Piramides

Het dodenrijk. De Egyptenaren geloofden dat ze na hun dood door zouden leven in het rijk van Osiris. Ze zouden dichter bij de goden leven en er een beter leven krijgen. Een koning die op aarde Horus was geweest, ( Horus is een hemelgod. Horus kon een mens zijn.) werd na zijn dood één met vader Osiris. In loop ter tijd gingen gewonen mensen hopen dat zij net als de koning, na hun dood konden genieten van sommige koninklijke privé legers. De boot van de zonnegod. Overdag voeren koningen met Re langs de hemel. (Re-Harachti, is de zonnegod en Horus in één.)`s Nachts werd z`on koning vergezeld door de onderwereld en ze verlichtten het rijk van Osiris. Omdat de Egyptenaren zelf per boot reisden, dachten ze dat de zon zich ook zo verplaatste.
Ba & Ka De oude Egyptenaren dachten dat een mens verschillende soorten zielen had. De Ka, de levenskracht, bleef in het graf en werd goed gehouden door voedseloffers. De Ka wordt vaak afgebeeld als twee opgeheven armen. De Ba, de persoonlijkheid, hij kan overal naar toe gaan en zich in elke vorm veranderen. Toch wordt de Ba vaak afgebeeld als een vogel met een mensenhoofd. De Ba was de ziel geoordeeld
werd in de onderwereld. De Ach was een verheerlijkte ziel die zich bij de goden en de Onvergankelijke sterren voegde. De Ach werd afgebeeld als een Ibis met een kuif. ( Een Ibis is een vogel.) Het dodenboek Het dodenboek hielp de dode de reis naar het dodenrijk. De dode man en zijn vrouw worden eerst beoordeeld of ze wel of niet naar Osiris mogen. De Anoebis weegt het hart van de dode. Als de dode goed heeft geleefd, weegt zijn hart zo licht als een veertje. Thotde god van de wijsheid en de schrijver van de goden, schrijft het oordeel op. En als het hart zwaarder dan een veertje weegt worden het hart en de dode door een monster verslonden. Alleen de goed geleefde dode leven eeuwig verder. De Noordelijke sterren Een plaats waar de dode farao heen kon gaan, waren de sterren die rond de Poolster cirkelen, of de sterren van het sterrenbeeld Orion, waar de ziel van Osiris verblijft. Grafoffers De Egyptenaren verwachtte een geloofde dat hun nakomelingen eten aan hen bleven offeren. Dit werd neergelegd voor een valse deur in een muur van de dodentempel. Dode koningen kregen elke dag offers, maar de meeste mensen kregen dit alleen bij feesten voor de doden. Als er niets meer wordt geofferd zorgden de gebeden en de afbeeldingen op het graf en de tempel er voor dat de doden toch kregen wat ze nodig hadden in het doderijk. Mummificeren Het woord “mummie” komt van het Arabische woord: Mummija wat bitumen (asvaltachtige massa betekend). Sommige mummies leken op bitumen, omdat ze in de loop de eeuwen zo zwart zijn geworden van het boomhors waar ze me opgevuld zijn. In de middeleeuwen geloofde artsen dat je met bitumen genezen kon worden. Daarom werden er in die tijd mummies naar Nederland gezonden, waar ze vermalen werden voor medicijnen. Vroeger in Egypte hadden mummies een héél ander doel. Ze geloofde dat de ziel na de dood zou vergaan als het lichaam er niet meer was om in te rusten. Daarom was het heel belangrijk het lichaam in takt te houden. Dit deden ze door het lichaam in te balsemen en in linnen te wikkelen oftewel: “Mummificeren”. Het lichaam werd naar de balsemers gebracht, die het lieten uitdrogen, het met zalf en met hars in smeerden en het daarna met linnen banden om te wikkelen. Daarna gaven ze het terug aan de familie voor de begrafenis. Tot ong. 3000 voor Chr. Bleven lichamen op een natuurlijke wijze in hun zandgraf bewaard. Lijken vergaan niet in een zeer droog klimaat, in graftomben drogen lichamen niet zo snel uit. Daarom moesten ze gemummificeerd worden. In het begin van het Oude Rijk (2688 – 281 v. Chr.) zijn de farao`s misschien wel op deze manier gemummificeerd. Dat weten we niet precies, omdat in de grafkamers van de piramiden geen mummies zijn gevonden. Die waren allang weg geroofd. De mummies die de archeologen nog wel hebben gevonden, zijn meestal afkomstig uit de periode van het Nieuwe Rijk of later, toen men op een veel ingewikkeldere manier mummificeerde.
