Alcohol en drugs

Invloed van alcohol en drugs op het lichaam Inleiding : Er bestaan verschillende soorten drugs, ik heb ze opgedeeld in verdovende middelen, stimulerende middelen, entactogenen en hallucinogenen. Per categorie heb ik de meest voorkomende besproken, met vooral de nadruk op het gebruik, de effecten en de risico’s. Ik hoop dat ik hiermee enige duidelijkheid heb kunnen verschaffen over de invloed van druggebruik. De cursieve woorden zijn achteraan verklaard. Verdovende middelen : Deze producten hebben een algemeen verdovende werking. Ze worden gebruikt om een gevoel van geborgenheid, warmte, behaaglijkheid en rust op te wekken. Ze worden vaak ook gebruikt omwille van hun pijnstillende werking. Ø Alcohol

DE EFFECTEN ·Veel mensen genieten van een glas alcohol. In kleine hoeveelheden kan het hen helpen zich relaxed te voelen en gemakkelijker in de omgang. ·Sommige mensen gebruiken alcohol om van hun problemen weg te vluchten. ·Het effect hangt af van de sterkte van de drank en van de snelheid waarmee het gedronken wordt. ·Het hangt ook af van het moment dat de persoon het laatste heeft gegeten, zijn of haar gewicht, stemming en omgeving. ·De spraak kan vertragen, de coördinatie verstoord en emoties kunnen sterker aangevoeld worden. ·Een kater (de na-effecten van alcohol) kan ertoe leiden dat je je ziek voelt voor een dag, minder of meer. DE RISICO'S ·Alcohol is een verdovend middel. Gebruikers kunnen zich uiteindelijk heel gedeprimeerd voelen. Vrouwen worden met dezelfde hoeveelheid sneller en meer dronken dan mannen. Ze kunnen ook op vroegere leeftijd gezondheidsproblemen ontwikkelen die met drank te maken hebben. ·Een overdosis (veel te veel drinken) kan leiden tot bewustzijnsverlies. Gebruikers riskeren dan om in hun braaksel te stikken. Zo vallen er soms doden. Een overdosis kan ook leiden tot alcoholvergiftiging, die fataal kan zijn. ·Teveel alcoholgebruik gedurende lange tijd kan leiden tot ernstige lever-, hart- en maagstoornissen. ·In in Engeland (het Verenigd Koninkrijk) zijn er elk jaar 25.000 doden die in verband staan met alcoholgebruik. ·Alcohol mixen met andere drugs is ZEER GEVAARLIJK. Ø Opium
VOORKOMEN. Opium is afkomstig van de papaverplant, Papaver somniferum, die het best groeit in droge, bergachtige streken op een hoogte van ongeveer 1000 meter. De klimatologische en geografische omstandigheden zijn van groot belang voor de teelt en de kwaliteit van de opium in de plant. Het is een éénjarige plant die vooral wordt gekweekt in de landen van de GOUDEN DRIEHOEK zijnde Myanmar (voormalig Birma), Laos en Thailand alsook de landen van de GOUDEN SIKKEL zijnde Afghanistan, Pakistan en Iran. Ook Libanon (Bekaa-vallei), India, China, Turkije, Vietnam, Mexico en enkele Zuid Amerikaanse landen (Colombia, Peru, Venezuela) hebben een opiumteelt. De papaverplant bevat ruwe opium in de zaaddozen. Net voor deze zaaddozen rijp zijn, worden er in de buitenste lagen van de schil van de zaaddoos insnijdingen gemaakt. Uit deze insnijdingen sijpelt er na een tijdje een melkachtig sap, dat door inwerking van zonlicht en zuurstof bruin verkleurt en op de zaaddoos blijft kleven. Dit gestolde sap is reeds ruwe opium. Het wordt verzameld en samengeperst, waarna men het laat drogen. De zaden in de zaaddoos bevatten geen opium. Ruwe opium is een vaste, kneedbare substantie met een geelbruine, bruine, donkerbruine tot bijna zwarte kleur. Het product heeft een doordringende geur, die vergeleken kan worden met ammoniak of met verschaalde urine. Het heeft een bittere smaak. Opium komt voor als plakken, bolletjes, kleine tabletjes, op grote sigaretten lijkende repen en ook als poeder. HET GEBRUIK
Opium wordt meestal gerookt in een waterpijp of in een typische opiumpijp, die vaak prachtig versierd is. Het roken van opium wordt ook "SCHUIVEN" genoemd. Het residu dat na het roken overblijft lijkt op stukjes houtskool en wordt "dros" genoemd. Een andere methode van gebruik is het "chinezen of chasing the dragon". Daarbij wordt er wat opium op zilverpapier gelegd, waarna men dit aan de onderzijde verhit. De opium verdampt en de vrijkomende dampen worden met een rietje of kokertje geïnhaleerd. Opium kan ook worden opgelost in koffie en thee en zo gedronken worden. Na oplossing in water kan het ook ingespoten worden. Nadat de opium uit de zaaddozen werd gehaald worden die zaaddozen verder nog gebruikt. De zaaddozen en een klein stuk van de stengel worden fijngemalen en zo bekomt men het "papaver stroo". Daarin steekt nog een zeker gehalte aan morfine. Van dit stroo of maalsel kan er thee getrokken worden. Het concentraat kan ook ingespoten worden. Soms gebeurt het dat men de zaaddozen vermaald nog volledig met de opium er in. Dit gebruik situeert zich vooral in de landen van herkomst. DE EFFECTEN
