hoe egyptenaren met de dood omgaan

Egypte, in dat
onderwerp komt onder andere iets over een Farao, piramides, de mummificatie en Inleiding
Gemaakt door Jeffrey Verbaan en in opdracht van
Meester van Brandwijk de leraar van geschiedenis. Dit werkstuk gaat over het Oude over hoe de Egyptenaren
over de dood dachten. A.Reis naar het hiernamaals. 1.Het Hiernamaals De Egyptenaren geloofden in leven na de dood, dat bestond uit al het goede was ze op de aarde hebben meegemaakt. Voor zo’n leven moest het lichaam intact blijven, de naam van de overledene moest voortbestaan en de geest moest voorzien zijn van eten en drinken. Verder moest de mummificatie en de begrafenis tot in de puntjes in orde zijn. Dan werd een goed leven na de dood verzekerd. 2 Dodenboek De benaming ‘Dodenboek’ stamt uit de vorige eeuw. De Egyptische naam is ‘Spreuken voor het uitgaan overdag’. Dodenboeken bestaan uit opgerolde vellen waarop men met inkt tekeningen heeft gemaakt. Die vellen zijn van Papyrusplanten gemaakt. De tekeningen uit het ‘Dodenboek’ kunnen veel vertellen

Over het leven van de dood vertellen, maar niet alleen dat staat in het ‘Dodenboek ‘. Er staan ook verzamelingen van ‘ Spreuken en Beschrijvingen ‘ die gaan over wat de toekomst brengt. Veel spreuken gaan over de ‘Piramide-teksten’ die rond 2500 jaar voor Christus op de graven van Farao’s aangebracht waren. 3 Begrafenis(optocht,ceremonie) Als eerste was de processie, processie is een optocht. Die optocht vertrok van het koninklijke paleis naar ‘de grootste necropool van de eeuwige levende farao’s’. Voorop werd de mummie in zijn kist gedragen met
daarachter de klaagvrouwen die aan het huilen waren. Achter de klaagvrouwen waren de bedienden met zijn
bezittingen terwijl de priesters wierook verbrandden en hun sistrums schudden, sistrum is een soort muziekinstrument. Zodra de optocht het graf bereikte werd de sarcofaag opgericht en de hogepriester of soms de nieuwe farao opende zij de mond van de overleden, waardoor de overledene weer zijn mond te kunnen gebruiken om te spreken, te eten of te drinken. Daarna werd het de overledene naar de grafkamer gedragen. waar een sarcofaag klaar stond, die met het zware deksel werd bedekt waarin de naam van de Farao stond in geschreven. Vervolgens werd de deur van de grafkamer gesloten en de feestmaal
Voor familieleden begonnen. B. De Mummificatie 1 Methode van de mummificatie Het woord ‘ mummie ‘ komt van het woord Moemya, Moemya betekent teer. Nadat een farao gestorven was moest hij gemummiceert worden. Er was geen vaste werkwijze want soms werd er als de
hersenen verwijdert waren volgestopt. De 1e stap was het klaarmaken van oliën en kruiden, dat deden de Balsemers die mummificeerde ook de overledene. Die haalde de organen en hersenen uit de
dode, die organen en hersenen doen ze in een vaas (zie Plaatje 1) Daarna verpakken ze het lichaam met natron, dat is een soort zout. Daardoor droogt de huid uit

en blijft het bewaard. Na ongeveer 40 dagen werd de
overledene eruit gehaald. Tijdens het wikkelen stoppen de familieleden tussen
die lagen ‘verband’ juwelen, amuletten en beeldjes. Ook bidden ze voor zijn ziel. Als de mummificatie klaar is, is de dode een
mummie geworden De dode (mummie) krijgt een masker op
en de balsemers dragen een dierenmasker
en doen zich voor als een god.(zie plaatje 3) Als de mummificatie voltooid is duurt
het ongeveer 70 dagen bij elkaar. 2 Materialen/Instrumenten voor de
mummificatie en waarvoor ze dienen Voor de mummificatie had je materialen nodig zoals scherpe messen, waarmee snede werden aangebracht waardoor ze de ingewanden er uit kon halen.De ingewanden moesten ze ergens indoen dat deden ze in een soort potten. Die potten heten Canopen. Natron is een soort zout , waarmee men de dode ongeveer 40 dagen mee bedekte om uit te drogen. De ingewanden moesten eruit worden gehaald daarvoor moesten snede aangebracht worden dat deden ze met
een Ethiopische mes. Nadat alle ingewanden verwijdert waren moest het weer opgevuld worden dat deden ze met hars en linnen, zodat het lichaam zijn natuurlijke vorm hield. Als dat gedaan was begonnen ze met het wikkelen, dat deden ze met linnen windsels. Er waren drie verschillende stoffen linnen: 1e Stof voor mummie 2e Bedlakens 3e Stof uit de Tempel. Tussen die linnen windsels werden amuletten geplaatst. Nadat alles achter de rug deden ze de mummie een masker op.
3 Sarcofaag Een sarcofaag is een soort doodskist waar mensen
Als ze doodgingen inkwamen. de Egyptenaren legden de
Overledene in een sarcofaag om ze te beschermen,zodat
Ze eeuwig konden leven. Eerst was een sarcofaag
Gewoon een stenen doodskist maar na gevonden
Ontdekkingen denken we er anders over. Ze werden soms prachtig beschildert (zie foto hierboven bladzijde) of ze maakten er een soort beeld van. De mooiste sarcofagen waren van goud of steen
Maar die konden alleen de Farao’s en hoge
Ambtenaren betalen. C De graven der Egyptenaren
1.Mastaba Aan het eind van de predynastieke periode ging men de doden in tombes te begraven, daar werden ze in kisten gelegd. Daarbij kon het lichaam niet goed bewaard blijven dus werd de mummificatie noodzakelijk. De graven in de woestijn werden vaak afgedenkt met een hoopje zand en afgebakend met lemen stenen. Zulke graven waren de voorgangers van de Mastaba, Mastaba betekent eigenlijk Zitbank. een mastaba Een Mastaba is een rechthoekig bouwwerk met 1 verdieping, Dat in grootte van enkele tot tientallen meters kon verschillen. De eerste Mastaba’s waren simpele grafkamers, maar als snel werden ze mooier en technischer, in die Mastaba’s waren soms wel 30 kamers en de wanden waren mooi versierd met reliëfs. Op die wanden werden onder andere goede herinneringen van het aardse leven afgebeeld. Een van de kamers in de Mastaba was speciaal voor het uitoefenen van de dodencultus. In die kamer bevond zich een,niet van echt te onderscheiden, schijndeur, gericht op het dodenrijk. Die schijndeur gaf toegang tot de offerkamer, waar nabestaanden

