Overstormingen in Bangladesh

Inleiding Ook omdat Nederland wel wat op Bangladesh lijkt, qua natuur. In Nederland hadden we ook last van overstromingen maar wij hebben nu de Deltawerken dus dat probleem is grotendeels verholpen. Wij hebben ons vier deelvragen voorgelegd. De deelvragen zijn: • De oorzaken van de overstromingen in Bangladesh • De gevolgen van de overstromingen in Bangladesh • Het leven van de Bengalen • De oplossingen voor de overstromingen in Bangladesh
De oorzaken van de overstromingen in Bangladesh

Ik noem eerst een paar punten als oorzaken van de overstromingen. Daarna ga ik ze per punt behandelen en uitwerken. • Cyclonen • Moesson periode • Lage ligging t.o.v de zee • Bodemerosie Cyclonen Wat is een cycloon? Tropische cyclonen, hurricanes of tyfonen (allen hetzelfde) zijn de gevaarlijkste weersoorten. In ons Nederland komen deze stormen niet voor, de snelheden kunnen oplopen tot zo’n 300 kilometer per uur. Wel kunnen de ‘restanten’ Europa bereiken. Maar dat is gewoon een harde wind en regen. Lang niet zo krachtig meer. Als de ‘restanten’ europa wel bereiken, dan zorgen ze voor een sterke warme zuidelijke luchtstroming, waarin het weer verbetert. Als de hurricanes weer vertrekken dan word het weer weer slechter, hoe snel dat gaat weet men niet. Die restanten bereiken vooral in de nazomer en herfst europa. In de gebieden rond de evenaar bereikt het zeewater dan een temperatuur van 27 graden of horger en aalleen bij die temperatuur kunnen onder bepaalde omstandigheden tropische cyclonen ontstaan. De tropische stormen beginnen meestal boven zee en hun verwoestende uitwerking is het grootst op eilanden en in dus kustgebieden, mede door de enorm hoge golven die ontstaan. Zodra een cycloon boven land komt dan neemt zijn kracht snel af. Maar er valt dan vaak wel veel regen, soms meer dan 500 mm in een dag. Als hij weer boven zee komt dan neemt de kracht van de wind meestal weer toe. Een storm word een orkaan genoemd als de wind in 10 minuten een gemiddelde snelheid van 117 km per uur heeft. Mensen kunnen de baan van een orkaan enkele dagen van te voren al berekenen, zo kunnen de mensen in die gebieden op tijd gewaarschuwd worden. Vooral in de VS is zo het aantal slachtoffers beperkt gebleven. Maar in Bangladesh hebben ze slechte communicatie middelen en zo kunnen veel mensen niet gewaarschuwd worden en zo vallen er veel slachtoffers. Omdat er wel eens een paar orkanen tegelijk zijn hebben ze een namensysteempje bedacht. Jongens- en meisjesnamen worden gebruikt. De eerste orkaan krijgt een naam met een A de tweede met een B derde een C…….. Oorzaak van cyclonen Het is nog steeds niet helemaal duidelijk waardoor een cycloon ontstaat. Maar er zijn twee mogelijke oorzaken. De eerste, het lagedrukgebied, dat later uitgroeit tot cycloon, ontstaan door lokale sterke verwarming in het windstille equatoriale lagedrukgebied, bijv. door de aanwezigheid van eilandjes. De tweede, de tropische cycloon ontwikkeld zich aan de grens van twee of zelfs drie luchtsoorten en moet hij dus worden opgevat als een frontale storing, bijv. als een storing in het zogenaamde equatoriale front. Gevolgen van een Cycloon De gevolgen van een cycloon zijn catastrofaal als een tropische cycloon een kust bereikt en vervolgens landinwaarts trekt. Afgezien van het effect van de orkaan en de geweldige hoeveelheden neerslag, moet ook nog de wateropzet langs de kust worden genoemd, die enige meters kan bedragen. Men onderscheid tropische cyclonen uit één seizoen met meisjesnamen (straks ook jongensnamen), die achtereenvolgens beginnen met A,B enz. De gevolgen van tropische cyclonen zijn vaak desastreus. Bij een tropische cycloon in Bangladesh in 1970 kwamen ongeveer 1 miljoen mensen om. Ongelooflijk! Bestrijding van een cycloon Behalve door zo goed mogelijk waarschuwingssystemen willen ze het gevaar van tropische cyclonen ook beperken door kunstmatige beïnvloeding. Een van deze methoden is dat men buiten het centrum van de tropische cycloon de buienontwikkeling met zilverjodide wil ´bestrooien´, zodat de buien alvast boven zee in kracht afnemen. Zo is de schade van zowel regen als wind op aarde minder
