Anne frank

ONDERZOEKSVRAAG Mijn onderzoeksvraag is: hoe is het dagboek van Anne Frank beroemd geworden? WIE IS ANNE FRANK? Anne Frank wordt in 1929 geboren in Frankfurt in Duitsland. Anne Frank heeft joodse ouders. Ze is een dochter van vader Otto Frank en moeder Edith Holländer. Anne heeft een drie jarige oudere zus, zij heet Margot. In 1933 komt in Duitsland Hitler aan de macht, hij is tegen de joden. Hitler gaf joden de schuld van werkloosheid en de zwakke economische positie van Duitsland. Edith en Otto zien in Duitsland geen toekomst voor henzelf en hun kinderen. Daarom vluchten ze in 1933 naar Nederland. Anne Frank is dan 4 jaar oud. Ze ging naar school. Tot haar zesde bleef ze op die school en daarna ging ze naar de 1ste klas van de lagere school. Ze voelt zich al snel thuis in Amsterdam. Tot haar elfde jaar groeit ze veilig op in Nederland. In 1940 wordt Nederland door Duitsland bezet en komt er een eind aan de veiligheid in Nederland. HET DAGBOEK Op vrijdag 12 juni 1942 is Anne Frank al om zes uur wakker. Dat is heel begrijpelijk want ze is jarig. Vandaag wordt ze dertien jaar. Ze kan nauwelijks wachten met opstaan. Anne woont met haar vader en moeder en haar drie jaar oudere zus Margot in een nieuwbouwbuurt in Amsterdam. Om zeven uur loopt ze naar de slaapkamer van haar vader en moeder. Daarna verzamelt de hele familie zich in de huiskamer om de cadeautjes uit te pakken. Die dag kreeg Anne heel veel cadeautjes, bijvoorbeeld boeken, een puzzel, een broche, snoep en nog veel meer. Van haar ouders krijgt ze die ochtend een dagboek. Een dagboek, met rode en witte ruiten. Anne is er erg blij mee. Het is haar mooiste cadeau. Ze heeft nog nooit een dagboek gehad. Anne heeft een heleboel vriendinnen en vrienden, maar met hen praat ze alleen over alledaagse dingen. Anne besluit dat ze net zal doen of haar dagboek haar allerbeste vriendin is. Een vriendin waar ze alles aan kan toevertrouwen. Ze noemt haar Kitty. Op de eerste bladzijde van haar dagboek schrijft Anne: ‘ik zal hoop ik aan jou alles kunnen toevertrouwen, zoals ik het nog aan niemand gekund heb, en ik hoop dat je een grote steun voor me zult zijn’. Op zondag 14 juni, twee dagen later, begin Anne in haar dagboek te schrijven. Ze kan dan natuurlijk niet weten dat haar leven snel zal veranderen. Ruim twee jaar lang zal Anne in haar dagboek schrijven over wat ze meemaakt. Ze kan ook niet weten dat er later miljoenen mensen over de hele wereld haar dagboek zullen lezen.
