Welke rol speelde Ares in de Griekse mythologie?

Welke rol speelde Ares in de Griekse mythologie? Inleiding: We moesten van onze leraar een werkstuk over een god of godin uit de Griekse mythologie maken. In je werkstuk moest je 1 hoofdvraag beantwoorden, die je op moest splitsen in 2 deelvragen. Mijn hoofdvraag is;’’Welke rol speelde Ares in de Griekse mythologie?’’. Hierbij heb ik de volgende deelvragen bedacht;’’Wat is de Griekse mythologie?’’ en ‘’Wie was Ares’’. In de volgende 2 hoofdstukken ga ik de deelvragen beantwoorden, de hoofdvraag beantwoord ik in de conclusie. Hoofdstuk 1: In het volgende hoofdstuk ga ik een specifieke god behandelen, maar in dit hoofdstuk ga ik het hebben over de Griekse mythologie. En in dit hoofdstuk ga ik dan ook de deelvraag ‘’Wat is de Griekse mythologie?’’ behandelen.
De Griekse mythologie: De Griekse mythen zijn ontstaan doordat de mens dingen wilde verklaren. Tegenwoordig kan de mens met de hulp van wetenschappelijke middelen de meeste dingen wel verklaren, maar toen deze drang, om dingen te willen verklaren een paar duizend jaar geleden, ontstond waren deze middelen er nog lang niet. De Grieken verklaarden alle vraagstukken van het leven door alles aan de hand van goden en andere machtige wezens aan te wijzen. Zij stelden zich de goden voor als mensen, alleen veel machtiger. De gedragingen en de belevenissen van die goden hadden een grote invloed op het dagelijks leven op aarde. Al die belevenissen van de goden, half-goden en andere machtige wezens worden samen de Griekse mythologie genoemd. Achter al die mythologische figuren stond de werkelijkheid van alle dag. Zowel de figuren als hun lotgenoten hadden betrekking op ware feiten en gebeurtenissen. Deze mythologie moet natuurlijk niet letterlijk opgevat worden, maar op een symbolische manier. Dat de mythen vaak zo levensecht en zo dramatisch zijn, vindt zijn oorsprong in de dichterlijke aard van de oude Grieken. Een voorbeeld; de oude Grieken hadden maar een beperkte voorstelling op de wereld. Het hart van de wereld werd gevormd door Griekenland. Ze kenden maar een grote zee, de Middellandse Zee, en enkele aangrenzende kleinere zeeën. Omdat ze een zeevarend volk waren, kenden ze de kusten rondom de Middellandse Zee zeer goed. Naar hun idee eindigde de wereld een flink stuk landinwaarts vanaf de kusten. De aarde zelf zagen de Grieken als een grote kluit, bedekt met aarde, rotsen en water. Het Atlasgebergte, aan de noordwest punt van het Afrikaanse continent, was voor hen het einde van de wereld. In de Griekse mythologie werd dat de reus Atlas genoemd. Behalve de mythologie, de verzameling van mythen die over de godenwereld vertellen, kende de Griekse cultuur een rijke verscheidenheid van sagen. Deze sagen zijn verhalen over de gebeurtenissen in het grijze verleden van de Griekse bevolking. De sagen, eigenlijk de oudste geschiedenis van de Grieken, werden vele generaties lang mondeling overgebracht, tot ze eindelijk een keer werden opgeschreven. De verhalen waren toen veel mooier, maar ook veel minder betrouwbaar. Daarom wemelden de Griekse sagen van allerlei half-goden en vreemde schepsels, die in de werkelijkheid nooit hebben bestaan. Toch bevatten de sagen nog altijd een kern van waarheid. Over de Griekse mythen en sagen zijn vele dikke boeken geschreven. Het ontstaan van de wereld: ‘’In den beginne’’ zo vertelden de Grieken elkaar, was er Chaos (de schepping van het niets). Toen verscheen de Gaia (de aarde) en Eros (de liefde en de scheppende kracht). Vervolgens ontstonden de ‘’Dag’’ en ‘’Nacht’’, de ‘’Hemel’’ en de ‘’Zee’’. Uit de warme stoot van Gaia, kwamen de eerste schepsels die de aarde bevolkten. Het waren de Titanen, eenogige cyclopen en de hondarmige monsters. Vader Hemel (Oeranus) keek vol afgrijzen naar die gruwelijke schepsels en stuurde ze naar de Tarzarus, de Griekse onderwereld. Moeder aarde (Gaia) probeerde haar kinderen te beschermen tegen Vader Hemel. Met haar jongste kind Kronos smeedde ze een complot. Ze overviel Vader Hemel bij verrassing en verwondde hem aan zijn slapen. Bloedend stortte hij omlaag. Uit de bloeddruppels ontstonden de Wraakgodinnen, soms voorgesteld als jonge wezens, soms als oude, maar altijd angst aanjagend. Het heelal kreeg een nieuwe heerser. Het was de jongste van e Titanen, Kronos. Zijn naam hangt samen met het Griekse woord ‘’chronos’’ dat tijd betekent. Kronos kan dus worden gezien al Vader Tijd. De schepping kon zo worden voortgezet. Kronos schiep de dingen die in het verband stonden met het leven van de mens; de dood, de slaap, de ellende, de honger enz…. Verder schiep hij in de Hemel en op aarde verschijnselen als rivieren, meren, sterren en ga zo maar door. De mens ontstond doordat Zeus (de oppergod) uit aarde en tranen een pop kneedde, daarna blies hij er leven in. Zo ontstond de mens. De Olympus: In het onherbergzame Noorden van Griekenland staat een hoge berg. Het is de berg Olympus, waar