Bescherming tegen cyclonen Langs het kustgebied zijn er meer dan 1.200 betonnen schuilplaatsen gebouwd om de bevolking tijdens zware stormen te beschermen. Deze betonnen schuilplaatsen worden ´cycloonbunkers´ genoemd. Moesson Wat is een moesson? Een circulatiesysteem in de atmosfeer dat gekenmerkt is door een jaarlijkse gang in de windrichting, met dien verstande dat in het zomerhalfjaar de luchtbewegingen in de benedenste lagen van zee naar land is gericht en in het winterhalfjaar omgekeerd van land naar zee. Dus in zomer is er veel neerslag. Heel veel neerslag. Moessonkarakter: een hoge vochtigheidsgraad met zomertemperaturen rond 28ºC, wintertemperaturen rond 19ºC en een gemiddelde jaarlijkse neerslag van meer dan 2000 mm. In voorjaar en najaar doen zich dikwijls verwoestende orkanen voor, met windsnelheden boven de 150 km per uur. Zoals Nederland seizoenen kent, zijn er op de aarde ook tropische gebieden met een droge tijd en een regentijd. De natte tijd is de moesson tijd dit word stamt af van het Arabische “mausim” (seizoen). De bekendste moesson is de regentijd in India en omstreken (Azië). Tot begin juni is het noorden van India vrijwel droog, maar vanaf dan word het vochtiger en komt de regen waar alle mensen dan naar verlangen. In juni, juli en augustus valt er zo’n beetje net zoveel regen als bij ons, Nederland, in een jaar valt. Dan blijft het weer een hele tijd droog weer tot juni en dan weer drie maanden regen. In Afrika, Indonesië en op de Antillen valt de regentijd samen met de winter bij ons. Het systeem achter de moesson is simpel. Land warmt in de zon sneller op dan zee, maar koelt ook sneller af. Ook in ons Nederland is het in het binnenland warmer dan aan de kust. Boven het warme land zal de lucht opstijgen waardoor koelere zeelucht die plaats kan innemen. Vooral op warme voorjaarsdagen is er een koele zeewind langs onze kust. Zoiets gebeurd ook boven Azië. In de zomer word het lang warm/heet, die lucht gaat net zoals bij ons stijgen en dan komt er een vochtige westenwind met regen vanaf de Indische oceaan richting lang. In de winter is het net andersom dan is het vasteland van China rusland koud en waait de wind boven het aangrenzende India uit het oosten. Die wind zorgt dan aan de andere kant van de oceaan, in Afrika voor veel regen. Ten zuiden van de evenaar spelen zich dezelfde dingen af. Opwarming ’s zomers en afkoeling ’s winters. Ook de Antillen en Indonesië kennen de zogenaamde moessontijden. Aan de ene kant zorgt de moessonperiode voor veel water voor de landbouw, maar aan de andere kant kan de regen ook verwoestend zijn. Voorspellingen zijn vaak moeilijk: het regent meestal uit buien met grote verschillen. In sommige gebieden hangt de moesson samen met El Niňo, een hoge zeetemperatuur bij de evenaar. El nino is wel goed voorspelbaar en daarmee ook de moessons in Indonesië en Zuid-Amerika. In westafrika is de temperatuur van de atlantische oveaan eengeschikte graadmeter. Indiase en ghinese moessons zijn moeilijk voorspelbaar en zorgen voor onverwachte droogtes of overstromingen. Lage ligging Het land Bangladesh ligt net zoals Nederland erg laag, ook wel lage ligging genoemd. Door de lage ligging komt er veel zeewater in de rivieren net zoals in Nederland. En doordat er dan ook nog zoveel regen valt overstromen dan veel rivieren. Erosie .In een normaal jaar staat een derde van het land tijdens het natte seizoen onder water. De overstromingen het gevolg van de moessonregens in de Himalaya, die door Bangladesh’ rivieren naar zee worden afgevoerd. De heuvels ten noorden van Bangladesh, de Meghalaya-heuvels vormen een van de natste gebieden op aarde, er valt zo’n 11 meter neerslag per jaar (in de bilt valt er zo’n 78 centimeter per jaar). Als er in de hoge bergen veel regen valt, dan komt er extra veel dooiwater naar beneden, dan kan nóg een derde van het lang onder water komen te staan. In 1988 was er sprake van extreme overstromingen; 84 procent van het land stond onder water. Zo’n twintig miljoen mensen werden dakloos. Doordat mensen bomen gaan kappen op de Himalaya neemt de bodemerosie toe. Houtkap door commerciële bedrijven en boeren en ontginning (helling wordt zeg maar klaar gemaakt voor de landbouw) van berghellingen voor de landbouw hebben al bijna de helft van de bomen doen verdwijnen. Nu komt steeds meer bezinksel terecht in de Ganges en de Brahmaputra. De beddingen slibben dicht, kunnen de waterafvoer niet meer aan en de jaarlijkse overstromingen worden erger (nog erger). Volgens de onderzoekers van het instituut voor aardwetenschappen van de vrije universiteit in amsterdam heeft het kappen van bomen op de berghellingen wel negatieve gevolgen voor de onmiddellijke omgeving, maar wordt het effect ervan verder stroomafwaarts als het ware verdund. Dit effect speelt alleen als de Ganges en de Brahmaputra hun hoogste stand gelijktijdig bereiken. Dan is er geen houden meer aan. De gevolgen van de overstromingen in Bangladesh In Bangladesh gebeuren de meeste overstromingen ter wereld. Deze overstromingen worden veroorzaakt door de rivier en door de zee. Hoe de gevolgen hiervan zijn en hoe de mensen hiermee omgaan probeer ik in deze deelvraag te beantwoorden.
