De dood

Het Christendom Geloof je in de Christelijke God, dan zal je herrijzen en zal je een beloning naar verdienste krijgen. De verloste zielen zullen voor eeuwig in Gods nabijheid zijn. De anderen zullen gewoon worden vergeten. Zondigt een mens, dan is hij eigenlijk voor altijd dood. Het is daarom dat we gedoopt worden, we worden een kind van God, we worden opnieuw geboren. We leven dus voort door de dood heen. Opvatting hiernamaals' afhankelijk van tijdsperiode: 3-4de eeuw: berg in midden aarde

13de eeuw: wolk, in de volgorde goeden - God - verdoemden
18de eeuw: lusthof waar men zijn geliefden zal weder-ontmoeten Opvatting Hiernamaals in de huidige tijdsperiode: Oude Christenen vatten de Bijbel letterlijk op: hiernamaals is een feit Nieuwe Christenen: deze mensen zijn kritischer, ze stellen zich de vraag hoe ze een moderne levenswijze kunnen verenigen met een op de Bijbel gefundeerde levenswijze. Elke opvatting zal dan van mens tot mens anders zijn. Hel: Afhankelijk van mens tot mens zal dit een erge/zachte en korte/lange straf zijn. Paradijs: Alle wensen worden vervuld, samen met vrienden en kennissen. Het Jodendom In het Jodendom staat vooral het leven centraal en het nageslacht is zeer belangrijk. Vroeger was de marteldood een eervolle dood (Isaak). Maar omdat er zoveel martelaren waren, kwam er een omwenteling. Als antwoord daarop werd het bijbelboek Daniël uitgebracht waarin het eeuwig hernieuwde leven zijn intrede doet. Oude voorstelling: Men vindt over het leven na de dood weinig in de Bijbel, maar wel in oude teksten. Onder de aarde was er een verblijfplaats waar de doden een duister, weinig aantrekkelijk leven lijden. Die onderwereld noemde men de Sjeool. In de psalmen staat dat er in het dodenrijk geen contact meer is met God (verschillend van de Bijbelse visie). Er kwamen verschillende teksten tevoorschijn over de heropstanding der doden (herrijzenis van Israël). In de onderwereld wordt een selectie gemaakt : de rechtvaardigen verblijven in het Gan-Eden (=het paradijs) en de goddelozen verblijven in de Gehenna (=de hel). Aan het einde der tijden komt er een nieuwe wereld waar de vromen en de bekeerde zondaars leven. De goddelozen worden vernietigd of krijgen een eeuwige straf. Onder Griekse invloed kwam er andere visie, nl. dat de mens een eeuwige ziel heeft. Deze 2 visies komen door elkaar voor.
Het Joodse rouwgebruik Als de dood nadert moet de stervende zoveel mogelijk in orde brengen en zich verzoenen. Op dit ogenblik wordt er een Broeder-, resp. zusterschap actief (=chevra qadiesja), dit is een heilige genootschap. Zij wassen de dode en trekken hem linnen doodskledij aan. De kist is gemaakt van onbewerkt hout. De centrale gedachte is dat men het stoffelijk overschot dezelfde eer moet bewijzen als toen hij nog leefde. De begrafenis De eenvoud staat centraal. 1. De kleren worden door de familieleden gescheurd. 2. Er wordt aarde op de kist gegooid. Op het einde wordt het kaddiesj (= hoopvol gebed waarin niets over de dood gezegd wordt) gezegd. De rouwperiode: Vanaf de begrafenis is er rouwweek met bijzondere gebruiken (=Sjiuwwe zitten) Daarna is er een 2de rouwperiode die lichter is. Ze duurt 30 dagen voor verwanten, en 1 jaar voor kinderen indien de vader of moeder dood is. Hierna is er nog een jaarlijkse herdenking op de sterfdag. De Islam Voor de Islam: onwetendheid, weinig belangstelling voor religie. Ze waren gericht op leven niet op de dood. Opkomst Islam: Men zal aan God de rechter verantwoording moeten afleggen voor zijn daden. Een boek dat tijdens uw leven wordt geschreven zal God helpen voor elk mens een eerlijke beslissing te nemen. Ritueel voor doden: stervende in richting Mekka, geloofsbelijdenis ingefluisterd, wordt ritueel gewassen, en in witte doeken gewikkeld, in zijn graf is er geen kist, en hij ligt in de richting van Mekka. Ziel gaat naar God de Rechter, hier zal de ziel doorverwezen worden naar de Hemel of de Hel. Dit tot de dag van de Opstanding. Deze dag zal het einde zijn voor alles, iedereen zal definitief dood zijn, behalve diegenen die God bij hem wil houden. Het Hindoeïsme Hindoeïsme= een verzameling van de in India voorkomende of vandaar stammende religieus-culturele ideeën, gewoontes, riten, symbolen en levenswijzen.
Historische schets : Het Hindoeïsme is niet afgelijnd. Er is geen eenduidige visie op de dood. In de vroeg Vedische periode (voor 1000 v.Chr.) werd onsterfelijkheid beschouwd als een gevuld leven van 100 jaar. Na de dood was er een schimmig voortbestaan bij de voorvaderen onder leiding van de god van de dood (Yama). Enkel de helden kwamen bij de goden. De doden werden begraven. Later verbrandde men de doden en voerde men de wedergeboorte in. Als de Arische bevolking zich in India vestigde werd een standenmaatschappij ingevoerd. Men kan door een deugdzaam leven in een hogere kaste herboren worden. Als men de hoogste kaste bereikt wordt men bevrijdt uit de kringloop en heeft men een onsterfelijk leven bij de goden. De reinen, de priesters en Yoga-beoefenaars, worden in embryonale houding begraven. De gewone mensen worden verbrand omdat hun lichaam onrein is. Het Boeddhisme Leven is streven naar volmaaktheid. De dood is niet iets om voor te treuren, maar eigenlijk om volmaaktheid te zoeken. Niet de persoon, maar wat hij aan de wereld heeft kunnen bijdragen is belangrijk. Het lichaam is een schijnvorm om de mens ervan te overtuigen dat volmaaktheid mogelijk is. Het streven naar volmaaktheid lukt natuurlijk niet in één leven, wel in verschillende levens. Telkens komt men in een volgende toestand van volmaaktheid Een paar toestanden of stadia: rijk van oneindigheid van ruimte
rijk van oneindigheid van bewustzijn
rijk van oneindigheid van niet-zijn
rijk dat noch mogelijk is voor te stellen, noch mogelijk het zich niet voor te stellen. Dit is een stadium waar elk bewustzijn heeft opgehouden, men is eeuwig Kun je aan het einde van je leven, de laatste fase, het paranirvana bereiken, dan zal je voorgoed naar andere oever gaan, dan zal je niet meer teruggeboren worden.