Manneke pis

Manneke Pis Een van de grote blikvangers van het Brusselse volksleven is het standbeeldje van Manneken Pis. Van alledaags beeldje groeide hij uit tot een legendarische wereldfiguur, die nauw betrokken is bij lief en leed van onze hoofdstad. De stadsrekeningen van 1455-1456 vermelden de bestelling van een 'lathoenen mannekin' bij een kopergieter uit Brussel. Deze bestelling gebeurde ter gelegenheid van de heropbouw van de stad en de herstelling van de fonteinen en de waterleiding. De stad was immers verwoest op 16 april 1452 door de troepen van Jean de Croy. De Gentenaars stolen in 1452 de leeuw die als fonteinversiering stond boven op de fontein boven de Brugstraat. De schepenen beslisten de voormalige leeuw door een waterend manneken te vervangen. Het standbeeldje van Manneken Pis is naar een ontwerp van Hiëronymus Duquesnoy de Oude. Gilles Van der Gucht beitelde het model in hout, Reinier van Thienen, een Brussels kopergieter, goot het. In 1459 werd het op de fontein geplaatst, die in 1835 werd afgebroken. Het mollige jongetje werd het symbool van de Brabantse spotzucht, maar ook van onbezorgdheid en Brusselse humor. Om "fatsoenlijk te blijven" en om de oudste inwoner van Brussel te eren, is het de gewoonte hem een kledingsstuk te geven. Sinds Lodewijk XV hebben bijna alle landen een bijdrage geleverd aan de garderobe, die meer dan honderd kledingsstukken bevat en die een hele zaal van het Museum van de stad Brussel vult. Spijtig genoeg heeft hij ook te lijden gehad onder vandalen: het beeldje werd zelfs meermaals gestolen. Een eerste maal in 1745 door Engelse soldaten, tweede maal in 1747 door Franse grenadiers en in 1817 werd het beeld verbrijzeld door een vrijgelaten galeiboef. Manneken Pis heeft vele titels. Hij is "ridder van de orde van St.-Lodewijk", hij is erebrigadier van verscheidene regimenten en hij is "ambassadeur nummer één van het Brussels cultureel en folkloristisch patrimonium". Hij draagt inderdaad heel wat bij tot de toeristische promptie van Brussel.