Het leven met de overstromingen in het dorp: Omdat Bangladesh jaarlijks ontzettend veel last heeft van overstromingen hebben de bewoners zich in de loop der jaren aangepast aan het klimaat. Als de natuur niet veranderen wil, dan moeten de mensen maar veranderen. Omdat Bangladesh economisch gezien een heel zwak land is moeten de mensen leven van wat ze hebben. Voor Bangladesh is dat het land. Wat dan ook meteen opvalt, is dat Bangladesh een agrarische samenleving is. Wat ook opvalt, is dat de boeren al duizenden jaren rijst verbouwen op de zelfde grond. In Nederland zou een boer dat nooit lukken om bijvoorbeeld duizenden jaren maïs te verbouwen op het zelfde stukje land. De grond raakt al zijn grondstoffen kwijt en om de grond op voedzaam te houden zou een fortuin kosten. Gelukkig hebben ze in Bangladesh daar een hele gemakkelijke en natuurlijke oplossing voor, namelijk de overstromingen. Elke keer zorgen de overstromingen voor vruchtbaar slib waardoor de grond niet uitgeput raakt. Om precies te zijn zorgen de overstromingen per jaar voor 1500 miljoen ton sedimenten. De bevolking leeft natuurlijk niet alleen van de rijst maar de overige gewassen zoals jute, tarwe, suikerriet, oliezaden, peulvruchten, groenten en tabak kunnen in zijn geheel niet op tegen de rijstproductie. Driekwart van de bevolking leeft van de landbouw. De rijst en andere landbouwproducten leveren bijna 40% van het BBP(Bruto Binnenlands Product) toch is dat veel te weinig om de bevolking te voeden. Al sinds 1971 is Bangladesh bezig met vijfjarenplannen met als hoofddoel: zelfvoorziening in de vorm van voedsel. Dit hebben ze op twee manieren proberen te bereiken. Als eerste door ieder stukje grond te gaan gebruiken voor de landbouw. Ze hebben bijvoorbeeld in het zuiden van Bangladesh land drooggelegd waar ondertussen honderden polders zijn ontstaan. Het land was bedoeld voor degene die geen land hadden maar werd ingenomen door de rijkere boeren en handelaren. Als gevolg hiervan gingen de arme boeren naar laaggelegen eilandjes in het kustgebied, meestal met honderden gelijk. Ondertussen is landbouwuitbreiding niet meer mogelijk. De bevolking (de Bengalen) hebben ondertussen ieder vrij stukje land in gebruik genomen. De Bengalen kennen 3 soorten rijst (dhan): - Aman (belangrijkste) is de rijst in het seizoen juni tot december. - Aus: rond maart/april - Boro: kort gezegd de winterrijst. De tweede mogelijkheid om de akkers intensiever te gebruiken was het gebruik maken van verschillende faciliteiten zoals elektriciteit, pompen, hoogwaardige gewasvariëteiten en kunstmest (mogelijk gemaakt door de achtereenvolgende regeringen). Vooral de rijkere boeren hebben hiervan geprofiteerd. De rijst productie is hierdoor sterk toegenomen. In 1981 bedroeg de Boro productie 6,5 miljoen ton, maarliefst 3,9 miljoen ton meer dan 10 jaar daarvoor. Deze vooruitgang wordt ook wel de Groene Revolutie genoemd. In de laatste 10 jaar is de rijstproductie van Bangladesh, in een jaar van normale regenval en overstromingen, gestegen van 14,9 miljoen ton naar 20 miljoen ton. Dat is bijna genoeg om zelfvoorzienend te zijn. Het gebruik van kunstmest wordt ook steeds meer toegepast door de bengalen. De modernisering van de landbouw heeft echter ook nadelen. Zo word op een stukje land minder rijst geoogst dan voorheen, of het nu gaat om moderne of traditionele bewerking. Het land wordt steeds meer gevoed door opgepompt water vanuit de grond en niet meer door middel van overstromingen. Zo bevat het land steeds minder vruchtbare grond en moeten de boeren kunstmest gaan gebruiken. De boeren hebben eigenlijk de grond verzwakt en verziekt. Er wordt nog wel veel geproduceerd maar dat is hoofdzakelijk te danken aan de intensiviteit waarop er rijst verbouwd wordt. De boeren gebruiken in de droge periodes te veel water dan nodig is en er is in de droge periodes al niet veel water. Het gebruik van oppervlakte water zou een oplossing kunnen zijn maar dat is voor de arme Bengalen te duur. Kortom armere boeren worden min of meer onderdrukt door de rijkere. Zei hebben de macht en zei hebben de moderne apparatuur. Water, vriend en vijand. Bangladesh is een onderdeel van ‘s werelds dichtstbevolkte Delta. Deze strekt zich uit enkele
Indiase deelstaten en reikt verder tot de Chittagong Hill Tracts. Belangrijke rivieren zijn de Ganges, de Brahmaputra en de Meghna. Samen vormen zij samen met de Padma een reusachtige delta. Deze krijgt jaarlijks 1400m3 water te verwerken. Dat is in totaal genoeg om een laag water van 10 meter hoog over het land te bedekken. Een 5de van dat water komt uit de lucht. De rest komt uit het 1,5 miljoen km2 grote stroomgebied. Voor de Bengalen telt een regel: Water is je grootste vriend, maar ook je grootste vijand. Overlevingsstrategieën in de stad Niet alle mensen proberen van het platteland te leven om te overleven. Een groep mensen woont in de stad, in de hoop dat ze het daar goed zullen hebben. Omdat er in Bangladesh zo ontzettend veel mensen zijn in vergelijk met de grootte van het land (812 inwoners per km2) en omdat de bevolking met zoveel mensen op kleine oppervlakten wonen, verwacht je op die plekken mega steden. Toch is dit niet het geval. Bangladesh kent eigenlijk maar vier miljoenen steden. Dhaka en Narayanganj zijn de enige grootte agglomeraties in het land met hun 10 miljoen inwoners. Verder zijn er nog de miljoenen steden: de havenstad Chittagong in het zuidoosten en Khulna in het zuidwesten. Naast deze vier zijn er een aantal snelgroeiende steden in opkomst met meer dan honderdduizend inwoners. Slechts zestien procent van de totale bevolking leeft in de stad (als je uitgaat van 120 miljoen inwoners. Dan zijn dat er dus 19,2 miljoen inwoners die in de stad leven). Dit is extreem laag. Dit cijfer geeft duidelijk weer dat Bangladesh een agrarisch land is. Het aantal stedelingen neemt elk jaar toe. De stad is steeds meer een toevluchtsoord geworden voor de mensen uit het dorp. In hun dorp hadden ze geen werk of geen toekomst en dus proberen ze hun geluk in de stad. Terwijl de totale bevolking van 1980/1990 toenam met 2,3 procent nam de stedelijke bevolking toe met 6,2 procent. Elke dag komen er weer stadsbewoners bij, zeker als er op het platteland honger heerst. Vaak is het wel zo dat stadsarmen veel slechter af zijn dan de armen uit een dorp. De dorpelingen kunnen altijd nog wel ergens iets weg scharrelen zoals eetbare wilde grassen. Ook zijn er in het dorp wel een aantal mensen die bereid zijn je te helpen. In de stad is dit heel anders. Je wordt aan je lot overgelaten en iets eetbaars is ook moeilijk te vinden. Van alle stadskinderen onder de tien jaar heeft slechts twaalf procent het normale gewicht en één op de drie leeft onder het bestaansminimum. De mensen in de stad proberen van allerlei uiteenlopende dingen te leven zoals: kruidenier, tabak/textiel of huishoudelijke spullen handelaar, zilversmid of als roeier(soort van veerboot). Veel mensen proberen hun geluk dus in de stad. Dhaka en Narayanganj vormen samen het industriële centrum, er staan fabrieken voor de verwerking van jute en katoen. In de glasindustrie is ook veel werk. Duizenden mensen vinden werk in naaiateliers. De “New Market” is de grootste markt in de stad. Als er ergens honger in de stad is, is dat op die plek goed te merken. Dagelijks sterven er wel een paar mensen. Zo lang zij leefden gaf niemand hen te eten. Maar zodra zij dood zijn is er wel geld voor lange lappen ongebleekt katoen waarin, volgens de regels van de islam, een dood lichaam wordt ingewikkeld. Dhaka is de hoofdstad van Bangladesh. Het is de stad van de studenten. Ondanks deze titel valt er in het onderwijs nog veel te verbeteren, ontzettend veel mensen in Bangladesh zijn analfabeet. Maar wanneer ben je nu analfabeet? Volgens de officiële statistieken ben je analfabeet als je minder dan 4 jaar basisonderwijs hebt gehad. Als we van deze regeling uitgaan is driekwart van de Bengaalse bevolking analfabeet. Voor de Bengalen zelf hoeft iemand die geen 4 jaar basisonderwijs gehad heeft niet analfabeet of onopgeleid. Een man die naar Mekka is geweest of rijk is geworden door de handel word door hen niet gezien als iemand die niet opgeleid is, terwijl dit toch het geval is. En trouwens; een rijk man laat toch iemand zijn brieven schrijven, vinden de Bengalen. Sommige Bengalen hebben een hekel aan opgeleiden. Zij willen niet werken en