De Grafkamer afsluiten Op de dag van de begrafenis werd de mummie in een doodskist in een optocht naar de dodentempel gebracht. Hier vond de plechtigheid plaats, die men “Het openen van de mond” noemde. Priesters, onder wie de zoon van de farao, raakten, speciale instrumenten het gezicht en de handen van de farao aan, en spraken gebeden uit. Door deze plechtigheid kon de farao in het leven hierna weer kon eten, spreken en bewegen. Daarna werd de mummie in de doodskist op een slee gelegd en tegen een tijdelijke heling opgesleept die rechtstreeks naar de ingang van de piramide leidde. Priesters droegen de kist door nauwe gangen naar de grafkamer en lieten deze in de klaarstaande sarcofaag zakken. Die werd afgedekt met een zware deksel van graniet. In de grafkamer werd eten en drinken neer gezet, en de voorraadkamers werden gevuld met prachtige meubels, wapens, kleren en sieraden die de farao in zijn volgende leven zou kunnen gebruiken. Daarna trokken de rouwende zich terug en werd de ingang van de grafkamer afgesloten. Er werden alle mogelijke voorzorgmaat regelingen om er zeker van te zijn dat niemand de piramide kon binnengaan, om deze te ontheiligen of de kostbaarheden van de koning stelen. De tunnel werd afgesloten met blokken graniet en over de ingang werd en bedekingssteen geplaatst die niet te onderscheiden was van de rest. Een aantal piramiden had tunnels met nepdeuren en doodlopende zijgangen om dieven op een dwaalspoor te brengen. Een koninklijke begrafenis. Wanneer een koning dood ging was zijn volk bang dat de kwade geesten gewonnen hadden. Het evenwicht tussen goed en kwaad moet hersteld worden. Dit gebeurt als de volgende morgen bij de eerste zonnestraal zijn zoon koning wordt. De dode koning heeft nu de hulp van zijn onderdanen nodig. Ze moeten zijn menselijke lichaam balsemen en voor zijn goddelijke ziel zorgen. Dankzij hun gebeden en ceremoniën zal de koning veilig het doderijk bereiken. Priesters en goden De Egyptenaren vereerden tientallen goden en godinnen. Hun populariteit wisselde in de loop van de geschiedenis. De koning had de leiding over alle erediensten, maar lieten zich vertegenwoordigen door priesters. Verschillende goden en hun tekens: De geest van Horus, de hemelgod, trad binnen in de koning. Zijn ogen waren de Zon en de Maan. De scheppingsgod Ptah vond de kunsten uit. Hij was de god van de hoofdstad Memphis. Hathor, de godin van de liefde en de schoonheid, tilde de zon op haar horens naar de hemel. Isis, de zuster en vrouw van Osiris, was de moeder van Horus. Ze was een vol maakte echtgenoten en moeder. Re-Harachti, de zonnegod en Horus in één, wordt afgebeeld met de zon op een havikskop. Osiris was de god van de doden. In zijn rijk in het Westen werden de zielen gewogen en geoordeeld. Het noorden bepalen Een piramide moest precies Noord-Zuid staan. Om het Noorden te bepalen, ging een priester in het midden van een cirkelvormige muur staan en keek waar de Poolster boven de muur kwam, en waar hij verdween. Het Noorden lag precies in het midden.
Een plechtige ceremonie Bij de bouw van een tempel vond in latere tijden eerst een ceremonie plaats. In gezelschap van een priester die gekleed was als de godin Sesjat, gaf de koning met palen en touw de omtrek aan. Misschien gebeurde dit ook wel bij een piramide. De bouw van een piramide Technisch en organisatorisch was de bouw van een piramide fantastisch. Bij een grote piramide duurde het soms wel 20 jaar. De blokken werden omhoog gesleept langs een helling van stenen en puin, en laag voor laag op elkaar gestapeld. Als één laag klaar was, werd de helling hoger en langer gemaakt. Ten slotte werd de piramide met de mooiste kalk steen bedekt. De eerste piramide werd in Sakkara gebouwd voor de koning