WAT GEBEURDE ER TOEN HITLER AAN DE MACHT KWAM?? In 1929 werd Anne Frank geboren, het gaat op dit moment heel slecht in Duitsland. Er zijn veel werkelozen dus is er ook armoede. De meest Duitsers zijn heel ontevreden. De nationale socialisme Duitse arbeiders partij, de NSDAP, wordt een steeds grotere partij. Adolf Hitler is de leider van deze partij en zijn aanhangers worden Nazi’s genoemd. Hitler zegt dat de Duitsers een super mensen ras is. Hierdoor vindt hij ook dat de Duitsers het recht hebben om een ander ras uit te moorden. Hij belooft het Duitse volk dan ook een prachtige toekomst. De Nazi’s zeggen dat alle Duitsers het super ras zijn. Volgens hen is er geen plaats voor minderwaardige rassen: bijv. zigeuners, zwarten, homoseksuelen, gehandicapten en joden. De Natzipartij besluit in Januari 1942 100.000 joden te vermoorden. Hiervoor zullen vernietigingskampen voor gebouwd moeten worden. Dit zijn de concentratie kampen, ze zijn speciaal gemaakt om mensen snel te kunnen doden. In gebieden in Polen worden deze kampen gebouwd. Alles moet in het geheim gebeuren, niemand mag de echte reden weten waarom de joden worden weggevoerd. Daarom vertellen de Nazi’s dat de joden naar Polen moeten om te werken. Bijna alle Duitsers geloven dit. Treinen uit alle Europese landen, die door de Duitsers bezet zijn, rijden af en aan naar Polen. De joden zitten dagen achterelkaar in veewagens, zonder iets te eten of drinken en zonder dat ze weten wat hen te wachten staat. De meeste mensen komen gelijk in een concentratiekamp terecht. De mensen de nog sterk zijn worden er uit gehaald om voor de Duitsers te werken, maar enkelen overleven dit. De meeste mensen zijn al binnen een paar uur in de gaskamers gezet. De mensen die de nazi’s nog kunnen gebruiken worden nog gespaard. Sterke jonge vrouwen of mannen moeten hard werken voor de Duitsers, vaak is dit tot ze er aan dood gaan. De omstandigheden zijn zo verschrikkelijk dat de meeste mensen binnen enkelen weken sterven. Als de geallieerden in 1945 komen zijn er nog maar enkele Joden in leven. In totaal zijn er meer dan 6 miljoen mensen vermoord. Niet alleen de joden moeten naar de kampen, het zijn ook de zwarten, zigeuners, homoseksuelen en gehandicapten. De meeste Mensen hebben de oorlog niet overleefd. Er heerste nu nog steeds veel armoede in Duitsland. Hitler geeft ook hier weer de schuld aan de joden. Hij schreeuwt dan ook dat alle joden slecht, gevaarlijk en oneerlijk zijn. De meeste Duitsers vinden het een prettig idee dat ze een beter ras zijn dan anderen, ook vonden ze het gewoon makkelijk om de joden overal de schuld van te geven. Er stemmen zoveel mensen op de NSDAP dat deze de grootste partij wordt. Hitler wordt in 1933 de leider van de regering. Ze vernietigen de democratie en verbieden alle andere partijen. Iedereen die ook maar waagt om tegen te spreken, wordt in elkaar geslagen of in de gevangenis gegooid. Hierdoor zijn de gevangenissen al gauw vol, de Duitsers waren bang en hielden dan ook hun mond. Maar de meeste Duitsers bewonderde Hitler juist. Hitler probeert de haat tegen de joden te versterken dit doet hij op allerlei manieren, bijv. via de radio, de kranten en de film. Voor de joden wordt het leven steeds moeilijker. Joodse mannen en vrouwen verliezen hun werk en hun kinderen moeten op school apart zitten. En dan is dit nog maar het begin. Er zijn veel gevolgen, maar het gevolg wat de meeste indruk heeft gemaakt is de Kristalnacht. In de Kristalnacht werden er joodse winkels in brand gestoken en de ruiten ingeslagen, er werden joodse synagogen verbrand enz. Er waren nog veel meer gevolgen waaronder ook onderduiken. De joden moesten wel onderduiken anders overleefden ze het niet. In deze concentratiekampen werden de Joden vergast vaak stierven van de ze honger en ook wel aan een ziekte want in de concentratiekampen heersten er