staan van een afstandje te kijken terwijl de arme landarbeiders zich in het zweet werken. Het analfabetisme komt met name doordat de regering veel te weinig geld besteed aan onderwijs (minder dan 2 procent van het bruto nationaal product). Er zijn onvoldoende leermiddelen en te weinig scholen. Bangladesh kent onderwijs op 3 niveaus: basis-, voortgezet en hoger onderwijs. Sinds 1992 is de leerplicht ingevoerd. Dit helpt echter weinig. Twee van de drie jongens of meisjes gaat word ingeschreven bij een school maar meestal haalt hij of zij maar een paar klassen. Van de 20 leerlingen haalt er maar 1 het eindexamen middelbare school. De leraren hebben weinig begrip voor de kinderen uit arme wijken of van het platteland. Zij geven alleen de voorkeur uit aan scholieren uit welgestelde families. Vooral meisjes missen het onderwijs omdat ze vaak van jongs af hun moeder helpen in het huishouden. Ook het feit dat nog niet één op de vijf leerkrachten een vrouw is werkt erg in hun nadeel. Na deze deelvraag kun je dus wel zeggen dat de inwoners van Bangladesh continu bezig zijn met overleven. Het ene moment proberen ze een watersnoodramp of een overstroming te overleven, het andere moment proberen ze hun kop boven water te houden tijdens een inkomenscrisis waardoor ze geen geld hebben om voedsel te kopen. Het leven van de Bengalen Uit dit verhaal blijkt dat de mensen in Bangladesh ontzettend arm zijn (in mijn ogen dan). De mensen beschikken over weinig geld en hun primair levensomstandigheden zijn ook niet bepaald om te juichen. Een huisje van leem en een rieten dak. Een goede storm en alleen het huis van de rijke en welgestelde buurman staat nog overeind. Eten waarvan er op sommige momenten te weinig is, en waar de geldschieters weer van profiteren. In het verhaal is duidelijk te maken dat de bengalen in de tijd voor de oogst te weinig of geen voedsel meer hebben. Ze hebben niks verder te eten dus zoeken ze hulp soms bij de rijkere boeren maar meestal bij de geldschieters. Zij zijn bereid de families te helpen, maar alleen tegen betaling. Omdat bijna alle arme families dit niet kunnen betalen sluiten ze een soort van lening af bij de geldschieter of de rijke boer. Voor elke 100 kilo rijst wordt 150 kilo rijst terug geëist. Een hoge rente dus. Veel families zitten al generatieslang in de schulden. Dat geeft de geldschieters in de Bengaalse dorpen veel macht. Berekend op jaarbasis vragen zij ongeveer driehonderd procent rente. Het liefste lenen zij geld aan families met een eigen stukje land, netzo als bij ons de bank, die geen lening verstrekt aan mensen zonder inkomen, omdat ze dat geld dan waarschijnlijk toch niet weer zien. Op het moment dat de families de lening plus de hoge rente niet kunnen ophoesten eist de geldschieter het land van de familie en verpacht dit weer aan andere families. Op deze manier is ook de grootvader van Aminullah zijn land kwijtgeraakt aan de vader van hun rijke buurman. Wat is voor een Bengaal armoede Vele Bengalen zeggen vaak ‘Ami gharib manush’, wat ‘Ik ben arm’ betekend. Veel buitenlanders vatten deze opmerking op als een uiting van fatalisme (geloof en het noodlot) en afhankelijkheid. Maar wat de Bengalen eigenlijk bedoelen is; dat ze willen uitdrukken dat de persoon tot wie ze zich richten rijker is.Deze boodschap ontgaat de buitenlanders volkomen. Bengalen zijn dan in onze ogen arme mensen, maar zo voelen zij zich niet. Veel Bengalen zijn trots op hun werkkracht en hun vermogen om de eindjes aan elkaar te knopen. Ze vertellen graag boeiende verhalen en genieten van kleine dingen zoals een waterpijp of een mooie pompoen. Desondanks zijn verreweg de meeste mensen arm. In een dorp betekend armoede dat je geen of bijna geen land hebt. In 1961 was minder dan twintig procent van de boeren landloos. Als je ervan uitgaat dat je de families met een moestuintje ook tot landlozen mag rekenen, dan is de landloosheid tegenwoordig gestegen tot boven de zestig procent. En dit aantal zal nog verder groeien. Sommige families bezitten niet eens de grond waar hun hut op staat. Andere mensen hebben een klein stukje land ter grootte van een flinke moestuin. Tien procent van de boeren bezit meer dan de helft van alle bebouwbare grond. Deze boeren hebben bedrijven die minimaal 3 hectare groot zijn en willen graag nog meer land hebben. Want grond is goud waard, zeker als er irrigatiepompen op staan. Door deze pompen word het binnenhalen van drie oogsten per jaar een reële mogelijkheid. Nu komt de vraag bij me op: ‘Hoe komen de landlozen aan de kost?’ Voor de gelukkigen die een ‘contract’sluiten bij een rijke boer hebben elke dag werk. De meeste mensen missen die zekerheid. Bij zonsopgang verzamelen landarbeiders zich aan de rand van het dorp in de hoop dat een rijke boer hen inhuurt voor die dag. Als dit niet het geval is hebben zij die dag geen inkomen en dus nauwelijks te eten. Steeds meer boeren proberen de kost te verdien door ander werk te gaan beoefenen. Ze zoeken hun heil in huisnijverheid. Ze vlechten matten of manden, verfraaien katoen met borduursel, poffen rijst, of venten met plastic sieraden en andere producten. Om hun (gemaakte) spullen te verkopen gaan ze langs huizen of zoeken ze een plekje op de markt. Sommige mensen, zoals de oudste broer van Aminullah proberen hun geluk te vinden in de stad. In alle gevallen is het inkomen erg laag. Een landarbeider verdient gemiddeld de waarde van 1 kilo gepelde rijst per dag en krijgen hun loon in geld of natura, ook krijgen ze soms een warme maaltijd. Bij een goede oogst verdienen ze meer. De laatste tijd verdiend de gemiddelde arbeider steeds minder. Het arbeidsaanbod is veel sneller gestegen dan de hoeveelheid werk.
Gezondheid Armoede leidt tot slechte gezondheid. Arme boeren kunnen hun kinderen niet voldoende voeden. Bijna 2/3 van de dorpskinderen lijdt aan ondervoeding. De gezondheidszorg is in Bangladesh ook rampzalig. Er is per 6400 inwoners één dokter. En één ziekenhuisbed voor 3300 mensen. Voor een arms land zijn dit niet echt shockerende cijfers, maar dat er slecht één verpleegkundige of vroedvrouw is voor 8530 inwoners is rampzalig . De mensen eten eenzijdig en ongezond. Ze eten vooral rijst, hoe meer hoe liever, met een scherpe saus. Alleen als er geld voor is eten ze ook een stukje vlees of vis.. Naar schatting krijgt 88 procent van de bevolking te weinig vitamine A. Geboortebeperking In de gezondheidszorg van Bangladesh staat geboortebeperking op nummer 1. Sinds 1983 kregen mensen die zich lieten steriliseren en de uitvoerders daarvan een premie. Ze deden het dus meer voor het geld, dan omdat zij geen kinderen meer wilden hebben. De oplossing voor de overstromingen in Bangladesh Flood Action Plan In 1953 vond in Nederland de watersnoodramp plaats. In zeeland kwamen ongeveer 1850 mensen om. De regering van Nederland kwam met het deltaplan en langzaam maar zeker werden de Zeeuwse wateren bedwongen. Is de delta van Bangladesh ook te bedwingen? Na de ernstige overstromingen van 1987 en 1988 laaide de discussie over die vraag opnieuw op. De deskundigen zijn verdeeld in twee stromingen: de voorstanders van flood control, die de overstromingen volledig willen beheersen en degenen die flood proofing of flood mitigation propageren , het corrigeren en verzachten van de ergste uitwassen ervan. De verenigde staten, Japen, Frankrijk en de vn-Ontwikkelingsorganisatie undp maakten in 1988 elk een studie over de mogelijkheden van flood control. Een jaar later spraken de Wereldbank en de regering van Bangladesh af de plannen samen te voegen in het Flood Action Plan (FAP). FAP is een studie naar de mogelijkheid van bedijking van de grote rivieren. In het vierde vijfjarenplan is er 150 miljoen dollar voor uitgetrokken. Op een bijeenkomst in Dhaka, begin 1990, zeiden dondoren al bijdragen toe. Er is veel kritiek op het FAP. Na het aftreden van president Ershad werd een werkgroep van ambtenaren en deskundigen van buiten de regering ingesteld om het FAP opnieuw te bestuderen. In haar rapport pleit de werkgroep voor meer openbaar debat, voordat er definitief wordt gekozen voor een bepaald plan. Kan een land als Bangladesh zo’n gigantisch plan aan, vragen de werkgroepleden zich af. De tot nu toe verzamelde gegeven over flood control zijn vooral watertechnisch. Ecologische informatie daarentegen is nauwelijks voorhanden. De betalingen van plannen die uit de FAP-studies komen zullen