Interview met een kinderarts

Interview met kinderarts Laura vd. Meer
Door Daniëlle, Bregje en Margreth
1. Welke opleiding heeft u gevolgd? Je moet eerst medicijnen studeren aan de universiteit, na de opleiding geneeskunde kan je in Nederland niet zo erg veel. Dus dan moet je nog een vervolgopleiding doen, dan moet je solliciteren bij een academisch ziekenhuis, dan moet je hopen dat je wordt aangenomen, een mogelijkheid om aangenomen te worden is eerst 1 of 2 jaar te werken als niet in opleiding. De vervolgopleiding duurt 5 jaar, deze opleiding is een combinatie van werken en studeren. Dit doe je dan onder supervisie, je wordt wel gecontroleerd of je het goed doet en je mag van alles vragen. De 5 jarige opleiding bestaat uit 2 delen een stukje in een onacademisch ziekenhuis en een stukje in een academisch ziekenhuis. 2. Aan welke universiteit heeft u gestudeerd? In Utrecht. 3. Raad u ons deze universiteit ook aan? Ik denk dat de opleidingen niet zo veel verschillen van elkaar, maar de opleiding in Maastricht was vroeger heel anders. Daar kreeg je eerder in de studie praktijk. De meeste universiteiten zijn nu alles aan het veranderen zodat er al veel eerder in de studie praktijk aanwezig is, zodat je gemotiveerd blijft. 4. Hoe lang heeft u over de opleiding gedaan? Over de opleiding geneeskunde heb ik 7.5 jaar gedaan en over de vervolgopleiding kindergeneeskunde heb ik 4.5 jaar gedaan, want ik kon een half jaar aftrekken omdat ik al een jaar niet in opleiding had gedaan. 5. Is dat een redelijke tijd? Ja, dat is een redelijke tijd,omdat de tussenperiode kan verschillen, sommigen doen er 4 jaar over omdat ze promoveren, maar bij mij zat er een jaar tussen. 6. En als alles meezit, hoe lang zou u dan over de opleiding hebben gedaan? Dan kun je in 6 jaar basisarts zijn en in 5 jaar kinderarts. Dus als je heel snel bent ben je kinderarts in 11 jaar. 7. Wat waren de leuke kanten van de opleiding? De leuke kanten waren dat je het hele vak ziet, want je hebt binnen de opleiding verschillende stages, je werkt op verschillende afdelingen. En je maakt kennis met het vak op heel veel manieren, die je zelf kiest. Het zit niet standaard in de opleiding, maar je kan 3 maanden zelf invullen. 8. Wat waren de minder leuke kanten van de opleiding? Je doet een combinatie van hard werken en leren, dit is best wel zwaar. Maar dit is nodig om het vak goed te leren. Want je moet veel ervaring opdoen om het vak te leren kennen. En de enige manier om dat te doen is met veel patiënten werken. 9. Dus het is geen leeropleiding zoals rechten? ja, als je stage loopt ben je de hele dag bezig, hier zijn de artsen zaalarts in zo’n zaal liggen dan 6 tot 10 patiënten. Voor deze patiënten moet je alles regelen en waar je ook de verantwoordelijkheid voor draagt. 10. Sluit de opleiding goed aan bij het werk? Ja, je draait mee in het circuit. 11. Wist u al lang van tevoren dat u kinderarts wilde worden? Nee, ik wist wel dat ik arts wilde worden, maar tijdens de studie ontdekte ik dat kinderarts mij toch wel leuk leek. Ik heb in mijn derde jaar een onderzoek gedaan, op de afdeling kindergeneeskunde in het Wilhelmina kinderziekenhuis en toen dacht ik het is toch wel iets voor mij. 11. Waarom koos u voor kinderarts en niet voor bijvoorbeeld chirurg? Als je medicijnen gaat studeren moet je tijdens je studie een keuze maken. Namelijk of je wilt snijden of niet wilt snijden. De snijdende vakken zijn bijvoorbeeld: chirurgie, oogheelkunde en gynaecologie. Ik heb toen gekozen voor de niet-snijdende vakken, want ik dacht dat snijden niets voor mij was en omdat ik dacht dat ik er niet zo goed in was. Kindergeneeskunde is een heel breed en gevarieerd vak. Kinderen bekijken bijna alles van de positieve kant en elke keer dat ze komen is er wel weer wat veranderd. 12. Wanneer bent u met dit werk begonnen? Hier in Delft ben ik vorig jaar