Opium is een verdovend (narcotisch) middel dat een geestelijke en lichamelijke afhankelijkheid veroorzaakt. Er ontwikkelt zich eveneens tolerantie. Bij gebruik treden de volgende effecten op: - Een rustgevend, kalmerend en ontspannen gevoel. - Een gelukzalig, euforisch gevoel. - Men komt in een soort roestoestand. - Er is een pijnstillende werking. - De gebruiker heeft een slaperig voorkomen. - Er is een vertraagde hartslag en verlaagde bloeddruk. - De pupillen zijn sterk vernauwd. Ze zijn bij wijze van spreken amper een speldekop groot. De werkingsduur van opium schommelt tussen de 4 en de 8 uur. Vanwege de geestelijke en lichamelijke afhankelijkheid treden er bij gebrek aan de drug volgende onthoudingsverschijnselen op: - rusteloosheid; - angst; - diarree; - snelle ademhaling en hartslag; - kippevel; - wijde pupillen; - transpireren; - braken; - klamme huid; - slapeloosheid; - intens verlangen, hunkeren naar verder gebruik. (geestelijke afhankelijkheid). Deze "ziekteverschijnselen" houden op bij het weer innemen van de drug of bij het toedienen van een vervangingsmiddel, zoals bijvoorbeeld methadon. De actieve bestanddelen in opium die zorgen voor de effecten zijn de in het produkt aanwezige alkaloïden. Er zijn 25 van deze alkaloïden of natuurlijke bestanddelen. Tot deze stoffen behoren o.a. het krachtige morfine en de codeïne die medisch wordt gebruikt bij de bereiding van hoestsiropen. Verder zijn er o.a. papaverine, narcotine, thebaïne enz... In de Belgische drugscène komt het gebruik van opium weinig voor. Het gebruik situeert zich vooral in de landen van herkomst, zoals Afghanistan, Thailand, Libanon, enz... Ø Morfine
HISTORIEK
Morfine is een alkaloïde of natuurlijk bestanddeel van opium. Het is dus rechtstreeks afkomstig uit de opium. Het werd in 1803 door de Duitse farmacoloog SERTURNER geïsoleerd uit opium. Het product werd genoemd naar de Griekse god van de slaap "Morpheus". Er is 10 kg. opium nodig om 1 kg morfine aan te maken. VOORKOMEN
Pure morfine komt voor als een wit, witgeel tot bruin dons, vlokkig poeder. Morfine wordt ook dikwijls aangetroffen als geelbruine tot roodbruine blokken met het getal "999" op. Op dergelijke morfine blokken vinden we ook vaak de afbeelding van een heilige olifant. Morfine komt ook voor als een heldere, kleurloze vloeistof in ampullen of in tabletvorm (dit is dan meestal de medicinale vorm). HET GEBRUIK
Morfine wordt vooral in de medische sector aangewend als een krachtig pijnstillend middel en als roesmiddel om terminale patiënten het sterven zachter te maken. Morfine wordt meestal geïnjecteerd doch het kan ook oraal of rectaal ingenomen worden (zetpil). Morfine kan ook worden verhit, waarbij de dampen geïnhaleerd worden (chinezen). Morfine heeft een bittere smaak. DE EFFECTEN
Morfine is een krachtig verdovend middel dat een intense lichamelijke en geestelijke afhankelijkheid ontwikkelt. Er ontwikkelt zich eveneens een tolerantie. De effecten duren 3 tot 6 uur. Bij het gebruik treden volgende effecten op: - Euforie en gelukzaligheid. - Verminderd ademhalingsritme en hartslag. - Slepende spraak. - Zoete droombeelden. - Weldadige schemertoestand. - Grijze verkleuring van de lippen. - Coördinatiestoornissen. - Pijnstillende werking. - Sterk vernauwde pupillen. - Alle problemen vallen weg. Daar er zich een lichamelijke afhankelijkheid tegenover de morfine ontwikkelt, treden bij tekort of gebrek aan de drug volgende onthoudingsverschijnselen op: - angst en onrust; - lopende neus en tranende ogen; - zweten en rillen, klam aanvoelende huid, kippenvel; - extreem veel geeuwen; - niezen; - hoofdpijn; - slapeloosheid; - buikkrampen; - verhoogde ademhaling en hartslag. - wijde pupillen. - diarree
Bij een langdurig gebruik kan men bij de gebruiker volgende verschijnselen zien: - geelgrauwe verkleuring van de huid; - verbrokkelde nagels; - huiduitslag; - vermagering. Bij het opnieuw innemen van de drug of bij toediening van een vervangingsmiddel verdwijnen deze nevenverschijnselen. In onze drugscène komt morfineverslaving zelden voor. Soms wordt deze verslaving eens vastgesteld bij personen die langdurig werden behandeld met morfine of bij personen die gemakkelijk toegang hebben tot het middel zoals artsen of verplegend personeel. Soms duikt het middel eens op na bijvoorbeeld inbraak in apotheken, ziekenhuizen of bij artsen. Er zijn verder voor het gebruik in de geneeskunde een reeks zware pijnstillers met morfine-achtige werking ontwikkeld zoals dolantine, palfium, pethidine, depronal, fortal, valtran, burgodin, temgesic enz... Ø Heroïne

