Nelson Mandela

Inleiding Dit werkstuk gaat over Nelson Mandela. We hebben dit onderwerp gekozen omdat het ons wel interessant leek. Voordat wij aan het werkstuk begonnen wisten we nog niet zoveel van Nelson af. Van veel dingen die wij hebben ontdekt hadden we nooit gedacht dat, dat werkelijk gebeurd is. We verbaasden ons steeds weer over de vele dingen die Nelson heeft meegemaakt. Nelson heeft een zwaar leven gehad maar hij sloeg zich er steeds weer doorheen. Hij heeft altijd tegen de apartheid gestreden. Ook toen hij werd gezocht door de politie. Hij vocht zich er steeds doorheen. Wij hebben echt veel bewondering voor hem, hoe hij zich hier doorheen heeft geslagen. Hoe meer we over zijn verleden lazen hoe meer bewondering we kregen. Hij heeft 27 jaar gevangen gezeten. Hij werd geslagen, hij moest werken van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat en hij kreeg haast geen eten. En toch heeft hij het overleefd. Het begin Nelson Mandela werd op 18 juli in 1918 in het dorpje Qunu geboren. Dat ligt in Transkei, in het oosten van Zuid-Afrika. De meeste bewoners van dat gebied behoren tot het volk van de Xhosa. Zijn echte naam was eigenlijk Rohlihlala. Rolihlala betekend iemand die zich in de nesten werkt. Het was een gewoonte om iemand ook een Europese naam te geven. Zo werd het Nelson Mandela. Zijn vader (Henry Mphakanyiswa) was een hoofdman van de Xhosa en ook tamelijk rijk. Wie rijk was, kon meer dan 1 vrouw hebben. De vader van Nelson had genoeg vee om vier vrouwen te hebben en 12 kinderen. Nelson was de zoon van de derde vrouw (Nosekeni Fanny) . Hij had drie zussen. Het dorp waar Nelson woonde bestond uit bijenkorf vormige strohutten. Nelson’s moeder bezat 3 hutten. In 1 hut sliepen ze (ze sliepen op een matje zonder hoofdkussen op de grond) . In 1 hut kookten ze en in 1 hut werd graan en ander voedsel bewaard. Als gehuwde vrouw kon zijn moeder een eigen akker bewerken. Ze had ook zelf een veeomheining gemaakt van doornstruiken. Ze hadden het verder relatief goed. Zodra Nelson kon lopen moest hij de runderen en geiten helpen hoeden. Nelson hield erg veel van dieren. Zijn moeder, die niet kon lezen en schrijven stuurde hem naar de dorpsschool. Nelson was een rustige ijverige leerling. Op het dorpsschooltje leerde Nelson lezen en schrijven. Toen Nelson tien jaar was, stierf zijn vader. Er was toen geen geld meer om naar school te gaan. Gelukkig werd hij door een oom (Chief Jongintaba) in huis genomen. Zijn oom was het hoofd van de Madiba- stam en hij zorgde ervoor dat Nelson weer naar school kon gaan. Buiten schooltijd moest Nelson samen met zijn neef Justice op het vee passen. Nelson luisterde graag naar verhalen over vroeger. Toen hadden de Xhosa nog hun eigen koning. Ze konden rustig met hun vee door het land trekken en waren hun eigen baas. Ze werden toen nog niet overheerst door de blanken. Nelson kreeg al op jonge leeftijd het idee dat het er in Zuid-Afrika niet erg eerlijk aan toe ging. Waarom waren de blanken de baas over hen? Dat klopte toch niet? In 1938 (Nelson was toen 20 jaar) studeerde Nelson af. Zijn oom zorgde ervoor dat hij naar de universiteit kon om verder te studeren. Deze universiteit stond in het plaatsje Fort Hare. Samen met Justice deed Nelson mee aan een staking. De staking was om het slechte eten op de universiteit. Toen werd hij van school gestuurd. Zijn oom was erg kwaad. Maar toch gaf hij Nelson geld om rechten te studeren in Johannesburg. Dit keer mocht neef Justice niet mee. In 1941 kwam de