Djoser. Vanwege de vorm wordt hij trappiramide genoemd. Later ontstonden er echte piramiden met vlakke zijkanten, zoals de grote piramide in Gizeh die ong. 4500 jaar geleden gebouwd werd voor de koning Cheops. De Grote piramide is 147 m. hoog. Dat is veel hoger dan andere beroemde gebouwen. Omdat de blokken steen zo zwaar waren, werden ze op “sleeën” over boom stammen getrokken. Dat ging makkelijker. Volle sleeën gingen aan de ene kant van de helling omhoog. Wanner ze leeg waren gingen ze aan de andere kant weer naar beneden. Door het zware werk in de hete woestijn kregen de arbeiders dorst. Er moest daardoor veel drinkwater aan gevoerd worden. De arbeiders werden soms even onder gebracht in barakken (Een dak van riet op palen, tegen de zon.)Er varen steenhouwers en sommige arbeiders werkten het hele jaar aan de piramide. Tijdens de jaarlijkse overstromingen werden er duizenden belastingplichtige mannen verplicht om te helpen. De trappiramiden Djorsers architect Imhotep bouwde het graf voor de koning niet van gedroogd leem, maar van steen. Daarna legde hij er nog meer stenen bovenop en maakte zo de eerste piramide. Dat deed hij omdat, de koningen geloofden dat hun ziel zich bij de Onvergankelijken zouden voegen, de noordelijke sterren die nooit onder de horizon verdwijnen. Een trappiramide was daarom misschien een symbolische trap naar de sterren. Van Mastaba tot trappiramide 1. Eerst was een graf een kuil in het zand. 2. Later kwamen er grafheuvels over het graf. 3. Daarna kwam er een graf van leemstenen die “Mastaba” word genoemd. Koninklijke Mastaba`s waren groter dan die van de edelen. 4. De eerste piramide is gewoon van stenen gebouwd. De oudste trappiramide heeft een hele boel gangen, die voor een deel zijn versierd met geglazuurde tegels. Djorsers piramide staat samen met allerlei andere gebouwen binnen een muur. Het geheel stelt waarschijnlijk een paleis met bijgebouwen voor. De andere gebouwen zijn massief. Toch kon de koning ze, als door een wonder, gebruiken in het dodenrijk. `t Sed-feest Als een koning dertig jaar geregeerd had, vierde hij het magische sed-feest om zijn krachten te vernieuwen. Hij moest onder andere hard lopen over een speciaal parcours, om zijn heerschappij te bevestigen en te laten zien dat hij gezond was.
Eerste echte piramide Hoeni bouwde een trappiramide in Meidoem. Zijn zoon Snofroe maakte er een piramide met vlakke zijkanten van. Maar de nieuwe buitenkant viel omlaag en nam een groot deel van de oorspronkelijke trappiramide met zich mee. Was dit een fout in het ontwerp of in de bouw? Een knikpiramide In Dosjoer begon Snofroe aan een echte piramide. Maar halverwege raakte de bouwers in paniek. Ze dachten dat de zijkanten te steil waren, en verkleinde daarom de hellingshoek. Zo ontstond de knikpiramide. dat de zijkanten te steil waren, en verkleinde daarom de hellingshoek. Echte piramide Vanaf de vierde dynastie werden alleen piramiden met vlakke zijden gebouwd. In religieuze piramideteksten wordt de koning beloofd dat hij langs versterkte zonnestralen omhoog zal kunnen lopen naar Re. Misschien zijn piramiden een symbool van deze helling van zonnestralen. De helling Als de oude Egyptenaren de blokken op sleeën omhoog moesten trekken, maakte men een helling. Men heeft ook wel eens gedacht dat de helling als een spiraal rond de piramide liep. Maar uit de overblijfselen van hellingen bij onvoltooide gebouwen bleek dat er één rechte helling werd gebruikt. De Valleitempel Als een koning stierf, werd hij over de Nijl naar de Valleitempel geroeid om gebalsemd te worden. De Toegangsweg Vanaf de Valleitempel was een overdekte weg die naar de piramide leiden. De binnen muren waren vaak versierd en in het dak zaten gaten omlicht door te laten.