NAMEN ·smack, brown, horse, H, jack, brown sugar. HOE ZIET HET ERUIT EN HOE WORDT HET GEBRUIKT? ·Heroïne is een verdovend middel, een afvalstof bij de productie van morfine. Het is afkomstig van de opium-(papaver-) plant. ·Heroïne wordt gemaakt als wit poeder. Zo is het puur, maar straat-heroïne is meestal bruin-wit. ·Het wordt gerookt, geïnjecteerd of de damp van verwarmde heroïne wordt ingeademd. DE EFFECTEN ·In kleine dosissen geeft heroïne de gebruiker een behaaglijk, warm gevoel. ·Hogere dosissen kan de gebruiker duizelig en relaxed maken. ·Zeer grote hoeveelheden kunnen leiden tot een overdosis, coma, en soms de dood. ·Eerste-keer-gebruik geeft vaak neveneffecten zoals duizeligheid en braken. DE RISICO'S ·Heroïne is heel verslavend. De eerste keer kan het verdere leven van een gebruiker domineren. ·Er ontwikkelt zich een tolerantie, wat betekent dat de gebruiker meer heroïne nodig heeft om hetzelfde effect te krijgen. ·De zuiverheid van heroïne is moeilijk te controleren en een verschil van een paar procent kan veel uitmaken. ·Gebruikers die er een gewoonte van maken heroïne te nemen hebben de drug op een gegeven moment nodig, alleen om zich normaal te voelen. ·Soms schakelt de gebruiker die begon met roken of inademen over op injecteren om het effect te verhogen. ·Het samen gebruiken van dezelfde naald of spuit zorgt voor een sterk vergroot risico voor gevaarlijke infecties zoals Hepatitis (wat blijvende gevolgen kan hebben) of HIV. ·Het is meestal erg moeilijk om met heroïne te stoppen. ·De meeste heroïnegebruikers slagen er wel in om met het innemen van de drug zelf te stoppen, maar geestelijk duurt het vaak jaren om zich te bevrijden van de afhankelijkheid. Ø Methadon
HISTORIEK
Methadon is een verdovend middel en een synthetisch derivaat van morfine. Het wordt in het labo vervaardigd. Het werd ontdekt tijdens de tweede wereldoorlog (1941)door' de Duitse scheikundige Gustaf ERHART. Methadon heeft dezelfde eigenschappen als de opiaten (morfine, heroïne). Bij ons is het gekend onder de merknaam "mephenon", in Nederland als "symoron". VOORKOMEN
Methadon komt voor als een wit poeder, als tabletten, als zetpillen, als een licht bruine vloeistof in flesjes of ampullen. HET GEBRUIK
Methadon kan worden geslikt, gedronken, rectaal ingenomen of worden ingespoten. Het gebruik wordt momenteel gedoogd om het medisch toe te passen bij de behandeling van heroïneverslaafden. Het kan dus maar verstrekt worden in het kader van een behandeling. EFFECTEN
Deze lijken op de effecten van heroïne en morfine doch in mindere mate. Bij het gebruik heeft men o.a. vernauwde pupillen. De stof werkt tevens geestelijk als lichamelijk verslavend. De werkingsduur is 24 uur (cfr. bij heroïne 3 tot 6 uur). Wegens deze langere werking is het nuttig om het te gebruiken als substitutie middel voor heroïne. Met methadon verloopt de verslaving ook trager en kan men via een onderhoudsprogramma deze wat onder controle houden. Met een aangepaste onderhoudsdosis kan de gebruiker terug normaal functioneren in de maatschappij. Het is een middel waar men ook gemakkelijker mee kan afbouwen. Bij een aangepaste onderhoudsdosis ervaart de gebruiker geen verdovend of euforisch effect. Bij het plots stoppen van het gebruik treden wel onthoudingsverschijnselen op. Methadon lijkt voor ontwenningsdoeleinden te zijn voorbijgestreefd door middelen zoals Temgesic, Naltrexone, Subutex, Clondine, Levomethadyl. Subutex werkt vrij snel met weinig bijwerkingen. Het werkt alleen bij mensen die een lage heroïnedosis gebruiken. De Fransen kozen voor Subutex boven Temgesic daar deze laatste verslavend zou werken. Subutex zou ook werken bij cocaïneverslaving. Levomethadyl heeft een pluspunt daar het 48 tot 72 uur werkzaam is. Clondine is echter geen vervangingsmiddel. Het vermindert wel de afkickverschijnselen maar neemt ze niet volledig weg. In combinatie met Naltrexone zou het zeer goede resultaten hebben. Stimulerende middelen : Door hun werking op het centraal zenuwstelsel wordt het bewustzijn verhoogd. Er ontstaat een algemeen stimulerend en opwekkend gevoel. Men is alert en tijdelijk minder moe. Lichaam en geest worden energieker aangevoeld en men acht zich bijgevolg in staat om langer en beter te presteren. Deze drugs worden genomen omwille van het opwekkend gevoel dat door het lichaam trekt en als "kick" wordt ervaren. Hun hoofdwerking is stimulerend. Tot deze groep behoren o.a. : tabak (bevat nicotine), koffie (bevat cafeïne), thee (bevat theobromine en cafeïne), chocolade (bevat theobromine en cafeïne), amfetaminen, methamfetamine (speed), ice, cocaïne, crack, poppers, geneesmiddelen (bv. captagon). Ø Tabak
