Doodstraf

Inleiding De doodstraf is een van de oudste straffen ter wereld. Door de eeuwen heen zijn miljoenen mensen gerechtlijk, gestenigd, gekruisigd, verbrand, gewurgd, gevierendeeld, verdronken, levend geverbrand, geradbraakt, onthoofd, opgehangen, gefusilleerd, geëlektrocuteerd, vergast en met dodelijke vloeistraf geïnjecteerd. In elk land, in elke cultuur en voor elk denkbare misdaad. Zo werden in de loop van vele jaren dieven en moordenaars, echtbrekers en overspeligen, politieke en godsdienstige teenstanders ter dood gebracht. Vaak op discriminerende en onderdrukkende wijze. Uit naam van de hogere idealen als God en vaderland, of ter bescherming van de samenleving. De doodstraf is eigenlijk altijd al een discussiepunt geweest, waar eigenlijk niemand het met elkaar over eens kan worden. Bij elke openbare executie wordt er geprotesteerd door tegenstanders en na zo'n executie barst de discussie weer in alle hevigheid los. De laatste tijd is het wel of niet toe staan van de doodstraf weer heel erg in opspraak vanwege de Amerikaanse president George W. Bush. Hij is in tegenstelling tot voormalig president van Amerika Bill Clinton voor de doodstraf. En ook door Öcalan laait de discussie weer op. Methoden van executie Tot de vorige eeuw werden in de gehele wereld vele uiteenlopende methoden gebruikt om mensen terecht te stellen. Meestal werden deze gekenmerkt door wreedheid en het toebrengen van leed. Radbraken, het op het wiel vastbinden van veroordeelden om hen vervolgens met stokken de botten te breken tot de dood er op volgde, was bijvoorbeeld een methode die in Nederland gebruikt werd. In Spanje werd nog in 1974 de wurgpaal gebruikt, in Thailand konden veroordeelden door een olifant worden vertrapt. Nu wordt nog een flink aantal executiemethoden gebruikt:
Ophanging Ophanging komt in vele landen voor. De veroordeelde wordt aan de nek opgehangen aan een galg. Dan klapt er een valluik open. Als je geluk hebt zijn de lengten van het touw en de val lang genoeg, zodat je je rug of nek breekt, dan ga je snel en vrij pijnloos dood. Als je pech hebt, is dat niet zo, en hang je daar en sterf je door verstikking. En ook al duurt het vaak maar 10 minuten, dat zijn dan de langste die je ooit hebt meegemaakt. Fusillering De veroordeelde wordt vastgebonden (liggend, zittend of staand). Hij heeft een kap over zijn hoofd en donkerblauwe kleding, waarop de bloedvlekken niet goed te zien zijn. Op commando schieten er schutters. Meerdere schutter. Een van de schutters heeft een echte kogel. In de andere geweren zitten losse flodders. Daardoor weet niemand wie hem heeft gedood. Elektrocutie De elektrische stoel is bedacht door de elektricien van een gevangenis in New York in 1890. De veroordeelde wordt vastgemaakt op een houten stoel en krijgt twee elektroden met stukken spons met zoutoplossing op zijn hoofd geplakt. Voor een betere geleiding. Ook krijgt hij een leren kap voor zijn gezicht, omdat het er tijdens de stroomschokken akelig uit ziet. Eerst krijgt de veroordeelde een harde, korte stoot, die er voor zorgt dat je hersens ongeveer 60 graden worden. Daarna volgt een wat zwakkere maar langere stoot, die verstoort je hartritme. Het zou menselijker zijn dan de strop (ophanging) en de kogel. Die tot dan toe werden gebruikt. De eerste elektrische stoel werd op 6 augustus 1890 gebruikt. Steniging Dit is een methode die alleen voorkomt in islamitische landen. Deze executievorm wordt gebruikt voor de bestraffing van seksuele vergrijpen en prostitutie. Volgens islamitisch voorschrift wordt de veroordeelde eerst tot het middel in de grond ingegraven. De rechter die het vonnis heeft gewezen gooit de eerste steen. De stenen mogen niet zo groot zijn dat de veroordeelde gelijk dood gaat. De veroordeelde wordt geheel met stenen bedekt. Als hij dan nog leeft wordt hij met een schop geweerkolf of grote steen als nog gedood. Onthoofding Door middel van een zwaard of een bijl wordt de veroordeelde onthoofd. Dit komt voor in diverse islamitische landen. Moordenaar en andere ‘gewone’ misdadigers worden in landen als Soedan en Saoedi-Arabië op deze manier geëxecuteerd. In Frankrijk werd de Guillotine gebruikt.
Injectie De dodelijke injectie is niet zo lang geleden ontwikkeld. De veroordeelde ligt vastgebonden op een brancard, en meestal krijgt hij in elke arm een infuus, één is meestal genoeg maar voor de zekerheid gebruiken ze er twee. Je krijgt een dodelijke vloeistof in een ader. Deze vloeistof veroorzaken hartritmestoornissen. Uiteindelijk een hartverlamming. 6 Tot 13 min. nadat het gif door de aders is gaan stromen treedt de dood in. Vergassing Dit komt alleen voor in enkele staten van de VS. Deze methode werd gezien als een nieuwe stap in de richting van 'humanisering' van de doodstraf. Deze methode gebruikte de Duitsers ook in de tweede wereld oorlog. De veroordeelde zit vastgebonden op een stoel in een gasdichte kamer. Via op afstand
bedienbare kleppen stromen giftige stoffen de ruimte in. Dit is een gas wat ervoor zorgt dat de zuurstofmoleculen zich niet meer in het bloed kunnen binden. Je lichaam ‘stikt’ beetje bij beetje. De dood treedt 2 tot 18 minuten later in. Soms komen er verkeerde verhoudingen gas naar binnen waar door de gaskamer nog pijnlijker is als hij als was. De doodstraf is er nog steeds Wat is de huidige situatie van de doodstraf? Er zijn drie soorten landen: 1. Landen zonder de doodstraf, in deze groep hoort Nederland
2. Landen met doodstraf, maar die deze niet toepassen
3. Landen met doodstraf en deze ook uitvoeren
1: Landen zonder doodstraf: De meeste West-Europese landen. Het echt afschaffen van de doodstraf gebeurde in de jaren tachtig en negentig. In Cyprus, Nieuw Zeeland en Canada komt de doodstraf ook niet voor. 2: Landen met de doodstraf, maar deze niet toepassen: Verenigd Koninkrijk is het enige West-Europese land dat de doodstraf nog kent, maar sinds 1964 wordt deze niet meer toegepast. Turkije: Dit is een land dat de doodstraf nog als straf heeft, maar deze sinds 1984 ook niet meer heeft uitgevoerd. Maar onlangs is Öcalan door het Turkse hof ter dood veroordeeld omdat hij leiding zou gegeven hebben aan de PKK, een Koerdische terreurbeweging. Nu is de vraag of dit doodsvonnis wordt uitgevoerd. De Turkse bevolking wil dit graag, maar de Europese Unie probeert dit tegen te houden. Ze dreigen hierbij om Turkije niet toe te laten bij de EU. 3: Landen met de doodstraf en deze ook uitvoeren: De landen die de doodstraf toepassen kun je onder verdelen in twee groepen. -landen waar je alleen de doodstraf krijgt bij zware misdrijven, zoals moord. -landen waar bij je de doodstraf kan krijgen voor lichte vergrijpen, zoals diefstal. In de VS werd de doodstraf heringevoerd in 1976 in 38 Staten, waaronder: Florida, Texas en Alabama. Sindsdien zijn er 6180 mensen ter dood veroordeeld, van wie 116 vrouwen. In de Verenigde Arabische Emiraten moet volgens de wet de doodstraf worden uit- gevoerd door middel van onthoofding met een zwaard. Hier zijn vaak meerdere slagen nodig. De doodstraf geld hier alleen voor zware misdrijven. Hier volgen nog meer landen: Iran, Zuid-Afrika, China, Nigeria, Somalië, Saoedi-Arabië, Pakistan, Verenigde Staten, Sovjet-Unie en Maleisië. Dit zijn de landen waar tussen 1985 en 1988 meer dan vijftig executies zijn uitgevoerd. Er zijn nog meer landen waar de doodstraf wettelijk nog steeds is toegestaan. Maar waar ze al jaren geen executies hebben gedaan. In Australië en Azië is de doodstraf er alleen nog maar voor zeldzame misdrijven. In Europa is de doodstraf in de meeste landen verdwenen, behalve in sommige Zuid- en Oost-Europese landen. In Afrika bestaat de doodstraf nog bijna overal, in Zuid-Amerika zijn er nog 11 landen waar de doodstraf bestaat. In het totaal zijn er ongeveer 108 landen waar de doodstraf afgeschaft is. In welke gevallen wordt de doodstraf toegepast? Internationale organisaties (bijv. Verenigde Naties) hebben in verschillende verdragen vastgelegd dat de doodstraf alleen mag worden gegeven voor de meest ernstige misdrijven. Dit gebeurt in de prakrijk niet. In 1987 werd bekend gemaakt dat in China jagers die de zeldzame Reuzenpanda doden of proberen zijn huid naar het buitenland te smokkelen, ter dood veroordeelde

kunnen worden. Eerder zijn in China mensen terechtgesteld na te zijn veroordeeld voor omkoping, of economischesabotage en zelfs voor fietsendiefstal. In verschillende landen waar de wetgeving gebaseerd is op de Koran, kunnen mensen geëxecuteerd worden voor ‘seksuele vergrijpen’ of buitenechtelijke seksuele relaties. In Saoedi-Arabië werden in 1977 een prinses en haar minnaar wegens overspel ter dood veroordeeld en vervolgens onthoofd. Als je kijkt naar een aantal landen in het Midden-Oosten en in Zuidoost Azië, is dat niet vreemd dat Nederland een drugsparadijs wordt genoemd. Daar staat de doodstraf op het produceren, in bezit hebben, smokkelen en verhandelen van
drugs. In Maleisië mag je naar een dodencel als je 15 gram heroïne of 200 gram cannabis in je bezit hebt. In Nederland staat voor het smokkelen van harddrugs maximaal 12 jaar gevangenisstraf en €45.000 boete. De straf voor het smokkelen
van softdrugs is hier maximaal 4 jaar en €45.000 boete. Heb je het echt heel bont gemaakt, dan krijg je op zijn hoogst 16 jaar en ƒ450.000 boete. Wordt de doodstraf veelvuldig toegepast Jaarlijks worden er zo’n 3500 mensen geëxecuteerd. Ik heb al gezegd dat er in Iran, Zuid-Afrika, China, Nigeria, Somalië, Saoedi-Arabië, Pakistan, Verenigde Staten, Sovjet-Unie en Maleisië tussen 1985 en 1988 meer dan vijftig executies zijn uitgevoerd. China heeft in 1997 zeker 1876 mensen geëxecuteerd, dat is meer dan de helft van alle executies wereldwijd. In de VS werd de doodstraf in 1976 opnieuw ingevoerd en sinds
die tijd zijn er al 6180 mensen ter dood veroordeeld. Soms worden er op een dag heel veel mensen geëxecuteerd, bijvoorbeeld op 11 april 2001 werden er alleen al 89 mensen in Beijing Ik vind dat de doodstraf best vaak wordt uitgevoerd. Maar eigenlijk kun je dat niet zeggen, want wat is veel? Argumenten tegen de doodstraf - Ook onschuldige mensen worden geëxecuteerd. De doodstraf is onomkeerbaar. Is iemand eenmaal gedood, dan kun je die persoon nooit meer terug halen in de maatschappij. Als rechter moet je dus ook heel zorgvuldig te werk gaan in zaken waar de doodstraf in geëist wordt. Daarom lijkt het ook zo onwerkelijk dat er onschuldige mensen in de dodencel zitten. En toch is het zo. Er zijn onderzoeken geweest dan tenminste 25 onschuldige mensen werden gedood. En er waren nog veel meer gevallen waar grote twijfel aan de schuld bestond. 25 Lijkt weinig maar dan moet je even bedenken als jij 25 familieleden verliest. - De doodstraf is niet objectief
