Jodenvervolging: waarom veroordeelde Hitler de Joden?

Godsdienst: De jodenvervolging

Hitler veroordeelde de Joden vanwege hun ras. Enkel en alleen vanwege hun uiterlijk, geloof… Omdat ze waren wie ze waren. Maar waarom deed hij dit? En hoe?

Begin jaren ’20 werd de nationaal socialistische partij opgericht. De SS is de elite-eenheid binnen het leger, er heerste een enorme discipline. De leider hiervan was Heinrich Himmler. Hij zei dat het volk ‘Übermenschen’ zijn (=supermensen), de sterkste, slimste en beste mensen van de wereld. De duitsers vonden dit natuurlijk schitterend om te horen. Bijna iedereen geloofde hem, en ze deden alles wat hij van ze vroeg.
De grote schuldigen van al het ellende in de wereld waren volgens Hitler de Joden. Ook gaf hij hen de schuld dat het slecht ging met de economie in Duitsland. Hij wist de jodenhaat op allerlei manieren goed aan te wakkeren. De zondebok-theorie werd toegepast, de Joden kregen alle problemen op hun nek.

1933. Hitler aan de macht om Germaanse ras te doen herleven
Hitler wou het Arische ras dat vroeger bestond terug creëren. Volgens hem zou je het kunnen kweken: blank, blond haar, blauwe ogen. Om dit aardse ras terug te kunnen bekomen moesten er selecties plaatsvinden. De zwakken worden aan de kant gehouden. Met de andere probeert men een sterk ras uit te bouwen -> een superras.
Men richt zich op het pseudo-wetenschappelijke neo-darwinisme. Door de biologische bepaling de sociaal zwakkere elementen in de samenleving elimineren. Hiermee bedoelde men de geestelijke en/of lichamelijk gehandicapten. Men beriep zich hierbij op de natuur waarin het recht van de sterkste geldt. Dus ook de mensen die cultureel minderwaardig waren (de Joden volgens de Duitsers).
Hij wou ‘build blood and bone’ -> bloed en het lichaam versterken, hiervoor moest je dus het juiste lichaam hebben. Het supperras moest ontstaan volgens de natuurwetten

Hij begon bij de jeugd om zijn perfecte wereld te creëren. Ze kregen goed eten en moesten veel aan sport doen. Ook in de scholen begon hij de kinderen de verschillen tussen de Joden en de Duitsers te leren. Ze leerden de Joodse cultuur te verachten en trots te zijn op hun eigen reinheid. De Joden zouden interieur zijn. Door tekeningen en prenten werd hun visueel een enorm bevooroordeeld beeld over de Joden geleerd.

Maar ook de volwassenen kon Hitler zonder problemen overtuigen. Hij organiseerde vele massamanifestaties waaronder grote marsen. Dit speelde in op eer-, groeps- en superioriteitsgevoel. De SS’ers zagen zichzelf als kinderen van het licht. Ze moesten de machten der duisternis bestrijden, ze moesten een nieuw rijk brengen in Europa, het duizend-jarige rijk. Op deze manier probeerden ze hen duidelijk te maken: ‘Wij zijn de beste!!’. Zelfs de muziek werd zorgvuldig uitgekozen zodat het volk een goed beeld van hem kreeg. (Hij probeerde ze te indoctrineren). Alleen personen die geestelijk enorm sterk stonden konden zich hiertegen verzetten.

De zogenaamde Neurenberger-wetten die in 1935 van kracht werden, merkten iedere persoon aan als Jood waarvan drie of vier van de grootouders Joods waren. Naar hoe mensen zichzelf definieerden werd niet gekeken. De Neurenberger-wetten sloten Joden uit van het Duitse staatsburgerschap en verbood Joden te huwen of seksuele relaties te hebben met niet-Joden.

Hitler wilde niets liever dan het hele Joodse volk uitroeien. In de eerste instantie had hij nog geen idee hoe hij dat zou gaan doen. Hij vroeg zich af hoe hij de Joden op moest sporen en hoe hij ze om zou kunnen brengen. De concentratiekampen waren eigenlijk helemaal niet bedoeld om de Joden in op te sluiten. Ze waren direct nadat Hitler aan de macht kwam gebouwd om politieke tegenstanders in op te sluiten.

Door het beïnvloeden van de kinderen in de scholen werd de jeugd fel en sterk. Maar ook de jeugd werd volwassen…

De kristalnachtDe kristalnacht was van 9 op 10 november 1938. De nazi’s organiseerden plotseling vervolgingen tegen de Joden in Duitsland. De nazi’s organiseerden drijfjachten op Joden. In heel Duitsland werden synagogen in brand gestoken, bedrijven en winkels vernield en geplunderd en Joden mishandeld. Van degene die de kristalnacht overleefd hadden werden er massa’s naar concentratiekampen overgebracht. Adolf Eichman was verantwoordelijk voor het transport.

Januari 1939. De SS’ers komen àllemaal in uniform naar het parlement.
Hitler dreigt met nieuwe oplossingen voor de Joodse problemen. Als Joden een oorlog in Duitsland verwikkelen (alsof ze dat wilden), is het hun eigen schuld.

September 1939. Het grote moment is daar: Duitsland valt Polen aan. In Polen wonen geen Ariërs, maar wel vele Slaven en Joden. Wie zijn mond opendoet of zich verzet riskeert zijn leven.

Getto’s (1940-1941)Arme stadsdelen, waarin toch al vele joden woonden, werden tot “joodse woonwijken” uitgeroepen. Alle joden moesten naar die wijken verhuizen, alle anderen moesten er weg. Wanneer de “evacuatie” beëindigd was, werd het getto door de SS’ers vergrendeld en door een omheining of een muur omsloten. Wie probeerde het te verlaten, riskeerde de doodstraf of executie ter plaatse door de bewakers.

Duitsland valt Rusland binnen. In Rusland wonen ook nog eens 5 miljoen Joden, in Polen waren er dat 3 miljoen. Men probeerde ze zo snel mogelijk allemaal te doden.
Eerst werden ze opgehangen. Maar dit ging veel te traag, dus moesten ze een andere methode zoeken. De mensen werden later in grote graven doodgeschoten. Het schieten was dan weer vies, lastig en niet efficient.

In de zomer van 1941 bedacht Hitler dat het best makkelijk was om de concentratiekampen te gebruiken voor de vernietiging van de Joden. In een concentratiekamp zouden ze allemaal bij elkaar zitten en kon hij ze gemakkelijk uitschakelen. De kampen lagen ver van de bewoonde wereld. Niemand zou weten wat er daar in die kampen gebeurde. Hitler zou gewoon rustig zijn gang kunnen gaan.

Men vertelde tegen de Joden dat ze hen gingen hervestigen. Ze boden hen een ander, beter leven aan als ze met hun meegingen. Met veewagens vertrokken ze naar wat voor velen hun laatste bestemming was.

Eénmaal aangekomen in de kampen werden ze direct in groepen gesplitst:

In de kampen hadden ze geen recht meer op een eigen identiteit. Iedereen leek bijna identiek. De haren werden afgeschoren. Iedereen kreeg dezelfde plunje. Er werden geen namen maar nummers gebruikt. Na enkele weken waren de gevangen al zo fel afgevallen dat ze allemaal vel over been waren. Iedereen was hetzelfde.

Het was normaal dat men bij aankomst ontsmet zou worden. De Joden gingen dus niets vermoedend de doucheruimte in. Iedereen moest zich in een grote ruimte omkleden en zijn spullen netjes op een stapeltje leggen. Als de ruimte helemaal vol was werden er nog de kleine kinderen bovenop gegooid, daarna ging de kraan open. In de plaats van water kwam er dan Zyklon B uit. Alle Joden in die ruimte gingen dan dood. Soms werden er in Auschwitz wel 6.000 mensen per dag vergast.

En zo waren er zeer vele concentratiekampen. Het was een enorm systeem. Het was onmogelijk dat dit éénmanswerk kon zijn. Maar wie werkte hier dan allemaal aan mee?
Alleen wanneer het menselijk geweten niet meer goed functioneerd, kun je zulke dingen goedkeuren.

Er werden ook vele medische experimenten op de gevangenen uitgetest. Professoren en SS-artsen deden de meest gruwelijke dingen met de Joden. Het waren tenslotte ‘toch maar Joden’. Duitsers vonden dat ze het recht hadden om met hen te doen wat ze wilden.

- Ze deden proeven op tweelingen om te kijken of ze hetzelfde reageren.
- Ze onderzochten hoe lang het gemiddeld duurt voor een mens verdrinkt.
- Er werd getest hoeveel druk de longen kunnen verdragen, vooraleer ze ontploffen.

Terwijl al deze vreselijke dingen in de concentratiekampen gebeurde, toonden de SS’ers in de Duitse steden filmpjes van de hervestiging van de Joden aan het volk en het Rode Kruis. Er werd getoond hoe gelukkig de Joden wel niet waren op hun nieuwe verblijfplaats. Alleen de Joden die op het filmje te zien waren, waren ondertussen allemaal al vermoord.

Over het algemeen werden de Joden in de kampen gehouden om dwangarbeid te verrichten, maar de zwakke en oude mensen meteen werden vergast.
Sommige Joden waren de wanhoop nabij en liepen op de elektrische draad af, de mensen geloofden niet of konden niet geloven dat er ergens nog een God bestond.

1944: De Joden uit de treinen van Griekenland, Italië, Hongarije werden onmiddellijk naar de gaskamers gebracht. Zelfs Joden die in de eerste wereldoorlog meegevochten hadden met de Duitsers, werden nu zomaar vergast.

Eind 1944: Bevrijding.