HET ZIET HET ERUIT EN HOE WORDT HET GEBRUIKT? In tabak zit een drug, nicotine, die heel verslavend is. DE EFFECTEN

Nicotine is een sterke en snelwerkende drug. Wanneer je rook inhaleert, bereiken de effecten van de nicotine je hersenen ongeveer 8 seconden later. Nicotine doet de hartslag sneller kloppen en verhoogt de druk van de bloedsomloop. Eerste-keer-gebruikers kunnen zich erg ziek voelen. DE RISICO'S
Je raakt HEEL ERG GEMAKKELIJK GEWEND EN VERSLAAFD AAN TABAK. De meeste rokers wensen achteraf dat ze nooit begonnen waren. Roken is bovendien duur. Tien sigaretten per dag kunnen je tot zeshonderd euro kosten in een jaar. In tabak zitten meer dan 4.000 chemische stoffen, waarvan de meeste schadelijk voor de gezondheid zijn. Rokers lopen meer risico dan anderen op hoestproblemen en andere problemen in de luchtwegen. Een tabaksgewoonte van lange termijn kan leiden tot kanker, kapot gaan van de longblaasjes (emphysema) en hartziekten. Alle drie deze aandoeningen kunnen dodelijk zijn. De rook van andere mensen inademen (passief roken) kan ademhalingsproblemen veroorzaken, astma en zelfs kanker. Tabaksgebruik zorgde in Engeland (het Verenigd Koninkrijk) vorig jaar voor minstens 2.000 beenamputaties en voor 111.000 premature sterfgevallen. Ø Cocaïne
NAMEN
coke, charlie, sneeuw, C
HOE ZIET HET ERUIT EN HOE WORDT HET GEBRUIKT
Cocaïne is een wit poeder dat opgesnoven kan worden via de neus. Sommige gebruikers injecteren het in hun bloed. DE EFFECTEN
Cocaïne is een erg sterk stimulerend middel. De roes heeft een behaaglijk effect en geeft de gebruikers een alert en zelfvertrouwd gevoel. Het effect duurt ongeveer 30 minuten. Gebruikers blijven vaak achter met een verlangen (een zucht) naar meer. Soms nemen mensen hogere dosissen om de na-effecten (vermoeidheid en depressie) te verminderen. DE RISICO'S
Je kunt lichamelijk verslaafd raken aan cocaïne
Cocaïne kan zorgen voor hartproblemen en pijn in de borst
Zwaar cocaïnegebruik kan stuiptrekkingen veroorzaken
Hoge of frequente dosissen in een korte periode kan de gebruiker onrustig, verward en paranoïde maken. Vaak cocaïne opsnuiven kan het neustussenschot blijvend beschadigen. Gebruikers vinden hun gebruiksgedrag vaak moeilijk te controleren. Regelmatig gebruik van cocaïne kan de manier waarop dopamine in de hersenen wordt aangemaakt, veranderen. Er zijn heel wat cocaïnegebruikers aan een overdosis gestorven. Ø Amfetamines
NAMEN

speed, whizz, uppers, amfetamines, amf, sulphate
HOE ZIET HET ERUIT EN HOU WORDT HET GEBRUIKT
Speed ziet er meestal uit als een grijs, geelachtig, wit of vuilwit poeder of als tabletten. Het kan worden gesnoven, ingeslikt, gerookt of (vloeibaar) geïnjecteerd. Amfetamines of speed worden veel meer dan men denkt gebruikt in België. DE EFFECTEN
Speed is een stimulerend middel. Het versnelt de hartslag en de ademhaling. Gebruikers kunnen zich meer zelfvertrouwd voelen. Ze hebben de indruk dat ze sneller denken dan anders en ze voelen zich energiek. Speed onderdrukt de honger, maar voldoet niet aan de noodzaak aan voeding. Sommige mensen worden heel opgewonden en krijgen angstgevoelens of paranoia door amfetamines. De na-effecten (vermoeidheid en depressie) duren één of twee dagen, soms langer. DE RISICO'S
Het vermogen tot slaap, geheugen en concentratie worden alle drie aangetast op korte termijn. Hoge dosissen, een paar dagen na elkaar, kunnen paniek en hallucinaties veroorzaken. Lange termijngebruikers kunnen zonder dat ze het merken afhankelijk raken van de roes die speed hen geeft. Gebruikers kunnen tolerantie ontwikkelen, wat betekent dat de gebruiker meer amfetamines nodig heeft om het hetzelfde effect te krijgen. Gebruik over een lange tijd zorgt voor extra druk op het hart. Een overdosis kan fataal zijn. Speedgebruik kan leiden tot psychische ziekte zoals psychose. Ø Poppers
VOORKOMEN
