Deze prachtige en wereldberoemde musical werd reeds in vele landen opgevoerd en door het grote succes dat het kende, wordt het nu ook in Vlaanderen getoond. Het is dus ook niet verwonderlijk dat dit de grootste musical-produktie is die ooit in België werd uitgebracht.
The Phantom of the Opera vertelt een oude Parijse legende via twee traditionele theatertrucs: de flashback en the play in the play.
Het verhaal van het spook in de Opera van Parijs wordt ingeleid met een veiling van afgedankte spullen. Daar is ook de enorme luchter te koop, het kroonstuk dat jaren geleden tijdens een voorstelling voor een vreselijk "ongeluk" zorgde, een chaos veroorzaakt door het operaspook, gedreven in zijn liefdesverlangen. Dat vraagt om opheldering via een terugblik.
Het stuk in het stuk ligt voor de hand: in de Opera wordt een opera ingestudeerd en uitgevoerd, een stuk geschreven door het spook, dat eist dat zijn "geliefde", Christine, de hoofdrol krijgt ten nadele van de diva Carlotte Giudicelli. Zet daarnaast een jonge liefdesrivaal, Raoul, en je hebt de ingrediënten voor suspense en romantiek.
The Phantom of the Opera heeft een hoog spektakelgehalte. Ingenieus wisselende, overdadige decors roepen de wereld van de
negentiende-eeuwse opera op. Prachtige blinkende en kleurrijke kostuums zetten dat extra in de verf. En Andrew Lloyd Webbers muziek speelt een spel met oude stijlen en nieuwe middelen: een viertal onsterfelijke melodieën dragen de hele voorstelling. Misschien een smalle basis, maar zeer goed uitgewerkt. In zijn geheel een overdonderende voorstelling, dus. Ook dertien jaar na de Londense première houdt dat concept stand. De hoofdrollen worden schitterend vertolkt, vooral door Hans Peter Janssens die het spook met grote overtuiging speelt. De stadsschouwburg van Antwerpen liet toch gemengde gevoelens na: euforie om schitterende prestaties en het prachtig decor (een Middeleeuws kasteel) en wrevel over de verstaanbaarheid. Hoewel de zaal werd teruggebracht tot 1600 zitplaatsen was de verstaanbaarheid zeker niet optimaal. Dit probleem komt ook deels door het vreselijke accent van de acteurs. De meeste acteurs zijn namelijk overgekomen van het buitenland om hier hun rollen te kunnen vertolken, maar ondanks de vele en intensieve taallessen, zijn de acteurs op sommige momenten moeilijk verstaanbaar. Al wie dus geen gat in zijn cultuur wil hebben of diegene die een ontspannende en meeslepende musical niet willen missen, MOETEN The Phantom of the Opera echt zien, het is een aanrader voor zowel jong als oud ! "To Phantom or not to Phantom !"
negentiende-eeuwse opera op. Prachtige blinkende en kleurrijke kostuums zetten dat extra in de verf. En Andrew Lloyd Webbers muziek speelt een spel met oude stijlen en nieuwe middelen: een viertal onsterfelijke melodieën dragen de hele voorstelling. Misschien een smalle basis, maar zeer goed uitgewerkt. In zijn geheel een overdonderende voorstelling, dus. Ook dertien jaar na de Londense première houdt dat concept stand. De hoofdrollen worden schitterend vertolkt, vooral door Hans Peter Janssens die het spook met grote overtuiging speelt. De stadsschouwburg van Antwerpen liet toch gemengde gevoelens na: euforie om schitterende prestaties en het prachtig decor (een Middeleeuws kasteel) en wrevel over de verstaanbaarheid. Hoewel de zaal werd teruggebracht tot 1600 zitplaatsen was de verstaanbaarheid zeker niet optimaal. Dit probleem komt ook deels door het vreselijke accent van de acteurs. De meeste acteurs zijn namelijk overgekomen van het buitenland om hier hun rollen te kunnen vertolken, maar ondanks de vele en intensieve taallessen, zijn de acteurs op sommige momenten moeilijk verstaanbaar. Al wie dus geen gat in zijn cultuur wil hebben of diegene die een ontspannende en meeslepende musical niet willen missen, MOETEN The Phantom of the Opera echt zien, het is een aanrader voor zowel jong als oud ! "To Phantom or not to Phantom !"
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden