Olympische spelen

INHOUDSOPGAVE Inhoudsopgave Inleiding Hoe zijn de olympische spelen ontstaan? Welke sporten waren er vroeger, welke nu? Conclusie Literatuurlijst INLEIDING Eigenlijk zou ik een werkstuk gaan maken over korfbal, omdat dat mijn eigen sport is. Maar omdat ik dat onderwerp al eens een keer eerder heb uitgewerkt, en omdat er niet genoeg informatie over te vinden is om er echt een goed werkstuk van te maken. Daarom heb ik het onderwerp Olympische Spelen gekozen. Dit onderwerp leek me wel interessant om me verder in te verdiepen, omdat ik er nog niet zoveel vanaf weet. Hoofdvraag: Wat is het doel van de Olympische spelen? Deelvragen: 1. Hoe zijn de olympische spelen ontstaan? 2. Welke sporten waren er vroeger, welke nu? HOE ZIJN DE OLYMPISCHE SPELEN ONTSTAAN? de oorsprong van de Olympische Spelen gaat terug tot de Oudheid. De legende van de mythologie vertelt ons dat Pelops in Olympia de eerste Spelen heeft gehouden. Pelops was de zoon van Tantalos. Zijn vader, die voor geen enkele wreedheid bang was, hakte hem in stukjes en zette het vlees voor aan Zeus en enkele andere goden. Vol afschuw duwden zij de schotel weg en Zeus kreeg een woede die de hemel dooreenschudden. De oppergod liet de lichaamsdelen van Pelops weer bij elkaar passen en blies ze nieuw leven in. Pelops erfde de troon van zijn vader, die voor zijn daad zwaar werd gestraft in de onderwereld. Pelops was nu koning van Frygië en ging op zoek naar een vrouw. Hij kwam in Elis aan, waar koning Oinomaos de hand van zijn dochter Hippodameia beloofde aan de man die hem in het wagenrennen zou kunnen verslaan. Oinomaos gaf zijn tegenstander nooit de kans om de eindstreep te halen. Hij doodde tijdens de wedstrijd zijn kandidaat-schoonzoon met de koperen lans die hij van de krijgsgod Ares had gekregen. Op die manier kon hij telkens het huwelijk van zijn dochter uitstellen, want een orakel had hem voorspeld dat hij ooit door zijn schoonzoon vermoord zou worden. Pelops schonk weinig aandacht aan de hoofden van de twaalf huwelijkskandidaten, die voor hem om de hand van Hippodameia hadden gevraagd, die tegen de paleispoort genageld waren. Hij kende het gevaar en bedacht een list. Hij zocht de wagenknecht van Oinomaos, Myrtillos, en beloofde hem de helft van zijn koninkrijk en de eerste huwelijksnacht met Hippodameia in ruil voor medewerking. Myrtillos ging op het voorstel in en verving de aspennen van de wagen van de koning door wassen staafjes, die in de loop van de wedstrijd zouden smelten. Zo kwamen ze tegenover elkaar te staan. Tijdens de wedstrijd raakte één van de wielen van de wagen van Oinomaos los en vloog van zijn as. De koning kwam om het leven en Pelops trouwde met Hippodameia. Myrtillos, de enige getuige van de list, kreeg de beloning niet, maar werd tijdens een tocht in zee geworpen en verdronk. Enkele jaren later had Pelops last van onrust. Om rust te vinden liet hij een tempel ter ere van de god Hermes (vader van Myrtillos) een tempel oprichten. Ook breidde hij zijn rijk uit tot Olympia, waar hij om de gunst van de goden te behouden, spelen liet organiseren. Na zijn dood bleef Pelops geëerd en werden rondom zijn graf wagenrennen georganiseerd. De spelen worden om de vier jaar gehouden, wat geen toeval is. Het heeft iets met de natuurelementen te maken. De Spelen vonden elke negenendertigste maand plaats van de toenmalige tijdsindeling en het was dan altijd volle maan. (In onze tijdrekening is dat tussen 6 augustus en 19 september.) Wanneer de Olympische Spelen officieel begonnen, startte dit vroeger altijd met een feest. Tijdens dit feest werden er verschillende plechtigheden uitgevoerd, zoals het offeren van allerlei voorwerpen (o.a. dieren). Alleen vrije Hellenen werden tot de Spelen toegelaten. Deze hadden een zeer strenge selectie op oefening en karakter moeten doorstaan. Later mochten ook Romeinen deelnemen. Vrouwen mochten niet meedoen aan de Spelen, op het wagenrennen na. Gehuwde vrouwen mochten daar ook niet bij aanwezig zijn. Dit was bedoeld om te voorkomen dat vrouwen de partners met elkaar gingen vergelijken. Ongehuwde vrouwen werden wel toegelaten. Wie deze wet overtrad, werd gestraft met de doodstraf. Er is maar één vrouw die de wet overtrad, Kallipateira. Ze had zich als trainer vermomd om naar haar zoon te kunnen kijken. Ze verraadde zichzelf door haar zoon midden in het stadion te omhelzen na zijn overwinning. Ze kreeg geen straf, omdat ze deel uitmaakte van een familie van bekende sportbeoefenaars. Haar vader en broers waren Olympisch kampioen. Vanaf die tijd moesten ook trainers naakt het stadion betreden. Verder kwamen uit heel Griekenland mensen om de Olympische Spelen te bezichtigen. Er ontstonden daarbij drukke markten, waar kunstenaars hun werken tentoonstelden en waar dichters en redenaars hun werken voorlazen
Het einde van de oude Spelen In de loop der tijden verloren de Spelen hun zuiverheid. Winnaars waren niet langer tevreden met een olijfkroon als beloning. Ze wilden prijzen in natura en van steeds grotere waarde. Tenslotte kregen ze geld, meer dan een rijke burger verdiende in 1 jaar. De beroepssport was ontstaan. Ook vond de eerste overbrenging van de sporter Sotades (ongeveer 380 v. Chr.) plaats. Er ontstond veel corruptie rondom de Spelen. Atleten en zelfs overwinningen werden gekocht. Onder invloed van de Romeinen kreeg het volk dorst naar bloederig vermaak. De gladiatoren namen langzaam de plaats van de atleten in. Toen in 146 v. Chr. Griekenland een Romeinse provincie geworden was mocht iedereen meedoen aan de spelen. Gedurende 2 eeuwen stelden de Romeinen alles in het werk om de Spelen te bevorderen, maar Nero bracht ze de doodsteek toe. Hij liet in het heilige Olympia een paleis bouwen. Hij liet de Spelen uitstellen, hoewel dit nog nooit eerder gebeurd was. Toen hij zelf, in het jaar 67 meedeed aan de wagenrennen lieten de scheidsrechters hem winnen. Door de politieke druk en corruptie waren de Olympische spelen niet langer geloofwaardig. Vanaf 216 werden de Spelen steeds minder populair en minder gangbaar. De opkomst van het christendom verminderde de belangstelling voor de heidense goden waardoor de Olympia een stille dood stierf. Na hevige aardbevingen in het oude Elis werden de overblijfselen van Olympia door Alfeios overladen onder een meterdikke slijklaag. Olympia was voor eeuwen weggevaagd. WELKE SPORTEN WAREN ER VROEGER, WELKE ZIJN ER NU? De sporten zoals ze vroeger waren Oorspronkelijk zijn de spelen begonnen met één loopwedstrijd; de Stadionloop, dit was een onderdeel van de gemeenschappelijke eredienst in Olympia. De startblokken bestonden uit marmeren stenen waarin drempeltjes gebeiteld waren, en om een valse start te voorkomen werd er voor de startlopers nog een houten hek geplaatst. Deze werd pas weggetrokken wanneer het startsein was gegeven. (de loopafstand was 192,24 m) In 708 voor Christus werd aan het programma een vijfkamp toegevoegd, wat bestond uit verspringen, hardlopen, discuswerpen, speerwerpen en worstelen. De atleet die drie van de vijf nummers won, werd tot winnaar uitgeroepen. Als niemand drie nummers won, besliste de jury wie er de winnaar zou worden. Meestal gaf het worstelen de doorslag. Wagenrennen, wapen, estafette en fakkelloop kwamen er later ook bij. In 688 voor Christus kwam het vuistvechten, wat een voorloper van het boksen was en in 648 het pankration (een sport waarbij alles mocht behalve bijten, ogen uitsteken en vingers breken). Speerwerpen was een onderdeel van de pentatlon (=vijfkamp). Men maakte gebruik van een tamelijk lichte speer van vlierhout. Aan de speer was een werpkoord bevestigd( wel zodat het los kon gaan). De bedoeling was dat de speer als deze weggeworpen werd door het leren werpkoord ging roteren, dus rond zijn as ging draaien. De speer werd daardoor stabieler in de lucht en kon dus verder gegooid worden. Er werden waarschijnlijk net zulke afstanden als tegenwoordig geworpen, dus tussen de 80 en de 100 meter. In 520 v. Chr. de hardloopwedstrijd in volle wapenuitrusting erbij (deze behoorde ook tot de vijfkamp). De eerste onderdelen bestonden uit een lange sprint (192 m), een middenafstand (384 m) en een lange afstand (4614 m). Een bijzonder hardloopnummer was de hiplotodromos: een lange sprint in wapenuitrusting( helm, schild en in de begintijd ook nog scheenbeschermers). Dit onderdeel maakt duidelijk waaruit de sporten oorspronkelijk zijn ontstaan: uit de oorlogvoering. Een hopliet is namelijk een Griekse soldaat, die bewapend met een hoplon (=schild), borstpantser, scheenplaten en lans een geduchte tegenstander was. Met zo'n wapenuitrusting vechten was al een sport op zich. Alleen het schild al woog vele kilo's.Dit hardloopnummer was één van de zwaarste nummers. Discuswerpen stond bekend als een klassieke sport. De discus varieerde vroeger in gewicht. Men zorgde er wel voor dat de atleten in 1 wedstrijd hetzelfde gewicht gebruik-ten. De discus waren van brons, marmer of lood en maten in doorsnede 17 tot 35 cm en wogen 1,5 tot 6,5 kilo. Men weet niet of men vroeger al ronddraaide voor men de discus weggooide. Verspringen voerde men vroeger anders uit dan tegenwoordig. Of men vroeger een aanloop nam weet men niet, maar afbeeldingen tonen wel verspringers met halters (=gewichten) in hun handen. Een in Olympia gevonden springgewicht weegt 4,5 kilo. Dat zou betekenen dat zij met 9 kilo aan gewicht ver probeerden te springen. Maar misschien was het gevonden gewicht slechts voor de sier en waren de echte gewichten lichter. Er is in ieder geval een record bekend van 16,66 meter! Aangezien het verspringrecord tegenwoordig op 8 meter 95 staat, ligt het voor de hand om te veronderstellen dat men vroeger verschillende pogingen bij elkaar optelde of dat men gebruik maakte van een hink-stapsprong. In 680 v. Chr. kwam de wagenrennen erbij. Bij de wagenrennen deden wagens met twee paarden ervoor mee(=tweespan) en met vier paarden ervoor(=vierspan). Niet de berij der van de wagens kreeg als hij won de overwinningstak, maar de eigenaar van de paarden. Een bekende winnaar was Alkibiades. De gewone paardenraces gingen net zo als tegenwoordig in zijn werk. Een jockey mende de paarden. Alleen de eigenaar van de paarden kreeg de overwinningstak.In 724 v. Chr. kwam er een tweede wedstrijdonderdeel bij en wel tweemaal de afstand van de dromos: de diaulos (=384 meter). Vier jaar later kwam er al een derde hardlooponderdeel erbij: de dolicos (= 24 x de dromos, dus 4614 meter). Pas in 708 v. Chr. komt er een uitgebreid wedstrijdonderdeel erbij en dat was de pentatlon(vijfkamp). De vijfkamp bestond uit de volgende onderdelen: hardlopen, speerwerpen, discuswerpen, verspringen en worstelen. Ook de vechtsporten kwamen voort uit de oorlogvoering. Bij het worstelen was het de bedoeling om de tegenstander met zijn rug op de grond te gooien. De wedstrijd was pas afgelopen als de tegenstander drie keer op de grond was gegooid, hoe lang het ook duurde. Tenslotte kwam in 688 v. Chr. het boksen erbij. Bij het boksen was er ook geen tijdslimiet. Het gevecht ging n et zolang door tot dat er één van de twee het moest opgeven. De boksers gebruikten geen handschoenen, zoals tegenwoordig, maar wikkelden leren riemen om hun handen en onderarmen. Later schijnt men loden puntige kogeltjes op de riemen hebben bevestigd. Het was dus erg pijnlijk om een klap te krijgen met die handschoenen. De boksers waren dan ook gemakkelijk te herkennen. Velen hadden bloemkooloren en verminkte gezichten. Het pankration was de vechtsport, waarbij vrijwel alles mocht. Slaan, trappen, verwurgen, vingers breken. Wat niet mocht was bijten en elkaars ogen uitsteken! Wanneer het Pankration (mengvorm van worstelen, boksen en karate) erbij kwam is niet bekend. Tijdens de veertiende Spelen, in 724 voor Christus, werd het programma uitgebreid met een tweede nummer dat over de dubbele afstand van het stadion werd gelopen: de diaulos. Dat is te vergelijken met de moderne 400 meter wedstrijd. Vier jaar later kwam de dolichos op het programma. Dat was een langeafstandswedstrijd over 24 lengtes van het stadion (dat was ongeveer 4800 meter). De prijs voor de winnaar was een krans van gevlochten takken van de heilige wilde olijfboom. De overwinnaars mochten ook hun standbeeld plaatsen in de Alis, het heilige woud vlak bij Olympia. In hun woonplaats werden ze feestelijk ontvangen en hoefden ze meestal geen belastingen meer te betalen. Soms werd er zelfs symbolisch een gat in de stadsmuren gemaakt. Daarmee wilde men zeggen dat als je een Olympisch Kampioen in je midden hebt, je geen stadsmuren nodig hebt. De nieuwe sporten In de afgelopen eeuw is er veel veranderd. De Olympische Spelen begonnen kleinschalig met negen verschillende sporten. Al snel werden er steeds meer sporten toegevoegd aan het programma. Ook werden sommige sporten weer van het programma gehaald. Nu staan er 34 sporten op het programma. Een Olympische sport is bijvoorbeeld atletiek. Bij atletiek zijn er onderdelen als 100 meter hardlopen en verspringen. Die onderdelen heten disciplines. Er staan in totaal 293 disciplines op het programma. Per discipline worden medailles uitgereikt. Op de Olympische Spelen worden officieel 293 gouden en 293 zilveren medailles uitgedeeld. Omdat de derde en vierde plaats bij bokswedstrijden beide een bronzen medaille winnen worden er 305 bronzen medailles uitgedeeld. De deelnemende sporten: 1. Atletiek
2. Badminton
3. Basketbal
4. Beachvolleybal
5. Boksen
6. Boogschieten
7. Gewichtheffen
8. Handbal
9. Hockey
10. Honkbal
11. Judo
12. Kanovaren
13. Moderne Vijfkamp
14. Ritmische Gymnastiek
15. Roeien
16. Ruitersport
17. Schermen
18. Schieten
19. Schoonspringen
20. Softbal
21. Synchroonzwemmen
22. Taekwondo
23. Tafeltennis
24. Tennis
25. Triatlon
26. Turnen
27. Voetbal
28. Volleybal
29. Waterpolo
30. Wielrennen
31. Wildwatervaren
32. Worstelen

33. Zeilen
34. Zwemmen
Nu zijn al die sporten lang niet meer zo agressief. Natuurlijk zijn er wel agressieve sporten zoals: boksen, schermen, judo en worstelen, maar er zijn er heel wat minder met betere regels. Ook zijn er redelijk agressief aangelegde sporten maar daarbij kun je de tegenstander niet direct vermoorden of verminken. Denk daar bij aan: boogschieten en gewoon schieten. Sommige sporten kun je ook agressief beschouwen want dan zitten mensen in een teamsport en (neem bijvoorbeeld hockey) slaan ze bijvoorbeeld een stick tegen de tegenstander. Dat gebeurt natuurlijk niet al te vaak en we hebben een scheidsrechter en goede regels. Dat zijn bijvoorbeeld: hockey, basketbal, voetbal, volleybal en waterpolo. Vroeger had je ook hardlopen en discuswerpen. Dat is er nu ook nog. Die dingen zijn onderverdeeld