In de drugscène worden ook producten gebruikt die men "poppers" noemt. Daarmee worden de vluchtige stoffen amylnitriet en butylnitriet bedoeld. Hun hoofdwerking is stimulerend. Ze zijn vaak verpakt in glazen capsules die bij het breken of openen een poppend geluid maken. Meestal worden poppers aangetroffen in glazen flesjes. Deze geneesmiddelen bestaan reeds meer dan 100 jaar en worden gebruikt om een aanval van angina pectoralis (kramp op de borst door onvoldoende bloedtoevoer naar de hartspier) te bestrijden. Het opsnuiven van amylnitriet en butylnitriet geeft een korte maar intense kick of high. De high duurt ongeveer één minuut. Daarom zijn ze dan ook aantrekkelijk voor druggebruikers. Beide stoffen zouden ook de seksuele prikkelbaarheid en seksueel prestatievermogen verbeteren en zouden dus werken als een soort afrodisiacum. In Nederland zijn ze o.a. te verkrijgen in seksshops. Ook in België konden ze in seksshops verkregen worden doch met het K.B. van 22/12/1997 is de verkoop van poppers enkel nog toegelaten in de apotheek en dit met een doktersvoorschrift. Ze werden echter niet op de verboden lijst geplaatst zodanig dat het bezit van poppers nog niet verboden is. Wie ze verkoopt maakt zich wel schuldig aan het K.B. Poppers zijn ook populair in homokringen daar het de kringspier van de anus ontspant. DE EFFECTEN
De effecten bij gebruik van poppers zijn o.a. : - stimulerend gevoel; - gevoel van lichthoofdigheid; - soms duizeligheid; - soms misselijkheid; - hoofdpijn kan voorkomen; - bij hoge dosis kan bewusteloosheid optreden. Hun gebruik kan leiden tot een zekere graad van verslaving. Hallucinogenen : Deze groep bevat middelen met de meest vreemde werking. Door hun inwerking op het centraal zenuwstelsel ontstaat er een verstoring van de zintuiglijke waarnemingen. De prikkels die door de zintuigen worden opgenomen, worden in de hersenen verkeerd of gewijzigd geïnterpreteerd. Zo kunnen er illusies en hallucinaties optreden. Een illusie is een verkeerde waarneming b.v. een touw dat als een slang wordt gezien. Een hallucinatie is een waarneming van zaken die er niet zijn. Er zijn visuele-, auditieve- en gevoelshallucinaties. Een gevoelshallucinatie is bijvoorbeeld het feit dat het lichaam als gevoelloos wordt aangevoeld, of het gevoel van duplicatie of uittreding uit het lichaam. Veel van de bewustzijnsverruimende middelen hebben ook een stimulerende of verdovende bijwerking. De voornaamste werking is echter bewustzijnsverruimend. De optredende effecten verschillen ook zeer sterk volgens de soort drug. Tot deze groep behoren stoffen zoals hasjiesj, marihuana, LSD. Ø Cannabis
NAMEN ·marihuana, blowen, weed, wiet, puff, shit, hasj, hasjies, gras, joint, sigaar, smoren. HOE ZIET HET ERUIT EN HOE WORDT HET GEBRUIKT? ·Cannabis komt van de hennepplant (de cannabis sativa). Hennep wordt ook gebruikt voor heel andere dingen: denk maar aan henneptouw, of hennepzeep. ·Het wordt klaargemaakt in een donkere, harde plak, als een kleverige olie of als blaadjes, stelen en zaden. ·Cannabis kan met tabak in een joint gerold worden, apart gerookt worden in een speciale pijp (waterpijp) of gegeten. ·Er zijn verschillende sterkten van cannabis, sommige (bij voorbeeld skunk) zijn heel krachtig. DE EFFECTEN ·"Stoned" raken van cannabis maakt de meeste gebruikers relaxed en gemakkelijker in de omgang. ·Het verhoogt de gevoeligheid, vooral op het vlak van kleuren, smaak en muziek. ·Cannabis koken en verwerken in het eten verhoogt de effecten en maakt het moeilijker in de hand te houden. ·Het kan de gebruiker een vermoeid gevoel geven en een gebrek aan energie. ·Gebruik kan de lust naar bepaalde etenswaren opwekken. DE RISICO'S ·Cannabisgebruik beïnvloedt het korte termijngeheugen en het concentratievermogen. ·Stoned raken heeft een invloed op de coördinatie met een verhoogd risico op ongelukken. ·Het vermindert de rijvaardigheden. ·Cannabis kan de gebruiker paranoïde en angstig maken, afhankelijk van de aanvankelijke stemming en de omstandigheden. ·Door een tijd joints te roken met tabak raken sommige niet-(sigaretten)rokers verslaafd aan sigaretten! ·Regelmatig of gedurende een lange tijd cannabis roken kan de kans op problemen in de luchtwegen verhogen, inclusief longkanker. ·Meerdere wetenschappelijke onderzoeken tonen aan dat de aanmaak van bepaalde stoffen in de hersenen verandert door het regelmatig gebruik van cannabis. ·Veel cannabisgebruikers vinden het moeilijk om er mee te stoppen. Ø LSD

NAMEN
acid, trips, tabs, blotters, microdots, dots, (chemische naam: Lysergic acid diethylamide) HOE ZIET HET ERUIT EN HOE WORDT HET GEBRUIKT? LSD wordt gewoonlijk verkocht op kleine stukjes papier, vaak met een tekeningetje op een kant. De aard van de tekening heeft niets te maken met het effect of de sterkte van de drug. DE EFFECTEN