uit het buitenland moeten komen en misschien Bangladesh nog verder afhankelijk maken van hulp van buitenaf. De bijverschijnselen zullen juist de armere boeren treffen. De schorren tussen de aan te leggen dijken en het rivierwater (de uiterwaarden) worden praktisch onbewoonbaar. Zo’n vijf miljoen voornamelijk arme boeren die daar nu nog wonen moet een nieuw plekje zoeken. Waar moet zij heen? De voorstanders van de tweede benadering, flood proofing en flood mitigation, pleiten voor betere waarborgen voor een snelle afvoer van het water. Bepaalde dijken en wegen belmmeren het doorstromen van het water. De drooglegging van gebieden kan worden verbeterd door meer te baggeren. De mensen in het zuiden van het land moeten worden geholpen hun huizen en stallen op terpen te bouwen. De hulp na overstromingen moet beter worden gecoördineerd. Cycloonbunkers aan de kust Een andere oplossing voor de Bengalen zijn de cycloonbunkers. Het is niet echt een hele goede oplossing. Maar het is een oplossing in ieder geval op dat moment veilig is voor de mensen. Het zijn namelijk gewoon hele simpele bunkertjes aan de kustgebieden. Het bied voor de mensen die erin passen op dat moment veiligheid. Maar alles wat ze hebben, hun huis, hun tuin, en alle andere dingen. Ook zijn er veel te weinig. En op veel te weinig plaatsen. Er zijn ongeveer 12 a 1300 van die cycloonbunkers. Ze staan alleen maar aan de kust. Dus zo handig zijn ze niet. Het enige voordeel is, dat de mensen die erin zitten veilig zijn. Deltaplan voor Bangladesh Zoals iedereen weet zijn er in Nederland de Deltawerken in zeeland. Naar aanleiding van de enorme overstromingen in 1953, waar 1850 mensen en nog veel meer dieren bij om kwamen. Dit was verschrikkelijk en dit mocht nooit meer gebeuren. Dus de overheid ging een plan bedenken. Het deltaplan was het eindresultaat. Een duur maar hopelijk effectief plan. Het hele plan koste een paar miljard. Van tevoren werden er drie eisen gesteld waar de deltawerken aan moestsen voldoen: 1. Het moet voor een zo groot mogelijke veiligheid voor Zuid – Holland en Zeeland zorgen. 2. De scheepvaart mag er zo weinig mogelijk hinder van ondervinden. 3. Het water moet zout blijven zodat de mosselkwekerijen kunnen blijven bestaan. De hele deltawerken bestaan uit elf ‘onderdelen’, een paar hiervan zijn, Stormvloedkering Hollandse ijssel, Haringvlietdam met uitwateringssluizen en scheepvaartsluizen, Brouwersdam met doorlaatsluis en de Maeslantkering. Nu over Bangladesh. Bangladesh heeft dus heel erg veel last van overstromingen. Dus ook Bangladesh en de rest van de wereld zoekt hier een oplossing voor. Een deltaplan zoals hier in Nederland zou misschien wel een oplossing zijn. Maar er zijn wel een paar problemen. Een groot probleem is het geld. Bangladesh is een erg arm land met heel erg veel inwoners. Dus het geld is sowieso al een heel groot probleem. Een tweede probleem is dat er in Bangladesh heel veel aan landbouw gedaan wordt. Die akkers moeten ook vruchtbaar zijn, anders groeit er minder, en dus weer minder inkomsten. Maar door de overstromingen komt er vruchtbaar slib vanuit de rivier op de akkers terecht. Je zou dus kunnen zeggen dat dit een voordeel is van de overstromingen. Klinkt wel raar maar het is toch echt een voordeel. Er zitten dus twee kanten aan het verhaal ‘Deltawerken’. De grootste kant is de voordeelkant. Het voordeel is dat mensen niet meer te maken krijgen met overstromingen. Dit is een heel groot voordeel want nu moeten mensen steeds weer na een overstroming, in de ergste gevallen, hun huizen opbouwen en hun akkers gebruiksklaar maken. Dit is natuurlijk geen pretje. Heb je net alles weer een beetje op orde komt er weer zo’n overstroming en dan is alles weer in een paar dagen tijd verwoest. Dit kost veel geld en veel tijd. Als dit niet meer gebeurd kunnen mensen een keer een goed huis bouwen en de akkers goed onderhouden en alles beter houden, en zo worden de mensen vanzelf rijker want als ze elke keer dingen opnieuw moeten opbouwen kost dat weer geld. Het is dus een ellende die overstromingen, maar dat is overal zo. Het is dus een voordeel maar met een nadeel voor de landbouw. De nadeelkant dan. Het grootste nadeel is