Alzheimer

Wat is de oorzaak van de ziekte? De ziekte van Alzheimer is een ongeneeslijke hersenziekte, waarbij de cellen in sommige delen van de hersenen ophouden te functioneren en afsterven. De ziekte van Alzheimer is onomkeerbaar en ondanks uitgebreid wetenschappelijk onderzoek zijn de oorzaken van en de behandelingsmethoden voor genezing nog onbekend. In 1906 was het de Duitse arts Alois Alzheimer die kenmerkende veranderingen ontdekte in het hersenweefsel van mensen die aan dementie waren overleden. Hij sprak over een vrouw die was overleden na jaren problemen te hebben gehad met haar geheugen, verward overkwam en moeite had met het begrijpen van vragen. Na haar dood deed hij een autopsie op haar hersenen en beschreef opeenhopingen buiten en rondom de hersencellen (amyloïde plaques). Binnenin de hersencellen merkte hij de aanwezigheid van een kluwen vezels op (neurofibribrillaire tangles). Vandaag de dag draagt deze vorm van beschadiging aan de hersenen zijn naam. Het waarnemen van de plaques en tangles tijdens een autopsie is op dit moment nog steeds nodig om de ziekte van Alzheimer met 100% zekerheid vast te stellen. Sinds het begin van deze eeuw is er veel geleerd over de plaques (bulten) en tangles (knopen) in de hersenen die kenmerkend zijn voor de ziekte van Alzheimer. Bovendien krijgen wetenschappers een steeds groter inzicht in de genetische factoren met betrekking tot de ziekte van Alzheimer. Welke symptomen bij deze ziekte horen. De symptomen van de ziekte zijn vergeetachtigheid, veranderingen in de persoonlijkheid, desoriëntatie en verlies van spraak. De ziekte van Alzheimer is de meest voorkomende vorm van dementie.
Hoe de ziekte kan behandeld worden. Er is geen geneesmiddel dat de ziekte van Alzheimer kan voorkomen of stopzetten. Wel zijn er middelen verkrijgbaar die het verloop van de ziekte vertragen. Bij de behandeling van de ziekte staan daarom twee andere doelstellingen voorop. De eerste bestaat uit symptoombestrijding, zoals de gedragsstoornissen. Voor het bestrijden hiervan zijn verschillende middelen beschikbaar; regelmatig komen hier nieuwe producten bij. De tweede doelstelling is het remmen van het ziekteproces. In Nederland zijn drie middelen toegelaten die het ziekteproces tijdelijk kunnen afremmen. Het zijn zogenaamde acetylcholine esteraseremmers. Het eerste middel dat in Nederland verkrijgbaar is, heet rivastigmine (Exelon). Een ander product met vergelijkbare werking is donepezil (Aricept). Net zoals rivastigmine heeft donepezil een gunstig invloed op de cognitieve problemen bij Alzheimerpatiënten. Het derde middel heet memantine (Ebixa). Een nadeel van deze medicijnen is dat bij sommige patiënten bijwerkingen zoals misselijkheid, diarree en vermoeidheid kunnen optreden. Op dit moment is er nog geen waterdichte methode die met zekerheid vast kan stellen dat iemand lijdt aan de ziekte van Alzheimer. De ziekte van Alzheimer kan alleen na het overlijden, door middel van een autopsie, met honderd procent zekerheid worden vastgesteld. Tijdens het leven kan een grondig medisch onderzoek echter meer duidelijk brengen. Hoe de ziekte verloopt in de tijd. Momenteel lijden naar schatting 130.000 Nederlanders aan de ziekte van Alzheimer. Zij vormen de meerderheid van een groep van 180.000 die lijden aan een vorm van dementie. Leeftijd is het grootste risico voor het ontwikkelen van de ziekte van Alzheimer. De kans om deze ziekte te ontwikkelen neemt toe naarmate men ouder wordt. Aangezien de gemiddelde levensverwachting nog steeds toeneemt, zal ook het aantal Alzheimerpatiënten toenemen. Tegen het midden van deze eeuw zal het aantal dementerenden waarschijnlijk zijn toegenomen tot ca. 410.000. Tegen die tijd zal het aantal Alzheimerpatiënten de 300.000 zijn gepasseerd. Dat is één op 57 Nederlanders. De ziekte van Alzheimer heeft een lange geschiedenis, maar de ziekte kreeg pas aan het begin van de twintigste eeuw een naam. Hopelijk zullen we in het begin van de eenentwintigste eeuw kunnen helpen bij het vinden van een medicijn. Alhoewel de oorzaak of oorzaken van de ziekte van Alzheimer nog steeds onbekend zijn, zijn er twee ziektekenmerken in de hersenen van slachtoffers van Alzheimer. Deze kenmerken zijn amyloïde plaques en neurofibrillaire tangles (knopen). Welke gevolgen de ziekte heeft voor de patiënt zelf. Vergeetachtig worden geestelijk helemaal afhankelijk zijn van een ander lichamelijk niets meer kunnen doen op den duur. Ze gaan een stuk terug de tijd in ze worden totaal afhankelijk van de partner en of de verzorger. Ze vergeten te lopen door dat de harsen cellen dood gaan of zijn en daar door worden hun emoties ook steeds heftiger. Welke gevolgen de ziekte heeft voor de omgeving van de patiënt. De partner moet heel erg veel om de man/vrouw letten omdat het een soort van gevaar gaat vormen door opeens naar buiten te lopen en een drukke straat op te gaan. De partner moeder vader enz. Worden er emotioneel heel erg bij betrokken omdat ze niet kunnen spreken van mooi en weet je nog. Ook lichamelijk vooral voor de partner de hele tijd achter de man/vrouw aangaan en omdat deze ziekte op late leeftijd komt is het ook heel erg zwaar.