in de tak atletiek. Ook heb je zeer inspannende sporten zoals gewichtheffen, kanovaren, moderne 5kamp, roeien, ruitersport en wielrennen. Ook heb je sporten waarbij je sierlijke bewegingen moet maken: turnen en schoonspringen. En dan zijn er nog 2 sporten: tennis en tafeltennis. Zo kun je zien dat er veel meer keuze is. De prijzen zijn ook veranderd. Nummer 1 krijgt een gouden medaille en een knuffeltje of bos bloemen. Nummer 2 krijgt een zilveren medaille met een knuffeltje of bos bloemen. En nummer 3 krijgt een bronzen medaille en net als de anderen een knuffeltje of bos bloemen. Ook krijgt iedereen een flinke smak geld. De symbolen van de olympische spelen Ringen Het belangrijkste Olympische symbool wordt gevormd door de vijf verstrengelde ringen. Die geven de verbondenheid van de vijf werelddelen aan. De bovenste drie ringen zijn blauw, zwart en rood. De onderste twee zijn geel en groen. De kleuren hebben geen verbondenheid met een specifiek werelddeel, zoals zwart voor Afrika en geel voor Azië. Ze zijn gekozen met de gedachte dat in elk geval een van deze kleuren is terug te vinden in de vlaggen van alle landen. De Olympische vlag met deze ringen op een witte achtergrond werd in 1913 ontworpen door de stichter van de moderne Olympische Spelen, Pierre baron de Coubertin, die leefde van 1863 tot 1937. Het symbool werd voor het eerst gebruikt in 1920 in Antwerpen. Vuur Het Olympisch vuur symboliseert de eeuwig strijd van de mens om tot eenheid en verbondenheid te komen. Het werd voor het eerst ontstoken bij de Spelen van 1928 in Amsterdam. Het brandde in de grote schaal op de marathontoren van het Olympisch stadion. Het ontsteken van het Olympisch vuur in Olympia gebeurt met behulp van zonnestralen en de daarop-volgende estafetteloop met de vlam naar de plaats waar de Olympische Spelen worden gehouden. Dit ritueel dateert uit 1936. Het idee hiervoor was afkomstig van de Duitse sportbestuurder Carl Diem. CONCLUSIE Hoofdvraag: Wat is het doel van de Olympische spelen? Met welk doel de Olympische Spelen exact ontstonden zal nooit duidelijk zijn. In ieder geval waren de Olympische Spelen voornamelijk een religieus gebeuren en waren de sportonderdelen meer bijzaak dan hoofdzaak. Ook weten we dat de spelen rond 776 voor Christus zijn ontstaan. De olympische spelen werden door Pierre de Coubertin in 1896 een nieuw leven in geblazen. Hierdoor veranderde het doel ook. Pierre gedachte achter de spelen was namelijk dat de sporters elkaar leerden kennen, en zo elkaars prestaties zouden respecteren. Hierdoor zouden er dan op ten duur minder oorlogen van komen. De gedachte achter de Olympische Spelen nu, is ongeveer te vergelijken met het motto dat in 1920 werd opgesteld. Deze gedachte luid: "Het belangrijkste bij de Olympische Spelen is niet het winnen, maar het deelnemen, zoals het in het leven niet begonnen is om te veroveren, maar om het leveren van een goede strijd". De Olympische gedachte wordt tijdens iedere Olympische Spelen herhaald en wil kortweg zeggen dat een deelnemer al tevreden mag zijn met zichzelf voordat hij de wedstrijd is begonnen. De deelnemer heeft immers het Olympische niveau behaald, iets wat voor een selecte groep mensen is weggelegd (Bekender is de gedachte 'Meedoen is belangrijker dan winnen'). Maar dat de mensen niet altijd tevreden zijn met deze gedachte blijkt uit het feit dat er nog dikwijls sporters worden betrapt op het gebruik van verdovende middelen.
BRONNENLIJST Bron 1) www.google.nl
Bron 2) www.scholieren.com
Bron 3) www.novinka.nl/olympicgames.htm
Bron 4) www.users.pandora.be
Bron 5) www.home.hetnet.nl
Bron 6) www.users.skynet.be
Bron 7) www.members.lycos.nl