Vanaf morgen ga ik zes weken lang op een Franse camping ren-je-rotten, papier-maché-en en kinderbillen afvegen. En tot anderhalf uur geleden had ik zó'n zin in dit animatiebaantje.

Dreumessnot, klotsende oksels en zes weken zonder vriendje: het leek me allemaal de moeite waard. Totdat ik er net achter kwam dat de vliegtuigmaatschappij maar één stuk bagage, van maximaal 20 kg, toestaat.

TWINTIG KILO!

Paniek

Dus nu, plusminus 18 uur voor departure time vanaf Schiphol, sta ik lichtelijk panikerend in een loopgraaf van kleren, boeken, toiletspullen, knuffels, opladers, handdoeken, schoenen, tassen, hoedjes en papieren. Tot zover mijn plan om deze missie systematisch aan te pakken.

Maar daar gaat verandering in komen. Ik ga gebruik maken van de meest doeltreffende en georganiseerde hulpmiddelen op inpakgebied die er bestaan: moeders. Helaas blijkt dat de mijne 'even andere dingen' aan haar hoofd heeft. Mooi is dat. "Doe het stap voor stap," zegt ze, "per categorie."

Wassen?

Dat klinkt best logisch. Goed. Eerst onderbroeken. Die zijn niet zwaar, dus daar kunnen er best veel van mee. Een stuk of twintig of zo, dan hoef je tenminste niet elke week een was te draaien. Trouwens, ik kan helemaal niet wassen, dat heb ik nog nooit gedaan. Misschien kan ik beter halverwege wat nieuwe onderbroeken kopen.

Dan jurkjes. Daar kun je er nooit te veel van bij je hebben. Minimaal twee maxi-jurken, een stuk of wat normale, en een paar voor het uitgaan. Ja, ik weet ook wel dat je als je echt moet wérken je toch geen jurkjes aan kunt, maar het zijn zes weken!

Winterjas

Even denken hoor, een lange broek, een paar korte, bh’s, sokken, hemdjes… En ook een grote trui, een dik vest, en twee dunne vestjes. Oh, mijn zomerjas niet vergeten. Of ook mijn winterjas? Ik bedoel, misschien dat het best wel afkoelt ’s avonds, dat hoor je toch wel eens over warme landen? In dat geval zijn een paar skisokken ook geen luxe, en een muts, just in case.

Ik heb de smaak helemaal te pakken. Neem nou toiletspullen. Er zijn dus serieus mensen die zonder scrub op vakantie gaan. Dat gelóóf je toch niet? Die heb ik altijd bij me. Net zoals voetencrème. Zelfbruiner heb ik even over getwijfeld, ik zit immers in de felle zon elke dag. Maar aan de andere kant ben ik zo lichtblond dat ik waarschijnlijk alsnog de hele zomer melkflesbenen houd. Inpakken dus.

Net zoals glitterspray (voor in je haar tijdens een feestje), vijf kleuren mascara, een wimperkruller en föhn (om die kruller te verwarmen), mijn nieuwe nagellak plus topcoat en remover. Shit, vergeet ik toch bijna mijn stijltang! Fieuw.

Onzichtbaar

Als laatste gooi ik nog wat 'moetjes' op de stapel, zoals billendoekjes en neusspray. Ik draai me om en - fuck, de koffer is onzichtbaar geworden, bedolven onder inhoud. Terwijl ik zo goed bezig was! Stap voor stap en zo. En dan bedenk ik me… ik heb nog geen enkele van mijn geplande zeven paar schoenen gepakt!

Ik kreun en zak in elkaar op de vloer. Vastberaden pak ik mijn telefoon en draai +33... Want ik ga niet. Ik blijf de hele zomer hier op mijn kamer, met mijn koffer opengeklapt en klerenkast ernaast, en geen kinderen in de buurt om mijn haar in te smeren met behangplaksel of mijn nieuwe hotpants onder te snotteren. Wat een verlichting.

Het is zomervakantie! Onze voltallige redactie ligt momenteel in een hularokje op een exotisch strand te nippen van een kokosnootcocktail. Tot en met 2 september publiceren we slechts drie artikelen per week, daarna komen we weer op volle kracht bij je terug. Verveel je je in de tussentijd? Check dan de allerbeste blogs uit ons archief bij de Klassiekers!