veel ziektes. HOE LEEFDE DE FAMILIE VAN ANNE FRANK? Op 12 juni 1929 wordt Anne Frank geboren in de Duitse stad Frankfurt. Otto Frank houdt erg van fotograferen vooral van de kinderen. Voor Anne wordt een fotoalbum aangelegd. Al gauw komen familieleden op bezoek om de baby te bewonderen. Anne heeft een oudere zus, Margot. Margot is op 16 februari 1926 geboren. De familie Frank is liberaaljoods. Dat wil zeggen dat ze zich verbonden voelen met de tradities van de joodse godsdienst, maar niet streng gelovig zijn. De familie Frank is Duits. Otto Frank vindt lezen en studeren heel belangrijk. Niet alleen voor zijn dochtertjes. Zodra Anne kan lopen speelt ze mee. De kinderen in de buurt hebben niet allemaal dezelfde achtergrond als Anne. Sommige zijn katholiek, andere zijn protestants of joods. Ze zijn allemaal nieuwsgierig naar elkaars feesten. Margot wordt uitgenodigd op het communiefeest van een van haar vriendinnetjes. En als de familie Frank Chanoeka viert, mogen de buurtkinderen soms meedoen. Anne en Margot zijn dol op hun vader. ’s Avonds voor het slapen gaan, verteld Otto verhaaltjes aan Anne en Margot. Hij verzint ze meestal zelf, vaak gaan ze over de twee Paula’s. De lieve Paula, die haar ouders gehoorzaamt en de stoute Paula die kattenkwaad uithaalt. Eind maart verhuist de familie Frank weer. Ze gaan wonen in de Ganghorestrasse 24. Daar is het voor de kinderen beter. In de buurt van het huis zijn prachtige paden om over te gaan wandelen. Er zijn ook heuveltjes waar je ’s winters vanaf kunt sleeën als er sneeuw ligt. Anne en Margot blijven bevriend met hun oude buurkinderen, maar ze maken ook al snel nieuwe vriendjes. Het is 10 maart 1933. Er is in die winter veel veranderd voor de familie Frank en voor alle andere joden in Duitsland. Zes weken eerder, in januari, is Adolf Hitler aan de macht gekomen. Vlakbij de Hauptwache staat het warenhuis Tietz. Hierin staat een fotoautomaat, Anne, Margot en hun moeder gaan er met zijn drieën op de foto. Behalve de datum staat er ook op hoeveel ze samen wegen: bijna 110 kilo. Het zal een van de laatste foto’s zijn van de familie Frank in Frankfurt maakt. Anne en Margot logeren in 1933 samen bij hun oma in Aken. Ze wonen niet meer in Frankfurt Am Main. De familie Frank heeft besloten om Duitsland te verlaten. Want er wordt door Hitler steeds meer maatregelen tegen joden genomen. De joden in Duitsland zijn bang voor hun toekomst, de meeste verhuizen hierdoor dan ook. De familie Frank is ook van plan om naar Nederland te verhuizen. Otto Frank heeft het aanbod gekregen om in Amsterdam een nieuw bedrijf te beginnen. In de herfst van 1933 vindt Otto Frank een geschikte woning in Amsterdam: de tweede etage van een huis aan het Merwedeplein. Edith en Margot gaan in december naar Amsterdam. Anne blijft nog een tijdje bij haar oma logeren tot het huis helemaal is ingericht en opgeknapt. In dit huis zullen ze wonen totdat ze later gedwongen worden om onderduiken. Een van de leuke dingen is dat Amsterdam niet zo ver van het strand ligt. Regelmatig gaat de Familie Frank op vrije dagen en in de vakanties naar Zandvoort aan Zee. In 1933 is Otto Frank begonnen met zijn nieuwe bedrijf. Het bedrijf heet Opekta Werke en hij verkoopt pectine. Pectine is een vruchten poeder dat je nodig hebt als je zelf jam wilt maken. In 1938 komt er een tweede bedrijf bij: Pectacon B.V. Deze firma handelt in vleeskruiden. Herman van Pels wordt Otto’s compagnon. Een jaar eerder is de familie Van Pels uit de Duitse stad Osnabrück naar Nederland gevlucht. Ze hebben een zoontje Peter. Op 10 mei 1940 valt het Duitse leger onverwacht Nederland binnen. De familie Frank had gehoopt hier veilig te zijn. Maar het Duitse leger haalt hen in. Verder vluchten is niet meer mogelijk. In 1940 gaan ze nog gewoon naar school. In de kranten staan allerlei artikelen waarin joden worden