Nog steeds is het zo dat je in bepaalde landen de doodstraf al opgelegd kunt krijgen op grond van je geloof, ras of politieke overtuiging. Zelfs in een land als de VS bestaat het aantal gevangen dat op een executie wacht voor 42% zwarten, terwijl maar 12% van de bevolking zwart is. De doodstraf is ook niet objectief, omdat dictators er misbruik van maken. Zo gebruiken zij de doodstraf nogal eens om politieke tegenstanders uit de weg te ruimen. Hierdoor kunnen ze de bevolking onder de duim houden en zelf aan de macht blijven. - De doodstraf is in strijd met de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Artikel 3: Ieder mens heeft een recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon. Artikel 5: Niemand zal onderworpen worden aan folteringen, noch aan wrede, onmenselijke of onterende behandeling of straf. De doodstraf staat dus tegenover deze verklaring. Ten eerste ontneemt de doodstraf je het recht op leven. Ten tweede is de doodstraf wel pijnlijk, ook dodelijke injecties en elektrocutie, en is dus een mens onterende behandeling. Waarom heeft iemand ooit de moeite genomen om deze Verklaring te schrijven, als men zich er niet aan houd? - Handhaving van de doodstraf verhardt de samenleving

Executie is een vorm van geweld en geweld roept geweld op. Hierdoor ontstaat een verharding van de samenleving. Er wordt een maatschappij gecreëerd die het niet naar omkijkt wat er met haar mensen gebeurd. Dat is iets wat de wereld kan niet kan gebruiken. - De doodstraf is wreed, onmenselijk en vernederend. Voorstanders van de doodstraf beweren dat executies pijnloos en humaan (menselijk) kan zijn. Een voorbeeld hiervan zou de dodelijke injectie zijn, zoals die in enkele staten in de VS wordt gebruikt. Maar daar mee zo het ook 10 minuten duren voor dat iemand sterft. Dat is denk ik niet pijloos. En de meeste lijden vooral ook aan geestelijke pijn. - Waarom de straf? Hierbij moet je goed realiseren waarom we ooit straffen in het leven geroepen hebben. Straf is een middel van correctie, het ís geen wraak of vergeldingsactie. Het nut van straf geven is dat je iemand op de vingers tikt en duidelijk maakt dat hij of zij dat niet nog een keer kan flikken. Hierna krijgt de overtreder de kans om zijn leven weer te beteren en kan hij gewoon terugkeren in de maatschappij. Als je dood ben heb je geen tweede kans meer en help die straf ook niet. Mensen verdienen een tweede kans. - Een mens heeft niet het recht om over het leven van iemand anders te beschikken Een Engels gezegde luidt: Waarom zou je mensen vermoorden om te laten zien dat het vermoorden van mensen fout is. De overheid heeft een voorbeeldfunctie. In de wet staat dat burgers elkaar niet mogen vermoorden. En het vreemde is, dat juist de overheid deze regel aan haar laars lapt, doordat zij de doodstraf uitvoert. De regering gaat dus tegen haar wetten in. - Wat help het nou als er nog iemand vermoord wordt
De gedupeerde weten alleen dat de veroordeelde dood is. Voor de rest is alles het zelfde. Ze willen alleen wraak nemen. Ze willen dat de samenleving liefdevol wordt. Dus opruimen met die moordenaars. Maar dat help heus niet als je de samenleving wil verbeteren. Want dan vermoord je ook iemand. - Het geloof ‘gij zult niet doden’ Een van de tien geboden is: ‘gij zult niet doden’. Hier staat dus letterlijk dat je niet iemand mag vermoorden. Dus je mag geen kwaad met kwaad vergelden. - De doodstraf blijkt zelf een averechts effect te hebben op het aantal moorden
Veel mensen die een moord plegen, doen dit volkomen buiten hun bewustzijn. Ze weten vaak niet eens wát ze doen, laat staan dat ze nadenken over een eventuele