drieëntwintig jarige Nelson in Johannesburg aan. Het was wel even wennen voor iemand die altijd op het platteland heeft gewoond. Nelson ging wonen in Alexandra, een township . Dat was een gebied waar alleen maar zwarten mochten wonen. Dat had de regering zo bepaald. Het was niet bepaald een pretje om te wonen in zo’n township. Er waren slecht gebouwde , smerige, krottenwoningen. Dikwijls hadden ze geen stromend water, geen elektriciteit en geen riolering. Er was veel criminaliteit. In Johannesburg leert Nelson de blanke Lazer Sidelsky kennen. Samen met hem volgt hij de lessen op de universiteit. Nelson zag Lazer als zijn oudere broer. Op de universiteit in Johannesburg gaat het heel anders dan in Fort Hare. Hier gaat het niet alleen om het leren, maar ook om het uitgaan. Nelson leert allerlei dansen kennen. Nelson raakt al snel bevriend met Walter Sisulu. Nelson trekt al snel in bij Walter. Walter woont in Orlando, een andere woonwijk. Walter stelt Nelson voor aan zijn nicht, Evelyn Mase, een verpleegster. Het klikte al snel tussen die twee. Ze trouwden in 1944. Ze hadden geen geld voor een traditioneel bruiloftsfeest. Toen ze ook geen woning vonden, bood de zus van Evelyn drie kleine kamers aan. Ze hoefden er niets voor te betalen. Niet lang daarna kregen Nelson en Evelyn een eigen huis toegewezen van de gemeente. Er was altijd genoeg plaats voor iedereen, zelfs toen Evelyn hun eerste zoon ter wereld bracht. Nelson en Evelyn kregen later nog een zoon en twee dochters. Maar hun eerste dochter stierf negen maanden na de geboorte. Terwijl Evelyn als verpleegster werkte om de kost te verdienen, zette Nelson zijn rechtenstudie verder aan de universiteit van Witwatersrand. De meeste studenten waren blanken. De weinige zwarte studenten moesten wel uitzonderlijk goed zijn om er te kunnen studeren. Toch werden zo nog als tweederangsburgers beschouwd. Ze mochten de colleges bijwonen, maar niet deelnemen aan het sport of sociale leven. Ondanks de discriminatie door medestudenten zet hij zijn studie door. Hij wilde perse de graad van Bachelor of Law halen om aan een carrière als advocaat te kunnen werken. Toen Evelyn ontdekte dat er meer vrouwen vielen voor Nelson charmes en gespierde lichaam wilde Evelyn scheiden. De drie kinderen die Nelson en Evelyn samen hebben trokken bij Evelyn in. Mandala had het erg druk in die tijd, naast het scheidingsproces had Nelson ook veel tijd nodig voor het ANC. Na de scheiding leerde Nelson in 1958 Winny Nomzano Mdikizela kennen. Toen ze wilden trouwen moesten ze toestemming vragen aan de politie, omdat Winnie de traditionele huwelijksceremonie bij haar thuis in Transkei wilde houden. Mandala moest na vier dagen terug zijn, in Johannesburg. Winnie wist toen ze met hem trouwde dat ze met een koppige strijder trouwde, iemand die vocht voor de bevrijding van het zwarte volk. Dat besef hield haar overeind in de moeilijke jaren die volgden. Ze moest wennen aan de gedachte dat hij altijd klaarstond voor anderen. Iedereen kon hem om hulp vragen en hij hielp altijd! In de tijd dat Nelson gevangen zat vocht Winnie de strijd voort. Winnie had net als Nelson een democratisch Zuid-Afrika voor ogen waar Zwart en wit gelijke rechten hebben en in vrede kunnen leven. Winnie zat sinds 1958 heel vaak in de gevangenis. Vanaf 1962 kreeg Winnie huisarrest. In 1972 wordt ze verbannen naar Brandfort. In 1992 scheiden Winnie en Nelson. Nelson vindt dat hun politieke ideeën te veel verschillen. Hij zegt dat hij nog wel van haar houdt.