LSD heeft een heel sterk effect op de hersen en op wat je denkt. De effecten van LSD zijn gekend als een "trip" en kunnen tot 8 of 12 uur duren. Terwijl een gebruiker aan het trippen is zal hij of zij de omgeving helemaal anders waarnemen. De effecten hangen af van de aanvankelijke stemming van de gebruiker, waar en bij wie hij of zij is. Het gevoel van tijd en beweging kan versnellen of vertragen. Voorwerpen, kleur en geluid kunnen anders waargenomen worden. De manier waarop de gebruiker een trip ervaart kan elke keer verschillen. DE RISICO'S
Eenmaal dat de trip begint, is er geen manier om die te stoppen of te onderbreken. "Bad trips" komen veel voor en kunnen erg angstaanjagend zijn. Gebruikers kunnen zich sterk bedreigd voelen en kunnen helemaal vergeten dat de drug hiervoor verantwoordelijk is. Als zo'n trip eenmaal begonnen is, is er geen weg terug: het gebruik is helemaal buiten controle. De gebruiker heeft dan een rustige ruimte nodig waar hij of zij zo weinig mogelijk externe prikkels krijgt. Terwijl het onmogelijk is om precies te voorspellen wanneer je een bad trip zult hebben, is het risico erop hoger wanneer je je angstig, zenuwachtig of gewoon niet goed voelt. Het paranoïde gevoel of de ervaring geen controle over zichzelf te hebben kan de gebruiker voor een lange tijd van zichzelf brengen. Terwijl de gebruiker hallucineert kunnen er ongelukken gebeuren: zij of hij zet een stap, bij voorbeeld, waar er geen grond is. LSD-gebruikers kunnen een flashback ervaren, waarin een deel van een trip gedurende korte tijd weer beleefd word, een tijd (enkele dagen of weken) na het gebruik. LSD kan psychische problemen zoals depressie, angststoornissen en schizofrenie verergeren of "triggeren". Entactogenen : Deze producten hebben zowel een stimulerende als licht hallucinogene werking Ø XTC
NAMEN ·E, XTC, echoes, hug drug, duifjes, discokoekjes, pillen ·(chemische naam: MDMA) HOE ZIET HET ERUIT EN HOE WORDT HET GENOMEN ·XTC vind je meestal in tabletten van verschillende vorm, maat en kleur (maar meestal wit). ·Er bestaat ook vloeibare XTC. ·De effecten van MDMA zijn onvoorspelbaar. ·Een pil kan iets anders dan MDMA bevatten. Andere drugs die verkocht worden als MDMA kunnen een heel ander effect hebben. DE EFFECTEN ·Gebruikers kunnen zich alert voelen, op dezelfde golflengte als hun omgeving en als de mensen om hen heen. XTC noemen ze soms ook een encontactogeen. ·Geluid, kleur en emoties kunnen veel intenser lijken. ·De energiestoot die XTC geeft houdt soms in dat gebruikers urenlang kunnen dansen. ·De effecten kunnen 3 à 6 uur duren
DE RISICO'S
Als XTC begint te werken ("het komt op") kunnen de gebruikers een spanning voelen van de kaken, hoofdpijn krijgen, beginnen zweten en een verhoogde hartslag meemaken. ·De laatste paar uren van de werking voelen de gebruikers vaak alleen nog maar lichamelijke eigenschappen van XTC en geen sociale effecten meer; daardoor gaan ze er dan meer van gebruiken. ·Wat er overblijft na de werking kan een moe gevoel zijn, soms down, soms enkele dagen lang. ·Er is een samenhang vastgesteld van XTC-gebruik en lever- of nierproblemen. ·Heel wat wetenschappers zijn de invloed van XTC op de hersenen nog aan het bestuderen. Onderzoek toont alvast ontegensprekelijk aan dat MDMA een grondige verandering teweegbrengt in de hersenwerking van dieren. Deze verandering heeft vooral te maken met de manier waarop de dieren serotonine aanmaken. Ø 2cb
Nexus of 2CB is de straatnaam voor de drug 4-bromo-2,5-dimethoxypenethylamine. Het is een synthetische drug. De hoofdwerking is hallucinogeen doch bij kleinere dosissen is er ook een stimulerend effect merkbaar. Het komt voor als een wit tot grijs poeder dat meestal in capsules of tabletten wordt verwerkt. NEXUS werd in de USA voor het eerst aangetroffen in 1979. Het wordt meestal oraal ingenomen doch het poeder kan ook gesnoven worden. Een orale dosis van 10 tot 20 mg. zou gelijkaardig werken als XTC. De effecten duren dan 6 tot 8 uur. Een dosis van 30 mg zou LSD-achtige effecten veroorzaken. Het is beslist een middel dat past in de huidige trend van druggebruik. Vooral in de danstempels zou het zijn weg vinden naar de gebruiker die op zoek is naar XTC. Deze drug komt bij ons recentelijk al voor. Straatnamen zijn onder andere 2-CB, Bromo, Toonies, Venus. Het is momenteel nog steeds een legaal middel. Een soortgelijke stof is 2-CT 7. Ø Pcp