doodstraf die ze boven het hoofd hangt. Onderzoek in VS heeft uitgewezen dat het aantal zware misdrijven in staten met de doodstraf hoger ligt dan in staten zonder de doodstraf. Of dit aan de doodstraf ligt is niet zekerheid te vast te stellen, maar het is toch een duidelijk teken. - Van alle misdrijven die er gepleegd worden heeft moord het laagste cijfer van herhaling. Om een voorbeeld te geven: In Amerika zijn tussen 1900 en 1976 2.646 moordenaars vrijgelaten. Slechts 16 van hen zijn later opnieuw opgepakt wegen het plegen van een moord. Dat is slechts 0,6%. Dit zijn veel minder moorden dan als alle mensen die een moord hebben gepleegd vermoord zouden worden. - Er wordt geen rekening gehouden met de gevoelens van de nabestaanden
De nabestaanden kunnen er niets aan doen, maar ze zitten wel met veel leed en trauma’s. Terwijl die gene die iets heeft gedaan dood is een niet meer lijd. Dus eigenlijk help je de dader, de dader heeft niks meer op zijn geweten. Argumenten voor de doodstraf - Een argument voor de doodstraf is dat je voorkomt dat iemand nog een keer hetzelfde misdrijf begaat. De doodstraf zou een manier zijn om te voorkomen dat misdadigers niet nog een keer een misdaad begaan. - Het slachtoffer of nabestaanden zouden het recht willen hebben op vergelding, omdat zij er niet voor hebben gekozen, maar toch veel leed hebben meegemaakt en nog hebben. Het feit dat de dader de dood is maakt dit dragelijker, denk ik. - Tevens kan de dood als afschrikwekkend middel dienen. Als iemand overweegt een zwaar misdrijf te plegen, wordt hij misschien afgeschrikt door de eventuele zeer zware straf. Uit onderzoek is het gebleken dat dit waarschijnlijk niet zo is. Maar het zou kunnen dat dit bij sommige mensen toch zo is. - De doodstraf kan humaner zijn dan levenslange gevangen. Bovendien kan men zich de vraag stellen of men iemand harder straft met de doodstraf dan met levenslange opsluiting. Er zijn al enkele voorbeelden bekend van criminelen die zichzelf van het leven hebben beroofd in hun cel. Voor men iemand opsluit wordt hem ook alles afgenomen waarmee hij zelfmoord kan plegen. Hier kan men uit afleiden dat levenslange opsluiting als een strengere straf wordt beschouwd dan de dood, en dus beter geschikt is om misdadigers te straffen. - De doodstraf is duurder dan een levenslange gevangenisstraf
De doodstraf is goedkoper zijn dan levenlang in de gevangenis. Dit klopt als je het volgens de manier doet die ze in China handhaven. Dat is zo als het op de Chinese manier doet: vandaag berecht, morgen voor het vuurpeloton. De meeste landen doen het dan ook zoals onder andere Amerika het doet. Dus een goede verdediging voor de verdachte en goed geschoolde advocaten. En omdat zaken waarin de doodstraf geëist wordt met grote precisie moeten worden behandelt, zijn dit heel intensieve en tijdrovende processen. Dit alles maakt dat de kosten van de doodstraf gemiddeld 3x hoger uitvallen, dan die van een levenslange gevangenisstraf. Dus de ene keer is dit een voor argument en de andere keer tegen. - De doodstraf kan soms fijner zijn, sommige moordenaars lijden er hun hele leven onder want ze worden verstoten uit hun oude buurt, worden achterna gekeken en krijgen last van hun geweten. - De doodstraf voorkomt wraakacties
Want er valt eenmaal geen wraak te nemen. Want die gene die het gedaan heeft is al geëxecuteerd. Je kunt geen wraak nemen op een dood iemand.
