de eenzaamheid van zijn kamer. Zijn vader was er nooit voor hem en zijn moeder vond hij maar een heks. Net zo een als in het boek dat hij ooit van zijn oma had gehad. Het boek was zijn enige uitweg om aan zijn ouders te ontsnappen.

Magisch licht

Hij ging in de hoek van zijn kamer zitten en nam het boek dat hij zo koesterde op schoot. Hij streelde de kaft en keek vol bewondering naar de grote draak op de voorkant. “Oh Balthasar, help mij deze dag door”, fluisterde hij zacht. Opeens begon de kamer te trillen en een magisch licht verscheen. In het licht was een donkere schim te zien en opeens stond daar een echte levende draak, net als op de kaft.

Een draak zo groot als een volwassen olifant stond voor de neus van Ricky. Hij sprong op en omhelsde de draak “Oh Balthasar ik heb je zo gemist”, zei hij. De draak keek verwilderd in het rond en blies wat rook uit zijn neusgaten. Balthasar kon niet praten, maar Ricky en hij hadden een speciale band. Ze konden namelijk elkaars gedachten lezen. Hij sloeg zijn staart om Ricky heen en stelde hem gerust.

Moroel

Balthasar komt niet uit het land dat wij kennen maar ergens ver weg van hier in een land genaamd Moroel. Moroel bestaat uit een groot koninkrijk met een koning en koningin en natuurlijk een slechte heks en haar bondgenoot. Ricky klom op de rug van de draak en zei, “Neem me mee naar jouw land waar de zon altijd schijnt”. Vervolgens vloog de draak weg richting het wonderlijke koninkrijk.

Ricky bleef het wel altijd een beetje eng vinden zo hoog in de lucht, maar zodra hij het prachtige uitzicht zag van de dorpen en groene velden werd dat minder. Ricky hield stevig vast aan de schubben van Balthasar en zo vlogen ze naar het magische bos. Balthasar daalde neer en het viel Ricky op dat een kant van het bos donker en schimmig was. Hij vroeg aan zijn trouwe vriend wat er daar was. Balthasar zei, “Daar mag je nooit heen gaan Ricky, daar woont de gemene heks”. 

Dode bloemen

Terwijl Balthasar bezig was met het schoonmaken van zijn schubben in de nabijgelegen vijver, sloop Ricky weg naar de donkere kant van het bos en kwam daar een kleine heuvel tegen. Op de heuvel stond een klein houten huisje met wat zwarte bloemen en dood gras er omheen. Uit nieuwsgierigheid duwde Ricky het deurtje open en liep naar binnen. De binnenkant was vervallen en dode bloemen stonden in een vaas.

Een harde knal klonk opeens door de kamer en Ricky draaide zich met schrik om. Een schim kwam steeds dichter zijn kant op. Gelukkig, het was Balthasar maar: “Ricky wat doe je hier? Ik miste je en je hoort hier niet te zijn”, zei Balthasar verontrustend. Ricky zuchtte van opluchting. “Rustig maar vriend, ik was gewoon nieuwsgierig”, zei hij.

Glanzend zwaard

Nadat Balthasar binnen was gekomen, verscheen er rook uit de gaten van de vloer. Een gekakel vulde de kamer waar Balthasar en Ricky in stonden. Snel verstopten ze zich achter een kast die net genoeg ruimte gaf voor beide om achter te verschuilen. Een klein vrouwtje met zwart haar verscheen in de kamer samen met een man die op een ridder leek. Niet zo'n ridder met glanzend zwaard, maar een die je niet alleen wil tegen komen.

“Dat is de heks en haar bondgenoot”, fluisterde Balthasar. Ricky keek om de hoek van de kast en zag dat de heks wel erg veel weg had van zijn moeder en haar bondgenoot dezelfde neus had als zijn vader. Onverstaanbaar schreeuwde de heks naar haar bondgenoot over iets dat onderweg was gebeurd en ze liepen richting de kelder. “Kom dit is onze kans”, fluisterde Balthasar.

Ricky en Balthasar beginnen te rennen richting de deur en plots staat daar de heks: “Kom het is etenstijd”, zei ze. Ricky schudt zijn hoofd en kijkt verbaasd naar de heks en ziet dat opeens zijn moeder voor hem staat. Ricky opende zijn ogen en kijkt naar de kaft van zijn boek. “Ik zal je missen Balthasar tot volgende keer”, zei hij zacht terwijl hij het boek omhelsde.