Maart begonnen. Dat komt doordat ik na mijn

kinderartsopleiding nog een
andere opleiding heb gedaan, neonatologie. (met dit beroep
werk je met pasgeborenen en
te vroeg geborenen die ziek zijn). 13. Bent u alleen hier werkzaam of ook op andere plaatsen? Dit ziekenhuis heeft nog 2 zogenaamde buitenpolis, 1 in Naaldwijk en 1 in Voorburg, daar draaien we alleen polikliniek, dat houdt in dat de patienten alleen naar ons toekomen en we ze niet in een bed kunnen leggen. 14. Wat houd het werk precies allemaal in? Kinderarts is een heel veelzijdig beroep, je hebt een afdeling waar veel kinderen liggen, die je zo goed mogelijk moet behandelen. Je hebt ook nog de polikliniek, waar de mensen naar je toekomen met een bepaald probleem, dat je moet oplossen. Ik werk ook in de verloskamer, waar ik pasgeboren baby’s behandel. En daarnaast geef ik ook nog onderwijs, ik geef les aan de verpleegsters en de assistenten die in opleiding zijn. En natuurlijk is er ook administratiewerk, dat bijgehouden moet worden. Ook moet je vaak overleggen met collega’s….trrrrrring! (de telefoon) -En natuurlijk word je ook vaak gebeld. 15. Wat zijn de leuke kanten van het werk? Arts zijn vind ik leuk, omdat het heel interessant is waarom dingen misgaan in het lichaam. Met kinderen is het leuk, omdat kinderen goed omgaan met de ziekte. En het is leuk dat je de ouders moet begeleiden, want je moet hen soms motiveren om het kind een bepaalde behandeling te geven. 16. Wat zijn de minder leuke kanten van het werk? Door de spoed van een patiënt wordt bepaald wat je moet doen. Ik ben soms de hele dag aan het hollen, zonder te weten wat ik nu eigenlijk heb gedaan. Soms is het moeilijk om ouders te motiveren, als het niet lukt om ouders te overtuigen dat een bepaald medicijn goed is voor kind, is dit een behoorlijk machteloos gevoel. 17. Welke eigenschappen heb je nodig voor dit werk? Je moet goed kunnen luisteren naar de kinderen, want kinderen kunnen niet zeggen dat ze pijn in hun maag hebben. Ze wijzen dan alleen naar hun buik, zo rond de navel. Ook moet je goed kunnen luisteren naar de ouders, of het hen opvalt dat het kind veranderd of niet lekker in zijn vel zit. Ik denk dat je een redelijk doorzettingsvermogen moet hebben, omdat de opleiding een heel lang traject is. 18. Waar kan je met dit beroep nog meer werken? Je kan werken op een medisch-kinderdagverblijf, dat is een dagopvang voor kinderen met een bepaalde ziekte waardoor ze niet naar een gewoon kinderdagverblijf kunnen gaan. Omdat ze bijvoorbeeld medicijnen nodig hebben of omdat ze geobserveerd moeten worden. Je kan ook in de gehandicaptenzorg gaan werken. 19. Hoe zijn de werksomstandigheden? De werkomstandigheden zijn sterk verbeterd, maar er is een groot tekort aan kinderartsen. Daarom denk ik dat dit nog wel voor verbetering vatbaar is. 20. Hoeveel kinderartsen zijn er in dit ziekenhuis werkzaam? Er zijn in dit ziekenhuis 8 kinderartsen werkzaam. Het grootste deel van deze artsen werkt niet full-time. 21. Werkt u samen of doet u alles alleen? Op de zuigelingen afdeling werk ik samen met een collega, we werken allebei 3.5 dag in de week. We overlappen elkaar dus een beetje, maar er zijn ook dagen dat de een er wel is en de ander niet. Op de polikliniek werk je helemaal alleen. 22. Werkt u liever samen of alleen? Ik werk liever samen, omdat je dan kan checken wat de ander ergens van vinden. Samen weet je meer dan een. 23. Heeft u het erg druk of is dat heel verschillend. In de winter zijn er veel meer infecties als in de zomer, dus heb je in de winter meer werk. Je kan er ook zelf voor zorgen dat je het druk hebt door extra taken op je te nemen. 