Phencyclidine, kortweg PCP genoemd, is een zeer bizarre drug. PCP werkt bij kleine dosissen zowel verdovend, stimulerend als bewustzijnsverruimend. Bij hoge dosissen werkt PCP vooral bewustzijnsverruimend en verdovend. Het werd in de late jaren 1950 ontwikkeld als een verdovingsmiddel. In 1963 kwam het onder de naam SERNYL op de markt en werd gebruikt bij de behandeling van o.a. schizofrenie en alcoholisme. Men zag echter vlug de neveneffecten zoals hallucinaties, opgewondenheid, agressieve uitbarstingen, zodat de stof sinds 1967 niet meer werd gebruikt bij de mens. Het werd wel nog gebruikt als verdovingsmiddel bij dieren, onder de naam SERNYLAN. De drug dook dan echter ook op in de illegale drughandel in de USA en werd tevens illegaal aangemaakt. De uitwerking van PCP is zeer onvoorspelbaar. Het is een synthetische stof en kan voorkomen als een wit tot lichtroze kristallijn poeder, een bruin brokkelig poeder, als een kleurloze tot groenachtige vloeistof en ook als capsules en tabletten van allerlei kleuren. Bij gebruik kan het geslikt, gesnoven of vermengd met water ingespoten worden. Het kan ook vermengd met tabak, marihuana of een andere stof (bv. muntbladeren) gerookt worden. Bij oraal gebruik van PCP ervaart men soms een metaalsmaak op de tong. Het gebruik kan leiden tot uitzonderlijke hevige uitbarstingen van geweld. De gebruiker ervaart dan een verhoogde lichaamskracht en is ongevoelig voor pijn. De bewegingen die men maakt onder invloed zijn als bij een robot. Men lijkt dan op een zombie. Een gemiddelde dosis is 5 tot 10 mg. De effecten bij gebruik duren 4 tot 6 uur. Er ontwikkelt zich vooral een geestelijke afhankelijkheid en tolerantie. Bij ons komt het gebruik niet voor. Er bestaan van PCP reeds verschillende afgeleide stoffen zoals TCP, PCE, PCC, PCYP enz.. Straatnamen voor PCP zijn o.a. Angel Dust, zombiedrug. Ø Mescaline
Mescaline is een bewustzijnsverruimend middel. Het is afkomstig van de peotlcactus (Lophophora Williamsii) die vooral groeit in Midden en Zuid-Amerika. De cactus is in heel Mexico te koop als medicijn tegen vele ziekten zoals blindheid, bronchitis en allerhande kwalen. Het zou tevens werken bij wondheling, kanker, TBC, diabetes, griep, reuma en alcoholisme. De Huichol-indianen in Mexico kennen een ritueel gebruik van peyote. Tevens wordt de cactus gebruikt als sacrament door de Native American Church. De Native American Church strekt zich uit van Mexico tot in Canada en fungeert als de belangrijkste spirituele en culturele factor in het hedendaagse indiaans bewustzijn. Peyote mag er legaal worden gebruik als religieus middel en dit uitsluitend door de indiaanse bevolking. Door de herhaling van de gezangen en de wisselende ritmische begeleiding, heeft de peyote-trance een diepgaande helende werking op de aanwezigen. Ook hier is er een contact met het goddelijke. Mescaline werd in 1896 voor het eerst uit de plant geïsoleerd door Arthur HEFFTER. Een bestanddeel uit peyote namelijk peyocactin, ook hordonine genoemd, is een antibioticum. Peyote bevat ongeveer 50 alkaloïden waarvan mescaline het psychoactieve bestanddeel is. Het lijkt op het hersenhormoon noradrenaline. Mescaline kan ook volledig synthetisch bereid worden. Een andere mescaline bevattende cactus is de San Pedro cactus. Mescaline komt voor als een kleurloze bittere olie of als een wit kristallijn poeder. Soms kan men in het gebruikersmilieu de rauwe schijfjes van de cactus aantreffen. Bij gebruik wordt op die schijfjes gekauwd. Het poeder is meestal verwerkt tot capsules die dan oraal worden ingenomen. De schijfjes worden ook gemalen tot een bruin poeder die dan in capsules steekt. Zelden wordt mescaline gesnoven of ingespoten. Mescaline wordt ook aangetroffen op papier strips. De vloeistof werd dus op papier aangebracht zoals ook bij LSD wordt gedaan. De effecten duren 4 tot 12 uur. Mescaline heeft een bittere smaak. De uitwerking is zoals bij LSD doch milder. Mescaline werkt zachter, kleuriger en vriendelijker. Een dosis van 0,2 tot 0,4 gram mescaline is bij orale inname voldoende voor een werking. Men ziet caleidoscopische en kleurige visioenen alsook fabelachtige beelden. Men ziet prisma’s, kristallen, symmetrische en geometrische figuren, stralende kleuren. Er ontstaat een gevoel van eenheid. Verder ervaart men slapeloosheid, wijde pupillen, misselijkheid vanwege de slechte bittere smaak en opgezwollen lippen. Vaak is er een lichte stijging van de hartslag en de bloeddruk en dit vergezeld van zweten, overmatige speekselvorming en een kleine verhoging van de lichaamstemperatuur. De gemoedstoestand die erdoor ontstaat kan variëren van filosofisch tot sociaal en kan ook leiden naar een helder persoonlijk inzicht. Ø Psylocidine
