de Mysterie van Charles Dickens

Algemene gegevens: Titel: Het mysterie van Charles Dickens
Auteur: Charles Dickens
Naam gezelschap: de crew van het mysterie van Charles Dickens
Regisseur: Bruun Kuijt
Hoofdrolspelers: Frits Lambrechts, Wil van der Meer, Wivineke van Groningen, Nico de vries, Ellen Pieters, Charlotte Lap, Marlies Helder, Laus Steenbeeke, Han Oldigs, Etienne van Geel, Pim van Alten, Eva van der Gucht, Jasper Verheugd, Maria Noë en Sytske van der Ster. Plaats en Datum: Breda, Chasse, 28 december 2000 Plot Samenvatting: De gastheer, Adriaan Verkade, leidt het stuk in en verteld dat dit gezelschap een weerspiegeling gaat geven van het onafgemaakte stuk van Charles Dickens. Hij vertelt dat Edwin Drood, de hoofdpersoon van dit stuk, straks vermoord gaat worden en dat wij gaan bepalen wie de dader is! Edwin Drood is verloofd met de mooie dame Rosa Bud, maar omdat zij zo mooi is vallen ook andere mannen voor haar waaronder de lieftallige oom van Edwin: John Jasper. John is ook de zangleraar van Rosa. Dominee Crisparkle komt tussen John en Rosa in als zij een onderonsje hebben. Hij stelt hen voor aan twee immigranten: meneer Neville Landless en zijn zus Helena Landless. Neville valt, als hij Rosa ziet, als een blok voor haar. John weet dat Rosa onbereikbaar is en gaan bij prinses Puffer op bezoek. Zij heeft een bordeel. Als hij op bezoek is geweest bij een vaan de meisjes daar ziet hij waanbeelden van Rosa en prinses Puffer is dus een belangrijke getuige! Ook gaat John op bezoek bij het graf van de vrouw van de burgemeester en daar zijn ook weer getuigen: Durdles en zijn hulp Duppie. Rosa, Edwin, John, Neville, Helena en Dominee Crisparkle vieren met een gezamenlijk diner het aankomend huwelijk van Rosa en Edwin. Als men vertrekt krijgt Edwin van Jasper zijn mantel anders zou hij nog een kou vatten. Op die avond, toen men de deur uitging, gebeurde het: de gruwelijke moord op Edwin Drood. Natuurlijk zie je nog een aantal dingen die voor jou als aanwijzing kunnen dienen, maar dan valt dan plotseling toch het stuk stil en is het de beurt aan het publiek om een einde te kiezen. Bij ons was Dominee Crisparkle de uiteindelijke dader. Eerst leek het erop dat John Jasper het had gedaan maar toen kwam Durdles met een hele belangrijke mededeling waardoor Crisparkle als dader wordt aangewezen. Ook moest het publiek een liefdespaar van de avond uitkiezen. Dit werden Rosa en Dudles. Maar nu komt het mysterieuze einde: Edwin was helemaal niet dood. Hij was bewusteloos geslagen en in de graftombe van de vrouw van de burgemeester opgesloten. Dus uiteindelijk zijn er onnodig slachtoffers gevallen.
