Globalisering

Globalisering: bedreiging of uitdaging? Globalisering speelt zich niet alleen af in ‘Verweggistan’. Ook voor ons eigen land is het effect van de voortgaande globalisering merkbaar. Een klein voorbeeld hiervan is de verplaatsing van bedrijvigheid naar lagelonenlanden, zoals Philips naar Polen. “In de sociologie wordt gezocht naar overeenkomsten en verschillen tussen uiteenlopende vormen van menselijk samenleven, als ook naar samenhangen. Sociologen onderzoeken bijvoorbeeld hoe economische ontwikkelingen samenhangen met godsdienstige overtuigingen, hoe seksuele gewoonten en opvattingen variëren met kenmerken van het sociale milieu, of hoe veranderingen in omgangsstijlen verband houden met veranderingen in machtsverhoudingen tussen verschillende groepen. Een telkens terugkerende sociologische vraag is hoe de belevingswereld van individuen samenhangt met kleinere en grotere sociale verbanden waar ze deel van uitmaken.” (bron: het boek samenlevingen blz.14) Globalisering is geen verschijnsel uit de laatste decennia van de twintigste eeuw. Het proces kwam al op gang in de zestiende eeuw met het toenemen van het aantal ontdekkingsreizen. De basis voor globalisering zoals wij die nu kennen werd in de negentiende eeuw gelegd met het kolonialisme en imperialisme. Economieën ontmoetten elkaar en werden gedwongen samen te werken. Op die manier werd het noodzakelijk om één systeem te bedenken waardoor de economieën, evenals de betreffende gebieden, samensmolten gevolg hiervan is dat de authentieke kenmerken ondergesneeuwd raken. Uit het bovenstaande blijkt dat Globalisering op drie hoofd thema’s de samenleving raakt te weten Economie, Milieu en Cultuur. Economie Persoonlijk ben ik me het meest bewust geworden van de samenhang tussen mensen over de hele wereld door de verschillende actiegroepen en organisaties die zich in mijn ogen bezig houden met iedereen bewust maken van de kloven die er ontstaan tussen bevolkingsgroepen. Op het terrein van de economie kun je denken aan de kernwoorden: geld, kapitaal, handel, ongelijkheid, welvaart, migratie, verdwijnen van grenzen, mobiliteit en media. Naar mijn mening is het geld in de wereld niet eerlijk verdeeld. Er zijn rijke landen en arme landen. Rijke landen zijn: West-Europa, de VS, Australië en Japan. Arme lanen zijn: Oost-Azië en Zuid-Amerika. Alle arme landen bij elkaar noemen we de derde wereld. Deze landen worden ook wel ontwikkelingslanden genoemd, deze landen zijn nog in de ontwikkeling. Deze worden door rijke landen geholpen. De rijke landen proberen er ziekte en honger te bestrijden, ze helpen ook met het onderwijs beter te maken. Maar veel kinderen kunnen nog steeds niet naar school en er wonen nog steeds veel mensen in hutten of in krottenwijken. Er is in de arme wereld ook een gebrek aan goed voedsel, schoon drinkwater en wegen. In Nederland worden mensen gemiddeld 74 jaar, in ontwikkelingslanden halen de meeste mensen 40 niet eens. Er is ook veel kindersterfte door gebrek aan voedsel. Veel landen van de derde wereld waren vroeger koloniën van rijke landen. Rijke landen gebruikten hun koloniën om er geld aan te verdienen. Dankzij hun koloniën zijn ze eigenlijk rijk geworden, ze verdienden vooral veel geld met de grondstoffen die ze er vandaan haalden. Om deze koloniën ook een kans te geven moet er eerlijke handel komen. De WTO (world trade organisation) is opgericht met het doel handel te stimuleren op wereldschaal, helaas blijken rijken daar de ‘dienst’ uit te maken. De WTO voert als beleid dat alle grenzen zouden moeten vervallen en er zo een wereld vrijhandel kan ontstaan. Dat deze kijk op economie ten koste gaat van mensen in arme landen is mij door me te verdiepen in Fair Trade wel duidelijk geworden. De uitgangspunten van Fair Trade zijn: “Normen en waarden zijn uiterst belangrijk. In ons werk gaan we daarom uit van het volgende: een faire beloning voor gedane arbeid, het naleven van mensenrechten, gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen, verbetering van positie van minderheden, geen kinderarbeid, het duurzaam omgaan met het milieu.”