Psilocybine en psilocine zijn bewustzijnsverruimende middelen afkomstig van de psilocybe paddestoel en ook andere soorten. Er zijn heel wat variëteiten waarvan de meeste groeien in Mexico en de gebieden er omheen. De meest gebruikte variëteiten in onze streken omwille van het hallucinogeen effect zijn: - Het inheems puntig kaalkopje (Psilocybe semilanceata). - De Mexicaanse paddestoel (Psilocybe cubensis of Stropharia cubensis). - De Balinese of Hawaiiaanse paddestoel (Copelandia cyanescens of Panaeolus cyanescens). De Azteken noemden dergelijke paddestoelen "TEONANACATL" wat betekent "het vlees der goden". Ze schreven magisch-goddelijke krachten toe aan deze paddestoelen. De variëteit Psilocybe semilanceata komt voor in onze streken en is gekend onder de naam "kaalkopje" of "puntig kaalkopje". Het is een paddestoel met een tepeltje op de hoed. De paddestoel wordt bij ons ook gewoon "psilo" genoemd. Ze groeien in het begin van de herfst op vochtige grasgronden. Psilocybine en psilocine zijn de actieve bestanddelen die aanwezig zijn in deze diverse paddestoelen. Deze stoffen kunnen ook volledig synthetisch bereid worden. Het is dan meestal een wit kristallijn poeder dat verwerkt kan worden in capsules, tabletten of als een vloeistof in ampullen. Meestal worden de paddestoelen rauw gegeten. Er kan ook een thee van getrokken worden. Ze kunnen ook verwerkt worden in voedsel zoals toevoeging aan een omelet of aan een pizza die net uit de oven komt. De gedroogde paddestoel wordt ook gerookt, vermengd met tabak of marihuana. De uitwerking is als bij LSD doch minder hevig. Bij het eten zijn vaak een 10 tot 20 stuks nodig om de effecten te ervaren. Bij de effecten ontstaat een kleurrijke trip. Kleuren en klanken worden anders ervaren. Met gesloten ogen worden geometrische figuren en fluorescerende flitsen waargenomen. Er ontstaat een ontspannen gevoel met creatieve invallen en gedachtensprongen. Er ontstaat een verdieping van inzicht in zichzelf en anderen. Tijd, ruimte, kleuren en geluiden worden anders ervaren. Een trip duurt ongeveer 6 uur. Het gebruik van hallucinogene paddestoelen kan gevaren inhouden bij personen met een labiele, depressieve of angstige gemoedstoestand. De bestaande gemoedstoestand wordt versterkt. Er kunnen bij het gebruik ook negatieve effecten optreden zoals onrust, irritatie, verwarring, verlies van zelfcontrole, angstaanvallen door nare hallucinaties, achtervolgingswaan, depressies. Door intens gebruik kan een eerder geringe geestelijke afhankelijkheid ontstaan en er ontwikkelt zich eveneens tolerantie. Straatnamen zijn o.a. : paddestoel, magic mushroom, magische paddestoel, liberty cap, psilo, paddo. Het gebruik begint in onze drugscène meer en meer voor te komen. In ecoshops of smartshops in Nederland kunnen ze vrij worden aangekocht. Bij ons vallen ze onder de drugwet. Woordverklaring : -Alkaloïden: Alkaloïden zijn stikstofhoudende basische verbindingen, welke in planten meestal aan organische zuren gebonden voorkomen. Het in het dierlijk organisme in de bijnieren voorkomende adrenaline (synthetisch suprarenine) kan als alkaloïdeachtig beschouwd worden. -Dopamine: Dopamine speelt een rol bij het bewegen, bij schizofrenie en bij de ziekte van Parkinson. Het is ook een belangrijke neurotransmitter tussen de hersenen en de hypofyse en bij angst worden er grote hoeveelheden dopamine aangemaakt die zorgen voor een fixatie op de bron van vrees en de spieren klaarmaken voor een snelle reactie. -MDMA: De stof die als XTC bekendheid kreeg is MDMA, de afkorting van 3,4- methyleendioxymethylamphetamine. MDMA werd aan het einde der vorige eeuw voor het eerst gemaakt. In de vijftiger jaren heeft het Amerikaanse leger er kortdurend interesse in gehad als mogelijk waarheidsserum. Daarna is het in de V.S. gebruikt in de psychotherapie, totdat het daar verboden werd. -Amylnitriet: Amylnitriet is de meest voorkomende drug in de categorie poppers. Het is een heldere, gele vloeistof en heeft een zoete of fruitige geur. -Butylnitriet: Butylnitriet behoort ook tot de categorie poppers en is eveneens een heldere gele vloeistof maar de dampen hebben de geur van rotte appelen of zweetvoeten. -Serotonine: Serotonine wordt gebruikt bij de behandeling van onrust, depressie, obsessieve compulsieve stoornissen, schizofrenie, beroerte, vetzucht, pijn hoge bloeddruk, stoornissen in de bloedsomloop, migraine en misselijkheid. De ontspannende en relaxerende neurotransmitter serotonine speelt een belangrijke rol bij het in en doorslapen
Bronvermelding : -Drugskenner (Geert Dom) -www.desleutel.org -www.google.be