in de oudheid de Griekse goden woonden. Van daaruit keken Zeus en de andere 11 grote en talloze andere goden en godinnen uit over de Griekse bergen en dalen. Daar stonden de gouden bekers met nectar, de godendrank. Daar stonden de zilveren schotels met ambrozijn, de godenspijs. Aan de nectar en de ambrozijn danken de goden hun onsterfelijkheid en hun eeuwige jeugd. Daar klonken de prachtige stemmen van de Muzen, godinnen van de 9 kunsten. De Grieken geloofden dat de goden op de berg net zo’n leven leidde als dat van de gewone mensen, alleen veel groter, mooier, rijker en liefelijker. Hoofdstuk 2: In het vorige hoofdstuk heb ik het gehad over de Griekse mythologie, maar in dit hoofdstuk ga ik het hebben over Ares, en daarmee beantwoord ik ook gelijk de deelvraag ‘’Wie was Ares?’’ Ares is in de Griekse mythologie de god van de oorlog, of van de strijd. Hij was de zoon van Zeus en Hera. Zij moesten niets van hun zoon hebben, en de meeste andere goden waren ook niet zo bevriend met hem. En het Griekse volk moest al helemaal niets van hem hebben. In tegenstelling tot de Romeinen, want die vonden hun oorlogsgod juist leuk, omdat ook een zeer strijdlustig volk was. Hun oorlogsgod heette Mars, ze hebben zelfs een maand naar hem vernoemd, Maart. Maar nu weer terug naar Ares. Ares vond vechten heel gewoon en vond het heerlijk om op allerlei manieren oorlog uit te lokken zonder dat daar eigenlijk enige reden voor was. Hij probeerde altijd dood en verderf te zaaien. Samen met Eris (godin van de twist), zijn zus, behoorde hij tot de kwaadaardigste goden van de Griekse godenwereld. Ares had een grote aan liefde en warmte. Hij vreesde zelfs de zon, omdat hij dacht dat die warmte wel eens zijn oorlogsgedachten kon doen smelten. Een verhaal bevestigd dit; Eens had Ares een beheerder van zijn heiligdom in een haan verandert. Die man was in slaap gevallen en had zonnestralen naar binnen laten glippen. Sindsdien kraaide hij elke ochtend als hij de eerste zonnestralen aan de horizon zag, om zijn meester voor het gevaar te waarschuwen. Pallas Athena (godin van de wijsheid) was de ergste vijand van Ares. Ze was net als Ares verzot op strijd, maar als vrouw streed ze slechts met overleg en woorden, Ares hield daarentegen meer van brute kracht. Ares had een geweldig gestalte en een overdonderende stem en overtrof iedereen wat betreft snelheid. Ares wordt meestal met een Griekse legerhelm en met wapenuitrusting afgebeeld. Hij wordt het meest op potten en gebouwen afgebeeld. Hij was altijd klaar voor de strijd, waar er dan ook maar een oorlog was of bloed werd vergoten, was hij. Gruwelijke figuren zoals Deimos en Phobis worden als zijn begeleiders voorgesteld. Ares zijn cultuur kwam uit Thracië, een land van krijgshaftige strijders. Er is zelfs een heuvel aan Ares gewijd, de Areopagus. Athena bezat deze heuvel. Een van de enkele mythen waarin Ares voorkwam (dit waren er niet erg veel), is de mythe over Ares en Aphrodite, hieronder een korte samenvatting; Ares hield niet van liefde , maar had wel een relatie met Aphrodite (godin van de schoonheid). Zij had echter al een relatie met Hefaestus. Hefaestus kreeg echter door dat Aphrodite vreemd ging en hij smeedde een ijzeren net dat zowel onzichtbaar als onbreekbaar was. Dat spande hij boven het bed van de twee geliefden. Toen hij deed alsof hij vertrok deden de overspelige Aphrodite en Ares weinig om hun gevoelens voor elkaar te verbergen, ze kropen samen in bed. Hefaestus die zich stilletjes had verborgen, trok plotseling het net over het bed en betrapte de twee zo op heterdaad. Hij sleepte het stel met bed en al de grote zaal van de goden in, die in een daverend gelach uitbarstten. Na dit alles werd het paar voor een lange tijd uit de Olympus verbannen. In Thebe werd Ares vereerd als voorvader van het koningshuis daar, omdat Harmonia (de vrouw van de koning van Thebe) het kind van Aphrodite is. Andere kinderen van Ares zijn; Eros, Phobis, Deimos, Cygnus en Diomedes. Conclusie: Nu je de hoofdstukken hebt gelezen, ken je de antwoorden op de deelvragen. Nu vat ik de hoofdstukken even kort samen; -De Griekse mythologie is ontstaan doordat de mensen uit de oudheid dingen wilden verklaren die toen nog lang niet verklaard konden worden. Voor al die dingen stelden ze goden of godinnen aan. De verhalen over al die goden en godinnen noemen we de Griekse mythologie. -Ares is de god van de oorlog en de Grieken hielden niet echt van hem, zelfs zijn ouders konden hem niet uitstaan. Hij haatte liefde en warmte, maar heeft toch een affaire gehad met Aphrodite. Nu ga ik de hoofdvraag "Welke rol speelde Ares in de Griekse mythologie?" beantwoorden. Ik kan uit de informatie die ik heb verzameld concluderen dat Ares niet zo’n grote rol speelde in de Griekse mythologie, omdat er bijvoorbeeld niet zo veel verhalen over hem zijn geschreven. En omdat hij niet geliefd was bij de Grieken, vanwege zijn overdreven liefde voor de strijd.