24. Heeft u wisselende werktijden? Ik werk 3.5 dag in de week, dat zijn vaste dagen. Ik heb diensten, ’s avonds, ’s nachts en in het weekend. 25.Vind u dit vervelend of niet? Vaste werktijden is voor je sociale omgeving belangrijk. Het lijkt mij heel vervelend om snel een oppas te regelen als je steeds verschillende werktijden hebt. 26. Moet u speciale kleding aan voor uw werk? In dit ziekenhuis mag je zelf weten of je een witte jas draagt of niet, ik doe het niet. Want voor hygiene maakt het niet uit en kinderen zijn minder bang voor je als je geen jas aan hebt. 25. Is het werk vermoeiend? Ja, het is heel intensief, je moet de hele dag opletten. Je mag geen fouten maken. 26. Wat zijn voorbeelden van klachten van patiëntjes? Op de zuigelingenafdeling zijn er veel patiëntjes die last hebben van ademhalingsproblemen. Op de polikliniek zijn er veel patiëntjes met astma, buikpijn en hoofdpijn. Er komen ook veel kinderen die te vroeg zijn geboren en waarvan we de ontwikkelingen in de gaten houden. 27. Wordt u wel eens opgeroepen voor een noodgeval? Ja, in de meeste gevallen zijn dat baby’s uit de verloskamer. Dit noemen wij slechte baby’s, omdat zij ergens een afwijking hebben. 28. Komt dit vaak voor? In een week gebeurd dat ongeveer 2 keer. In vergelijking met het aantal kinderen dat per week geboren worden is dit niet veel. 29. Wat doet u als u geen kinderen behandelt? Ik zoek vaak dingen uit voor kinderen die ik behandel en waarvoor je de boeken in moet duiken om uit te zoeken wat een kind heeft. Meest maken wij dan een lijstje met mogelijkheden wat het kind zou kunnen hebben. Soms moet je de huisarts inschakelen of hulptroepen, als het thuis niet goed gaat. Ook bereid ik lessen voor voor de leerlingen. En ik schrijf protocollen, dit is een soort standaardbehandeling die we geven als er een acuut geval binnenkomt. Een protocol is handig voor de eerste paar stappen die je verricht op een patiënt. Ik zit ook in een commissie, de antibioticacommissie. Hierin bespreken wij welke antibiotica wij het beste bij bepaalde ziektes kunnen gebruiken. 30. Hoeveel kinderen helpt u ongeveer per dag? Op de polikliniek zie ik er 15 op een dag en op de afdeling wisselt het heel erg. Op de afdeling zijn het er maximaal 27, maar een aantal van hen moet je ook nog nakijken als er iets aan de hand is. Als een kind bijv. een opgezette buik heeft. Ook regel je nieuwe opnames, dat zijn er maximaal 6 per dag. 33. Zijn er wel eens ouders geweest die vonden dat u hun kind niet goed behandeld had? Ja, er zijn wel eens ouders die het niet eens zijn met ons beleid. Meestal kun je de ouders wel uitleggen wat je doet of gaat doen. Dan kom je wel tot een compromis. Als de ouders en ik een totaal verschillend standpunt hebben, dan verwijs ik hen door naar een collega van mij. Het is natuurlijk wel belangrijk dat ouders vertrouwen in jou hebben. Soms verwijten ouders mij wel dat er al een nieuwe behandeling is, die ik niet gebruikt heb. 31. Heeft u zelf kinderen? Ja. 32. Als uw kinderen ziek zijn, behandelt u ze dan zelf? Nee, want je kan je eigen kinderen niet objectief bekijken. Meestal ga ik naar de huisarts of naar een collega. Gelukkig zijn mijn kinderen niet vaak ziek. 33. Zijn er wel eens kinderen bang voor u? Ja, dat is niet makkelijk, want dan kan je een kind niet onderzoeken. Als het geen acuut geval is, dan probeer ik het later opnieuw. 34. Als u met uw kind bij een kinderarts langs zou gaan (die kinderarts bent u zelf) wat zou u dan deze kinderarts goed vinden? Ik hoop het wel, goed zijn is iets waarnaar ik streef. Je moet niet tevreden zijn met halve diagnoses. Je moet je af en toe wel vastbijten in een probleem en dat dan tot op de bodem uitzoeken. 35. Heeft u hier verder nog wat aan toe te voegen? Nee, jullie hebben eigenlijk alles gevraagd!