beledigd, maar Otto en Edith proberen dat voor hun dochters zoveel mogelijk verborgen te houden. Op 1 december 1940 verhuist het bedrijf van Otto Frank naar een ander pand : Prinsengracht 263. Nederland is nu nog maar een half jaar door de Duitsers bezet. Otto weet hoe het in Duitsland is gegaan. Daar mochten de joden al snel geen bedrijf meer hebben. Daarom doet hij zijn bedrijf over aan Victor Kugler en Johannes Kleiman. Het bedrijf krijgt in 1941 ook een nieuwe naam : Handelsvereniging Gies & Co. 1941 is het laatste jaar dat Anne naar school gaat. Na de zomervakantie van 1941 krijgen joodse kinderen te horen dat ze niet meer naar de school naar hun keuze mogen. Joden moeten voortaan naar een joodse school, met joodse leerkrachten, afgezonderd van hun niet-joodse leeftijdgenoten. Anne en Margot gaan dan naar het Joods Lyceum. Maar daar blijft het niet bij, in haar dagboek schrijft Anne: “Jodenwet volgde op jodenwet en onze vrijheid werd zeer beknot. Joden moeten een jodenster dragen; joden moeten hun fietsen afgeven; joden mogen niet in de tram; joden mogen niet in een auto, joden mogen alleen van 15.00 tot 17.00 uur boodschappen doen; joden mogen alleen maar naar een joodse kapper; joden mogen vanaf 20.00 uur ’s avonds tot 6.00 uur ‘s ochtends niet op straat. Zo ging ons leventje door en we mochten dit niet en dat niet.” HOE GING HET ONDERDUIKEN? Begin juli heeft Anne’s vader een ernstig gesprek met haar. Ze heeft hier wat over geschreven in haar dagboek: toen we een paar dagen geleden samen om ons pleintje wandelden, begon vader opeens over schuilen te praten, hij had het erover dat het erg moeilijk voor ons zal zijn om afgescheiden van de wereld te leven. Ik vroeg waarom hij daar nu al over sprak. ‘Ja Anne,’ zei hij hardop, ‘je weet dat we al meer dan een jaar kleren, levensmiddelen en meubelen naar andere mensen brengen. Wij willen onze goederen niet in handen van de Duitsers laten vallen, maar nog veel minder willen wij zelf gepakt worden. Wij zullen daarom uit onszelf weggaan en niet wachten tot wij gehaald worden.’ ‘Maar vader wanneer dan?’ Ik werd angstig door de ernst waarmee vader dit zo zei. ‘Maak je daar maar niet ongerust over, dat regelen wij wel, geniet van je onbezorgde leventje, zolang je er van genieten kunt.’ Dat is alles wat Otto Frank zij tegen Anne en ze hoopt maar dat dit nooit zal gebeuren. Anne schrijft het bovenstaande op zondagmorgen 5 juli in haar dagboek. Maar diezelfde dag gaat het al mis. Het is een snikhete zomerdag en om 3 uur ’s middags gaat de bel. Die hoort Anne niet, want ze ligt lui op een ligstoel op de veranda te lezen. Even later komt Margot opgewonden naar Anne toe. ‘Er is een oproep van de SS voor vader gekomen,’ fluisterde ze. Ik schrok ontzettend, een oproep, iedereen weet wat dat betekent, concentratiekampen en eenzame cellen zag ik al in mijn geest opdoemen en daar naartoe zouden wij vader moeten laten vertrekken? ‘Hij gaat natuurlijk niet,’ verklaarde Margot mij toen wij in de kamer op moeder zaten te wachten. ‘Moeder is naar Van Daan (schuilnaam voor Van Pels) om te vragen, of we morgen naar onze schuilplaats kunnen vertrekken? Van Daan gaat met ons mee schuilen we zijn dan met ons zevenen. Even later zitten Anne en Margot nog steeds angstig en geschrokken in hun slaapkamer. Dan vertelt Margot aan Anne dat de oproep niet voor vader maar voor haarzelf bestemd is! Ik schrok opnieuw en begon dan te huilen. Margot is zestien, zulke jonge meisjes willen ze dus alleen weg laten gaan? Maar gelukkig zal ze niet gaan, want de familie Frank gaat onderduiken. In haar dagboek schrijft Anne hoe het allemaal gaat. Ze verlaten hun huis en lopen door de stromende regen, vader, moeder en Anne, elk met een school- en een boekentas volgepropt met allerlei dingen, alles zit door elkaar. Omdat joden niet met het openbaar vervoer mogen reizen, lopen