Milieu Op het terrein van het milieu ben ik mij het meest bewust geworden van globalisering door de acties van Greenpeace. De organisatie Greenpeace heeft zich tot doel gesteld “Greenpeace is een onafhankelijke internationale milieuorganisatie met kantoren in 40 landen. Wereldwijd stelt Greenpeace milieuproblemen aan de kaak en stimuleert oplossingen. Het doel: een gezond en duurzaam evenwicht tussen mens en milieu. Daarvoor voert Greenpeace actie, overlegt en onderzoekt. De acties van Greenpeace zijn vaak spectaculair en altijd geweldloos.” Na de afgelopen zeer warme zomer word er zowel in de media als in andere groepen gesproken over klimaatsverandering. Het mislukken van het Kyotoverdrag doordat Amerika zich niet wilde binden aan de overeenkomst laat volgens mij weer eens duidelijk zien dat rijke landen het voor het zeggen hebben. Bij milieu kun je denken aan het volgende kernwoord: mobiliteit Cultuur Op het terrein van cultuur kun je denken aan de volgende kernwoorden: ongelijkheid, kloof, kennis, media, verdwijnen van grenzen. Het toenemend aantal mensen op deze wereld die huis en haard verlaten om redenen van oorlog, politiek, of armoede dwingt me ook te kijken naar de gevolgen van migratie. Doordat mijn moeder actief bij Vluchtelingenwerk Nederland betrokken is kom ik ook steeds meer in aanraking met mensen uit verre landen. In gesprekken die ik met hun voer blijkt telkens weer hoe moeilijk het is om los te zijn van je eigen cultuur en familie. Ook de onzekerheid over het wel of niet in Nederland mogen blijven zorgen ervoor dat deze mensen diep in de put raken. De missie van Vluchtelingenwerk Nederland: “De vereniging Vluchtelingenwerk Nederland is een onafhankelijke, breed samengestelde professionele organisatie. Op basis van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens (UVRM) zet zij zich met vele vrijwilligers in voor bescherming van asielzoekers en vluchtelingen. Dat gebeurt door persoonlijke steun en belangenbehartiging bij hun toelating, opvang en maatschappelijke participatie, primair in Nederland.” Doordat steeds meer grenzen verdwijnen zoals bijvoorbeeld de grens afstand komen ook steeds meer mensen in aanraking met andere culturen. Veel mensen brengen hun vakantie door in landen zoals, Marokko, Indonesië, Thailand, enz. Voor mij word het steeds meer de vraag in hoeverre mensen uit deze landen zich gaan richten op en afhankelijk worden van het toerisme. Gelukkig zie je ook al een tegenbeweging op gang komen, denk maar eens aan de eco reizen, enz. Tot Slot Al de bovengenoemde organisaties komen op voor (groepen) mensen, omdat zij dit zien als een bedreiging voor armen of kanslozen in deze wereld, één bekende beweging mag tot slot niet ontbreken de Antiglobalisten of Andersglobalisten komen op voor de nieuwe wereldorde. Ze nemen het op voor de zwakkere in de maatschappij en reageren tegen de Westerse kapitalistische dictatuur over de hele wereld. Ze streven naar globalisering van de solidariteit en zijn bereid tot gesprek. Op hun agenda staat ook de vraag naar zelfbeschikkingsrecht en mondiale democratie. Ze hellen meer over naar de linkse kant, willen gelijke kansen voor iedereen en Che Guevara is hun boegbeeld (rechtvaardigheid, waardigheid en vrijheid). Mijn conclusie luidt dat globalisering een uitdaging zou moeten zijn op alle thema’s. Zelf voel ik mij niet aan de kant staan van de antiglobalisten maar als het gaat om de droom van één wereld voor alle mensen, dan moet het besef er komen dat het draait om mensen.