De dodentempel In de dodentempel aan de voorkant van de piramide brachten priesters elke dag offers voor de ziel van de koning. De piramide van de koningin Een koning bouwde altijd een kleine piramide, aan de voorkant van de grote piramide, voor zijn koningin. Het graf De koning en zijn bezittingen werden begraven in een kamer onder de grote piramide. Uit het oude Rijk zijn meer dan zo koningspiramiden bewaard gebleven. De piramiden van de vierde dynastie zijn de beste. Die van de vijfde en de zesde dynastie zijn kleiner en minder goed gebouwd. Er vonden toen veranderingen plaats in Egypte. De edelen en provinciebestuurders werden rijker. De buitenlandse handel werd verstoord, en de koningen werden minder rijker en machtiger. Vlak maken van bouwterrein Op een uitgekozen plaats hakte men kruislings greppels in de rotsen, die men liet vollopen met water. Door de rotsen daarna weg te hakken tot het water, kreeg men een vlak bouwterrein, precies waterpas. De rivier oversteken Wanneer een farao stierf, werd hij voor de laatste keer de rivier de Nijl overgezet, naar de westelijke oever, het dodenrijk. Alle Egyptenaren moesten deze oversteken, omdat ze allemaal in het westen werden begraven. Het was een heilige reis die eraan herinnerde dat de zonnegod elke dag in een boot langs de hemel voer. Het lichaam van de farao werd speciaal op een dodenschip naar de aanlegsteiger aan de voet van de verhoogde weg naar de piramide vervoerd. Ooit was het daar op die kade druk en rommelig doordat daar de bouwstenen voor de piramide werden uitgeladen, maar alles was nu allang opgeruimd. Er stond nu een mooie tempel op een verhoging. De namen en titels van de farao waren rond de deuropening uitgehakt en binnen stonden vele beelden van hem. In deze tempel verrichtte de priester plechtige handelingen, die dienden om het lichaam van de farao symbolisch rein genoeg te maken om naar de goden te gaan. Zijn ziel werd weer tot leven gebracht door deze zuivering, net zoals de zonnegod elke ochtend werd herboren doordat hij in een meer op een helling baadde, voor hij aan zijn dagelijkse tocht langs de hemel begon. Een dode farao Een dode farao wordt over de rivier naar zijn daltempel gebracht. De grote boot met zijn lichaam is getekend naar het voorbeeld van de boot die vlak bij de piramide van Cheops is gevonden. Deze boot van cederhout was bijna 45 meter lang! Hij was zo smal omdat gebleken was dat dit gunstig was op de snel stromende Nijl. Dat zijn achtersteven en achterschip zo spits toelopen komt doordat het bij oudere boten gebruikelijk was om dit van bundels papyrusstengels te maken.
Een begrafenisstoet Een begrafenisstoet tekende de Egyptenaren vaak op de muren van de graftombe. Ossen trekken een slee, waarop het dodenschip naar de rivier toe wordt gesleept. Samen met rouwende mensen wordt het dan op een groter schip overgezet. Een priester loopt voor het schip uit. Het wassen en mummificeren van de farao gebeurde waarschijnlijk in de gebouwen en in de tempel. Op de dag van de begrafenis werd de mummie in zijn kist over de verhoogde weg naar de piramide gedragen door een stoet rouwende mensen en priesters. De weg was helemaal dicht en omringd met muren, zodat de doodskist niet te zien was. Een onecht dodenschip In plaats van een echt dodenschip werd er vaak een nagemaakt scheepje in de graftombe geplaatst. Volgens de oude Egyptenaren had een afbeelding of een nagemaakt voorwerpje precies dezelfde bovennatuurlijke kracht als het voorwerp zelf. Alles op schaal De dingen die een dode farao volgens de Egyptenaren in het hiernamaals nodig had, gaven ze mee in ‘t klein. In grafmonumenten zijn op schaal gemaakte huizen, bedienden en zelfs etenswaren aangetroffen. De piramide van Gizeh De piramide van Gizeh zijn door Cheops, zijn zoon Chefren en zijn kleinzoon Mykerinos gebouwd. De Grote piramide van Cheops is het grootst. Hij is 147 meter hoog en bevat ongeveer 2.300.000 steenblokken. Chefrens piramide is 3 meter lager maar lijkt hoger doordat hij op iets hoger terrein is gebouwd en bovenop nog een deel van de buitenlaag heeft. De piramide van Mykerinos is het kleinst hij is ongeveer 66 meter hoog. In de Grote Piramide De piramide Cheops heeft verschillende kamers en gangen. Misschien zijn de plannen veranderd tijdens de bouw. Cheops is begraven in de bovenste kamer. Rond de piramiden van koningen en koninginnen zijn rijen stenen Mastaba’s voor andere familieleden en hovelingen. De plek wordt bewaakt door deSfinx, in devorm van een leeuw met het hoofd van een koning. De piramide van Gizeh zijn een van de wonderen uit de oudheid.
De leeuwetroon In zijn valleitempel stonden verschillende prachtige beelden van Chefren. De meeste beelden zijn van de koning zelf en gemaakt van dioriet. De koning is groter dan een gemiddelde man op een leeuwetroon. De havik van Horus zit met gespreide vleugels op zijn arm. Bij zijn rechtervoet is Chefrens cartouche uitgehakt (een ovale lus met zijn naam in hiërogliefen) Nawoord Ik vond dit een heel leuk, interessant en boeiend onderwerp. Ik vond het alleen jammer dat ze niet alles zeker weten, want vaak is kan men alleen maar zeggen wij denken dat het misschien zo is gegaan of gebeurd. Ik denk dat ze er nooit precies achter kunnen komen wat alles betekend of waarom iets zo gedaan is. Maar gelukkig weten we een heel groot deel over de Egyptenaren. Dit is toch heel knap omdat alles zo’n 4000 jaar geleden is gebeurd. Ik hoop dat ook degene die dit leest er veel plezier aan mijn werkstuk beleeft.