dus het geld. De bengalen hebben nooit genoeg geld om het hele project te betalen (als we al van een project kunnen spreken). Dus dan gaat alles al niet door zou je zo zeggen. Maar de rest van de wereld zou wel kunnen helpen. Maar of ze dan wél genoeg geld hebben blijft nog maar de vraag. Het andere nadeel heb ik al eerder genoemd en dat is de vruchtbaarheid van de akkers. Kort samengevat. Het deltaplan zou op zich een perfecte oplossing zijn voor Bangladesh maar de nadelen zoals geld en akkerbouw zitten in de weg. Vooral het geld is een groot probleem. Persoonlijk vind ik dat alle andere landen ‘gewoon’ bij moeten springen op financieel gebied. Ik bedoel wij mensen hier in het westen hebben geld genoeg. Als we met z’n allen gaan inzamelen en dat in alle landen doen, dan krijg je al heel wat geld bij elkaar. Want als het zo door moet gaan kost het uiteindelijk misschien nog wel meer geld. Als je al die rampen bij elkaar optelt. En de westerse wereld helpt de mensen dan toch als de ramp al geweest is. Je kan het ook nu gaan verbeteren zodat er niet meer zo’n situatie voorkomt en dan kost het één keer veel geld maar dan ben je er zeg maar ook vanaf! De dijken verhogen

Een andere oplossing is de dijken te verhogen. Als je de dijken gaat verhogen dan is het logisch dat het water er minder makkelijk overheen komt. Er is alleen wel een probleem. Het kost namelijk weer aardig wat centen, en net zoals ik bij het deltaplan al vermelde, Bangladesh is niet een echt rijk land. Een ander probleem is dat de dijken langs de hele kustlijn dan verhoogd zouden moeten worden. Ik weet niet precies hoe lang de kustlijn van Bangladesh is maar dat zal ongetwijfeld een paar honderd kilometer zijn. Ook zal je dan de dijken langs de rivieren moeten verhogen. De rivieren zijn ook erg lang dus dat is ook weer een heel stuk. Dus als je al deze dijken zou moeten gaan verhogen dan zou je heel erg lang bezig zijn en het is een hele dure manier om het water tegen te gaan. Huizen op terpen Nog een oplossing is dat de mensen hun huizen op terpen gaan bouwen. In Nederland bouwen we onze huizen gewoon op de ‘grond’ zeg maar. Maar in Bangladesh zouden ze hun huizen eigenlijk op Terpen moeten bouwen. Dit houd in, ze moeten hun huizen op een soort heuvel bouwen. De huizen komen hierdoor dus hoger te liggen en daardoor duurt het langer voordat het water het huis bereikt, als het al zo hoog komt dat het water het huis bereikt. Een probleem hier is dat de meeste huizen al gebouwd zijn. Dus je begrijpt wel dat het niet zo makkelijk is om er even een heuvel onder te leggen. Ik zou hier geen oplossing voor kunnen vinden maar goed daar zijn vast wel oplossingen voor. Maar als alle huizen dus op terpen zou bouwen dan zou het probleem qua huizen wel opgelost zijn, maar dan heb je nog het probleem met de akkers. Die komen dan nog wel onder water te staan. Dus dat is dan weer een volgens probleem. Conclusie over dé oplossing Zoals u gezien heeft zijn alle oplossingen goed, maar ze hebben allemaal ook wel weer nadelen. Ik persoonlijk zou kiezen voor het Deltaplan maar zoals gezegd is dit erg duur, maar dat moet toch te regelen zijn het met het rijke westen. Maar goed ik beslis daar niet over. De andere oplossingen vind ik wat minder sterk. De cycloonbunkers zijn op zich ook goed, maar daar heb je weer veel minder aan, het is alleen, om een klein gedeelte, tijdelijk te beschermen tegen de overstromingen. De huizen en akkers die gaan verloren, in het ergste geval. Dus het beschermt alleen de bevolking zelf, maar niet hun bezittingen. De dijken verhogen vind ik ook een goed plan. Maar het duurt enorm lang om alle dijken te gaan verhogen en het is ook nog eens heel erg kostbaar. De huizen op terpen bouwen is op zich ook wel een goed plan maar ik denk dat dit niet haalbaar is, want alle huizen zijn al gebouwd dus als je alle huizen om moet gaan bouwen dan is dat niet erg interessant. Het flood action plan vind ik ook geen goed plan, alles moet daar afhangen van de toekomst en de VN, daar heb ik geen vertrouwen in. Ik vind dus gewoon dat het deltaplan ook in Bengaalse vorm moet worden uitgevoerd. En dat moet best kunnen met al het geld. Geld zat in de Westerse wereld.