ze. Pas als ze op straat zijn, vertellen haar vader en moeder het hele onderduikplan. Maandenlang hebben ze allerlei spullen uit hun huis overgebracht naar het onderduikadres. Al eerder was besloten om op 16 juli te gaan onderduiken. Maar door de oproep van Margot is het hele onderduikplan vervroegd. Anne’s vader vertelt haar dat de schuilplaats in zijn kantoorgebouw is. Alleen Victor Kugler, Johannes Kleiman, Miep Gies en Bep Voskuijl weten dat de familie Frank komt onderduiken. De vader van Bep, meneer Voskuijl, die in het magazijn werkt, hoort het pas enkele weken na dat ze ondergedoken zijn. Toen ze op Prinsengracht aan kwamen nam Miep de familie Frank meteen mee naar boven, het Achterhuis in. Miep sluit de deur achter hen en dan zijn ze alleen. DE ARRESTATIE Op 4 augustus 1944 is Otto Frank zoals gewoonlijk ‘s morgens naar de kamer van Peter gegaan om hem Engelse les te geven. Het is een dag als alle andere. Meneer Frank kijkt op zijn horloge. Het is bijna half elf. Hij wil net beginnen. Op dat moment heft Peter zijn hand op. Hij kijkt geschrokken. Van beneden komt het geluid, vreemde mannen stemmen, schreeuwende, bedreigende stemmen. Enkele minuten daarvoor zijn vijf mannen plotseling het kantoorgebouw binnengekomen. Er is een man in een Duits uniform, en de rest is in burgerkleding. Waarschijnlijk zijn het Nederlandse nazi’s Miep, Bep, Johannes Kleiman en Victor Kugler moeten meekomen. Ze gaan naar boven. Bij de boekenkast trekken de mannen hun revolver. De kast wordt opengemaakt en ze gaan naar binnen. Even later komt een nazi in de kamer van Peter. Otto en Peter gaan naar beneden en zien daar alle andere onderduikers met de handen omhoog staan. Op een korte, afgebeten toon vraagt Karl Silberbauer, een agent, om geld en sieraden. Hij pakt een aktetas en schudt die leeg op de grond. Het zijn de dagboek papieren van Anne. Het geld en de sieraden stopt hij in die tas. Karl Silberbauer gelooft niet dat de onderduikers ruim twee jaar lang in het Achterhuis verstopt hebben gezeten. Dan wijst Otto Frank hem op de groeistreepjes van Anne op de muur. De onderduikers worden naar een gevangenis in Amsterdam gebracht. Daarna gaan ze naar het doorgangskamp Westerbork. Daar uit worden ze met ruim duizend andere Joden in veewagens naar het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau in Polen gebracht. Op 6 september komen ze daar aan. Op het perron vindt een selectie plaats en een paar uur later is meer dan de helft van de mensen vermoord in de gaskamers. De onderduikers ontkomen hieraan en worden naar het werkkamp gestuurd. In oktober 1944 worden Anne en Margot naar het concentratiekamp Bergen-Belsen in Duitsland gebracht. Het kamp is overvol. Er is nauwelijks eten en er heersen besmettelijke ziektes. Anne en Margot krijgen tyfus. Beiden sterven in maart 1945, een paar weken voor de bevrijding van het kamp. CONCLUSIE Mijn onderzoeksvraag was: hoe is het dagboek van Anne Frank beroemd geworden. Toen Anne Frank en haar familie aan het onderduiken waren hield Anne haar dagboek bij. In ruim 2 jaar dat ze ondergedoken zat schreef ze haar hele dagboek vol. Op het einde van de onderduiktijd herschreef Anne Frank haar dagboek, met het plan er na de oorlog een boek van uit te geven. In 1947 gaf Otto Frank zijn dochters dagboek uit. Het dagboek van Anne Frank wordt één van de meest gelezen boeken op de wereld.
LITERATUURLIJST Ik heb het meeste gebruik gemaak van de computer. En ik heb een boekje gebruikt die ik toen we naar het Anne frank huis ging gekregen hebben. Dit zij de site’s die ik gebruikt heb: - www.annefrank.nl - www.google.nl - www.zoeken.nl SLOT Dit was mijn werkstuk. Ik hoop dat u het leuk vond. Ik heb er veel van geleerd. Ik was met school al is een keer naar het Anne Frank huis geweest, maar ik heb er nu veel bij geleerd. Ik vond het leuk om dit werkstuk te maken.