Conflicten: Er zijn in dit stuk meerdere conflicten. Voorbeelden zijn de verschillende ruzies die zich hebben voorgedaan. De relaties (of beginnende relaties) en ga zo maar door. R gebeurt echt heel veel in dit stuk. Het toneelbeeld De voorstelling vond plaats in de Holland Casino zaal in het Chasse theater. Het was een normaal podium. Het publiek zat maar in een deel van de zaal zodat de spelers veel contact met het plubliek hadden en het publiek zat ook recht voor het podium. Het had niet echt een speciaal effect. Het toneel stuk speelde zich in verschillende ruimtes af. De ene keer was het een kamer, de andere keer was het een binnenplaats en ga zo maar door. Dit was allemaal gerealiseerd door kleine verschuivingen met kleine decorstukken. Het licht was ook steeds aangepast aan de scène die er op dat moment was. De attributen die werden gebruikt paste helemaal in het stuk en het waren er zoveel dat ik moeilijk alles nog kan zeggen. Het is zeker medebepalend voor het stuk omdat het allemaal als “bewijs” kan dienen voor de toeschouwer om de dader op te sporen. Muziek en geluidseffecten Er werd in dit stuk gebruik gemaakt van muziek. Ze ondersteunde zeker de handelingen. De muziek speelde niet echt een overheersende rol maar was ook niet alleen voor de overgangen bedoeld. Het is eigenlijk geen moment stil geweest, want als er niet gespeeld werd dan was er wel muziek. Dat vondi k heel opvallend aan deze voorstelling. Personages Eigenlijk waren alle personages wel belangrijk in dit stuk omdat het voor de toeschouwer allemaal daders konden zijn. Je leert de spelers ook niet echt goed kennen omdat ze dan misschien teveel prijsgaven dat zij de dader konden zijn. Dus het hele stuk was eigenlijk wel een beetje aan de geheimzinnige kant. Er zijn onderling niet echt veel relaties. Rosa en Edwin zijn eigenlijk de enige twee personen die echt aan elkaar gebonden zijn, maar er lopen wel andere mannen achter Rosa aan. Rosa en Helena zijn, sinds dat Helena in de buurt is, hartsvriendinnen geworden en zij kunnen altijd bij elkaar terecht. Dat doen ze ook vooral omdat Edwin en Neville elkaar steeds in de haren vliegen om Rosa. Ik kom aan deze gegevens door intensief naar het stuk te kijken en ik heb ook flyers meegepakt aan het einde van het stuk. Ik kon me eigenlijk in alle personen wel inleven maar vooral in de persoon Rosa. Het is natuurlijk niet leuk als het lijkt alsof je honing aan je kont hebt zitten en echt iedereen achter je aankomt. Het zijn eigenlijk gewone mensen die een leuk stuk willen presenteren. Het vooral bedoelt om de toeschouwers te vermaken met een komisch stuk en dat is ook goed aan de spelers te merken. Thematiek en interpretatie Het belangrijkste thema van deze voorstelling is toch wel welke persoon nu uiteindelijk de moord op zijn geweten heeft. Het hele stuk draait daar wel om. Je krijgt het hele stuk door wel aanwijzingen die jou tot een keuze kunnen brengen. Het hele stuk heeft mij tot deze interpretatie gebracht. Dat heb ik hierboven ook al gezegd. Er zijn vele theatrale middelen gebruikt omdat het kleinste dingetje de toeschouwer kan overtuigen van de dader. De regisseur heeft gewoonweg het verhaal nagespeeld dat door Charles Dickens is geschreven. Ik denk niet dat het de bedoeling was geweest dat hij er zijn eigen visie aan had toegevoegd, want dan was het hele stuk niet meer geweest zoals het eigenlijk de bedoeling was. Het thema staat ver van mij af. Ik heb wel gekeken naar wie voor mij de mogelijke dader was maar het was toch voornamelijk amusement.
Boeiende werking Alles boeide mij in de voorstelling, maar vooral de humor die er toch zeer zeker wel in het stuk aanwezig was. Ook was het heel leuk dat de spelers gewoon in het publiek zaten en ook een babbeltje maakte. Het bleef boeiend omdat het ook niet bij een situatie bleef. Je kwam steeds in andere dingen terecht. Het is al wat ik zei. De regisseur heeft er goed aan gedaan om de spelers met het publiek om te laten gaan dat bleef boeiend. Dat is ook het boeiendste van het hele stuk geweest. Structuur Het is voor mij onduidelijk over hoeveel jaar het stuk verloopt. Wel is het duidelijk dat de climax de moord op Edwin is en die vindt ongeveer in het midden van het stuk plaats. Natuurlijk is er ook aan het einde een kleine climax omdat je dan eindelijk weet wie de moordenaar is en wie het liefdespaar wordt. Ook is er een kleine climax als blijkt dat Edwin helemaal niet dood blijkt te zijn. Mijn Mening Ik vind het echt een heel leuk stuk om naartoe te gaan. Het was echt leuk dat de spelers echt in het publiek gingen om een praatje met ze maken en ze een yell aan te leren. De spelers waren ook fantastisch en het is vooral mooi omdat ze verschillende situaties ingestudeerd moeten hebben want ze weten niet wie de moordenaar zal zijn. Ik vond het echt een fantastisch stuk en ik ben blij dat ik gegaan ben. De andere mensen waarmee ik ben gegaan vonden het ook een leuk stuk!