Toegepaste kunst, Rietveld

Beeldende vorming Toegepaste kunst Vertel over het ontstaan van industriële vormgeving. Industriële vormgeving kent geen vreselijk lange geschiedenis. Ambachtslieden ontwierpen vroeger hun producten zelf. Pas tijdens de industriële revolutie werden voor het eerst alle afzonderlijke productiestappen door verschillende personen verricht. Eén persoon kreeg de eindverantwoordelijkheid toegeschoven voor het ontwerp en de productie ervan: dat werd later de industriële vormgever. Veel dingen werden ook steeds meer machinaal gefabriceerd, denk hierbij bijvoorbeeld aan lopende bandwerk. Wat is ambachtelijke vormgeving? Het zelf ontwerpen en maken van voorwerpen waardoor ieder voorwerp handgemaakt en uniek in zijn soort is. Kies een gebruiksvoorwerp, behorende bij de industriële vormgeving en een dat ambachtelijk is vormgegeven(bij voorkeur met dezelfde gebruiksfunctie). Beschrijf ze en vergelijk ze met elkaar, waarbij je het hebt over de praktische en de symbolische functie, maar ook over beeldende middelen, zoals materiaal, techniek en kleur en vorm. Een lepel is een onderdeel van het bestek. Met een lepel kun je iets opscheppen. Je gebruikt een lepel om bijv. soep mee te eten. De lepel bestaat al eeuwenlang in allerlei verschillende vormen. Tegenwoordig worden de lepels machinaal gemaakt met behulp van gietvormen en worden ze bijna alleen nog maar gemaakt van metaal. Houten lepels worden in ons land alleen nog gebruikt bij het koken en voor het roeren en opscheppen van salades. In China worden lepels van porselein gebruikt. De lepel staat voor voedsel, proeven en koken.
Soorten lepels: • soeplepel • dessertlepel (ook wel paplepel genoemd) • opscheplepel • pollepel • juslepel (ook wel sauslepel genoemd) • theelepeltje • ijslepel Gerrit Rietveld Gerrit Thomas Rietveld (Utrecht 24 juni 1888- Utrecht 26 juni 1964) was een Nederlandse architect en meubelontwerper. Levensloop Hij leerde het vak van meubelmaker van zijn vader vanaf zijn elfde, en verafschuwde de massieve meubelen die zijn vader produceerde. Hij waardeerde echter het vakmanschap, en hij volgde een avondcursus tussen 1904 en 1908 die hem veel leerde over verhoudingen en stijl. In 1911 opende hij zijn eigen meubelmakerij en volgde opnieuw een avondcursus, dit keer in architectuur. De Rood Blauwe Stoel uit 1918 was een revolutionair ontwerp door zijn strakke vorm, en werd een belangrijk voorbeeld van vroeg-moderne ontwerptechniek. Op een opmerking, dat deze stoel vanwege het houten zitvlak niet comfortabel zou zitten, antwoordde Rietveld: "zitten is ook een werkwoord". Rietveld werd lid van De Stijl-beweging in 1918, en gebruikte vooral primaire kleuren voor zijn ontwerpen. Later werd hij zelfstandig ontwerper en meubelmaker in 1919 toen hij zijn meubelmakerij opende in Utrecht. Rietveld ontwierp het Rietveld-Schröderhuis in 1924 in nauwe samenwerking met de latere bewoonster van het huis, de binnenhuisarchitecte Truus Schröder-Schräder. In deze samenwerking bouwde hij ook huizen in de Erasmuslaan in Utrecht in 1934. Tijdens de oorlog bleef Rietveld ontwerpen maken in de illegaliteit: hij had zich niet bij de Kultuurkamer aangemeld, en mocht dus officieel vanaf 1942 niet langer zijn beroep uitoefenen. In 1942 ontwierp hij een uit één stuk geperste kunststof stoel. Na een moeilijke tijd zonder veel aandacht werd De Stijl in de jaren 50 weer populair, en dit leverde Rietveld werk op in de vorm van overheidsgebouwen ontwerpen. Bekende stoelen Rietveld heeft een aantal zeer bekend stoelen gemaakt. De bekendste is uiteraard de rood-blauwe leunstoel uit 1918. Verder zijn de Steltman Stoel uit 1963 en de Zigzag stoel uit 1934 erg bekend geworden. Veel van zijn meubelen staan nu in het Centraal Museum in Utrecht. Ontworpen gebouwen Het Rietveld-Schröderhuis in 1924
Het Nederlands Paviljoen voor de Biënnale in Venetië (1953/54). Beeldenpaviljoen voor het park Sonsbeek te Arnhem (In 1954 afgebroken, herbouwd in 1965 in Otterlo: Rietveld-paviljoen) Huizenblokken te Hoog-raven, Utrecht (1954-1957) Julianahal van de Konin-klijke Nederlandse Jaarbeurs in Utrecht (1953-1956
Textielfabriek Weverij de Ploeg in Bergeijk (1954-1958) Woonhuizen te Bergeijk en Best (1956-1957) Nederlands paviljoen voor de Wereldtentoonstelling te Brussel (1958). Tentoonstellingsgebouw Zonnehof te Amersfoort (1958-1959). Een woonhuis te Ilpendam (1959). De Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam (1967) Het Van Gogh Museum in Amsterdam, geopend in 1973. Drie woonhuizen te Wageningen