Doodstraf en godsdienst Godsdiensten spelen een belangrijke rol ten aanzien van de doodstraf. De keuze voor of tegen deze straf wordt voor een belangrijk deel bepaald door de morele overwegingen. En godsdiensten spelen op het vlak van de moraal (zedenleer: wat volgens je geweten wel kan en wat niet kan) een grote rol. Veel godsdiensten zoals het christendom, het jodendom en de islam hebben in hun heilige boeken verwijzingen naar de doodstraf. Er staat niet letter lijk in maar je kunt het er wel uithalen. Maar de heilige boeken zijn niet als wetboek bedoeld. Christendom
Hoewel in het Oude Testament de doodstraf op verschillende plaatsen als straf van God genoemd wordt en gruweldaden veelvuldig voorkomen op basis van de uitdrukking ‘Oog om oog, tand om tand’ lijkt het Nieuwe Testament in een andere richting te wijzen en de doodstraf af te wijzen. Het meest overtuigend is dit af te leiden uit de brief aan de Romeinen, waar Paulus zegt: ‘Wreekt uzelf niet, geliefden, maar laat plaats voor de toorn, want er staat geschreven: Mij komt de wraak toe, Ik zal het vergelden’. De doodstraf als vergelding is volgens mij een onchristelijk idee, omdat de dader niet in staat is zijn leven te beteren en tot inkeer te komen. Ook zegt hij: ‘De overheid draagt het zwaard niet tevergeefs’. Jezus veroordeelt niet, maar zegt tegen de mensen die wilde steningen: ‘Wie van u die zonder zonden is, werpe de eerste steen’. En tegen de overspelige vrouw: ‘Ga heen, zondig van nu af niet meer!’ In het Nieuwe Testament staat de Liefde (tot de naaste) zo centraal, dat de doodstraf op grond van het gebod: ‘Heb uw naaste lief als uzelf’ afgewezen lijkt. Jezus is zelf ook gedood. De eerste christenen waren tegen de doodstraf. Ze waren er zelf het slachtoffer van. Maar toen het christendom een politieke machtsfactor werd, waren ze wel voor de doodstraf. Zij veroordeelde in de eeuwen (na de 13e eeuw) duizenden mensen (heksen, ketters) ter dood. Tegenwoordig spreken de meeste kerkgenootschappen en kerkelijke leiders, zoals Paus Johannes Paulus II, zich duidelijk uit tegen de doodstraf. Veel door het christendom beïnvloede landen hebben de doodstraf afgeschaft. Boeddhisme In het boeddhisme is er geen sprake van wetten, maar eerder van een bepaalde levensfilosofie. Centraal hierin staat het idee van morele en geestelijke verbetering en verzoening (vergeving, goed maken). De belangrijkste van de verplichtingen is het zich onthouden van het nemen van leven. In deze filosofie wordt niet gesproken voer zaken als criminaliteit of vormen van bestraffing. In het verleden schaften sommige boeddhistische koningen de doodstraf af in hun land of wensten die niet meer uit te voeren. Boeddhistische leiders hebben zich herhaaldelijk uitgesproken over de doodstraf. Zo zei de Dalai Lama: ‘Strikt gesproken is het vanuit oogpunt van het Mahayana-boeddhisme het nemen van leven in het algemeen verboden en het praktiseren van medelijden een essentieel ingrediënt (allerbelangrijkste ding).’ Hindoeïsme De verschillende heilige boeken die het hindoeïsme kent, functioneren niet als bronnen voor wetgeving. De doodstraf komt er niet in voor. Hoewel het idee met straf niet gericht moet zijn op wraak maar op herstel van de sociale orde, de bescherming van de onschuldige en het krijgen van boetes voor misdrijven. Het boek Mahabharatha zegt hierover: ‘ de uitroeiing van de wortel van het bestaan zal niet worden bekrachtigd; dit draagt op geen enkele manier bij tot het eeuwige dharma. De juiste boetedoening kan worden bereikt zonder te doen.’ Deze oude raad is er nog steeds. Het feit dat een belangrijk hindoeïstisch land als India de doodstraf heeft. Dit heeft vermoedelijk meer met het koloniale verleden te maken dan met de godsdienst. Islam Het heilige boek van de islam is de Koran. In de Koran staan een aantal misdrijven met bijpassende straffen, maar bijvoorbeeld niet de doodslagen moord. De meeste islamitische landen passen geen Koran-straffen meer toe. Dat komt omdat er nog drie andere wetsbronnen worden gebruikt. De doodstraf komt in vrijwel alle islamitische landen voor. Libië, dat de straf in 1988 afschafte is een uitzondering. Landen als Qatar en Djibouti passen de doodstraf al tien jaar niet meer