Aan al het moois komt ooit een eind. Zo ook voor mijn tijd hier bij Scholieren.com. Na anderhalf jaar voor jullie te hebben geschreven over alles wat in me op kwam, is het tijd dat ik het nest ga verlaten en de wereld in ga trekken. Oké, de wereld is in dit geval gewoon nog steeds Groningen, maar goed.

Daan stort zich voor Scholieren.com in het Groningse studentenleven. Via z'n columns hoopte hij je acht maanden lang te behoeden voor de fouten die hij nu met overgave begaat.

Met een heerlijke beat op de achtergrond zit ik hier nu dus mijn laatste woorden voor Scholieren.com te schrijven. Wat ik me echter sterk afvraag: wat wil ik nog kwijt in deze woorden? Dan denk ik aan een normaal afscheid. Op je sterfbed zeg je dat je van een persoon houdt of biecht je een diep geheim op; “Het was geen duif die zorgde dat de kat uit het raam viel, ik gooide een bal en hij sprong er achteraan.” Of iets in die trant.

Bij een afscheid voor lange tijd, als iemand gaat reizen ofzo, beloof je contact te houden via Facebook en de mail en dit lukt ook altijd wel gewoon. Bij een afscheid tussen twee ex-geliefden zeg je hezelfde, maar hier komt vervolgens niets van en niemand die dat erg vindt.

In dit geval is het echter zo dat jij, als lezer, en ik, als schrijver, geen ex-geliefden van elkaar zijn (ga ik stiekem van uit), en ook geen mensen die elkaars sterfbed bezoeken.. In principe ken ik jou gewoon totaal niet, dus leuk blijven e-mailen en Facebooken zit er ook niet echt in.

Ik ken jou inderdaad niet. Meer dan anderhalf jaar lang heb ik over mijn leven, belevenissen en meningen geschreven voor jou, of ieder ander persoon die de moeite nam om mijn columns te lezen. Zij kunnen zich inmiddels een erg sterk beeld vormen van wie ik ben. Tijdens het schrijven van deze allerlaatste column ben ik stiekem erg benieuwd wie er aan de andere kant van het beeldscherm zit.

Ik krijg ineens hele gekke visioenen voor me. Zoals bij telefoonsekslijnen waarbij een dikke vrouw een Big Mac zit weg te werken, terwijl ze lekker opwindende praatjes aan het houden is tegen een vies, vies, vies mannetje. Maar dat komt misschien ook omdat ik gister nog de New Kids-film heb zitten kijken.

Maar goed, afscheid dus. Hoe nemen doen we dat op Scholieren.com? Een ferme virtuele handdruk en een fijn leven toegewenst? Dat is dan wel een beetje suf, maar misschien wel de meest gepaste manier. Of niet?

Ach, wat lul ik allemaal? Lieve mensen, ik heb gewoon genoten van elk woord dat ik mogen schrijven heb voor deze mooie site en hoop ook dat jullie mijn stukken genoten hebben. Laten we daar gewoon een biertje op nemen en vaarwel zeggen. Het ga jullie goed en wellicht tot volgend jaar in het hoge Noorden!!