offers achterlieten die offers waren voorzien van etenswaar. 2. Piramide Het woord piramide komt van ‘pyramis’, een graankoek die de vorm had van een piramide. Piramides waren de graven van de farao’s. De eerste piramide is ontworpen door Imhotep, de architect van de farao -Een trappiramide, de naam zegt het al, bestaat uit treden. -Een gewone piramide is de gladde piramide die wij kennen. -Een knikpiramide is vanonder net zoals een gewone piramide, maar maar van boven is hij veel schuiner dan vanonder. Om een piramide te bouwen moesten ze eerst op hun plek gebracht worden dat deden ze met boten over de Nijl en werden op houten sleden gezet zo konden ze de stenen op hun plek zetten. De stenen werden zo geplaatst dat ze een klein vierkant vormden in het veel grotere vierkant de basis. Aan alle kanten werden stenen toegevoegd zodat het langzamer groter en groter werd maar toch de vorm van een vierkant hield. Die stenen die daarvoor werden gebruikt waren ruwe blokken, behalve de boven en onderkant werd glad gemaakt. Dat moest ook anders was de piramide niet stevig genoeg. Die stenen noemen we kernblokken. Nu waren de bouwers zover om de bekledingsstenen op hun plaats te brengen, dat moest zorgvuldig gedaan worden, omdat de stenen die ze nu gingen zetten de buitenkant van de piramide vormden, daarom werd er voor deze stenen alleen de beste kalksteen stenen gebruikt. Die stenen werden vaak op de grond bij elkaar gedaan om te kijken of ze wel zouden passen. Als alle stenen passen werden ze er ingezet en was de piramide klaar. 3.Rotsgraven Tegen het einde van het Oude Rijk en aan het begin van het Midden Rijk kwam een tweede grafvorm: rotsgraven. Die graven werden toen uit rotsen uitgehouwen. Meestal werd het voorste gedeelte van het graf gebruikt voor de dodencultus en werd de dode in het achterste gedeelte geplaatst. Ook deze graven werden versierd met reliëfs en schilderingen. Natuurlijk kon niet iedereen het zich niet veroorloven een speciaal
graf te bouwen. Dit gold zeker voor grote monumenten zoals de Farao’s die lieten maken. D Over de Farao: Echanton Amenhotep IV was de zoon van Amenhotep III. Toen hij Farao werd was hij nog jong, Zijn naam betekent: hij die verdienstelijk is voor Aton. Echnaton is waarschijnlijk al voordat hij Farao werd getrouwd net zoals zijn vader. In het 5e jaar dat hij regeerde veranderde hij van naam. Echnaton vond hij beter bij zijn nieuwe geloof passen die naam
voerde hij pas laat in. Samen met zijn vrouw Nefertete heeft hij veel verandert onder andere een nieuw geloof. Door de komst van het nieuwe geloof werden alle goden overbodig. Voor al die goden kwam 1 god in de plaats: Aton. Aton kon in allerlei gedaantes en vormen veranderen. Op afbeeldingen is de meest gebruikte vorm die van een
zonneschijf waaruit stralen in handen overgaan.
Echnaton. Het volk was het niet eens met Echnaton maar hij deed wat hij wil en
als ze niet luisterde gebruikte hij geweld. Hij liet zelfs verwijzingen in tempels naar andere goden zo veel mogelijk weghalen, door middel van te bijtelen. Dat deed hij om herinneringen aan die goden doen te verwijderen. Later tijdens zijn regeringsperiode besloot hij ook nog eens de
hoofdstad te verplaatsen en nieuw te maken. Die stad heette Achet-Aton tegenwoordig heet de stad Tel er-Amarna. Die stad werd de nieuwe hoofdstad van Egypte. Die stad werd
precies gemaakt volgens de regels van Echnaton. In zijn 12e jaar als Farao ging het niet meer zo goed, zijn tweede dochter Meketaton, overleed en in de volgende jaren overleden ook koningin Teye, twee andere dochters en mogelijk ook Nefertete. In die moeilijke tijd overleed Echnaton, hij had 17 jaar geregeerd. Hij werd in een rijk versierde graftombe begraven, in een rotswand ten oosten van Amarna. Ongeveer vier jaar na de dood van Achnaton werd Toetanchamon farao.