toe. Alle richtingen binnen de islam zijn het erover eens dat de doodstraf alleen toegepast moet worden in uitzonderlijke gevallen. Maar wat zijn uitzonderlijke gevallen? De doodstraf wordt gezien als een gebod van God en geen enkele moslim mag dit gebod uit de wet verwijderen. Daarover is iedereen het wel eens. Maar men verschil van mening over de vraag wanneer en of de doodstraf wel toegepast moet worden. De geschiedenis van de doodstraf in Nederland Vroeger waren misdrijven als moord, bloedschande, echtbreuk, toverij, inbreuk op religieuscultische voorschriften, opstandelingen, diefstal, de misdrijven waarvoor de doodstraf werd opgelegd. De vormen van voltrekking waren verschillend: onthoofden, wurgen, ophangen, opspietsen, verdrinken, levend begraven, levend verbranden, radbraken, vierendelen en stenigen. In de tijd voorafgaande aan de Franse Revolutie was in Europa onthoofden bij uitstek de executiewijze voor de hogere standen, o.a. bij doodslag. Dieven werden opgehangen, moordenaars geradbraakt. Het vierendelen werd toegepast in zware gevallen van hoog- en landverraad. De vuurdood was voor heksen en ketters. Tot de 18e eeuw werd de doodstraf regelmatig uitgevoerd. De laatste burgerrijke executie vond plaats in Dordrecht in 1845 waar vier mensen werden opgehangen, omdat ze hadden tijdens een inbraak iemand hadden vermoord. De voltrekking vond plaats op stadhuisplein, waar veel mensen getuigen van waren. In 1952 is in Nederland de laatste executie voltrokken, dit was na aanleiding van misdrijven tijdens de tweede wereld oorlog. Er zijn toen 190 doodvonnissen uitgesproken, waarvan er 40 zijn voltrokken. In 1870 werd de doodstraf uiteindelijk afgeschaft, met uitzondering van het militair recht. Door een grondwetswijzing in 1983 werd de doodstraf in zijn geheel afgeschaft. Nu is 52% van de Nederlanders voorstander van de doodstraf, maar het lijkt er niet op dat de doodstraf binnenkort wordt ingevoerd. Er is geen meerderheid in het parlement voor.
Shareef Cousin Hij is een van de minderjarige die als ter dood veroordeeld wordt. Maar hij blijkt onschuldige te zijn. Op 2 maart 1995 werd Michael Gerardi in New Orleans beroofd en vermoord door drie donkere jongens. Op hetzelfde tijdstip aan de andere kant van de stad was
Shareef Cousin, een zwarte jongen van 16 jaar, een basketbalwedstrijd aan het spelen; een wedstrijd waarin hij voor zijn team de meeste punten scoorde. Shareef werd opgepakt als verdachte van de moord. Ondanks alle getuigen die Shareef op het tijdstip van de moord hebben zien basketballen, werd hij toch voorgeleid in de rechtszaak over de moord op Michael. De ooggetuige van de moord, de vriendin van Michael, legde drie dagen na de moord een verklaring af op het politiebureau. Ze zei dat het donker was en ze haar contactlenzen toen niet in had. Hierdoor kon ze de moordenaar nooit herkennen. In de rechtszaal zei de vriendin van Michael iets heel anders: ‘Ik ben voor 100% zeker dat Shareef mijn vriend heeft vermoord, ik zal zijn gezicht nooit vergeten’. Dit zijn twee volkomen tegenstrijdige verklaringen. Het verdachte eraan is dat de jury die Shareef moest beoordelen alleen had gehoord van de tweede verklaring en niet van de eerste. Tijdens de rechtszaak ontbraken drie getuigen. Zij zouden gaan verklaren dat Shareef tijdens de moord aan het basketballen was. Achteraf bleek dat de aanklager ze naar het verkeerde kantoor had gestuurd. Van een eerlijke rechtszaak was dus geen sprake. Shareef zou hoe dan ook veroordeeld moest worden. Ook al hadden ze niet genoeg bewijs. De uitspraak van de rechter: doodstraf. Na veel werk van zijn advocaat en op aandringen van Amnesty International kwam er een tweede rechtszaak op 11 januari 1999. Toen kwamen de fouten van de vorige rechtszaak aan het licht en werd Shareef uiteindelijk onschuldig verklaard. Shareef Cousin had geluk met zo'n goede advocaat. Niet iedereen heeft dat geluk. Onderzoek wijst uit dat wanneer in de Verenigde Staten een gekleurd iemand een blank persoon vermoordt, er drie keer vaker de doodstraf wordt uitgedeeld dan andersom. Als je dan ook nog eens weinig geld hebt, zodat je geen goede advocaat kunt inhuren, zijn je kansen om goed door het proces heen te komen erg klein.